Ep.4

Ep.4

ปึก!!

“เฮ้ยย…ไม่มีตาหรือไงวะ” ร่างสูงที่ถูกซันชนพูดขึ้น

“ขอโทษครับ…” ซันพูดขอโทษขึ้นโดยที่ไม่ได้มองหน้า คนที่ถูกชนเลยด้วยซ้ำก่อนจะวิ่งต่อ

“หึ..บังเอิญซะมัด” ร่างสูงพูดขึ้นหลังจากที่ซันวิ่งออกไป แล้ว

ทางด้านซันที่วิ่งมาอย่างเอาเป็นเอาตายในสุดเข้าก็มา เข้าแถวรวมตัวแบบชิวเฉียด ตอนนี้เขาเข้าแถวอยู่กับปี หนึ่งคนอื่นๆ ซันยืนหอบอยู่ตรงนั้นซักพัก

“เฮ้.หวัดดี.ฉันต้นนะยินดีที่รู้จัก” ชายที่ยื่นข้างซันพูเทัก ทายขึ้นก่อนจะแนะนำตัวพร้อมกับยืนมือขวาไปหาซัน ด้วย

“อืม..หวัดดี.. เราซันนะยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน” ซันพูดตอบ ต้นพร้อมกับยื่นมือไปจับมือต้นไว้เช่นกัน

“เงียบได้หรือยังครับ..ถ้ายังไม่ได้ก็กลับไปคุยต่อที่บ้านนะครับ” เสียงรุ่นพี่ปีสามคนนึงพูดขึ้นทำให้ปีหนึ่งทุกคนที ยืนอยู่ เงียบเสียงลงทันที พอพวกผมเงียบกันหมดแล้ว พี่คนนั้นที่ตอนแรกเดินไปหาเพื่อนตัวเองก็เดินกลับมาที่ พวกผมอีกครั้ง

“ทุกคนนั่งลงได้ครับ.. แต่เดี๋ยวผมจะขอให้พวกคุณลุก แนะนำตัวกันที่ละคนด้วยนะครับ” พี่คนเดิมพูดสั่งขึ้นผม จึงนั่งลงอย่างคนหมดแรงทันที

“เป็นไรเปล่าซัน..หน้านายดูซีดๆ นะ” ต้นเอ่ยถามซันขึ้น อย่างเป็นห่วงเพราะเห็นว่าหน้าซันซีดมาก

“มะ.ไม่.ไม่เป็นไร” ซันหันไปพูดตอบต้นด้วยน้ำเสียงสั่น นิดๆ ใบหน้าซีดหันกลับมาข้างหน้าอีกครั้งแล้วสายตา ของซันก็ไปสะดุดกับร่างสูงของใครคนนึงที่กำลังเดินเข้า มาเขาจะไม่รู้สึกตกใจเลยถ้าคนที่เดินเข้ามาไม่ใช่ ริว เจ้า นายของเข้าแถมตอนนี้ยังเป็นรุ่นพี่เขาอีก ซันรีบก้มหน้า ทันทีเมื่อเห็นว่าตอนนี้ริวก็มองมาที่เขาเหมือนกัน

“//ซวยได้อีกนะกูเนี่ย.//” ซันพูดบ่นกับตัวเองเบาๆ

“เป็นไรเปล่าซัน..ตอนนี้หน้านายซีดกว่าไก่ต้มอีกนะ” ต้นพูดถามขึ้นอีก ซันได้แต่ยิ้มแหย่ๆ แล้วส่ายหน้าไปมา ตอนนี้ซันทำเป็นว่าไม่เห็นริวจนในที่สุดก็ถึงคิวเขาลุกขึ้น แนะนำตัว
“สวัสดีครับ..ผมชื่อ อาทิตย์..อิทธิ์สวกรชื่อเล่น ซันครับ” ผมรีบพูดแนะนำตัวและนั่งลงทันทีที่พูดจบ จะไม่ให้รีบพูด ได้ยังไงละก็ในเมื่อโดนจ้องซะขนาดนั้น ไม่ต้องบอกก็รู้ใช่ ไหมครับว่าใครจ้อง

“โอเครนะครับ..ตอนนี้พวกผมก็รู้จักพวกคุณทุกคน แล้วตอนนี้พวกผมจะขอแนะนำตัวเองบางนะครับ…ผม ชื่อ.พรีม.ส่วนอีกสามคนที่ยืนอยู่ตรงนี้ชื่อ.พีเคน.พี แดน.และก็พี่.เซริวครับจะเรียกพี่ริวก็ได้” คนที่ชื่อพรีม พูดบอกขึ้นผมก็ตั้งใจฟังนะแต่พอถึงอีตาขี้เก๊กนั้นผมก็ก้ม หน้าลงทันที แต่ก็พึ่งรู้แหะว่าตาขี้เก๊กนั้นใช้ชื่อตัวเองตั้ง เป็นชื่อผับ

“ตอนนี้พี่มีเกมจะให้เล่นนะครับ..ส่วนคนที่จะมาเล่นเกม พี่จะขอเลือกเองนะครับ” เสียงเรียบๆ ที่ผมคุ้นหูดังขึ้นผม จึงเงยหน้าไปมองเจ้าของเสียงทันที และก็จริงเสียงอีตา เก็กจริงๆ ด้วยแต่เมื่อกี่เหมือนบอกว่าจะเลือกคนเล่นเกม เอง แล้วแบบนี้ผมจะซวยไหมเนี่ย ขอร้องนะอย่าเลือกผม เลยยิ่งรู้สึกไม่ค่อยดีอยู่ด้วย

“เกมที่จะเล่นก็คือเกมหมดเมื่อไรชนะเมื่อนั้น จริงก็เป็น เกมที่เรารู้จักดีนะครับก็แค่ให้คนสองคนกัดป๊อกกี้ไว้ คนละด้านถ้าใครกินเร็วกว่าก็เป็นผู้ชนะครับส่วนคนที่จะ ออกมาเล่นเกมกับพี่พี่ขอเลือก….น้องซันก็แล้วกันนะครับ” ตาขี้เก๊กพูดอธิบายเกมขึ้น ก่อนจะหันหน้ามาทางผมแล้ว พูดชื่อของผมขึ้น วินาทีนี้ผมอย่างหนีไปผูกคอตายใต้ต้น มะเขือเลยละครับฮือๆ พระเจ้าทำไมโหดร้ายกับซันจัง

หลังจากที่ซันวิ่งมาชนผมๆ ก็ไปเข้าห้องน้ำแล้วเดินกับ มาที่ลาดกิจกรรมที่พวกผมทำอยู่ก่อนที่สายตาผมจะไป สะดุดกับคนตัวขาวๆ เล็กๆที่วิ่งชนผมเมื่อ

ผมไม่คิดว่ามันจะบังอิญขนาดนี้นะเนี่ยแค่เรียนที่ เดียวกันก็บังเอิญมากแล้วนี้ยังคณะเดียวกันอีก พอเห็น หน้าเจ้าเด็กดื้อนั้นแล้วผมก็นึกอยากจะแกล้งขึ้นมาเลยให้ ซันมาเล่นเกมคู่กับผมซะเลย เมื่อเจ้าเมื่อเจ้าเด็กดื้อถูกผม ก็เรียกชื่อหน้าที่ซีดอยู่แล้วกับซีดลงไปอีก

“ออกมาเร็วๆ สิครับจะได้เรียกคนอื่นมาเล่นต่อ” ผม พูดเร่งขึ้นอีก เจ้าเด็กดื้อทำปากมุบมิบๆ แล้วก็เดินมาหา ผมผมจึงยื่นป๊อกกี้ให้ เจ้าเด็กดื้อจึงเอามันคาบไว้อย่างรู้ หน้าที่ แต่อยู่ๆก็เอาออกมาซะงั้น

“//คุณริวนี่คุณจงใจแกล้งผมหรือเปล่าเนี่ย//” ซันพูด กระซิบถามผมแต่ผมไม่ตอบเลยได้แต่ยักไหล่ให้ พอเห็น ผมไปตอบซันจึงได้ทำเสียงจิ๊จะในลำคอก่อนจะเอาป๊อกกี้ ไปคาบไว้เหมือนเดิม
“มีไรเปล่าวะไอ้ริว” เพื่อนผมที่ชื่อพรึมพูดถามขึ้น

“ไม่มีไร… ผมมพูดตอบพรีม แล้วผมก็หันมาหาเจ้าเด็ก ดื้อของผมที่ตอนนี้ก็ทำหน้างงอยู่เหมือนกัน ผมก้มลงไป กัดป๊อกกี้ช้าๆมันสั้นลงจนจะหมดอยู่แล้ว

“อุนอิวอะอำไอ้อับ”เสียงเด็กตรงหน้าถามผมเสียงเบาๆ เพราะผมยังคงไม่หยุดที่จะกัดขนมให้สั้นลงอีก

แชะๆ แชะ แชะๆ ผมเหมือนได้ยินเสียงกล้องแต่ก็ชั่ง เถอะนะ ตอนนี้ผมสนคนตรงหน้ามากกว่า เมื่อขนมหมด ผมก็ถือโอกาสจับตัวซันเบี่ยงตัว ศีรษะเล็กถูกผมจับให้ เอียงมาติดไหล่ผม ผมใช้มือบังแล้วมอบจูบให้ร่างเล็กไป

“อืออออๆ อืออ..” ร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอดผมร้อง ประท้วงขึ้นทันทีผมจึงอาศัยจังหวะนั้นแทรกลิ้นของผม เข้าไปเกี่ยวกับลิ้นเล็กของซันทันที แม้ว่าซันจะพยายาม หนีแต่มีหรอที่คนอย่างผทจะยอมผมจูบซันอยู่อย่างนั้นจน รู้สึกว่าร่างบางที่ผมกอดอยู่นิ่งเกินไป ปมจึงถอดจูบออก แล้วก็เห็นว่าซันสลบไปแล้ว

“ทำไมตัวร้อนแบบนี้วะ” ผมสบสขึ้นนมาทันทีเมื่อรับรู้ถึง ความร้อนที่มาจากร่างกายของซันตอนแรกผมนึงว่าซัน ตัวร้อนเพราะแดดแต่ที่ไหนได้เป็นไข้ซะงั้นผมรีบอุ้มร่าง บางในท่าเจ้าสาวทันที
“ไอ้ริว.มึงเล่นซะน้องเขาสลบเลยหรอวะ” ไอ้แดนพูด แซวผมขึ้นอย่างขำๆ

“หุบปากไปเลยมึง…ไอ้พรีมกูพาซันไปห้องพยาบาล ก่อนนะท่าทาจะมีไข้วะ” ผมพูดว่าไอ้แดนก่อนที่จะหัน มาพูดบอกไอ้พรีมมันก็พยักหน้ารับผมจึงอุ้มซันไปที่ห้อง พยาบาลทันทีท่ามกลางสายตาของนักศึกษานับร้อย