ตอนที่ 76เธอไม่อยากมีลูก

วังสาเดินเข้าไปในห้องรับแขกกับป้าอ้อยเธอแวะหยิบน้ำแร่ที่ วางอยู่บนโต๊ะอาหาร

แล้วรีบเดินไปที่ห้องรับแขก

“ป้าอ้อยฉัน…ฉันยังไม่อยากกินเดี๋ยวค่อยกินละกันค่ะขอตัว กลับไปที่ห้องนอนก่อน”…

วัสสานั่งบนเก้าอี้แล้วมองไปที่โต๊ะที่มีน้ำแร่กับยาวางอยู่ข้างๆ

ในท้ายที่สุดก็ไปมีความสัมพันธ์กับธัชชัยแบบนั้นจนได้มีอย่าง เดียวที่ยังพอปลอบใจได้คือ

เธอเป็นคนยินยอมเองไม่ได้ถูกบังคับ

แต่ยังไงก็ตามก็ไม่ควรอยู่ที่ผู้ชายคนนั้นคือน้องเขยของเธอ

แท้ๆ

วัจสาไม่หยุดที่จะโทษตัวเองโทษที่ตัวเองทำผิดศีล ธรรม…อารมณ์ของเธอเริ่มแปรปรวน

หยิบกล่องยาขึ้นมาด้วยความรีบร้อนเอาออกมาหนึ่งเม็ดแล้ว กลืนเข้าไปพร้อมกับน้ำแร่ในทันที

สบายใจได้แล้ว…ต่อไปจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก…

“คุณนายคะป้ายกมาให้แล้วน้ำแกงไก่ต้องกินตอ นร้อนๆ…ป้าอ้อยพูดพร้อมกับเปิดประตูเข้ามา
วันสากลัวว่าป้าอ้อยจะเห็นยาที่อยู่บนโต๊ะจึงรีบเอายานั้นใส่ เข้าไปในลิ้นชัก

เรื่องแบบนี้สำหรับตระกูลศรีทองแล้วเป็นเรื่องที่น่าเกลียดไม่ ควรให้คนนอกรู้

อีกอย่างวิจสาก็ไม่อยากให้ป้าอ้อยรู้เรื่องระหว่างเธอกับธัชชัย

ด้วย

“ป้าป้าอ้อยวางไว้ตรงนี้ก็ได้ค่ะเดี๋ยวฉันรีบกินเลยแล้วจะเอา ชามไปเก็บเอง”

วจสาตื่นตระหนกจนแทบทำอะไรไม่ถูก

ป้าอ้อยรับค่าเอาน้ำแกงวางไว้ที่โต๊ะแต่สายตาก็ยังมองไปที่ ลิ้นชักที่วังสาเพิ่งเปิดเมื่อสักครู่นี้สงสัยว่าเธอกำลังซ่อนอะไรบาง อย่างไม่อยากให้ตัวเองเห็นป้าอ้อยรู้สึกเป็นกังวลหวังว่าคง ไม่ใช่…ยานั่น?

พอป้าอ้อยออกไปวจสาก็เข้าไปอาบน้ำ

น้ำอุ่นไหลไปทั่วร่างกายของเธอ

ร่างกายทุกนิ้วทุกตารางถูกธัชชัยเห็นจนหมดทั้งลูบคลําทั้งจูบ แถมยังมีกลิ่นของเขาติดอยู่ที่ตัวด้วย

รอยแดงๆที่คอทำให้เธอรู้สึกร้อนไปที่หน้าบางทีเขาก็ทำ รุนแรงไปบ้าง

ดูดแรงจนแดงบวมไปหมดจนดูไม่ได้เลย…
วังสาหยิบผ้าชุบน้ำร้อนขึ้นมาอยากที่จะเช็ดเบาๆแต่พอโดน เท่านั้นก็รู้สึกเจ็บไปหมด

อีกทั้งส่วนล่างนั้นก็รู้สึกปวดแสบปวดร้อนเขาคงพยายามอ่อน โยนที่สุดแล้วหละ….

แต่ยังไงก็ยังวางใจไม่ได้

เจ็บจนโดนไม่ได้เลย

วัจสาเพิ่งรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงจากสาวน้อยไปเป็นผู้หญิง

เต็มตัว

ความรู้สึกนั้นมาจากผู้ชายที่ตัวเองคิดถึงอยู่ตลอดเวลามอบ

ให้

แม้ว่าเธอจะรู้สึกผิดต่อวรพลแต่ก็อดคิดไม่ได้ที่จะรู้สึกดีใจกับ

เรื่องนี้

เพราะอย่างน้อยครั้งแรกของเธอก็ได้มอบให้กับผู้ชายที่เธอ ชอบจริงๆไม่ได้ให้กับใครคนอื่น

ถึงจะไม่ได้อะไรกลับมาไม่ได้ครอบครองผู้ชายที่ตัวเองชอบแต่ ก็ยังรู้สึกมีความสุข

ป้าอ้อยเดินออกมาด้วยความสงสัยว่ามีบางอย่างผิดปกติถ้า

สิ่งที่คุณนายซ่อนไว้คือยาจริงๆ

จะทำยังไง?ป้าอ้อยพอเห็นว่าวจสากำลังอาบน้ำเลยรีบกลับ เข้าไปที่ห้อง
ค่อยๆเปิดลิ้นชักเบาๆแล้วก็พบกับยากล่องนั้นจริงๆ แถมยัง เป็นยาป้องกันการตั้งครรภ์ฉุกเฉินถูกกินไปแล้วหนึ่งเม็ดป้าอ้อย แทบกระอักเลือดดูเหมือนว่าคุณนายเพิ่งกินเข้าไป

ถ้าตัวเองเข้ามาเร็วกว่านี้ก็คงจะดี เพื่อให้เขาทั้งสองคนเข้าหอได้เร็วๆ ทำให้มีหลายคนเข้ามา เกี่ยวข้องกับแผนการนี้

ใครจะไปคิดว่าสุดท้ายก็ไม่ได้เรื่องคุณชายใหญ่อุตส่าห์กำชับ ไว้อย่างดี

ช่วงนี้ให้ดูแลสุขภาพของคุณนายดีๆไม่ใช่แค่บำรุงร่างกายแต่ ให้ดูแลเรื่องอาหารการกินระหว่างตั้งท้องด้วยพอคิดถึงเรื่องนี้ก็ อดไม่ได้ที่จะโทษตัวเอง

แล้วใครจะไปคิดว่าคุณนายจะไปซื้อยาแบบนี้มาคุณชายรอง

น่าจะห้ามไว้หน่อย

ป้าอ้อยรู้สึกเสียดายแล้วก็หยิบยากล่องนั้นเอาไปทิ้งไว้ที่ขยะที่

อยู่ข้างนอก

แต่มาคิดๆดูอีกทีก็เหมือนขยับไปอีกก้าว

คุณชายรองจะต้องพยายามมีลูกกับคุณนายอีกแน่ๆ

ในสายตาของป้าอ้อยวัจสาเป็นคนที่สะอาดบริสุทธิ์มีจิตใจดี สมควรที่จะได้รับความเอ็นดูและความรักจากคุณชายรอง

ถ้าไม่มีทางจริงๆก็บอกความจริงกับคุณนายไปซะเลยว่าจริงๆแล้วคุณนายมีฐานะเป็นคุณนายรองไม่ใช่คนที่ไปแอบมีอะไรกับ คุณชายรองอย่างที่คิดแบบนี้คุณนายจะได้อุ้มท้องลูกของ คุณชายรองได้อย่างสบายใจ

แต่ว่าคุณชายรองควรจะเป็นคนบอกเรื่องนี้ด้วยตัวเองมันจะ เป็นผลดีกับทั้งสองฝ่ายและยังเป็นการจบเรื่องนี้ได้อย่างสวยงาม

วังสา ใช้เวลาอาบน้ำนานมากร่างกายทั้งตัวถูกขัดถูทุกซอก ทุกมุมจนตัวแดงไปทั้งตัว

เธอต้องการที่จะล้างรอยที่เขาฝากไว้ออกให้หมดอาจจะทำให้

ความรู้สึกแย่ๆแบบนี้ทุเลาลงบ้าง

ร่างกายทําให้สะอาดได้แล้วใจหละ?ใจของเธอยังคงนึกถึงแต่ ผู้ชายคนนั้น

การมีชู้ทางใจนั้นน่ากลัวกว่าการมีชู้ทางกายจริงๆ

ต่อไปเธอจะมีหน้าไปเจอกับวรพลได้ยังไงตอนนี้เธอไม่ใช่คน บริสุทธิ์ไม่ใช่คนที่ไม่มีอะไรต้องปิดบังอีกต่อไปแล้วพอนึกถึงธัช ชัยขึ้นมาก็รู้สึกว้าวุ่นใจต่อไปจะใช้ชีวิตยังไงเรื่องมาถึงขนาดนี้จะ ทําเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ยังไง?

ไม่ได้การละต้องตั้งสติให้ดีตอนนี้ยังไม่ถึงจุดที่จะแก้ไขอะไรไม่ ได้ต้องทําอะไรซักอย่าง

ต้องรีบไปขอให้วรพลให้อภัยแล้วทุกอย่างจะได้กลับไปเป็น เหมือนเดิม

วัจสาแต่งตั้งเสร็จก็รีบไปห้องพยาบาลที่อยู่ชั้นสองเธออยากไปดูว่าตอนนี้วรพลอาการเป็นยังไงบ้าง

พ่อบ้านภูษิตยืนอยู่ที่ประตูวังสารีบหลบตากลัวว่าถ้าสบตาก จะเห็นว่าเธอซ่อนอะไรไว้

“พ่อบ้านภูษิต…วรพลเป็นยังไงบ้างคะ?ฉันอยากเข้าไปหาเขา หน่อย”

พ่อบ้านภูษิตเห็นวจสาก็ยิ้มแล้วพูดว่า “คุญชายใหญ่สบายดี อารมณ์ก็ดีหมอภาคนเพิ่งมาตรวจคุณนายกลับไปพักที่ห้องเถอะ ไม่ต้องลำบากหรอกครับ”

วันสารู้สึกได้ว่าพ่อบ้านภูษิตเหมือนไปรู้อะไรมาแต่แค่คาดเดา อยู่ในใจไม่ได้พูดออกมา

“แต่ฉันอยากพบวรพลจริงๆ ขอร้องหละให้ฉันเข้าไปเจอเขา เถอะนะ” วัสสาอยากเข้าไปพบวรพลมากจริงๆ แล้วเป็นเพราะ ความรู้สึกผิดที่ตนมีต่อเขาเธออยากพบเขาเพื่อบอกความจริง เธอไม่อยากที่จะล่องลอยอยู่ในวังวนแห่งความรัก สุดท้ายก็ยิ่ง ห่างออกจากวรพลไปเรื่อยๆ…

พ่อบ้านภูษิตเห็นว่าเธอร้อนใจที่จะอยากพบคุณชายใหญ่ ขนาดนี้ก็พอเดาได้ว่าอยากพบเพราะอะไร

เขารู้สึกสงสารอยู่ในใจความคิดที่เขามีต่อวัจสาไม่เคยเปลี่ยน เขาคิดว่าวัจสาเป็นผู้หญิงที่ดีคู่ควรกับคุณชายรองเป็นอย่างมาก ไม่รู้ว่าคุณชายรองจะเล่นเกมส์นี้ไปอีกนานแค่ไหนสงสารก็แต่วัน สาจะต้องเจ็บปวดทุกข์ทรมานแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่…
“คุณนายอย่ากังวลไปเลยครับผมเชื่อว่าวันหนึ่งคุณชายรองจะ ต้องเข้าใจในตัวคุณและมอบความรักความห่วงใย ให้ตอนนี้ยัง ไม่ถึงเวลานั้นคุณนายต้องตัวแลตัวเองให้ดี” พ่อบ้านอดไม่ได้ที่จะ ปลอบใจวังสาที่กำลังทุกข์ร้อนใจ

วังสาฟังพ่อบ้านจบก็สงสัยว่าตัวเองหูฝาดไปรึเปล่า? “พ่อบ้าน ภูษิตคุณพูดอะไรออกมาคะฉันไม่ใช่ภรรยาของธัชชัยฉันคือ ภรรยาของวรพลเรื่องที่ว่าจะเข้าใจในตัวฉันหรือไม่มันก็เป็นเรื่อง ของวรพลไม่ใช่เรื่องของธัชชัย

พ่อบ้านฟังจบก็ไม่ได้พูดอะไรได้แต่ถอนหายใจเบาๆยิ้มแล้ว เดินจากไป

ทิ้งใจสาให้ยืนอยู่หน้าประตูห้องพยาบาลเพียงลำพัง

วัจสาเพิ่งจะรู้สึกว่าครอบครัวตระกูลศรีทองชอบทำตัวลึกลับ กันทุกคน

ตอนแรกก็หลบอยู่ที่ห้องพยาบาลไม่ยอมให้เธอเข้าไปพบว

รพล

อาการของวรพลบางทีก็แต่บางทีก็ดีจนมีแรง รังแกตัวเอง

วังสาแยกไม่ออกจริงๆว่าอาการแบบไหนถึงจะเรียกว่าอาการ ปกติของวรพลกันแน่

น้องชายของเขาอย่างธัชชัยยิ่งไม่ต้องพูดถึงตั้งแต่ก่อนที่เธอ จะแต่งเข้ามาในบ้านนี้ก็ไม่ปกติแล้ว

การพูดการจาก็ส่อถึงว่าเขาเป็นคนแบบไหนยังคอยแต่ฉวยโอกาสกับตัวของวังสาตลอด…

บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่าทำไมวจสาถึงไปชอบคนแบบนี้ได้ ส่วนพ่อบ้านภูษิตตอนแรกก็ปกติดี แต่พอมาหลังๆเขาก็คอยแต่จะสนับสนุนให้เธออยู่กับธัชชัย… ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่

เขาจงรักภักดีต่อวรพลมากไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงทำกับนายตัว เองอย่างนี้แล้วเมื่อซักครู่ยังพูดอีกว่าวันหนึ่งคุณชายรองต้องได้ เห็นในความดีของวัดสาทำไมต้องเป็นแบบนั้น?

แล้วยังมีป้าอ้อยอีกที่ทำตัวแปลกๆสัญชาตญาณของผู้หญิงมัน บอกได้ว่าป้าอ้อยพยายามจับคู่เธอกับธัชชัย

สรุปก็คือบ้านนี้ทั้งบ้านกำลังจับคู่เธอให้กับธัชชัยนี่มันอะไร กันรู้ทั้งรู้ว่าเธอเป็นภรรยาของคุณชายใหญ่แต่กลับพยายามจับ คู่ให้กับคุณชายรองวรพลจะป่วยหนักแค่ไหนก็ไม่ควรที่จะเพิก เฉยแบบนี้เรื่องแบบนี้จะทำให้วุ่นวายกันไปหมดพวกเขากำลัง เอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงแถมวิธีแบบนี้ยังอับอายไปถึงตัวธัชชัยอีก ด้วย

วังสาคิดไปไกลถึงขนาดว่าพวกเขาอาจจะไม่ได้จงรักภักดีต่อว รพลอย่างที่เห็น

วัจสารู้สึกว่าเรื่องทั้งหมดนี้เป็นเรื่องที่น่าเศร้ามากไม่เพียงแต่ สําหรับตัวเองแต่สำหรับวรพลมากกว่า
ในใจสับสนไปหมดรู้ทั้งรู้ว่าไม่ควรชอบธัชชัยแต่ก็ได้ทำไป แล้วเพราะฉะนั้นเธอก็ไม่คู่ควรที่จะให้ใครมาเห็นใจ

ไม่ว่ายังไงวันนี้จะต้องพบวรพลให้ได้

วัดสายืนรออยู่หน้าห้องพยาบาลชั่วโมงผ่านไป2ชั่วโมงผ่าน

จนพระอาทิตย์จะตกประตูก็ไม่ขยับซักนิด

คนที่อยู่ในห้องกำลังคุยกัน ภาคินวังสายังรออยู่ข้างนอกอยู่ อีกเหรอ?”

หมอภาคินช่วยวรพล ใส่เครื่องช่วยหายใจมองไปที่หน้าจอ เล็กๆตอบกลับไปว่า”ใช่ครับเด็กผู้หญิงคนนี้ไม่ลดละความ พยายามจริงๆ”

“โทษเธอก็ไม่ได้ฉันรู้ดีว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ดีแค่ไหนตอนนี้ ต้องการที่จะเจอเขาคงเป็นเพราะเรื่องเมื่อเช้าในที่สุดพวกเขาก็ มาถึงก้าวสุดท้ายฉันก็วางใจถึงเวลาที่จะต้องให้วัดสาได้รู้ความ จริงไม่อย่างงั้นเธอจะต้องทนอยู่กับความรู้สึกผิดไปตลอดมัน ทุกข์ทรมานเกินไป

“ก็จริงอย่างที่ว่าเด็กสาวคนนี้เป็นคนดีมากแล้วท่านจะบอก เธอยังไงครับไม่กลัวธัชชัยจะโกรธเหรอ?”หมอภาคินยังรู้สึกเป็น กังวลด้วยนิสัยของธัชชัยคงไม่สมหวังกับวัจสาได้ง่ายๆ

“ไปหยิบทะเบียนสมรสมาฉันจะเป็นคนบอกวังสาเองไม่ต้อง ไปสนใจไอ้ธัชชัย วรพลหายใจติดๆขัดๆเพราะเอาเครื่องช่วยหายใจออกดูแล้วอาการน่าเป็นห่วง

เขาไม่กลัวตายเขากลัวแต่ว่าการตายของเขาจะทำให้คน

หลายคนต้องเดือดร้อนถ้าเป็นแบบนั้นคงไม่สามารถตายตาหลับ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ