ตอนที่ 3 เบื่อหน่าย

หลังจากทานอาหารหลินหยื่นส่งซูจึงเดินออกจากประตูบ้าน

ที่รถBMWหลินหน ในที่สุดก็พูดออกมา

“พี่จึงเฉินเมื่อคืนตอนที่ฉันออกมาแล้วหลังจากนั้นพี่ไปไหนเห รอคะ?”

คำพูดประโยคนี้ทำให้ซูจึงเฉินสีหน้าเปลี่ยนไปในทันทีแต่ ผู้ชายก็สามารถควบคุมอารมณ์ได้ดีแทบไม่มองไม่เห็น เมื่อคืน พอคุณออกไปแล้วฉันก็ไปตามเธอแต่โทรหาหลายรอบก็ไม่รับ สายเลยต้องกลับบ้านก่อน

“อ่อ” หลินหยื่นจูทำเป็นพยักหน้าและจะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก เธอเองก็กลัวมากที่เขาจะถามกลับมาอย่างกะทันหันว่าเมื่อคืน เธอออกไปทำไมไม่รับสาย…ยังดีที่พี่จึงเฉินเชื่อเธอ

ถอนหายใจอย่างนิ่งๆแล้วให้ปล่อยเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนถูกฝัง

เอาไว้

“พี่จิ่งเฉิน…”

มันเย็นและเสียงของหลินเป็นฮียก็มาจากด้านหลังของซูจึงเฉิ นที่อยู่บนรถ

ซูจึงเป็นที่อยู่ในรถเงยหน้าขึ้นมองและเห็นเธอก้าวออกมาจากประตู
หลินหยุ่นจูยิ้ม โดยแกล้งทำเป็นถามแบบไม่ตั้งใจว่า “พี่จึงเฉิน เมื่อคืนวานคุณอยู่กับหลินหยื่นทั้งคืนจริงหรือ?

“แน่นอน”ซูจิ่งเฉินตอบอย่างหนักแน่น

“แต่ว่าเมื่อคืนเหมือนฉันจะเห็นคุณอยู่กับผู้หญิงแปลกหน้าคน หนึ่งนะหลังจากนั้นคุณก็เข้าไปอยู่ในรถหรูของเธอ”หลินเอินฮุ่ย หันเบิกตากว้างและพูดทุกอย่างที่เห็นเมื่อคืนออกมา

ทันใดนั้นซูจึงเฉินก็ตื่นตระหนกดวงตาที่คล้ำเหมือนหมึกของ เขาก็ตกใจแต่ไม่นานเขาก็สงบลงยิ้มเบาๆแล้วมองไปทางหลินห ยูนจูหลังจากนั้นก็พูดว่า”เฉินฮุ่ยคุณน่าจะมองผิดแล้วเมื่อคืนฉัน อยู่กับหลินหน ตลอดจะไปขึ้นรถคนอื่นได้อย่างไร?”

หลินเอิน ยหยุดพูด

เมื่อคืนเธอเห็นชายคนหนึ่งที่เหมือนซูจึงเฉินอยู่กับผู้หญิง แปลกหน้าคนหนึ่งจริงๆแต่ว่าตอนที่เห็นเธออยู่ฝั่งตรงข้ามถนน ไม่ได้เห็นหน้าผู้ชายคนนั้นอย่างชัดเจนแล้วท่าทางของซูจึงเฉิน ปฏิเสธอย่างแน่วแน่ทำให้การพิสูจน์ของเธอนั้นฟังไม่ขึ้น

หลินเป็นฮียก็รีบออกไปซูจึงเฉินก็พูดกับหลินหยื่นจูว่า “ฉันจะ กลับก่อนค่ำๆคุณเลิกเรียนแล้วจะไปรับ”

“อืม”หลินหยูนจูพยักหน้า

บริษัทตระกูลฉี

ฉีเทียนโย่วใส่ชุดสูทนักธุรกิจที่ดูสง่างามคอปกเสื้อเชิ้ตสีฟ้า อ่อนสว่างไสวไปด้วยแสงที่เหนือศีรษะรูปร่างใบหน้าของชายคนนั้นคมเหมือนมีดและขวานใบหน้าประณีตและสมบูรณ์แบบและมี เสน่ห์ผิวดูละเอียด

ในขณะนี้กำลังที่เขากำลังนั่งอยู่ในเก้าอี้ผู้บริหารตรงข้ามกับ

แล็ปท็อปบนโต๊ะทำงานของเขา

สองมือของเขาเรียวและมีความสวยงามของข้อต่อผิวก็เป็นสี บรอนอ่อนปลายนิ้วสัมผัสแป้นพิมพ์อย่างแรงทำให้ส่งเสียงเป็น จังหวะ

ไม่รู้ว่าใครเคยพูดเขาเป็นผู้ชายที่หล่อที่สุดที่ตั้งใจทำงานเช่น เดียวกับฉีเทียนโย่วที่ในเวลานี้เขาอยู่ในอารมณ์อันสูงส่งตาม ธรรมชาติการยกมือขึ้นและการวางเท้าของเขาเป็นไปในรูปแบบ จักรพรรดิ

เสียงคีย์บอร์ดหยุดลงครู่หนึ่งชายคนนั้นนั่งตัวตรงแล้วคิ้วของ เขาก็บิดตัวเล็กน้อยทันใดนั้น ในใจก็โผล่คิดออกมาเรื่องเมื่อคืน ที่บ้าคลั่งแค่คิดถึงความป่าเถื่อนพยายามทุกวิถีทางเพื่อปล้น ความสวยงามของเธอ

ตอนเช้าที่เขาออกมาหญิงคนนั้นยังนอนอยู่เพื่อเป็นการปลอบ ใจเธอกับเรื่องทั้งคืนเขาได้ทิ้งเช็คไว้ใบหนึ่งจำนวน10ล้านและ ฝากหมายเลขโทรศัพท์ไว้ด้านหลัง

สำหรับเทียนโย่วผู้ที่เป็นเหมือนนักพรตมันเป็นช่วงเวลาที่ไม่ เคยเกิดขึ้นมาก่อน

ปกติแล้วเขาไม่ชอบที่จะทำ ธุรกรรมเหล่านี้แม้ว่าอีกฝ่ายจะ ยินยอมไม่ใช่ว่าเขาไม่ชอบผู้หญิงเพียงแต่เขาไม่ชอบเปลี่ยนผู้หญิงพูดอีกครั้งก็คือมีผู้หญิงไม่กี่คนที่เข้าตาเทียนโหย่ว ตัวอย่างเช่นหญิงคนเมื่อคืนเป็นหนึ่งในไม่กี่คน

ใครให้หญิงคนนั้นน่ารักน่าอร่อยหละทำให้เขาทำผิดกฎของ

เขาแทนที่จะขายมันออกไป……

เย็นชาทันใดนั้นเขาสังเกตช่วงตรงกลางของกางเกงสูทไม่รู้ว่า มีการเกิดปฏิกิริยาขึ้น

สมควรตาย!

ฉีเทียน หย่า

ความอับอายของใบหน้าเหมือนภูเขาน้ำแข็งหมื่นปีที่ค่อย เปลี่ยนแปลงเขาสูดหายใจเข้าลึกๆหยิบกาแฟจากถ้วยขึ้นมาดื่ม ค่าหนึ่งในใจเขาก็กด ความคิดชั่วร้าย” ให้สงบลงหลังจากนั้นก็ หยิบกระดาษขึ้นมาแผ่นหนึ่งและเช็ดเหงื่อที่หน้าผากอย่างเบามือ

เด็กหญิงตัวเล็กๆคนนั้นทำให้เขาเสียมารยาทได้

เป็นการที่ดีกว่าที่เธอจะไม่ติดต่อกลับมาไม่อย่างนั้นเขาอาจจะ ต้องฆ่าเธอ

“ก๊อก ก๊อก ก๊อก….เสียงเคาะประตูดังจากข้างนอก

“เข้ามา”ฉีเทียนโหย่วพูดในขณะกลืนน้ำลายและเสียงสั่น เบาๆมือใหญ่เรียวจับเอกสารวางบนโต๊ะพลิกอ่านตามอย่าง สนใจเพื่อลดความอับอายของสิ่งที่ลุกซันตรงท้องน้อย

“ท่านประธานนี่เป็นเช็คจากโรงแรมดี้ตู”
คนที่เข้ามาคือลู่เหยียนผู้ช่วยของเทียนโหย่วเขาได้ยื่นเช็ค ให้กับฉีเทน โหย่ว คนที่นั่น โทรมาเมื่อสองสามวันก่อนและบอก ว่าคุณทำมันหล่นไว้ที่นั่นมันเป็นของคุณจริงๆผู้จัดการของ โรงแรมดี้ เป็นคนนำมาส่งให้ด้วยตัวเอง

ตาของฉีเทียนโหย่วกวาดดูรอบหนึ่งนี่คือเช็คที่เขาทิ้งให้หญิง คนนั้นก่อนออกมาในตอนเช้าเธอ…ไม่ยอมรับเหรอ?

หมายความว่าอย่างไร?

น่าสนใจมาก!

ฉีเทียนโหย่วจ้องมองที่เช็คสิบล้านด้วยรอยยิ้มที่น่าสนใจ

ลู่เหยียนประหลาดใจเกิดอะไรขึ้นเหรอท่านประธาน

เขาต้องการที่จะทดสอบโรงแรมที่เหรอ? หรือว่ามีใครบางคน ที่รุกรานท่านประธาน?

“….ท่านประธาน?”

เสียงของลู่เหยียนดังขึ้นข้างหูฉีเทียนโหย่วถึงความคิดออกมา

ได้

ฉีเทียนโหย่วดึงสติกลับมาแล้วใบหน้าหล่อเหลาของเขาก็ กลับมานิ่งๆแล้วพูดว่า“โอเคฉันรู้แล้ว”เปิดริมฝีปากของ เขาบางทีฉันอาจจะลืมเอาไว้

ลู่เหยียนก็พยักหน้าแล้วก็ไม่ได้พูดอะไร

“ออกไปทํางานได้แล้วฉันอยากคิดอะไรคนเดียวเงียบๆ
ได้ยินดังนั้นแหยียนก็เดินกลับออกไป

ฉีเทียน โหย่วหยิบเช็คขึ้นมาข้าหน้าเขาและจ้องมองด้วย สายตานกอินทรีของเขาเขาเหมือนถูกล้อเล่น

เมื่อคืนนางฟ้าตัวน้อยดึงเขาให้ต่อสู้ตลอดทั้งคืนจนกระทั่งเธอ หมดสติในภายหลังเขาเองก็หมดแรงเหมือนทำงานหนักมาทั้ง คืนได้นั่งมองเช็คแล้วเธอต้องการอะไรกันแน่

ฉีเทียนโหย่วคิดไปมาเขารู้สึกว่าผู้หญิงที่มีเสน่ห์จะขึ้นมาหา แล้วมาวัตถุประสงค์ที่แท้จริงของเธอดังนั้นแทนที่เขาจะส่งคน ออกไปตามหาเขาเลือกที่จะรออยู่เงียบๆ……..

หลินหยื่นจูยังคิดเสมอว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก่อนเป็นตอน เล็กๆตอนหนึ่งของชีวิตผ่านไปแล้วก็ควรลืมไม่ควรมีคนกล่าวถึง อีกยิ่งมีควรมีคนค้นพบจนกระทั่งหนึ่งวันหลังจากนั้นหนึ่ง เดือน…..