ตอนที่ 67 ทำตามกฎเดิม

ตอนที่ 67 ทำตามกฎเดิม

“ไม่ต้องสนใจพวกเขา ขอแค่กองประกวดเชิญฉัน ฉัน ก็มีสิทธิ์ปรากฏตัวบนเวที พวกเขาทำแบบนี้มีแต่จะขาย หน้าตัวเอง” จิดาภาไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้ แต่กำลังคิดเรื่อง โฆษณา

“พี่นัฏ พี่เคยได้ยินชื่อผู้กำกับจิณณะไหม?”

“เคยได้ยินสิ เขาชอบถ่ายคลิปใช่ไหม? จิดาภา เธอ คงไม่ใช่อยากร่วมงานกับเขานะ?” พี่นัฏทำหน้าตกใจ นี่ ไม่ใช่สไตล์ของเธอเลย หล่อนคิดว่าจิดาภาจะเลือกเล่น ละครโบราณซะอีก

“ฉันเตรียมตัวรับเรื่อง (butterfly)นะ” จิดาภายิ้มอ่อน โยน “จิรภาสเลือกให้นะ”

“พี่ว่าแล้ว งั้นเล่น สายตาเขาไม่เหมือนคนอื่นหรอก” มี จิรภาสเป็นขงเบ้งคอยวางแผนให้จิดาภาอยู่เบื้องหลัง พี่ นัฏก็สบายใจขึ้นมาก
เล่นตุกติกอย่างที่ปินานะจะเป็นคู่แข่งของประธาน บริษัทเค.เอฟได้ยังไง !

และปัญหาก็ตามมา ถึงพวกเธอจะตัดสินใจรับเล่น แต่ที่ ประชุมระดับสูงอาจไม่ยอม ตอนนี้ในมือชนิศาได้รับสิทธิ์ เสนอชื่อเข้าชิงรางวัล ที่ประชุมระดับสูงคงไม่ยอมให้จิดา ภาเลือกตามใจชอบอีก พวกเขามีหมากที่สำคัญกว่า

“ฉันจะลองหาโอกาสพูดดู” จิดาภาคิดอย่างละเอียด พวกเธอจะวางใจไม่ได้ ตอนนี้เป็นจุดไคลแมกซ์ “ก่อน งานรับรางวัล อย่าเคลื่อนไหวโดยพละการณ์”

“ให้ฉันหาคนคอยตามชนิศาไหม เพื่อจะเจอหลักฐาน ว่าหล่อนเล่นตุกติกอะไร?” พี่นัฏมักรู้สึกว่าเรื่องนี้ดูไม่ สะอาดเท่าที่เห็น ถ้าชนิศาไม่ได้เล่นตุกติกอะไรลับหลัง ล่ะก็ จะมีเหตุการณ์แบบนี้ได้ไง

“ตอนนี้ยังไม่ต้อง ถ้าหล่อนทำอะไรจริงๆ ให้ชเยศเจอ เองดีกว่า” จิดาภาไม่อยากสอดมือเข้าไปยุ่ง เธอเองไม่ สนใจที่จะรู้ว่าชนิศาขุดหลุมพรางอะไรดักเธอไว้บ้าง
หล่อนใช้วิธีสกปรกเพื่อให้ได้มาซึ่งรางวัลนักแสดง หญิงยอดนิยม ก็ต้องรู้ดีว่าจะเสียไปยิ่งกว่า

ยังไงซะ ไฟตายใบสุดท้ายก็อยู่ในมือจิดาภา

“งั้นเธอตอนนี้ก็ว่างสิ ฉันส่งเธอกลับคอนโดไหม?” พี่ นัฏเบ้ปาก “เวลานี้คุณจิรภาสของเธอยังไม่เลิกงานล่ะ สิ?”

จิดาภายิ้มตาหยี “วันนี้เขาทำโอที ฉันกะจะไปอยู่เป็น เพื่อนน่ะ”

เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดสบายๆ ใส่หมวก “เป็นยังไง? ดูธรรมดาแล้วใช่ไหม?”

“หุ่นกับหน้าตาแบบนี้จะเรียกว่าธรรมดาได้ยังไง ! นอกจากเธอจะหายตัวได้ ไม่งั้นพอเข้าบริษัทเค.เอฟบ ก็จะกลายเป็นข่าวดังพาดหัวข่าวบนหน้าหนังสือพิมพ์ พรุ่งนี้ทันที” พี่นัฏแซวจิดาภา

“งั้นทำไงดีอ่ะ?” จิดาภาออกแนวเซ็ง เธออยาก เซอร์ไพรส์จิรภาส แต่กลับพบว่า ถ้าความสัมพันธ์ของพวกเขายังไม่เปิดเผยล่ะก็ เธอไม่มีทางที่จะยืนข้างเขา

ได้อย่างเปิดเผย

ตอนนี้เองที่มือถือเธอดังขึ้นมา จิรภาสน่ะเอง

“รถของผู้ช่วยคุณจอดรอที่ใต้ตึกมาครึ่งชม.แล้ว รถเสีย หรอ? เขาดูเป็นห่วงเป็นใย

“..เปล่า ฉันแค่อยากขึ้นไปหาคุณ แต่พอถึงใต้ตึก ก็ กลัวคนจำได้แล้วคุณจะเป็นข่าวไรเงี้ย” จิดาภากระซิบ ตอบ เซอร์ไพรส์ที่เตรียมมาหายไปแล้ว

เขานั่งบนเก้าอี้ที่กว้างยาว สีหน้าเข้มงวดผ่อนคลายขึ้น เขายื่นมือไปปิดโนีดบุ๊คตรงหน้า “คุณอยากเจอผม เมื่อ ไหร่ก็ได้ทั้งนั้น เดี๋ยวผมส่งคนลงไปรับคุณนะ”

“แต่…คนบริษัทคุณตั้งเยอะ ไม่เป็นไรหรอ?” จิดาภายัง

ถามอย่างห่วงๆ

“รอแป๊บนะครับ คุณนาย

จิรภาสส่งซิกให้ผู้ช่วย ก่อนลุกไปเตรียมน้ำผลไม้ให้ภรรยาเขา พอเขากลับมาที่ห้องทำงาน ผู้ช่วยเขาก็พาจ ดาภาขึ้นมาแล้ว

“นึกไม่ถึงว่าลิฟต์บริษัทคุณจะแอบซะขนาดนี้ ! ” จิดา ภาสังเกตจิรภาส แกล้งมองไปรอบทิศ “คงไม่ใช่ว่า คุณ เก็บไว้เป็นทางลับไว้ต้อนรับนักแสดงหญิงในสังกัด?”

“ทำไมจะเตรียมไว้ให้คุณไม่ได้หรอ?” จิรภาสเดินไปยืน ตรงหน้าจิดาภา จัดทรงผมให้เธอ “แต่ผมชอบเห็นคุณ หึงผม”

“ซึง?” จิดาภาหัวเราะพรืดออกมาพลางส่ายหน้า “ฉัน แน่ใจว่าลิฟต์นั่นไม่เคยมีผู้หญิงขึ้นมาก่อน”

“แน่ใจขนาดนี้เลย? เหตุผลล่ะ” จิรภาสส่งแก้วน้ำผลไม้ ให้เธอ รอเธอบอกเหตุผล

“ปรีชาของผู้หญิง” เธอยิ้มบอกออกมา สายตาแฝงแวว ขี้เล่น เธอชอบความรู้สึกที่ได้รับการดูแลเป็นพิเศษแบบ นี้ สามารถรับรู้ความรู้สึกของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน เธอมี ความสุขมากเลย
ทั้งสองคนนั่งลงที่โซฟา ในห้องทำงานสีเทาขาว มี ภาพพวกเขามองสบตากันเหมือนหลุดออกมาจากใน นิยายเลย

“ยังมีเอกสารต้องดูอีก รอแป๊บนะ” ตอนมือถือของจิร ภาสดังขึ้นเป็นครั้งที่สอง เขาหันมากุมมือจิดาภาอย่าง ขอโทษ “แป็บเดียว”

จิดาภายิ้มตอบ “อยู่ที่นี่ดูคุณทำงาน ก็เป็นความสุขอย่าง หนึ่งนะ”

ความเข้าใจของเธอเป็นแรงผลักดันอันสำคัญของจิร

ภาส

จิรภาสกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงาน ท่าทางตอนตรวจ เอกสารดูมีเสน่ห์มาก จิดาภามองเขาแล้วหัวใจเต้นแรง

แต่พอผ่านไปหลายนาที จิดาภาก็ต้านทานความง่วงไม่ ไหว เลยหลับที่โซฟา

ผู้จัดการฝ่ายมาส่งงานที่ห้องทำงานจิรภาสและเห็นฉากนี้เข้าโดยบังเอิญ

ภาพที่เขาเห็นคือจิรภาสอุ้มสาวสวยที่หลับสนิทบน โซฟาไปวางไว้บนเตียง และออกมาด้วยสีหน้ายิ้มอ่อน โยน

พระเจ้า ประธานน้ำแข็งของพวกเขายิ้มเนี่ยนะ !

ตอนนั้นผู้จัดการฝ่ายหยิกตัวเองเข้าอย่างแรง สงสัยว่า ตัวเองเพ้อไปหรือเปล่า

“รายงานเสร็จแล้วหรอ?” จิรภาสกลับเข้าโหมดปกติ บรรยากาศในห้องทำงานเย็นลงไปหลายองศา

“ใช่ครับ ! ” ผู้จัดการฝ่ายเริ่มตื่นเต้นขึ้นมา และรายงาน อย่างเป็นขั้นเป็นตอน

แต่พอเขาออกจากห้องทำงานจิรภาส ท่าทีกลับมึนงง สาวสวยคนนั้นใครนะ ดูหน้าคุ้นๆ คุณจิรภาสของพวกเขา ไม่เคยมีสาวคนไหนอยู่ข้างกายมาก่อน ที่สำคัญคือเขา ถามไม่ได้ และบอกใครไม่ได้ด้วย !
รอจนจิรภาสเสร็จงาน ก็ค่ำแล้ว เขาค่อยๆเดินไปที่เดียง และอุ้มจิดาภาขึ้นอย่างแผ่วเบา “คุณนายครับ กลับบ้าน กัน”

“หือ?” จิดาภาลืมตาอย่างงัวเงีย ถึงรู้ตัวว่าตัวเองโดน เขาอุ้มอยู่ “เสร็จงานแล้วหรอ?”

เธอไม่คิดจะออกจากอ้อมแขนเขา ทุกครั้งที่จิรภาสอุ้ม เธอแบบนี้ จะทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยมาก

“อือ เสร็จแล้วล่ะ” เสียงเขาอ่อนโยนมาก มีแต่อยู่ต่อ หน้าจิดาภาเท่านั้นถึงจะเป็นแบบนี้ “ดินเนอร์ทานอะไร

ดี?”

“ทาน…ที่คุณทำนะ” จิดาภาพิงอ้อมอกเขา ตอบอย่างมี

ความสุข

“ได้” จิรภาสตอบอย่างอ่อนโยน พออุ้มเธอถึงรถก็ขับรถ

ออกไป

พอพวกเขาออกไป เสียงซุบซิบก็กระจายเต็มที่จอดรถ คือพนักงานที่พึ่งทำโอทีเสร็จ
“นั่นรถประธานนี่นา? เขาอุ้มผู้หญิงขึ้นรถ?”