ตอนที่ 13 หลินเล่อห้าว ที่เป็นเด็กดี

หลินเจ๋อห้าว ได้ยิน มองอีช่าง อย่างตั้งใจ พูดเหมือนผู้ใหญ่ว่า ” น้าอีช่างซี หลินเจอห้าว ไม่หิว ไม่หิวนะ หม่ามีเคยพูด ตอน กินข้าว ผู้ใหญ่ไม่กิน เด็กก็กินไม่ได้ ”

ไม่น่าเชื่อว่าเด็กคนนี้จะมีมารยามากขนาดนี้ อีช่างซีพยักหน้า อย่างเห็นด้วย แต่ก็ได้ยินเสียงๆหนึ่ง

นี้เป็นเสียงท้องหิวของหลินเจอห้าว

เด็กน้อยเห็นสายตาของอีซาง ที่กำลังมองเขา หน้าแดงหมด

เลย

อีซ่างซีรู้สึกว่าจะรังแกเด็ก จึงพูดว่า ” หลินเจอห้าว ตรงนี้มีแค่ น้ากับคุณแม่ของผมนะ ไม่มีบุคคลภายนอก น้าให้หลินเจอห้าว กินข้าวก่อน หลินเจ่อห้าว ก็กินข้าวก่อนได้นะ ”

แค่เห็นเด็กน้อยที่เมื่อกี้มองอาหารอยากจะน้ำลายไหล ตอนนี้ นั่งตรง ถามอย่างระมัดระวังว่า “น้าอีช่างซี หม่ามีไปไหมครับ ? ”

อีช่างซีมองหลินเจอห้าว ที่ทำท่าตั้งใจแบบนี้ เลยตอบว่า ”

เธอ …

น่าจะ … มีธุระ ”

” น้าโกหก ” เด็กเห็นสีหน้าลังเลของอีช่างซี

ในโลกของเด็กก็เป็นแบบนี้ เห็นเรื่องราวอย่างตรงและทำตามใจ เพราะตอนที่น้าสวยๆคนนี้ตอบเขา ไม่ได้มองตาของเขา เลย

” จะโกหกผมได้ยังไง ? ” อีช่างไม่รู้หลินหยูนจู ไปไหมจริงๆ หลินเจ๋อห้าว ทําหน้าเสียใจ มองอาหารบนโต๊ะ พูดอย่าง เสียใจว่า “หม่าม …ขายผมให้น้าไปหรอ … ”

คำพูดนี้ทำให้อีช่างตกใจ

เธอรีบก้มลงไปปลอบใจ “เป็นไปได้ยังไง หม่ามีรักผมขนาดนี้ จะขายหลินเจอห้าว ได้ยังไง ”

” แล้วหม่ามีหายไปไหนอะ ? “ในตาของหลินเจอห้าว มีแต่ น้ำตา ” เป็นเพราะหลินเจอห้าว ไม่เป็นเด็กดี ทำให้หม่ามีเสียใจ หม่ามีรู้สึกเหนื่อย เลยให้น้าพาผมมากินของดีๆ แล้ว … ขายให้ น้า ”

อีช่าง ตกใจจนจะเป็นลม

” ไม่ใช่นะหลินเจอห้าว น้าสาบานได้ไม่มีเรื่องแบบนี้แน่นอน 11 หลินเจอห้าว น่ารักขนาดนี้ ใครจะขายได้ หม่ามีของผมมีธุระ เดียว … เดียวคงจะกลับมาแน่นอน 11

หลินเจอห้าว ก็เป็นเด็กที่ปากแข็ง ตอนนี้ได้จินตนาการถึงหม่า มีโบกมือลากับตนเองแล้ว เขายกมือ แล้วตบหน้าของตนเอง

” เป็นเพราะหลินเจอห้าว ไม่ดี ช่วยอะไรหม่ามีไม่ได้…หลิน เจอห้าว ทำอะไรไม่เป็นเลย เป็นเพราะหลินเจอห้าว ไม่ดีไม่ สามารถปกป้องหม่ามีได้…”
ช่าง รีบจับมือของหลินเจ๋อห้าว เด็กเล็กขนาดนี้ ก็รักหม่ามี ของตนเองแบบนี้ เธอถึงจะเข้าใจ ทำไมหลินหยูนจู ห้าปีมายอม เลี้ยงลูกคนเดียว ก็ไม่ยอมแต่งงานกับคนอื่น

รถออฟโรดจอดอยู่หน้าประตูอีกครั้ง หลินหยื่นลงจากรถ

เธอวนไปรอบหนึ่ง มาถึงหน้าต่างของคนขับรถ

ชาย ในรถหนึ่งมือจับที่บังคับ อีกมือวางอยู่บนขอบหน้าต่าง มองหลินหยื่นจู แล้วยิ้ม

เท่สุดๆ หล่ออย่างเทวดา

หลินหยูนจู มองเขาอย่างสงบ แล้วพูด ” ขอบคุณนายมาก ”

“ไม่เป็นไร ” เสียงของเขาก็ยังอ่อนโยนและไพเราะ ให้คนฟัง แล้วรู้สึกสบายหูมาก

งั้น … ลาก่อนนะ ” หลินหยื่นจู พยักหน้า แล้วโบกมือลา

มองเธอเดินจากไป ฉีเทียน โย่วรู้สึกว่าตนเองลืมอะไรไป แต่ จนถึงเธอเดินหายไปในสายตาของเขา เขาถึงจะนึกขึ้นได้ว่าเขา ลืมอะไรไป

อย่างเช่น เบอร์โทรศัพท์ติดต่อ

เช่น ชื่ออะไร

แล้วเช่น ครั้งหน้ายังเจอกันอีกได้ไหม…

หลินหยื่นจู เข้าไปในโรงแรมก็รีบวิ่งไปในห้อง ตอนเปิดประตู ก็ได้ยินเสียงร้องไห้ของหลินเจอห้าว
” หม่ามี

หลินเจอห้าว เห็นหลินหยุนจู ที่วิ่งมา ดีใจจนตาเหมือนไฟ รีบ วิ่งเข้าไปกอดหลินหน

” ผมนึกว่าหม่ามีจะทิ้งหลินเจอห้าว ไป ผมคิดว่าหม่ามีจะขาย ผม …

เด็กน้อยเมื่อกี้ยังทำลายตนเอง แต่ตอนนี้เห็นหลินหยุนจู รีบ หยุดร้องไห้ เพราะเขารู้ว่าหม่ามีตนเองไม่อยากให้ตนเองร้องไห้ เพราะหม่ามี้จะเสียใจ

อีซ่างซีคิดในใจว่า เด็กคนนี้เสูงจัง จะมีคุณพ่อเป็นคนแบบ ไหนกันนะ

หลินเจอห้าว อารมณ์ดีมาก ภายใต้การดูแลของหลินหน กินอะไรเยอะมากเลย หลินหยื่น รีบด่าตนเอง ทำให้หลินเจอ ห้าว หิวแบบนี้ ความรักระหว่างแม่ลูกนี้ดีจริงๆ ความรู้สึกที่ให้ ช่างรู้สึกคือเหนือกว่าครอบครัว

เห็นแม่ลูกแบบนี้ เธอก็แอบหึงในใจ

หลังอาหาร หลินเจอห้าว เหนื่อยมาก นอนอยู่ในอกกอดของ หลินหยื่นจู อีช่างซีเห็นเวลาก็พอดี จึงไปชำระเงิน

อีช่างซีเดินออกไปอย่างสง่างาม รับเสื้อจากพนักงาน วางไว้ บนมือ หลินหยูนจู กอดหลินเจอห้าว อยู่ด้านหลัง ตอนที่สองคนเดินถึงชั้นสอง หลินหน เห็นประตูโรงแรมมีชายหญิงหลายคน ในหนึ่งก็เป็นซูจิ่งเฉิน
หลินหน ก็เหมือนเห็นเขา เธอหยุดเดินหันไปมองหลินหยุ่น

” ซึ่งเถอะ พวกเราออกทางประตูหลังเถอะ ” หลินหน เสนอ

” เพราะอะไร ? ” อีช่างซีไม่สน ” ใครขาดอะไรเขา ทําไมพวก เราต้องออกทางประตูหลัง ?”

หลินหยื่นจู ขมวดคิ้ว ไม่อยากพูดอะไร ” กลับไปค่อยอธิบาย ให้เธอ ” พูดจบ กอดหลินเจอห้าว เปลี่ยนทาง

อีซางซีเห็นเลยเดินตาม เธอรู้นิสัยของเพื่อนคนนี้มาก สิ่งที่เธอ

จะทําเธอต้องทำให้ได้

ตอนกลับ อีช่างขับรถ หลินหยุ่น กอดหลินเจอห้าว นั่งข้าง หลัง

หลินหน เธอแต่เห็นซูจิ่งเฉินใช่ไหม ? ” อีช่างถาม

ถ้าเป็นครั้งแรกที่เจอกัน หลินหน จะไม่หนีเขาแน่นอน เธอ นึกถึงเมื่อกี้ที่หลินหยื่นจู หายไป เรื่องนี้อาจเกี่ยวกับซูจึงเฉิน

” ใช่ ” หลินหยูนจู พยักหน้า ” เคยเจอกัน ”

อีซ่างซีก็ไม่ถามอะไรอีกเลย สองคนอาจจะเกิดเรื่องไม่ค่อยดีกัน หลินหยื่นจู จึงหนีเขา