ตอนที่ 11 หยุด ให้ฉันมา

ตลอดมานี้ หลินหยื่นจู ไม่ใช่เด็กน้อยในตอนนั้นแล้ว เธอได้ กลายเป็นสาวที่อุดมด้วยประสบการณ์ เลี้ยงลูกคนเดียวมาถึง ตอนนี้ ผ่านอะไรมาเยอะจนเธอจําไม่ได้แล้ว

เธอเคยนึกว่า เธอได้กลายเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งแล้ว ไม่เคยนึก ว่า จะถูกผู้หญิงที่ไม่เคยเห็นมารังแกแบบนี้

ก็เป็นเพราะซูจิ่งเฉิน ?

ลมพัดในตอนกลางคืน แสงไฟเหมือนพระจันทร์ที่แขวนอยู่บน หัว ส่องไปบนไหล่ของหลินหยื่น ทำให้เธอยิ่งอ่อนโยนขึ้น ฉีเทียน โย่วมองไปรอบๆ เห็นทางที่เธอหนีไป และหลังที่เหงา ของเธอทันที

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขารู้สึกคุ้นเคยมาก นับวันไปยิ่งรุนแรง

เขาไม่สามารถลืมกลางคืนเมื่อห้าปีก่อน คืนที่ร้อนแรง สวยงามมาก จากคืนนั้นไป เขารอเธอมานานแสนนาน แต่ เธอ หายไปเลย ฉีเทียน โย่วรู้สึกว่าเธอจะไม่ออกมาอีก จึงให้คนไป สืบข้อมูลของเธอ แต่คนที่กลับมาบอกว่า หาไม่เจอ เหมือนใน เมืองไม่เคยมีคนๆนี้มาก่อน

ฉีเทียน โย่ว โกรธจนเคยสาบานไว้ ถ้าชีวิตนี้จะได้เจอกับผู้หญิง คนนี้อีก เขาจะฆ่าเธอให้ตาย ทำลายเธอเป็นชิ้นๆ
ไหล่ของเธอสั่น หลินหน ยืนอยู่ข้างๆ แปลงดอกไม้ ด้านหลัง เป็นต้นไม้ใหญ่ ใบไม้ของต้นมีเยอะมาก เธอยกหน้าขึ้น ก็เห็น ผู้ชายที่เพิ่งเคยเห็น

สายตาของเธอหลีกเลี่ยงเขา รีบหันไปข้างๆ เช็ดน้ำตา

ฉีเทียน โย่วเดินมาถึงหน้าเธอ ไม่ได้พูดอะไร แค่ยิ้มแล้วมอง

เธอ

หลินหยื่นจู สงบอารมณ์ ยิ้มกลับอย่างมีมารยาท

ลักยิ้มสวยๆ ดวงตาคล้ายคืนที่มีดาว ก็เป็นแบบนี้ ตาของฉีเทียนโย่วเหมือนคิดอะไรได้ เขาถอดเสื้อ แล้วปไว้บน บันไดพื้น ในสายตาที่อึ้งของเธอ

“นั่งสิ ” ชายพยักหน้า

“เอ่อ…นี่…” หลินหยุนจู ลังเล

เธอจะกล้านั่งได้ยังไง ? เกรงใจเขา

เห็นเธอลังเลไม่หยุด ริมฝีปากที่เซ็กซี่ฉีเทียน โย่วได้ยิ้ม ใช้มือ กดบนไหล่ให้เธอนั่งลงอย่างเบาๆ

หลินหยื่นจู มองเขา เธอเพิ่งจะอยากพูดอะไรก็ได้ยินเสียงที่ต่ำ และเซ็กซี่ของเขา ” เธอรอผมหน่อย ”

พูดจบ ไม่ให้โอกาสเธอพูด ก็เดินจากไป

หลินหน อยากจะไป แต่เห็นเสื้อของผู้ชายคนนั้นที่เธอนั่งไว้ เห็นแบบนี้ ผู้ชายคนนั้นก็เป็นแค่อยากช่วยเธอ เธอจะไปได้ยังไง
ไม่นานนัก ในสายตาของหลินหยุนจู ก็เห็นชายที่ถือแก้วน้ำ สองข้างเดินมาหาเธอ

ฉีเทียน โย่วเดินมาหาเธออีกครั้ง ส่งแก้วให้เธอ” เลี้ยงน้ำกับ เธอนะ ”

หลินหยุนจู ได้ยกหน้ามองเขาใต้แสงจันทร์

ลมพัดต้นไม้ เธอยังเห็นใบหน้าที่งดงามของชายคนนี้ สายตา ของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน

” ไม่ชอบนมหรอ ? ”

เสียงที่ไพเราะของเขาดึงสติของเธอกลับมา ใบหน้าแดงหมด ตอนที่เธอรู้ตัว ตายจริง เธอจะเสียมารยาทได้ยังไง ? มองผู้ชายที่ไม่รู้จักแบบ

นี้ มองจนลืมทุกอย่าง เธอรับแก้วมาแล้วก้มหน้าดื่มไป

แค่อยากใช้การดื่มนมลดความอึดอัดใจ แต่ใครรู้เพราะเร็วไป นม โรยออกมา

” โอ้ย ! ”

ของเหลวสีขาว พร้อมด้วยความร้อน โรยลงบนคอของเธอ เธอเจ็บแล้วร้อง

เธอรีบวางแก้วไว้ หันตัวอยากหยิบชิดชูออกมาจากกระเป๋า แล้วถึงจะนึกได้ว่ากระเป๋าไว้อยู่ในห้องของร้านอาหาร

ตอนนี้จะทำยังไงดี ?
ตอนที่เธอไม่รู้จะทำยังไงผู้ชายที่อยู่ข้างๆหยิบผ้าเช็ดหน้าลาย ขาว ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ มีลายของตระกูลชื่อดัง ผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ยังไงก็ต้องหมื่นขึ้น

หลินหยื่น รู้จักของตรานี้ ของมีค่าขนาดนี้ เธอเกรงใจที่เอา มาเช็คของสกปรก

เห็นเธออึ้งไม่ขยับ น่ารักจริงๆ

ฉีเทียนโยวยิ้มอย่างเซ็กซี่ ใช้ผ้าเช็ดหน้านั้นเช็ดให้เธอ

ผ้าเช็ดหน้าไหมจีนนุ่มมาก เช็ดบนกระดูกไหปลาร้าของเธอ ในตอนนี้ เธอหยุดหายใจ แม้กระทั่งหัวใจยังหยุดไป

” ไม่… ไม่ต้องฉัน… ฉันเช็ดเองได้ !” เธอตื่นเต้นจนเหงื่อเต็มหน้า หูเล็กๆก็แดงอมชมพู เธอไม่รู้ ผู้ชายคนนี้ยากจะรังแกเธอ หรือจะช่วยเธอจริงๆ

มือของหลินหยุ่น สัมผัสมือของผู้ชาย ตอนที่มือทั้งสองคน สัมผัสกัน เธอก็รีบกลับมาเหมือนถูกไฟช็อต

ตกใจอึ้ง

ตกใจมากๆอึ้งมากๆ

หลินหยื่นจู เอยหลินหน เธอเป็นผู้หญิงแบบนี้เมื่อไร คิดก็ มาคิดดีๆ ก็ไปจับมือผู้ชายหรือ ?

ความอึดอัดและความตกใจของเธอ ฉีเทียน โย่วเห็นหมด
ชายตอบในสําคอเบาๆ เสียงเรียบๆ ไม่มีอารมณ์ใดๆ แล้วพูด

” ได้! งั้นเธอทำเองนะ ”

เธอมองเขาอย่างประหลาดใจ

ผู้ชายคนนี้งดงามมาก ถึงจะไม่ยิ้ม แต่ใบหน้านี้ก็เหมือนกับสิ่ง ที่พระเจ้าสร้างอย่างเต็มกำลัง ขอแค่เขายิ้ม ดอกไม้ทั่วโลกก็ไม่ งดงามเท่าเขา

“ขอบคุณ “เธอพยายามควบคุมสติอารมณ์ของตนเอง หยิบ ผ้าเช็ดหน้า ในมือของเขา ก้มหน้าทำความสะอาดเสื้อผ้าของ ตนเอง

ฉีเทียนโย่วยิ้มแล้วนั่งตัวตรง มองไปด้านหน้าของตนเอง

ท่าทางนี้ หลินหยื่นจู ได้สังเกตเห็น

เธอเริ่มด่าตนเองในใจ ถึงจะไม่รู้จักผู้ชายคนนี้ แต่เขาก็สุภาพ บุรุษมาก เธอเมื่อกี้ยัง… เธอเป็นคนผิดเองที่คิดเขาแบบนี้

ในใจคิดเรื่องอยู่ แรง ในมือก็เบาไปหนักไป

ผิวหนังที่คอกับกระดูกไหปลาร้า โดดความร้อน แดงไปหมดเลย