ตอนที่ 64เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ชอบ

วังสารีบเดินขึ้นไปประคองแวววัยธัชชัยอย่าเอาเพื่อนเลวๆที่

วุ่นวายของเธอมาแนะนำให้วัยวัยเขาจะไม่ไปเต้นอีกแล้ว! ได้ยินว่าเป็นเป็นเจ้าของร้านที่Richbabyก็รู้สึกว่าโสธรนี้น่าจะ

ไม่ดีและต้องไม่ใช่ของดีอะไรแน่

รอยตบของวจสาก็ไม่ได้หนักขนาดนั้นแล้วเหลือเพียงรอ ยอ่อนๆ แต่มันก็แสบร้อนในแววตาที่ลึกๆของธัชชัยมากผู้หญิง คนนี้ถือว่าเป็นคนที่ดื้อรั้นมากจริงๆ

แต่ว่าต้องมีสักวันผู้หญิงคนนี้ต้องเต็มอกเต็มใจที่จะเป็นผู้หญิง ของเขาเขาจะให้เธอบุกไปข้างหน้า โดยไม่ห่วงตนเองและรัก ตนเองขนมา

ธัชชัยพิงไว้ที่ราวจับบรรไดเสื้อดำทั้งตัวทำให้เขาดูเย็นชาไม่ ถูกบังคับยิ่งขึ้น ใช้ตาทั้งสองจองไปหาวัสสาอย่างลึกๆไม่ขยับตัว เลยมีความสัมพันธ์บางอย่างที่เร่าร้อน

วัจสากับเขาไม่ทันรู้ตัวก็จองมองซึ่งกันและกันดูหน้าผู้ชายที่ เสน่ห์ชั่วร้ายและดึงดูดคนในใจสั่นขึ้นมาทนไว้ไม่ได้ถอยหลัง สำหรับผู้ชายที่พฤติกรรมที่แย่ๆนี้นับก็นับไม่หมดจริงๆ

ทันใดนั้นธัชชัยก็ขยับกระดุม ในแขนเสื้อพูดอย่างชะล่าใจ ว่า”อยู่บ้านดีๆมีเรื่องอะไรก็โทรหาฉันโทรศัพท์ของเธอฉันเติม เงินให้แล้วจริงๆๆเลยแค่โทรศัพท์อันหนึ่งยังจะไม่มีเงินเธอจนถึงขนาดนี้เลยเหรอ?”

ธัชชัยทำหน้าอย่ารังเกียจแล้วพูดต่อไปว่า “บัตรที่ให้เธอคราว ที่แล้วไม่ใช้แล้วเหรอ? ไม่ต้องช่วยฉันประหยัดตังค์ฉันบอกกับ เธอถ้าให้ฉันเห็นอีกครั้งว่าเธอออกไปหาเงินที่ข้างนอกอีกฉันจะ ไปจับเธอกลับมาแก้ผ้าให้หมดแล้วมัดไว้ที่เตียง……..จนถึงเธอ ขอร้องให้ได้วัจสาเจ้าทองของเธอได้แค่ฉันคนเดียวเข้าใจ ไหม?

คำพูดสุดท้ายนี้พูดได้อ่อนโยนมากแต่วจสาตกใจจนตัวสั่นไป ทั้งตัวผู้ชายคนนี้น่ากลัวจริงๆ….คำพูดที่เขาพูดใจสาไม่กล้า สงสัยอีกแค่รู้สึกว่าหลังของตนเองเหมือนลอยขึ้นความหนาวเย็น อย่างหนึ่ง

ผู้ชายเดินออกไปจากวงศ์ตระกูลศรีทองนานแล้ววจสากับแวว วัยค่อยคืนสติผู้ชายคนนี้น่าหวาดกลัวกว่าปีศาจเยอะ

วัดสาค่อยๆประคองแวววัยกลับไปที่ห้องพักแล้วนอนลงไป แวววัยอดถามไม่ได้ว่า “วัจธัชชัยน่ากลัวมากใช่ไหม?ดูเขา เหมือนไม่เคารพพี่สะใภ้เธอคนนี้เลย อีกอย่างเขายังพูดคำ พูด…ไมไม่เหมือนคำพูดที่น้องชาย (สามี) พูดต่อพี่สะใภ้ เลย?

“วัจสาตลึงต้องเป็นคำพูดที่ธัชชัยพูดทำให้วัยวัยตกใจ แน่”เธอก็ถือว่ามันเป็นบ้าไปแล้ววันนี้ไม่ได้กินยาโรคน่าจะ

ที่พูดก็พูดไปเรื่อยทั้งนั้น ไม่ต้องสนใจอย่างนี้จะทำให้ตนเอง โมโหเอง!
ที่วัดสาพูดนี้ไม่ใช่พูดให้แวววัยฟังคนเดียวแต่ก็ให้กำลังใจ ตนเองเหมือนกันธัชชัยเป็นแค่เสือกระดาษตัวหนึ่งไม่ต้องกลัว เขา!

คำพูดพวกนั้นที่ธัชชัยพูดเมื่อกี้ที่จริงวันสาก็กลัวเหมือนกัน เพราะว่าไม่ใช่ครั้งเดียวที่เป็นแบบนี้อีกนิดเดียว ก็จะทะลุแนว ป้องกันสุดท้ายนี้แล้ว

วังสาจะไม่หวาดกลัวไม่อย่างไร?

นิสัยของธัชชัยเป็นอย่างนี้ไม่เคารพเธออย่างนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าเขามีจิตใจที่สำนึกบุญคุณไหมปฏิบัติอย่างนี้ต่อพี่ชายที่สละ ชีวิตแล้วแลกชีวิตนำเขากลับมา

ทั้งสองพูดเสร็จคำพูดนี้ก็เงียบไปสักพักสุดท้ายวัจสาก็เป็นคน พูด“เวลาไม่ช้าแล้ววัยวยพวกเรานอนเถอะ…….ยังไม่ได้พูดจบก็ ถูกแวววัยเปิดปากห้ามหยุดน้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความ ตั้งใจ”วัจสาธัชชัยคงเป็นเพราะว่าชอบเธอเลยทำอย่างนี้

คำพูดของเขาทำให้วัจสาตะลึงธัชชัยชอบตนเองเหรอ?เป็นไป ได้ไง?คนคนนี้ตลอดเวลามานี่ก็ทำให้ตนเองอับอายหลายครั้งที่ เหยียมหยาดอีกหลายครั้งก็เยาะเย้ยเธออยู่ต่อหน้าที่ทำเป็น อย่างกับเป็นห่วงมันก็เป็นเพราะว่าตนเองเป็นภรรยาของวรพล ให้หน้าเขา?

วัจสาสั่นศีรษะอย่างไม่อยู่เป็นไปไม่ได้เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้ใช ชัยจะชอบตนเองได้ไง?คนแบบเขาจะชอบตนเองได้ไง!แต่ก็ชอบ ไม่ได้!วังสา ใจเต้นอย่างแรง
มือจับปากกาก็สั่นขึ้นมา “วัยวัยเธออย่าพูดไปเรื่อย ธัชชัย เป็นน้องชายของวรพลเป็นน้อง (สามี) ฉันถาวรพลกับคนอื่นได้ยิน อย่างนี้จะทำลายความสัมพันธ์ของพี่น้องนี้ก็จะทำลายชื่อเสียง ของหลายคน

วัจสารีบระงับ เรื่องไร้สาระของแวววัยกลัวว่าเธอจะพูดอะไร ที่น่าทึ่งอีก

แต่แวววัยก็รู้ตัวขึ้นมาว่าที่ตนเองพูดนั้นไม่เหมาะสมเลยหยุด ปากลงมาแล้วเอาคำพูดที่อย่างพูดกลืนลงไป

ทั้งคืนวังสานอนได้ไม่สบายมากเดี๋ยวฝันถึงอยู่Richbabyถูก ผู้ชายที่เหมือนหมาป่าแล้วคล้ายเสือมายุ่งยากเธอเดี๋ยวก็ฝันถึง ตนเองอยู่ข้างล่างร่างกายของธัชชัยขยับตัวไม่ได้เลยอีกเดี๋ยวก็ ฝันถึงสภาพตนเองตอนเด็กที่ไม่สบายเป็นไข้ตัวร้อน

แต่ก็มีตอนที่ดีใจเหมือนอัศวินที่ฝันคราวที่แล้วครั้งนี้ก็ยังเป็น ใบหน้าที่มองไม่ชัดแต่อ่อนโยนมากเขาประคองหน้าเธอเบาๆๆ รอยจูบลงมาที่ตาจมูกปากอ่อนโยนและถอดใจแล้วจูบเธอ ใน ฝันของวัสสาอาลัยรักอ้อมกอดนี้และกลิ่นนี้มาก

วัจสาคิดนี่อาจจะเป็นความรู้สึกที่ถูกรักแต่มีแค่ในฝันตนเอง ถึงจะได้รับ เศร้าใจจริงๆ

สุดท้ายตอนที่ตื่นมาก็ไม่รู้ว่าตกใจจนตื่นหรือว่าซึ้งจนตื่น

ตอนที่ออกไปกินข้าวเช้าไม่เห็นเงาร่างของธัชชัยทันใดนั้นวัน สาก็เกิดความหงอยเหงาขึ้นมาทําเป็นไม่สนใจแล้วถามป้าอ้อย เพิ่งจะรู้ ธัชชัยเมื่อคืนไม่ได้กลับมานอนที่วงศ์ตระกูลศรีทอง
ส่วนมากเธอจะเป็นห่วงธัชชัยไม่ว่าตอนไหนเขาก็จะไม่พลาด เวลาอาหารเช้าของวรพล

แวววัย ใส่กระโปรงยาวนั่งอยู่ข้างโต๊ะอาหารกินอาหารเช้า อย่างทีละคำทีละคำแผลในขาก็เป็นแผลตกสะเก็ดแล้วยาที่หมอ ภาคนให้น่าใช้มากเพราะว่ามีกระโปรงยาวๆของวัสสาช่วย ปิดบัง

ดูไม่ออกเลยว่าเธอมีบาดแผลแค่ตอนเดินยังไม่ค่อยมั่งคงนิด น้อย

เธอคิดแล้วคิดก็พูดกับวัสสาว่า “วังสาเดี๋ยวฉันกินอาหารเช้า เสร็จก็กลับสถานสงเคราะฉันกลัวประธานของมูลนิธิคุณดนิดาจะ เป็นห่วงถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่าฉันอยู่ตรงนี้

วัดสาตื่นตะลึงอยู่สักพักอยากชักชวนแวววัยไว้ตอนบ่ายค่อย กลับก็ไม่เป็นไรอยู่เป็นเพื่อนฉันก่อนสิ

แวววัยไม่เหมือนกับสามพี่น้องของวงศ์ตระกูลศรีทองที่เธออยู่ แวววัยจริงใจต่อวัจสามากไม่ได้ชอบโภคทรัพย์อะไรของเธอ หลอกใช้คุณค่าอีกอย่างแวววัยนี้เป็นคนมีน้ำใจไมตรีและมั่นคง เพราะอย่างนี้วจสาถึงชอบอยากเล่นด้วยกับเธอมีคำกล่าวว่ากา เข้าฝูงกาหงส์เข้าฝูงหงส์แต่แวววัยเหมือนไม่เคยชินใช้ชีวิตดีๆที่ วงศ์ตระกูลศรีทองคิดไม่ถึงเธอจะรู้สึกมีความผิดยิ่งตอนที่ป้าอ้อย เรียกเธออย่างเคารพว่า “คุณแวว” ทำให้ขนลุกขึ้นมาเลยเหตุผล พวกนี้น่าจะเป็นเพราะว่าในตัวธอนั้นต้อยต่ำ

“วจสาเธอก็รู้ฉันอยู่ตรงนี้ไม่เคยชินมากและไม่ชินกับการที่ถูกคนรับใช้ทำให้รู้สึกทั้งตัวไม่สบายให้ฉันกลับไปที่สถาน สงเคราะห์ไปอยู่กับพวกแครอทน้อยเถอะ”เธอยิ้มแล้วพูดแน่นอน ในน้ำเสียงไม่มีความประชดประชันวัสสาเลย

วัจสาคิดแล้วคิดก็พูดไปว่า “งั้นฉันกลับไปกับเธอด้วยกันยังไร ก็ตามฉันก็ไม่ได้เจอประธานของมูลนิธิคุณดนิดาและพวกแครอท น้อยนานแล้ว ไม่รู้ว่าประธานของมูลนิธิคุณดนิดาร่างกายเป็นไง บ้าง”

“แวววัยได้ยินว่าเธออยากกลับไปดูก็พยักหน้าอย่างชื่นใจได้ สิ่งั้นเธอดูว่าตรงนี้ยังมีอะไรที่ต้องทำไหมพวกเราค่อยดู สถานการณ์ก่อน

กินข้าวเสร็จวัดสาก็ขึ้นไปชั้นสองถามพ่อบ้านภูษิต เหตุการณ์ ของวรพลเป็นไงบ้างพ่อบ้านภูษิตว่าเขาสงบลงแล้ววัจสาก็ไว้ใจ เยอะเลย.

ลงไปข้างล่างแล้วพูดกับป้าอ้อยว่าเรื่องที่จะกลับสถานสงเครา ป้าอ้อยเอาของจากตู้เย็นแล้วห่อเค้กและนม บอกว่าให้เธอเอาไปให้เด็กๆที่สถานสงเคราะห์

ที่จริงอยู่วงศ์ตระกูลศรีทองก็ไม่ขาดของพวกนี้ดื่มไม่หมดก็ โยนทิ้งอีกอย่างทุกเช้าก็จะมีคนส่งนมสดๆมาให้อายุการเก็บ หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปสองสามวันก็ไม่มีคนดื่มแล้วจสากับป้าอ้อย ต่างรู้กลิ่นเปลือกมาก

แม้ว่าวงศ์ตระกูลศรีทองจะร่ำรวยมากตังค์พวกเขาก็เป็นคนหา มาเองมีสิทธิ์ที่จะสิ้นเปลือก
แต่ใจของพวกเขาก็รู้สึกเกรงใจครั้งนี้มีโอกาสที่จะได้ถือ โอกาสนี้ไปทำความดีทำไมถึงไม่เต็มใจที่จะไม่ไปทำล่ะ? ที่จริงจ สากับแวววัยอยากเรียกแท็กซี่กลับสถานสงเคราะห์แต่พ่อบ้าน ภูษิตตั้งแต่เช้าก็จัดเตรียมรถรับส่งพวกเธอแล้วคงเป็นเพราะ คราวที่แล้วเธอออกไปไม่ให้คนของพ่อบ้านภูษิตจัดเตรียมให้ ตามไว้ก็ถูกธัชชัยด่าวจสาก็ไม่อย่าให้พ่อบ้านภูษิตลำบากใจก็ เลยยินยอม

สถานสงเคราะห์ยังเหมือนเดิมพวกเด็กๆ ที่น่ารักรวมตัวกันอยู่ ที่สนามเล่นเกมดูไม่ออกเลยว่าเด็กพวกนั้นจะเคยถูกโรคร้าย ทำลายอีกพวกหนึ่งก็ผ่านพ้นจากการล้างบาปในชีวิตประจำวัน ในหน้าของพวกเขาบริสุทธิ์ไร้เดียงสาพอที่จะตราตรึงใจที่ แข็งแกร่งทุกดวง

วัจสาไปสถานสงเคราะห์เล่นกับพวกเขาแป๊บนึงแล้วแวะไปดู ประธานของมูลนิธิคุณดนิดาตั้งแต่คราวที่แล้วเขาความดันขึ้น ช่วงนี้ร่างกายก็ไม่ค่อยดีเด็กที่ได้โรคมะเร็งในเมล็ดเลือดขาว ออกจากโรงพยาบาลอย่างปลอดภัยแล้วถึงแม้ว่ายังต้องใช้เงิน ทําด้านกายภาพต่อแต่ก็ถือว่าผ่านนรกไปแล้ว

ระยะเวลาที่มีความสุขมันก็สั้นอย่างนี้ที่จริงท้องฟ้าที่ยังใส สะอาดเหมือนถูกล้างไปก็ค่อยๆมืดลงมาตอนที่ม่านราตรีหล่นลง มาวจสาก็นึกถึงตำแหน่งของตนเองคุณผู้หญิงของวงศ์ ตระกูลศรีทอง

เพราะอย่างนี้ถึงมีเวลาน้อยที่จะเล่นบ้าๆที่ข้างนอกได้แต่รีบ กลับไปก่อนอาหารเย็น
ตอนที่วัดสาเดินอยู่ที่ถนนก็นึกถึงธัชชัยขึ้นมาไม่รู้เขากลับวงศ์ ตระกูลศรีทองยังไม่กลับมาทั้งคืนนี้น่าจะไม่ได้เกิดเรื่องอะไร? ใจ ขอวจสาตะลึง ทำไมเวลานี้แล้วตนเองยังมาคิดถึงเขาอยู่ เขาไม่ เคยเคารพเธอเลยตนเองทำไมยังแต่ที่ไปเป็นห่วงเรื่องที่เขากลับ ไม่กลับมาค้างคืน พอแล้วๆ

แต่ว่าทำไหมการเป็นห่วงนี้มันเหมือนเป็นสัญชาตญาณอย่าง หนึ่ง!คืออดไม่ได้คิดถึง

เธอเดินขึ้นโรลส์รอยซ์ของวงศ์ตระกูลศรีทอง อารมณ์ของเธอ ตกต่ำลงมาไม่เหมือนตอนที่อยู่สถานสงเคราะห์อิสระเสรีเหมือน ออกมาจากนิทานมาที่ปัจจุบันสิ่งที่แตกต่างอย่างนี้ยิ่งทำให้เธอ เศร้า

ช่วงนี้จิตใจว้าวุ่นมากเหมือนกับว่านึกถึงเรื่องที่เกี่ยวกับธัชชัย ก็จะเบื่อมากนี่คือการที่เป็นห่วงคนคนหนึ่งเหรอ? ทั้งกลัวทั้งอดไม่ ได้ความรู้สึกที่ขมฝาดถ้านี่มันคือความชอบฉันยอมไม่เอาดีกว่า

วันสามีเรื่องที่หนักอกหนักใจไม่ได้สังเกตเห็นข้างหลังมีรถสอง คันที่เป็นออดี้กำลังตามหลังรถเธออยู่ข้างในมีแววตาหนึ่งกำลัง จองมองรถของวัสสาอย่างไม่หยุด