ตอนที่ 31ไม่เสียใจภายหลังตลอดไป

ในตอนที่พวกเขากำลังคุยกันอยู่ ผู้หญิงสูงศักดิ์ มหาอำนาจคนหนึ่งเดินผ่านมา เสียงเดินฉับๆ อันหนักแน่น ดังก้องไปทั่วทั้งตึก “จิดาภา ตาเธอมีปัญหาหรือไง? ฉัน ส่งข้อความไปทำไมเธอไม่ตอบ ฉันรอเธอเกินมาสิบนาที แล้ว!”

จิดาภาค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมอง พี่นัฏไอกระแอ่มขึ้นเบาๆ เธอก็คือฐานิสา

ฐานิสาคิดว่าเมื่อจิดาภารู้ว่าตัวเขาคือคนที่ชเยศส่งมาให้ เป็นผู้จัดการเธอแล้ว จะรีบยอมรับผิดต่อตน รู้สึกลำพองใจ จนยิ้มออกมา “ถ้าเกิดว่าเธอขอโทษฉันด้วยใจจริง ตนจะ ยอมยกโทษให้”

“เออ เธอเป็นผู้จัดการครั้งแรกหรอ?” จิดาภา ปราดเพียง แค่สายตามองโดยที่ไม่ได้หันหน้าดู แล้วเดินเข้าประตูห้อง แต่งตัวไป ดีที่ยังมีคำทักทาย ไม่ได้มองว่าฐานิสาเป็นเพียง

อากาศ

“แก!”
ฐานิสาคิดไม่ถึงว่าจิดาภาที่โดนบริษัทปิดกั้นงานแล้ว จะ กล้าทำกิริยาเช่นนี้ต่อตนเอง ก้าวเข้าไปยังห้องแต่งตัว ปัด แก้วน้ำที่อยู่บนโต๊ะอย่างโมโห

เสียงแก้วตกแตกบาดหูดังสนั่น

“ก็ไม่เคยได้ยินว่ามีนักแสดงชั้นนำคนไหนต้องทำตามผู้ จัดการ ในเมื่อบริษัทพยายามจะกีดกันฉัน ฉันก็คงทำอะไร ไม่ได้ แล้วคุณละ? คุณคิดว่าหลังจากฉันถูกกีดกันแล้ว มา เป็นผู้จัดการของฉัน คุณยังคิกว่าบริษัทยังจะให้ทำงาน สำคัญๆ คุณอีกหรอ? ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อแบบนี้ คนแรกที่จะ ถูกเขี่ยออกจากบริษัทคือคุณ”

“เธอพูดบ้าอะไร! คุณชเยศไม่มีทางทำแบบนี้กับฉัน หรอก”

“โอ๊ะ? ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ล่ะ ให้ฉันลองทายดูไหม ฉัน ว่า เขาอาจจะยื่นข้อเสนอกับเธอว่าจะให้ค่าตอบแทนที่สูงๆ แล้วเธอมั่นใจว่า เธอจะได้รับมันครบหรอ? ฉันจะบอกอะไร เธอให้นะ ก่อนจะมานี้ เธอโดนฉันจัดการไปเรียบร้อยแล้ว”

สายตาของจิดาภาเปลี่ยนไปแข็งและดุดันอย่างรวดเร็ว คมดุดุจดังคมมีด ความเยือกเย็นแผ่กระจายประดุจ ฤดูหนาว เธอก้าวเข้าประชิดฐานิสาเรื่อยๆ

“ในวงการนี้ ไม่มีใครที่ดีบริสุทธิ์ไปทั้งหมด ฉันเคยได้รับ ความนิยมเป็นอย่างมาก ฉันต้องเหยียบไหล่ของอีกหลาย คนเพื่อที่จะปีนขึ้นไปเช่นกัน ถ้าเกิดว่าเธอไม่อยากเป็นคน ที่ให้ฉันเหยียบขึ้นคนต่อไป รีบตัดสินใจว่าจะอยู่เป็นสายให้ ชเยศ หรือจะมาเป็นคนของฉัน”

แววตาของจิดาภาน่ากลัวเหลือเกิน

หัวใจของฐานิสากลัวจนแทบจะหยุดเต้น

เธอก้าวถอยหลังไปสองก้าว จนหลังติดกับกำแพง “ฉัน…ฉันไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดเรื่องอะไร!”

ไม่เข้าใจหรอ? ห่า! งั้นเธอลองดูอะไรนี่ ดูแล้วอาจจะ เข้าใจอะไรมากขึ้น” พี่นัฏยิ้มอย่างเยือกเย็นโยนซองข้อมูล ลับส่วนตัวทั้งหมดของฐานิสาที่ได้มาจากจิรภาสให้กับฐานิ สา

ฐานิสารีบเปิดดูอย่างมีนงง แทบไม่เชื่อความร้ายกาจของ จิดาภา ในนั้นมีข้อมูลตนอย่างละเอียดครบ
ทั้งเรื่องไม่ดีที่ตนเคยก่อขึ้น ซื้อขายข้อมูลลับส่วนตัว ทุก เรื่องมีชัดเจนหมดในแฟ้มที่ตนถือ

ข้อมูลทั้งหมดนี้ถ้าถูกเผยแพร่ออกไป เขาจะไม่สามารถ ยืนอยู่ในวงการนี้ได้อีกต่อไป

เมื่อเทียบกับชนิศาที่เอาแต่ออดอ้อน เกาะแต่ผู้ชายกิน แล้ว เห็นได้ชัดเจนว่าฝีมือคนละระดับ

“ขอโทษจริงๆ ค่ะพี่นัฏ ฉันอายุยังน้อยไม่ค่อยรู้ความ ฉัน ผิดไปแล้ว ฉันไม่ควร…”ฐานิสารีบตบหน้าตัวเอง “ต่อไป ฉันจะไม่พูดแบบนี้กับจิดาภาอีกแล้ว บริษัทส่งฉันมาเป็น ผู้จัดการ ฉันก็ถูกบังคับมา ก็ไม่รู้จะปฏิเสธยังไง ต่อฉันให้ ไม่ทำ ก็ต้องมีคนอื่นมาทำ ฉันก็ไม่อาจจะขัดคำสั่งของคุณ ชเยศได้เหมือนกัน”

ฐานิสาพูดออกมาขนาดนี้ มันเป็นการแสดงออกชัดเจนใน จุดยืนของเธอแล้ว

พี่นัฏมองเธออย่างไม่ไว้ใจ “ตามฉันเข้ามาเถอะ”

ฐานิสารีบพยักหน้า เริ่มเดินตามพี่นัฏเข้าไปยังห้องแต่งตัว ของจิดาภา บนพื้นมีของยุ่งเหยิงไม่เป็นระเบียบฐานิสารีบก้มลงจัดการเก็บให้เรียบร้อย “ขอโทษนะคะ คุณ จิดาภา ฉันสัญญาว่าจะไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกแล้ว!”

หลังจากผ่านเหตุการณ์เมื่อสักครู่ จิดาภาในตอนนี้อยู่ เหนือเธอไม่สามารถออกฤทธิ์และพาลได้อีกต่อไป ใครว่า เธอเป็นนักแสดงที่แกล้งได้ง่ายๆ กันนะ?

จิดาภานั่งพิงเก้าอี้แต่งหน้าอยู่เอ่ยขึ้นว่า “ฉันเก็บเธอไว้ได้ แต่ถ้าเธอยังมาเล่นลูกไม้กับฉัน ผลที่จะตามมา เธอก็คง ต้องรับให้ได้ด้วยตัวเอง”

ฐานิสากลัวจนไม่กล้าเงยหน้ามอง กลายเป็นคนกลัวจิดา ภาไปเลย

“ขอฉันดูสัญญาโฆษณา” จิดาภาเริ่มเอ่ยขึ้น น้ำเสียงราบ

เรียบ

“อะไรนะ?” ฐานิสาชะงักไปครู่หนึ่ง รีบปรับสติมาที่ โฆษณาชุดชั้นในนั้น เขากลืนน้ำลายลงคอ หยิบสัญญา ออกมาจากกระเป๋า เพราะก่อนหน้านี้เคยคิดหาวิธีการ มากมายเพื่อที่จะบังคับให้จิดาภาเซ็นสัญญา
คิดไม่ถึงว่าพอเขาหยิบออกมา จิดาภาแม้แต่อ่านก็ไม่อ่าน กลับเซ็นชื่อตอบรับไป

“เธอเห็นด้วยกับการถ่ายโฆษณานี้? แต่เธอยังไม่ได้อ่าน เนื้อหา.” พี่นัฏรู้สึกไม่สมเหตุสมผลรีบพูดขัดขึ้น

“ในเมื่อสัญญานี้พวกเขาตั้งใจวางแผนเพื่อฉันแล้ว จะอ่าน หรือไม่อ่านก็ไม่ต่างกันไม่ใช่หรอ?” จิดาภารู้ชัดเจนดี ว่า ต่อให้เธอปฏิเสธ ชเยศจะต้องหาวิธีการให้เธอเซ็นจนได้ สู้ ยอมรับโดยดุษณีไปก่อน ค่อยหาวิธีจัดการทีหลัง”

“เธอช่วยฉันจัดการตามขั้นตอน ทุกเรื่องจะต้องมีการ บันทึกไว้ชัดเจน” จิดาภาสั่งเสียงเรียบ “ฉันอยากจะให้เธอ คิดให้ดี เธอจะติดตามฉัน หรือจะยอมเป็นสายให้กับชเยศ และชนิศาต่อไป”

ฐานิสางงสับสน นี่อาจจะเป็นเหตุผลว่าทำไมชนิศาถึง อารมณ์ร้อนขึ้นทุกวัน ซึ่งกลับกันกับจิดาภาที่เย็นนิ่งเหลือ เกิน

หลังจากจิดาภาใคร่ครวญดีแล้ว ตอบอย่างมั่นใจว่า “คุณ วางใจได้ ฉันจะทำให้ดีที่สุด”
จิดาภาพยักหน้ายืนขั้น หัดกลับมาเดือนฐานิสาว่า “คนที่ อยู่ข้างกายฉัน จะต้องรู้จักฉลาดสักหน่อย อย่าทำอะไรที่ เป็นเรื่องไร้สาระ”

หากพูดกลับกันก็คือ อย่าหาเรื่องให้จิดาภาต้องวุ่นวายไป ทั่ว

ฐานิสาหน้าซีดเผือด เขาไม่เคยเห็นคนที่มีฝีมือสามารถ วางแผนชีวิตตนเองแบบนี้มาก่อน เธอรู้สึกได้ว่า ต่อไป บริษัทSJจะต้องตกอยู่ในกำมือของจิดาภา

รอจนกระทั่งจิดาภาและพี่นัฏขึ้นบนรถแล้ว ดวงตาของจิ ดาภาจึงปรากฏความเหนื่อยล้าออกมา

พี่นัฏเป็นห่วงสุขภาพของเธอ “พวกเขา.”

“พี่นัฏ มันจบลงแล้ว” จิดาภาพลิกตัว พิงหัว ค่อยๆ เอ่ยขึ้น ความรู้สึกที่หนักอึ้งมากขนาดนี้ แต่กลับถูกเธอปิดซ่อนมัน ไว้อย่างดี “ฉันรู้สึกว่าคนที่อยู่ในสำนักงานพวกนั้น ฉันไม่ เคยรู้จักพวกเขาเลย”

“เขายังคิดจะกำจัดฉันต่อไป”
“คนพวกนี้น่าจะไปพบยมราชให้เร็วๆ สักหน่อย” พี่นัฏพูด อย่างโมโห ด่าแทนจิดาภา “อย่าลังเลเพราะเรื่องไม่เป็น เรื่องอยู่เลย หนทางข้างหน้านับวันจะยิ่งสดใสขึ้นนะ”

“ฉันอยากเป็นคนที่สามารถควบคุมอารมณ์ตัวเองได้อย่าง เป็นธรรมชาติ” จิดาภาหลับตาลง “ไปส่งฉันกลับเถอะ ฉัน เหนื่อยแล้ว”

จิดาภาไม่เคยเสียใจกับหนทางที่ตนเองเลือกเดิน แต่ เพราะเธอยังไม่รู้จักคนดีพอ จึงต้องมาเสียทีให้กับคนแบบ นี้

แผนการของชเยศไม่ได้หมดแค่นี้แน่นอน จิดาภารู้ดี เพียงแค่เป็นคำข้อร้องของฝีมือกลั่นแกล้ง เขาจะน้อมรับ ทันที และสิ่งที่ตนจะทำตอนนี้คือ ตัดหนทางในวงการของ ชนิศา

จิรภาสเคลียร์งานเสร็จกลับบ้าน มองเห็นจิดาภาขดตัวอยู่ บนโซฟา ไฟในห้องมืดสลัว เขาถอดเสื้อคลุม มองเห็นจิดา ภาก้มหน้ากอดอกตัวเองอยู่

เห็นท่าทางแบบนี้ มันสะเทือนใจ
จิรภาสนั่งลงข้างๆ เธอ ยื่นมือเข้าไปดึงเธอเข้ามาในอ้อม กอด “มีเรื่องอะไร ผมเป็นที่พึ่งให้คุณได้ ผมจะคอยเป็นที่ กำบังให้คุณ หรือต่อให้คุณอยากร้องไห้ ผมก็จะอยู่เป็น เพื่อนคุณ”