ตอนที่ 5 เทคนิคการแสดงระดับราชินีจอเงิน

ตอนที่ 5 เทคนิคการแสดงระดับราชินีจอเงิน

ผู้ชมค่อยๆ เข้ามานั่งในโรงละครจนเต็ม พอผู้กำกับเดินเข้ามา นักแสดงก็ขึ้น

ไปเตรียมตัวออดิชั่นทีละคน

จิดาภาสวมผ้าปิดปากและมัดผม เผยให้เห็นเพียงดวงตาที่ถูกแต่งขึ้นมาให้ดู บวม เธอกับถวิตนั่งอยู่ที่ด้านซ้ายมือของเวที พวกเขานั่งมองไปบนเวทีเงียบๆ ถ้า ไม่ใช่คนที่คุ้นเคยกับเธอก็ดูไม่ออกเลย ว่าตอนนี้เธอกำลังแสดงอยู่

ถวิตกระซิบข้างหูของจิตาภาเบาๆ “แสร้งทำว่าอ่านบทละครไปสิยะ พอขึ้น เวทีก็เล่นไปมั่วๆ แล้วทำเป็นว่าลมล้มไปเลย จากนั้นฉันจะพาเธอกลับห้อง แค่นี้ ภารกิจของเธอก็สำเร็จลุล่วง”

“จากนั้น บทนี้ก็จะเป็นของชนิศาเลยเหรอ” จิดาภาจงใจเอ่ยถามขึ้นมาอย่าง

ตกใจ

ทุกคนล้วนแต่อาศัยความสามารถของตัวเอง แต่ชนิศากลับอาศัยลูกไม้ของ

ชเยศ

“ก็แน่สิ เธอแค่แสดงเป็นลมล้มลงไปก็พอ แต่อย่าให้คนอื่นรู้เดีดขาดเลยนะว่า เพิ่มบทเข้าไปเองนะ”

ถวิตพูดจบก็ลุกขึ้นมา แล้วออกไปรับโทรศัพท์

คำเตือนของถวิตเป็นการเตือนให้จิดาภาได้สติ เธอก้มหน้ามองบท ภายใต้ผ้า ปิดปาก ริมฝีปากสีแดงของเธอยิ้มแสยะเล็กน้อย มีความคิดบางอย่างผุดขึ้นมา ในใจ
ตอนที่เธอเงยหน้าขึ้นมานั้น เป็นเพราะต้องเข้าใจในบทบาทเรื่องราวในชีวิตที่ได้ ประสบพบเจอของน้ำ ก็เลยน้ำตาคลอออกมา

มีทีมงานคนหนึ่งเดินเข้ามาข้างกายเธอ “ชนิศา ต่อไปตาเธอแล้วนะ”

จิดาภาพยักหน้าแล้วลุกขึ้น เพื่อไม่ให้ถวิตล่วงรู้แผนการของเธอ เธอจึงจงใจแสร้ง

ไอออกมาสองที

ถวิตเหลือแค่โอกาสนี้ จึงเปิดปากอธิบาย “ช่วงสองสามวันนี้ชนิศาถ่ายหนังจนป่าว ตอนนี้ก็มีไข้สูง แต่ว่าเธอได้รับบทสำคัญ เลยไม่สนใจการคัดค้านจากเดี๋ยน แล้ว ยืนยันที่จะมาเข้าร่วมการออดิชั่นให้ได้”

พูดจบเขาก็มองไปที่จิตาภาด้วยสายตาที่ห่วงใยอย่างหาสิ่งใดเทียบไม่ได้ จากนั้นก็ ยิ้มอย่างทุกข์ทรมานพลางสายหัวไปมา

ถวิตพูดจบ จิดาภาสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของสายตาของผู้คนรอบๆ ตัวเธอ

ในตอนนั้นมีสายตาริษยา ทันใดนั้นก็มีเสียงชื่นชมเคารพเลื่อมใสของคนสองสาม คนดังขึ้นมา

จิดาภาหัวเราะเย็นชาอยู่ในใจ เพื่อทำให้ผู้คนคิดว่าชนิศาเป็นคนจิตใจกว้างขวาง ตั้งใจทำงาน ชเยศคงจะเหนื่อยแทบตายเลยสินะ คอยดูเถอะ เธอไม่ปล่อยให้พวก เขาได้ใจหรอก นิสัยที่เลวทรามของชนิศาจะต้องถูกเธอเปิดเผยวันนี้

จิดาภาเดินขึ้นไปเวทีทีละก้าว แม้ว่าจะสวมหมวกและผ้าปิดปาก แต่เพราะการพูด อธิบายของถวิต คุณณัฏฐ์จึงทำได้แค่มองเธอ ถอนหายใจและไม่พูดอะไรอีก

เธอเอาหมวกออก ปล่อยผมให้ยาวสยาย เธอเอาผมเหน็บหู มีเพียงผ้าปิดปากที่

ปกปิดใบหน้าเธออยู่
เธอค่อยๆ หมุนตัว แล้วเดินวนไปมารอบๆ เวที ท่าทางของเธอดูไร้สติ แต่เธอได้เริ่ม การแสดงไปแล้ว

ถวิตกำลังปรับอารมณ์แย่ๆ ของตนอย่างรวดเร็ว และเตรียมตัวที่จะแสร้งว่าตกใจ และพุ่งเข้าไปพยุงจิดาภาที่เป็นลมล้มลง

แต่ไม่นึกเลยว่าอยู่ดีๆ จิดาภาจะหมุนตัว ไม่เพียงแต่ไม่ได้เป็นลมล้มลงตามที่เตรียม

กันไว้ กลับคุกเข่าลงบนพื้นและร้องไห้ออกมา เสียงร้องเบาๆ ก็เริ่มดังมากขึ้น ไหล่ ของเธอก็สั่นเล็กน้อย จากนั้นเธอก็พูดบทออกมาจากในลำคอ “ทำไมคุณต้องทิ้งฉัน ไว้คนเดียวด้วย”

พอเธอเงียบเสียงลง ก็เงยหน้าขึ้น ตาทั้งสองเบลอเพราะน้ำตาที่ท่วมเอ่อ แล้วน้ำตา

ก็ไหลเป็นทางลงมาจากหางตา

นี่สิถึงจะเรียกว่าเทคนิคการแสดง!

นักแสดงบนเวทีและทีมงานทุกคนต่างรู้สึกประทับใจกับการแสดงฉากนี้

ฉากร้องไห้ที่เป็นฉากที่สำคัญที่สุดของตัวละครที่ชื่อน้ำได้ถูกจิดาภาแย่งชิงไปแล้ว ถ้านำฉากที่เธอเล่นอยู่นี้ไปเปรียบเทียบกับนักแสดงคนก่อนๆ ที่ขึ้นมาออดิชั่น การ แสดงของเธอนั้นสมจริงมากจนทำให้คนดูรู้สึกอินตามไปด้วย

อ้างตามคำบรรยายในบทละคร หลังจากที่น้ำถูกทอดทิ้งไปแล้ว เธอทุกข์ทรมานจน ไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาตลอดทั้งวัน แต่การแสดงของจิ ดาภาไม่เพียงแต่ทำให้เห็นว่าตัวละครน้ำมีความทรมานที่อัดอั้นต้นใจอยู่ในใจ แต่ยัง ให้ความรู้สึกเหมือนกับว่า เธอคนนี้ผ่านเรื่องเลวร้ายมามากมาย
ตอนที่เธอนั่งลงไปบนเวที หลังจากใช้สองมือกุมเข่าทั้งสองข้างแล้วพูดประโยคที่ สองจากบทละครออกมา ผู้คนต่างปรบมือให้กับการแสดงของเธออย่างควบคุมตัว เองไม่ได้ ผ่านไปไม่นานในโรงละครก็เต็มไปด้วยเสียงปรบมือที่ดังก็กก้อง
นี่ไม่ใช่แค่การออดิชั่นง่ายๆ แล้ว มันเป็นเทคนิคการแสดงชั้นสูงที่แสนจะเพอร์เฟค เธอคนนี้ดีบทของตัวละครชื่อน้ำแตกอย่างไม่น่าเชื่อจนทำให้คนดูลืมไม่ลง!

คุณณัฏฐ์นั่งสูดลมหายใจลึกๆ อยู่บนเก้าอี้ ดวงตาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ “เธอ นี่เอง! น้ำที่ฉันตามหามานานคือเธอ!”

ผู้ช่วยผู้กำกับประกาศออกมาทันที “ผู้ที่ได้รับคัดเลือกมารับบทเป็น น้ำ เป็นนัก แสดงสมทบหญิงเบอร์สาม ก็คือ คุณชนิศา”

จิดาภาค่อยๆ ลุกขึ้นยืนบนเวทีก็มองเห็นดวงตาที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีอกดีใจ ของถวิต เธอยิ้มแสยะเล็กน้อยอยู่ภายใต้ผ้าปิดปาก รอก่อนเถอะ การแสดงของฉัน ยังไม่จบแค่นี้นะ

ที่นั่นแถวสุดท้ายของโรงละคร มีผู้ชายที่ดูสูงศักดิ์เหมือนราชากำลังเอามือประสาน กันวางอยู่บนกางเกงเทราเซอร์ทรงตะวันตก สายตาที่หยิ่งยโสของเขาหยุดอยู่ที่ ใบหน้าของจิดาภา ในแววตาของเขามีท่าทีที่ดูประหลาดใจปรากฏขึ้นมาแวบหนึ่ง

เทคนิคการแสดงของเธอเมื่อกี้ทำให้เขาที่เย็นชาและไร้ความรู้สึกกลับรู้สึกสั่น สะเทือนขึ้นมา เธอเคยได้รับรางวัลชนะเลิศทุกรายกันสำคัญ และเธอก็ดูโดดเด่น จริงๆ และเขาก็ไม่ได้มองข้ามเธอ ผู้หญิงคนนี้เก็บอารมณ์บางอย่างไว้ภายในใจ