ตอนที่72ประทับตราให้ผู้หญิงเป็นของฉัน

ธัชชัยเคยพิสูจน์แล้วว่าวัจสาเป็นผู้หญิงบริสุทธิ์จริงมันไม่ง่ายเลย ในสังคมสมัยนี้สำหรับผู้หญิงที่จะรักษาความบริสุทธิ์ของตัวเอง ไว้ได้ถึง20กว่าปีเป็นอะไรที่หาได้ยากมากๆ

จริงๆแล้วเขาก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องการรักษาความ บริสุทธิ์ของผู้หญิงมากเท่าไหร่เขาเพียงแค่ต้องการให้ของล้ำค่า ของวังสาเป็นของเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น

“งั้นเหรอ งั้นฉันรอให้เธอขอร้องฉันก่อนแล้วกัน”ธัชชัยพูด แบบลอยหน้าลอยตาแฝงไว้ซึ่งความเจ้าเล่ห์ทำให้วันสารู้สึก เจ็บใจมาก

ฉันจะไปขอร้องเขาทำไม?วจสาไม่เข้าใจในคำพูดของธัชชัย จริงๆได้แต่นั่งเซ็งๆหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่บนพรม

ตอนแรกก็คิดจะหาคำพูดตอกกลับแต่พออยู่ในความเงียบซัก พักก็รู้สึกได้ถึงกลิ่นหอมของดอกกุหลาบทำให้รู้สึกผ่อนคลายขึ้น มาทันที

ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะมีธัชชัยอยู่เป็นเพื่อนรึป่าวทำให้ เธอไม่รู้สึกกลัวเท่าไหร่แค่รู้สึกกังวลว่าเมื่อไหร่จะออกไปจากที่นี่ ได้เท่านั้นเอง

เธอรู้สึกกลัวมากว่าถ้าวรพลรู้เรื่องนี้จะรู้สึกกังวลสุขภาพก็ไม่ ค่อยดีถ้ารู้เรื่องนี้จะต้องร้อนใจมากแน่ๆ อีกอย่างถ้ามนายพาคนบุกเข้าไปหาเรื่องจะทำยังไงทั้งพ่อบ้านภูษิตกับป้าอ้อยคงเอาไม่ อยู่แน่ๆ

ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆวรพลต้องตกอยู่ในอันตรายแน่ๆ

เธอถอนหายใจอยู่ในความมืดไม่รู้จะเอาเรื่องร้อนใจนี้ไป ระบายกับใครจะไปพึ่งธัชชัยก็คงไม่ได้นายคนนี้ไม่ได้จริงจังกับ เรื่องนี้เลยซักนิดมีแต่จะคอยล้อเล่นก็เท่านั้น

สิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือมีเพียงเธอคนเดียวเท่านั้นที่จริงจังกับเรื่องนี้ ขณะที่กำลังคิดอยู่เพลินๆธัชชัยก็พูดขึ้นมาว่า “สถานที่ใต้ดิน แบบนี้สัตว์พวกหนูแมลงสาปชุกชุมไปหมดแต่สิ่งที่ขาดคือเหยื่อ เป็นๆ คำพูดของธัชชัยที่จะทำให้วัจสากลัวและกลับขึ้นมาอยู่บน เตียงมันช่างแปลกจริงๆแต่ว่าได้ผลดีทีเดียว

“ฮะ?มีหนูจริงๆเหรอ”วจสาร้องขึ้น

แล้วก็รีบกระโดดขึ้นไปอยู่บนเตียงในความเงียบจสาได้ยิน เสียงบางอย่างแต่พอตั้งใจฟังอีกทีก็ไม่มีเสียงอะไร…ปกติจสา เป็นคนที่ไม่กลัวอะไรแต่ที่กลัวที่สุดก็หนูนี่แหละ!

ธัชชัยรู้สึกได้ว่าวัจสาขึ้นมาอยู่บนเตียงก็ยิ้มมุมปากด้วยความ เจ้าเล่ห์ยื่นมือเข้าไปโอบวัจสาและฉวยโอกาสนี้ดึงหล่อนเข้ามาก อด

“นอนพักเอาแรงกันเถอะพรุ่งนี้ค่อยมาคิดกันว่าจะเอายังไง

ในสถานการณ์แบบนี้ใครจะหลับลงถึงจะหลับได้ยังไงวันสาก ไม่ยอมนอนเตียงเดียวกันกับเขาหรอกถ้าผู้ชายคนนี้เกิดบ้าขึ้นมาเธอคงถูกกัดกินจนไม่เหลือแม้กระทั่งกระดูก

ไม่ว่าจสาจะกลัวความมืดแค่ไหนแต่ถ้าเทียบกับการต้องมา นอนเตียงเดียวกันกับธัชชัยแล้วจสากลัวการที่ต้องใกล้ชิดกับ เขามากกว่า นายธัชชัย…ปล่อยฉันนะฉันนอนเองได้…

วัจสาเริ่มที่จะขัดขืนธัชชัยก็พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า”วังสา เธออยู่นิ่งๆดีกว่าถ้ายังคิดขัดขืนฉันจะกินเธอซะเดี๋ยวนี้เลยใน ห้องนี้เธอหนีไปไหนไม่พ้นหรอก”

เขาพูดอย่างกับเรื่องธรรมดาทั่วไปไม่สำคัญอะไรระหว่างนั้นก็ ยื่นมือที่แข็งแรงของเขาโอบกอดใจสาแน่นขึ้นเนื้อตัวของ หญิงสาวมันช่างนุ่มละมุนจริงๆ ทำให้ธัชชัยแทบอดใจไม่ไหว

บรรยากาศตอนนี้มันช่างเป็นใจซะเหลือเกิน

วันสารู้ตัวว่าตัวเองอยู่ในสถานการณ์แบบไหนสิ่งที่เขาพูดมัน เป็นเรื่องจริงแต่ยังไงเธอก็ยังยืนยันที่จะให้เขาล้มเลิกความคิดนี้ ซะไม่อย่างนั้นเธอคงต้องสู้อย่างสุดชีวิต

“ธัชชัยฉันรู้ว่านายเคารพพี่ชายของนายแค่ไหนนายไม่ทำ อะไรฉันหรอก”

วังสารู้ว่าเขาไม่ชอบได้ยินคำว่า”พี่สะใภ้ เธอจึงพยายามหลีก เลี่ยงที่จะพูดคำนี้ออกไป

“ฉันนอนกับเธอก็ไม่ได้หมายความว่าฉันไม่เคารพพี่ชายของ ฉัน”

ธัชชัยเลื่อนมือไปจับที่บั้นท้ายของวังสาที่แท้ก็เป็นจุดที่น่าสัมผัสของหญิงสาวมีความกลมกลึงมากอีกทั้งวัลสาเป็นผู้หญิงที่ สะอาดบริสุทธิ์ไม่เคยผ่านมือชายมาก่อน

ธัชชัยจับก้นของหล่อนทำให้หล่อนรู้สึกเจ็บๆคันๆ

วังสาอยากที่จะเอามือไปจับออกแต่ที่ทำได้ตอนนี้คือเลี้ยง ความสนใจของธัชชัย”ถ้านายแน่จริงนายก็คงหาทางออกไปจาก ที่นี่ได้แล้วหละ”

ยิ่งพูดเขาก็ยิ่งไม่หยุดวังสาได้แต่พยายามขยับตัว

ให้พ้นไปจากเงื้อมือลามกสกเปรตของธัชชัยให้ได้ ผมของวังสามีกลิ่นหอมของดอกไม้ธัชชัยก้มลงพยายามจูบไป ที่ปากของหญิงสาวแล้วดูดเข้าไปแรงๆหนึ่งที

วัจสาแทบกลั้นไม่ไหวรีบสูดลมหายใจอย่างแรงผู้ชายคนนี้ เกิดบ้าอะไรขึ้นมา”โอ้ย!เจ็บนะ”

เสียงของวังสาที่อ่อนหวานดังเข้าไปในหูของธัชชัยเหมือนกับ เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาทำให้เขาหน้ามืดตามัวไม่สนอะไรทั้งนั้น

“รู้จักเจ็บก็ดีแล้วอย่าขยับไปขยับมาอยู่นิ่งๆ!” พูดจบธัชชัย ใช้แขนอันแข็งแรงของเขาโอบกอดวังสาแน่นขึ้นจนไม่มีที่ว่าง แม้แต่นิดเดียว

ปกติวังสาเป็นคนกลัวการใกล้ชิดถึงเนื้อถึงตัวเขาสองคนใกล้ กันขนาดนี้ใกล้จนได้ยินเสียงหัวใจเต้นของอีกฝ่ายไม่รู้ว่าธัชชัย รู้สึกยังไงแต่วัจสารู้สึกว่าตัวกำลังเริ่มร้อนใจก็เต้นแรงขึ้น ทุกที…ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองกันแน่?
วังสาไม่อยากที่จะตกอยู่ในเงื้อมือของเขาอีกต่อไปจึงเบี่ยง เบนความสนใจ ธัชชัยนายคิดว่าหลังจากพวกเขาได้เงินค่า ไถ่100ล้านแล้วพวกเขาจะปล่อยเราไปอย่างที่สัญญาไว้ไหมถ้า เราออกไปได้แล้วรีบไปแจ้งตำรวจเพื่อเอาเงินคืนมานายคิดว่า แบบนี้ดีรึเปล่า”

วัสจาพยายามใช้น้ำเสียงที่อ่อนโยนเพื่อไม่ให้เขาโกรธแล้ว พูดเสริมต่อว่า ตอนนี้ก็ดึกขึ้นเรื่อยๆวรพลต้องเป็นห่วงพวกเรา มากแน่ๆร่างกายของเขาก็ไม่ค่อยแข็งแรงด้วยคงรับกับ สถานการณ์แบบนี้ไม่ไหว”

ในความมืดเธอมองไม่เห็นสีหน้าของธัชชัยแต่เขาตอบกลับ มาเบาๆว่า เธอคิดว่าตัวเธอมีค่าพอกับเงิน100ล้านงั้นเหรอ?”

แม้ว่าวจสารู้ตัวดีว่าในสายตาของผู้ชายคนนี้เธอไม่มีค่าพอ กับเงินมากมายขนาดนี้

แต่พอได้ฟังจากปากของเขาก็รู้ปวดใจไม่น้อย

“ใช่ฉันรู้ตัวดีว่าในสายตาของนายฉันไม่มีค่าเลยซักนิดเป็น แค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีแผนชั่วร้ายต้องการจะจับพี่ชายของเธอแต่ง เข้ามาในตระกูลศรีทองก็เพื่อหวังผลประโยชน์นายดูถูกฉันมา ตลอดคิดว่าผู้หญิงอย่างฉันไม่มีค่าแก่การเคารพใช่ไหมหละ!?”

ฟังเธอพูดจบแม้ว่าในใจของธัชชัยจะรู้สึกผิดอยู่เล็กน้อยแต่ ปากก็ยังตอบกลับไปว่า”งั้นเหตุผลที่เธอแต่งเข้ามาในตระกูลศรี ทองก็เป็นเพราะเธอหลงรักพี่ชายของฉันงั้นหละสิ”ถ้าเธอคิดว่า ฉันจะหลงเชื่อคำพูดของเธอหละก็…เหอะ”
วังสาไม่อยากต่อปากต่อคำอีกต่อไปจึงถอนหายใจไปหลาย เฮือกกว่าจะตอบกลับไปว่า “ฉันไม่สูงส่งขนาดนั้นหรอก!”

“ถึงนายจะไม่เคารพพี่สะใภ้อย่างฉันแต่ฉันอยากให้นาย เข้าใจด้วยว่าเรื่องบางอย่างต้องมีขอบเขตไม่ควรข้ามก็อย่าข้าม คนที่ต้องอับอายไม่ใช่แค่นายแต่ยังรวมถึงพี่ชายของนายหรือ แม้แต่คนตระกูลศรีทองทั้งหมดถ้านายต้องการที่จะบังคับฉันหละ ก็แม้ว่าฉันจะไม่ได้ทำเพื่อตัวเองแต่ฉันก็พร้อมที่จะรักษามันไว้ เพื่อพี่ชายของนาย”

อับอายงั้นเหรอ?ตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อเดือนที่แล้วธัชชัยก็คิด แต่จะแก้แค้น ในภาวะกดดันแบบนี้เขาไม่มีกะจิตกะใจที่จะไปคิด เรื่องอื่นคงไม่มีเวลาไปสนใจความเห็นของคนอื่นอยู่แล้วสำหรับ ความเห็นของคนอื่นแล้วมีแต่จะทำให้เขารู้สึกยิ่งต่อต้านเข้าไป ใหญ่

“งั้นฉันจะรอดูว่าเธอจะรักษาความบริสุทธิ์ไว้ได้ยังไง”ธัชชัยใช้ คำพูดที่แฝงด้วยความล่อแหลมพูดจบเขาก็พลิกตัวมาอยู่บนตัว ของวัดสามือของเขาก็ลูบไล้ไปที่เอวแล้วเลื่อนลงไปเรื่อยๆ

เขาจูบไปที่ปากของวัจสาใช้ลิ้นของเขาควาญหาลิ้นของเธอ อย่างเร่าร้อนไม่ยอมปล่อยไปไหนอย่างกับว่าเขาต้องการที่จะ กลืนเธอเข้าไปทั้งตัว

วัจสาโดนจูบจนมึนไปหมดเธอพยายามใช้แรงที่มีอยู่เพื่อให้ หลุดพ้นแต่มือของเขาก็ได้ลูบไล้ไปทั่วร่างกายของเธอทำให้เธอ คิดอะไรไม่ออก
วังสาเปรียบเหมือนนกน้อยตัวหนึ่งที่พยายามดิ้นรนจากการ ถูกจับ นายธัชชัย…ไอ้คน…เลวทรามต่ำช้า

แต่ด้วยแรงของเธอจะไปสู้แรงของผู้ชายที่แข็งแรงและกล้าม

เป็นมัดๆได้อย่างไรเธอจนมุมจนต้องกัดไปที่ปากของเขา

ขณะที่เขากำลังเพลิดเพลินกับการจูบที่หอมหวานเขาก็ร้องขึ้น เพราะความเจ็บปวดที่ถูกเธอกัดไปที่ปากเข้าให้

ไม่เห็นจะต้องใช้ความรุนแรงยังไม่ได้ทำอะไรถึงขั้นนั้นผู้หญิง นี่ก็ใจร้อนถ้าทำไปถึงขั้นนั้นจริงๆ เธอจะไม่เอามีดมาตัด “น้อง ชาย”เขาเลยเหรอ?

พอรู้ว่าธัชชัยขยับตัวเธอก็รีบผละตัวออกจากเขาแล้วหนีออก ไปข้างนอกเธอไม่สามารถทนอยู่ที่เดียวกับเขาได้อีก

เธอลนลานเกินไปไม่รู้ว่าแค่ขยับตัวนิดหน่อยก็ตกลงไปที่พื้น

เสียงดัง”ปัง”แต่โชคดีที่พรมนั้นหนาเลยไม่เจ็บเธอรีบขึ้นมานั่ง

นาตาเกือบไหลออกมาด้วยความขมขื่น

เขาตกใจเมื่อได้ยินเสียงคิดอยากจะช่วยดึงเธอขึ้นมาแต่วจสา รีบหลบถอยห่างแล้วยืนขึ้นพูดว่า “เตียงนี้ยกให้นายฉันจะออกไป นอนที่โซฟาข้างนอก”

พูดจบก็คลำทางเพื่อเดินออกไปจากห้อง

“เดี๋ยวก่อน”ธัชชัยรีบพูดขึ้นมาว่า ก่อนเธอจะออกไปตอบฉัน ก่อนได้ไหมว่าที่เธอไม่ยอมเป็นผู้หญิงของฉันเพราะว่าพี่ชายของ ฉันและเรื่องความถูกต้องหรือว่า…ฉันมีเสน่ห์ไม่พอ?”
วัสสาอึ้งกับคําถามของเขาไม่รู้ว่าเขาต้องการจะทำอะไรกันแน่ สมองมีปัญหาหรือว่าเกิดเห็นใจขึ้นมาซะงั้น

จะตอบยังไงดีถ้าตอบข้อแรกก็แสดงว่ายอมรับว่าเขามีเสน่ห์ ดึงดูดเธอมากๆ

ทั้งหมดเป็นเพียงสิ่งล่อใจความอ่อนโยนความลึกซึ้งของเขา เป็นเพียงการแสดงเท่านั้นอย่าได้ไปหลงเชื่อเด็ดขาดรู้ทั้งรู้ว่าเขา ดูถูกกันแค่ไหนแถมยังเห็นเธอเป็นของเล่นในสายตาของเขาเธอ ก็เป็นแค่ผู้หญิงที่โลภในทรัพย์สินเงินทองไม่ได้ดีเลยซักนิด