ตอนที่ 24 เป็นที่รัก

รถยนต์จอดเทียบท่าเรือริมแม่น้ำ ผมและชายกระโปรง ของจิดาภาปลิวไปตามลม ลมกลางคืนตีหน้าเธอจนแดง จิรภาสถอดเสื้อสูทมาคลุมไหล่ของจิดาภา พร้อมโอบไหล่ ของจิดาภาไว้

“จิดาภาขั้นเรือเถอะ”

จิดาภาเงยหน้ามองเขา ก่อนจะยื่นมือไปจับอย่างอ่อนโยน

ไม่เคยคิดเลยว่าบรรยากาศตอนกลางคืนบนเรือจะสวย ขนาดนี้”

ดวงไฟนับร้อยนับพันดวง มีท้องฟ้าสีดำเป็นพื้นหลัง มีดาว น้องที่ร่วงหล่นประปราย จิดาภาเอนตัวกับราวบันได พร้อม ดื่มไปกับบรรยากาศยามค่ำคืน

บนเรือเพลงแจ๊สปิดคลอไป จิรภาสยืนอยู่ด้านซ้ายของ เธอ คิ้วขมวดเล็กน้อย” ยังไม่พอ”
“อะไรหรือคะ”

จิดาภาถามเขาด้วยความสงสัย เพียงชั่วพริบตา เธอถูก ดึงเข้าไปในอ้อมแขนเขาทั้งตัว พร้อมดอกไม้ไฟที่จุดได้ ถูกเวลา ช่วงเวลาที่ดอกไม้ไฟส่องประกาย เธอเห็นแววตา ของเขาฉายความพึงพอใจออกมา

“ผมอยากให้คุณจดจำค่ำคืนนี้ และตัวผมไว้” ความรักที่ ลึกซึ้งของเขาจิดาภานั้นได้สลักไว้ในตาของเธอแล้ว

จิดาภายิ้มละมุน ก่อนจะเอียงซบกับอกของเขา” สิ่งที่คุณ ทำให้ฉันในเย็นวันนี้ฉันจดจำมันไว้ในใจแล้วค่ะ”

ความเอาแต่ใจ ความเอาใจใส่… และจูบที่เอ้อระเหยของ

เขานี้

ในสายตาของพวกเขาที่มองกันมันมีความให้เกียรติและ

ชื่นชมซึ่งกันและกัน

จิรภาส คุณรอฉันนะคะ สักวันฉันจะดีพอเพื่อที่จะได้ยืน

เคียงข้างคุณอย่างเต็มภาคภูมิ

ในใจของจิรภาสเอง ก็เฝ้ารอวันนั้น วันที่ภรรยาตัวน้อยของเขาจะทำให้ชายหญิงคู่นั้นร่วงลงไป

ในขณะที่จิดาภากำลังมีช่วงเวลาแห่งความสุข ชนิศากำ ลังปาข้าวของในบ้านด้วยความโมโห

เพื่อที่จะได้แสดงเรื่องกาลเวลา เธอต้องใช้ความคิดไป ตั้งมากมาย แล้วทำไมจิดาภาถึงได้บทนางรองไปได้อย่าง ง่ายดาย แต่ทำไมเธอถึงไม่สามารถขัดขวางได้ทั้งหมด เป็นเพราะชเยศยังคงแคร์จิดาภาอยู่ เรื่องทั้งหมดถึงเป็น อย่างนี้

เสียงฝีเท้าหยุดอยู่ที่ข้างหลัง ชนิศาหันกายกลับไป นัยน์ตาคลอน้ำใสจ้องไปที่ชเยศ “คุณกลับมาทำไม”

“ต้องมาหาที่รักของผมอยู่แล้ว” ชเยศส่งของขวัญที่ห่อไว้ อย่างสวยงามให้ “ครั้งก่อนคุณบอกอยากได้สร้อยคอ ลอง ดูสิครับ”

“ฉันมีสร้อยคอเยอะแล้ว!” ชนิศาไม่ยื่นมือไปรับแต่อย่าง ใด เธอรู้ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของปลอบใจจากชเยศที่ เอามาปลอบใจเธอเรื่องฉากการแสดง
“แล้วคุณต้องการอะไร ผมจะรีบซื้อมาให้คุณทันที คุณ อยากได้ดาว ผมก็จะคว้าลงมาให้คุณ” ชเยศกล่าวพร้อม โอบกอดชนิศา จูบลำคอเธออย่างแผ่วเบา

“ฉันอยากได้อะไร คุณรู้ดีที่สุด!” ชนิศาก็กรีดร้อง “จิดาภา ทำทุกอย่างเพื่อแสดงตัวว่าเป็นศัตรูกับฉัน มันจะขโมยคุณ ไปจากฉัน”

“เด็กโง่ ทั้งหมดที่ผมทำเพื่อคุณ อย่าคิดไปเรื่อยเลย มัน ไม่ดีต่อเด็กในท้องนะ”

ชเยศลูกหลังชนิศาอย่างปลอบโยน โดยไม่รู้เลยว่าผู้หญิง ในอ้อมกอดของเขานั้นได้เตรียมพร้อมต่อเกมส์ต่อไป เพื่อ มอบความทุกข์ให้กับจิดาภาแล้ว

ถ้าหากจิดาภาไม่รับบทนางรองนี้ก็ดีไป แต่ทันทีที่มัน ตัดสินใจรับนั้น ชนิศาก็ไม่ได้โหดร้ายขนาดนั้น ในเมื่อชื่อ เสียงของเธอนั้นมากกว่าของจิดาภาไม่รู้ตั้งกี่เท่า การจะ มอบความทุกข์ให้กับจิดาภามันเป็นเรื่องที่ง่ายดายมากๆ

เมื่อได้รับการอนุมัติจากชเยศยินยอมให้จิดาภาแสดงบท นางรองแล้ว จิดาภาก็ได้รับเชิญให้ไปงานเปิดละคร
“จิดาภาฉันมาถึงแล้ว “พี่นัฏจอดรถไว้ที่หน้าบ้าน ทันเห็นจิ ดาภาที่สวมชุดกีฬาสบายๆ กำลังเดินลงบันไดมา เธอถึงขั้น ขมวดคิ้ว “จะแต่งตัวแบบนี้ไปหรือ”

“ใช่ค่ะ” จิดาภามองชุดที่ตัวเองสวมใส่ ก็เป็นธรรมชาติดี ไม่เห็นจะมีปัญหาตรงไหนเลย

พอดีจิรภาสเดินลงมา ทันได้ยินบทสนทนาของทั้งสองคน

“มากับผม” เขาลากมือจิดาภามาที่ห้องเสื้อผ้า “คุณไม่ ชอบชุดพวกนี้หรือ งั้นผมจะซื้อใหม่ให้ทั้งหมด”

ไม่ใช่นะคะ เสื้อผ้าในนี้สวยมาก แค่ฉันไม่อยากใส่อะไร ที่ดูเด่นมากๆ เท่านั้นเอง” จิดาภารีบอธิบายให้เขาเข้าใจ

จิรภาสคิ้วขมวดจนเป็นปม “แค่หน้าสวยๆ นี่ก็ดูดีมาก พอแล้ว ไม่ว่าคุณจะใส่ชุดอะไร มันเป็นการเพิ่มสีสันให้กับ คุณเท่านั้น มันไม่สามารถปกปิดความงามของคุณได้เลย”

คำพูดของเขาช่างมีเสน่ห์ ใบหน้าของจิดาภาขึ้นริ้วสีแดง “เมื่อคุณจิรภาสพูดแบบนี้แล้ว คุณช่วยฉันเลือกมาสัก ตัวได้ไหมคะ”

เดิมที่จิดาภาเพียงพูดลอยๆ เท่านั้น ไม่คิดว่าจิรภาสจะ เลือกให้เธอจริงๆ นั่นคือชุดกระโปรงกอดอกสีเหลือง ช่วง อกถึงเอวประดับด้วยเพชรเม็ดเล็กมากมาย เป็นผลงานดี ไซด์ของJUDI

“ลองสวมดู”

จิดาภาสวมตามคำบอก พร้อมใส่คู่กับรองเท้าสันสูงสีขาว ทำให้ทุกคนรู้สึกดีขึ้นมาก

“สวยมาก” จิรภาสสวมสร้อยคอสีเงินให้กับเธอ ไม่มี เครื่องประดับอะไรมากมายนั่นทำให้ผู้คนรู้สึกว่าจิดาภานั้น จับต้องได้

“คิดไม่ถึงเลยว่าคุณจิรภาสจะตาถึงขนาดนี้”

“เพราะคุณสวยสายตาของผมถึงดี” ดวงตาของเขาวูบ ไหวแผ่วเบา และดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดเชิดปลายคาง เธอขึ้นเล็กน้อย ก่อนจูบเบาๆ ที่ริมฝีปากของเธอ” ความ งามของคุณ ทำผมรู้สึกควบคุมตัวเองไม่อยู่…. ผมไม่ไปบริษัทก็ได้ พวกเรา…”

จิดาภาเหมือนดอกบัวบานที่แสนบริสุทธิ์ ใบหน้าของเธอ ขั้นสีแดงเข้ม ดูละมุนพร้อมรับจูบของเขา

“แต่คุณเป็นประธานบริษัทเค.เอฟ ไม่สามารถ.”

ฝ่ามือของจิรภาสลูบผมยาวๆ ของเธอ ยับยั้งความ ต้องการในใจของตัวเองลง “…งั้น เย็นนี้เจอกันที่บ้านนะ

ครับ…

“..ได้ค่ะ” จิดาภาตอบรับพร้อมหัวเราะอย่างเขินอาย กลบเกลื่อนไป เธอลากแขนของจิรภาสแล้วเดินออกจาก วิลล่าด้วยกัน ทั้งสองคนคือการรวมตัวของคู่ชายหญิงรูป งาม ความสันโดษของจิดาภาเข้าคู่กับความเอาแต่ใจของ จิรภาสได้อย่างลงตัว เป็นสองขั้วที่รวมตัวกันได้อย่างยอด เยี่ยมนี่คือผลงานชิ้นเอกของพระเจ้า

พี่นัฏตบมืออย่างอดไม่ไหว “ช่างเป็นหนุ่มหล่อกับสาวงาม ถ้ามีภาพยนตร์สักเรื่องที่เหมาะสมให้พวกคุณถ่ายทำ เรื่อง นั้นต้องขายบัตรหมดแน่นอน”

“ไปกันเถอะ” จิดาภาขึ้นรถไปทั้งยิ้มๆ อยู่
พวกเธอมาถึงกองถ่าย นักข่าวก็รีบกรูเขามาสัมภาษณ์กัน

ทันที

ก่อนจิดาภาจะลงจากรถ นักข่าวต่างมาล้อมรอบรถเธอ “คุณจิดาภาคะ คุณหายหน้าไปถึงสองปี ทำไมจู่ๆ ถึงได้ กลับมาหรือคะหรือว่าเกี่ยวกับความสัมพันธ์กับคุณชเยศ คะ”

“ความสัมพันธ์ของคุณกับชนิศาเป็นอย่างไร หลังจากนี้ ต้องแสดงร่วมกัน รู้สึกกลัวไหม”

จิดาภาไม่ได้ตอบอะไรไป และได้ยกมือขอทางกับนักข่าว อย่างสุภาพ เพื่อเข้าโรงแรม นี่แหละบรรยากาศของนัก แสดงหญิงดีเด่น

ความสง่างามอ่อนโยนที่ผ่านทางเลนส์นั้น ทำให้รู้สึก เหมือนกับนางฟ้าที่หลุดมาจากความฝัน มันช่างดึงดูด ความสนใจจากผู้คน

เมื่อได้พบกับพนักงานแล้ว คุณณัฏฐ์ก็เดินมาหาจิดาภา “ยินดีต้อนรับครับ”
“ขอบคุณคุณณัฏฐ์ที่ได้มอบโอกาสนี้ให้กับฉันนะคะ ฉันจะ ใช้แรงใจทั้งหมดเพื่อการแสดงนี้ค่ะ”

ในขณะที่จิดาภากำลังพบปะกับคณะถ่ายละคร ทางด้าน ออฟฟิศของผู้บริหารบริษัทเค.เอฟ จิรภาสได้ออกคำ สั่ง “สั่งคนคุ้มครองจิดาภาอย่างลับๆ ด้วย อย่าให้มีใครมี โอกาสเข้าใกล้เธอเด็ดขาด”

เขารู้ทันอุบายคนในวงการนี้ดีกว่าใครๆ

จิดาภารับแสดงบทละครนี้ เธออาจจะกลายเป็นเสี้ยน หนามตำใจของใครบางคน

ในตอนที่จิดาภากำลังจะเข้าไปนั่งในงาน หลังจากที่ได้ พบปะผู้กำกับแล้ว มีนักแสดงหลายคนที่ตั้งคำถามกับความ จริงใจของเธอ “คงไม่ได้มาขัดขวางกองถ่ายอีกนะ เรื่อง ขโมยลิขสิทธิ์ครั้งก่อน นั่นก็ใหญ่มากเลยนะ”

“ยังมีอีกนะ เบื้องหลังนางเป็นถึงคู่หมั้นของประธาน บริษัทs.jเลยนะ อยากไล่นักแสดงคนไหน ก็ทำได้ง่ายๆ เลยด้วย”
ไม่ไกลกัน ชนิศาคอยสังเกตทั้งหมดอย่างสะใจ “จิดาภา เมื่อแกเลือกที่จะเข้ามากองถ่ายนี้เองยังไม่ทันที่ฉันจะได้ เหยียบแกให้จมดิน เป็นอย่างไรบ้างล่ะ”