ตอนที่ 16 เลิกเพ้อฝันได้แล้ว

เพราะว่าข้างนอกเสียงดังและวุ่นวาย ชนิศาจึงไม่กล้าออกจากโรง พยาบาล ตอนที่เธอกำลังอบรมทีมงานก็ได้รับบาดเจ็บ เลยอยากจะ ยึดชเยศเอาไว้ ไม่ยอมให้เขาได้จดทะเบียนสมรสกับจิดาภา

จิดาภาคิดว่าชนิศามัวแต่ไปสนใจแต่เรื่องผู้ชาย หลายปีมานี้ถึงไม่ดังสักที เลยไม่แปลกที่

ในห้องผู้ป่วย ชนิศาได้ยินเสียงการรายงานของผู้ช่วย เธอจึงพึง พอใจเป็นอย่างมาก “ไม่นึกเลยว่าจิดาภาจะกล้ามา ฉันจะทำให้นัง นั่นรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่มันทำลงไป จะให้มันไม่กล้าคิดที่จะมาแต่งงา นกับชเยศไปตลอดชีวิตเลย”

“ศา นักข่าวจัดการเรียบร้อยแล้ว แค่เธอตะโกนเสียงดังๆ ฉันก็จะ พาคนบุกเข้ามาทันที!”

“วางใจเถอะ ฉันจะแสดงเป็นคนป่วยให้ดีที่สุด ให้นังจิดาภาได้รู้ว่า ใครกันแน่ที่เป็นผู้หญิงที่ชเยศรักมากที่สุด”

เธอกำหมัดอย่างรุนแรง ชนิศาได้ทดสอบความอดทนกับจิดาภา ทุกวันที่บริษัทsj ชนิศาอยากให้จิดาภาหายเข้ากลีบเมฆไปซะ รอ ดูเถอะ ผู้หญิงคนที่จะเจิดจรัสที่สุดที่ยืนข้างกายของชเยศต้องเป็น เธอเท่านั้น!

“อ้อ จริงสิ พวกเรากำลังวางแผนให้เธอเป็นราชินีจอเงินอยู่ ไม่ว่า ต้องเสียเงินไปเท่าไหร่ ก็จะต้องทำให้เธอได้ครอบครองรางวัลนี้ให้ ได้”นิศาขมวดตั้ว “พูดเบาๆ หน่อยสิ เดี่ยวคนอื่นก็ได้ยินพรอก”

“ที่นี่ไม่มีคนนอกซะหน่อย” ผู้ช่วยหัวเราะอย่างไม่แคร์ “เดี๋ยวหล่อน ก็มาแล้ว เธอรีบนอนให้ดีก่อนเกอ!”

ชนิศารับรูปนอนบนเตียงคนป่วย ในตอนที่แสร้งทำว่าตัวเองเป็น คนป่วยที่อ่อนแอแล้ว ไม่นานนักชเยศก็พาจิตาภาเดินเข้ามา

“ชนิศา จิดาภามาเยี่ยมเธอนะ เธอจะมาพูดคุยกับศาเรื่องเทคนิค การแสดงสักหน่อย…ศา เป็นอะไรรึเปล่า” ชเยศยังพูดไม่จบ ก็เห็น ว่าชนิศากำลังพยายามลุกขึ้นมานั่ง เขาก็รีบเข้าไปช่วยประคองเธอ

“ชเยศ ขอโทษและ ฉันมันไร้ประโยชน์จริงๆ แต่บาดเจ็บนิดหน่อย ก็ทำให้เธอต้องลำบากหลายครั้งแบบนี้ แล้วยังทำให้จิตาภาต้องไม่ ได้รับความเป็นธรรมอีก” ชนิศาเงยหน้าขึ้นมาจากในอ้อมกอดของ ซเบศ “จิดาภา เธอคงไม่ได้โทษฉันใช่มั้ย”

จิดาภามองพวกเขาทั้งสองอย่างเย็นชา พวกเขาพูดออกมาตรง หน้าของเธออย่างไม่กังวลเลยว่าพูดออกมาแล้วจะส่งผลไม่ดีต่อคน อื่น

ชเยศหัวเราะอย่างทำตัวไม่ถูก เขาตระหนักได้ว่าการกระทำของ เขาไม่ค่อยเหมาแสม “ภาไม่ติดแบบนั้นหรอก ที่เธอบาดเจ็บภากไม่

“เบศ ฉันคิดว่าอาการของชนิศายังไม่ค่อยดี เธอไปหาผลไม้ให้ เธอกันสักหน่อยเถอย” จิดาภาวางการเป่าและพูดออกมาอย่างอ่อน
แจะเป็นมารยาทครั้งสุดท้ายของเธอ

“ทำไมเธอถึงกล้าซี้น้วสั่งท่านประธานเบศ” ผู้ช่วยของชนิศาจ้อง จิตตาภาเขาถึง “ท่านประธาน เดี่ยวผมไปเองครับ”

ดาวของจิดาภาขมวด แล้วหัวร้อนขึ้นมาทันที “เธอมีสิทธิ์ออกปาก พูดขึ้นมาในที่ตรงนี้เหรอ ใครเป็นคนบอกเธอกัน ฉันบงการชเยศไม่ ได้เหรอ ฉันเป็นคู่หมั้นของเขา เธอนะเป็นอะไรกัน”

เมื่อพูดจบ ผู้ช่วยของชนิศาก็ยังอยากที่จะเข้ามาแก้ต่างให้ ชน ศาก็พูดแทรกเขาขึ้นมาทันที “ไม่ต้องพูดแล้ว ซเยศ งั้นก็ต้องรบกวน คุณอยกัน”

จิตาภามองตาผู้ช่วยชนิศาอย่างเยือกเป็น มองเขาและชเบศเดิน ออกจากห้องผู้ป่วยไปตามๆ กัน

ชนิศากัดฟัน ที่จริงแล้วประโยคนั้นต้องเป็นเธอที่พูดให้จิตาภาฟัง ถึงแม้ว่าชเยศจะเอาใจใส่ชนิศามาก แต่คู่หมั้นที่แท้จริงของเขาก็คือ

จิตตาภา

พอคิดมาถึงจุดนี้ แววตาของชนิศาก็ความอิจฉาริษยาออกมา

“เธอให้ฉันมาหาเพราะอยากให้ฉันสอนเรื่องการแสดงเพรอ” จิตา ภาพูดออกมาเหมือนกับไม่รู้อะไรทั้งสิ้น แล้วหยิบบทละครออกมา

“จริงฉันอยากจะขอให้เธอไปจากบริษัท วันนี้เลย” ชโศาไอ หนึ่งที่แล้วพูดต่อ “ฉันรู้ข่าวแล้ว การวิจารณ์เธอจากโลกภายนอก นั้นส่งผลต่อชื่อเสียงของบริษัท ก้าหากจะทำเพื่อชเยศละก็เธอควรที่จะลาออกจากบริษัทไปเอง”

“ควรงั้นเหรอ?” จิดาภาเริ่มที่จะควบคุมความโมโหของตัวเองไว้ไม่ อยู่แล้ว เธอพูดออกมาอย่างเยือกเย็น “ชนิศา เธอระวังคำพูดหน่อย ก็ดีนะ”

เธออยู่ข้างกายชเยศมากี่ปีแล้ว ถึงจะไม่พูดถึงเรื่องความรักความ ผูกพันนั้น แค่เรื่องที่เธอทำกำไรให้กับบริษัทs.j เมื่อก่อน พ่อแม่ของ ชเยศก็ยังไม่กล้าที่จะพูดจาแบบนี้กับเธอ

ชนิศาคิดว่าตัวเองเป็นอะไร มีสิทธิ์อะไรมาพูดจาแบบนี้

“จิดาภา ที่ฉันทำก็เพื่อเธอนะ ฉันจัดการทั้งหมดแล้ว หลังจากที่ เธอลาออกไปจากบริษัท ก็จะประกาศ..”

“เพลง”

จิดาภาเห็นกับตาว่าชนิศาเป็นคนผลักแจกันดอกไม้ที่อยู่ข้างหัว

เตียงลงมา

เสียงแตกร้าวในห้องดังเสียดหูเป็นพิเศษ จากนั้นก็ได้ยินเสียง ฝีเท้าที่รีบวิ่งเข้ามาจากด้านนอก และยังมีเสียงกรีดร้องของชนิศา

ในห้องคนไข้