บทที่ 45 ที่แกฉีดยาคุม ก็เป็นเพราะว่าธาวิน

คำพูดของเธอทำให้สีหน้าของณิชานาฎแสดงอาการ

ประดักประเด็ดออกมา

ณิชานาฎตะลึงอยู่สักพัก พลางลองอธิบายทันควัน “ไม่ นะ ดนัยปฏิบัติกับแก ไม่เหมือนกับ…..

ริชาไม่อยากจะเข้าใกล้แม่ของตัวเองจริงๆ เลยเพราะว่า ต้องการให้ตนเองไปร่วมหอลงโรงกับชายผู้หนุ่มผู้มีอายุ

อีกอย่างแถมเป็นไอ้จิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์ที่มีแผนการและ คอยคิดหาอุบายอยู่ตลอด

ธิชายอมรับกับตัวเองในเรื่องอุบายและความสามารถ เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของดนัยกฤตสักนิด

อีกอย่างทุกอย่างที่ได้เข้าใกล้กับเขา มักจะทำให้ธาวิน โกรธเคือง เธอไม่อยากหาเรื่องใส่ตัว

ธิชาเข้าใจแล้วว่าทำไมณิชานาฎถึงได้ให้เธอมาตอนนี้ แต่ไม่มีธุระด่วนอะไร แต่เป็นการนัดให้มาเจอกับดนัยก ฤตตรงๆ เลย

เธอไม่อยากจะอยู่ต่อ มัวแต่เป็นห่วงอาการของณิชานาฎ จากนั้นก็ไปหาหมอเจ้าของไข้ของเธอเพื่อพูดคุยกัน เล็กน้อย และเป็นการหาข้ออ้างขอตัวกลับก่อนด้วย

เธอไม่ได้รับออกไปจากโรงพยาบาลในเวลานั้นเลย แต่ ฉวยโอกาสในครั้งนี้ไปฉีดยาคุมด้วยเลย

ปกติแล้วเธอยุ่งมาก อีกทั้งธาวินมักจะรู้การเคลื่อนไหว ของเธออยู่ตลอด

วันนี้ไหน ๆ เธอก็มาถึงโรงพยาบาลแล้ว ถ้ากลับไปแล้ว ธาวินถามขึ้นมา เธอก็สามารถอธิบายได้ว่าณิชานาฎ ต้องการอยากเจอเธอ

ธิซากรอกแบบฟอร์ม จากนั้นก็จ่ายเงิน และต้องเข้าแถว อยู่สักครู่ถึงจะถึงคิวของเธอ

หลังจากที่รอให้ฉีดยาเสร็จและเดินออกมา แต่ก็เห็นณิ

ชานาฎที่ยังคงสวยสะดุดตายืนรอเธออยู่ไม่ไกลนัก

ธิชาสับสนทันที อยากจะเอาใบเสร็จที่อยู่ในมือยัดซ่อน อยู่ในกระเป๋า ทว่ากลับถูกณิชานาฎที่เดินอย่างรวดเร็ว พลางยื่นมือออกมาไปคว้าเอาไว้ โดยซ่อนมันไม่ทันแล้ว

ณิชานาฎขมวดคิ้วทันที พลางก้มหน้าอ่านใบเสร็จตั้งแต่ ต้นจนจบหนึ่งรอบ จนสีหน้าถอดสีหม่นหมองลงถนัดตา

“ธิชาแกมีแฟนแล้วเหรอ? ทำไมแม่ไม่รู้…

สีหน้าของณิชานาฎทำให้หัวใจของเราเริ่มไม่ค่อยมี ความรู้สึกขึ้นมาทันที ความจริงแล้วก่อนหน้าที่ตระกูล ธนาภูวนัตถ์มีการเปลี่ยนแปลงไปนั้น ณิชานาฎก็มัวแต่ยุ่ง กับเรื่องของตัวเธอเอง ไม่ค่อยสนใจเธอสักเท่าไหร่

ระหว่างเธอกับเขามันไม่ใช่ความสนิทสนมเหมือนกับคู่ แม่ลูกทั่วไป ดังนั้นการเผชิญหน้ากับคำถามนี้นั้น เธอรู้สึก อับอายมาจากก้นบึ้งหัวใจ

ณิชานาฎไม่ได้รอให้เธออธิบายสักคำ แถมยังฉุกคิด อะไรขึ้นมาได้เช่นนั้น จนสีหน้าถอดสี พลางกรีดร้อง อย่างตกตะลึง “คือธาวิน! ธิชา ที่แกฉีดยาคุม ก็เป็นเพราะ ว่าธาวิน ใช่ไหม? แกกับธาวินถึงขั้น แก…เขามีศักดิ์เป็นพี่ ชายในนามของแกนะ”

ธิชาคอยปิดบังเรื่องนี้กับมารดามาโดยตลอดแต่กลับ ถูกเธอเปิดเผยออกมาต่อหน้าสาธารณชนอย่างไม่สะทก สะท้าน จนรู้สึกตัวเองไม่เป็นตัวของตนเองขึ้นมาทันที

งานฉลองวันหมั้นเกิดเรื่องวุ่นวายขนาดนั้น ตอนนั้นเธอ เป็นห่วงว่าเรื่องนี้ลือกันจนเข้าหูณิชานาฎ
โชคดีที่ว่าธาวินคอยกันณิชานาฎอยู่ตลอดเวลา หมอที่ เป็นคนรักษาณิชานาฎก็เป็นคนของธาวิน บวกกับณิชา นาฎถูกจํากัดอยู่ในเขตโรงพยาบาลเป็นเวลายาวนาน ดัง นั้นเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นมาสักพักนั้นณิชานาฎ เลยไม่ได้ยิน คำซุบซิบนินทาแต่อย่างใด

ธิชาเอาความผิดนี้หมายหัวไปที่ดนัยกฤตโดยตรง เพราะว่านอกจากเขาแล้ว ก็ไม่มีคนที่จะพูดเรื่องพวกนี้กับ ณิชานาฎ อีกอย่างไม่มีความจำเป็นด้วยซ้ำที่ต้องพูดเรื่อง นี้ออกมาจนทำให้เกิดข้อวิวาทระหว่างแม่กับลูก

ดนัยกฤตมีจุดประสงค์อื่นอยู่ เธอไม่ยอมอ่อนข้อให้เขา แถมยังหลบเลี่ยงมาหลายครั้งแล้ว เขาก็เลยเอาความลับ ของตัวเธอมาบอกกับมารดาของเธอโดยตรงเลย เพื่อให้ ณิชานาฎคอยกดดันเธอหนักกว่าเก่า

ธิชาที่รู้สึกอับอายตั้งแต่แรก เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ สีหน้ายิ่งดู

ย่ำแย่หนักมาก

วินาทีนั้นณิชานาฎก็ปะติดปะต่อเรื่องราวได้มากมาย แถมยังคิดเรื่องตอนที่ธิชาเพิ่งเดินออกไปนั้น เพราะว่ามี พยาบาลสองคนกำลังพูดคุยเรื่องที่ธิชาขับรถคันใหม่มา

“ธิชา ธาวินจะแต่งงานอยู่แล้ว แกกับเขาทำแบบนั้นมัน เกิดเรื่องอะไรขึ้น! รถยนต์คันนั้นเป็นธาวินคนซื้อให้แกใช่ ไหม แล้วเขาพูดกับแกว่ายังไง ต้องการให้แกไปเป็นเมียน้อยให้เขาเหรอ? แกเพิ่งจะอายุ 19 เอง ถ้าเรื่องพรรค์ นี้ลือออกไปแล้วต่อไปแกจะเป็นคนทั่วไปได้อย่างไร ธิชา แกบอกความจริงกับแม่มาตรงๆ เลย เรื่องแกกับเขาตกลง ว่ามันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือว่าตั้งแต่แกยังเด็กอยู่เขาก็ เริ่มกับแก….”

ธิชาสมองดังอื้ออึง

เรื่องที่ไม่ยอมให้ณิชานาฎรู้ที่สุด ตอนนี้กลับปิดไม่มิด แล้ว

ความอับอาย ความเศร้าโศก ความสับสน ความโกรธ เคืองอันแน่น…

ความรู้สึกต่างๆ นานาราวกับมันเริ่มสุมเป็นกองไฟในอก ส่วนณิชานาฎนั้นทั้งโมโหทั้งเกลียด

ธิชารู้เรื่องมาฉีดยาคุมที่โรงพยาบาล ฤทธิ์ยาคุมมีระยะ เวลาในการคุมกำเนิดอันยาวนาน อย่างน้อยสามเดือน ก็ สามารถพูดได้ เรื่องระหว่างธาวินกับเธอไม่ใช่เป็นเรื่อง ฉุกเฉินที่เกิดขึ้น แต่มีระยะเวลาที่ยาวนานแล้ว

ณิชานาฎหน้าดำคร่ำเครียด น้ำเสียงเปลี่ยนไปจน แข็งกร้าวอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน “ธิชา แกไม่สามารถทำเรื่องบัดสีแบบนี้กับธาวินต่อไปได้ ฉันไม่สนใจว่าแกจะ ถูกบีบบังคับหรือว่าแกจะยอมเอง แกตัดขาดจากเขาซะ ตัดขาดกันตอนนี้ไปเลย!”

สีหน้าของซีดเผือด และตอกกลับอย่างเยาะเย้ย “แม่คิด จริงๆ หรือว่าหนูอยากจะตัดได้ก็ตัดเหรอ แม่ ตอนที่แม่ไม่ สนใจทุกสิ่งทุกอย่างแล้วแต่งเข้ามาอยู่ในตระกูลธนาภูว นัตถ์ หนูกับธาวินก็เกี่ยวพันกันแล้ว ตัดไม่ขาดกันแล้ว”

ณิชานาฎโมโหจนหายใจติดขัด ในอดีตเธอเคยเป็น บุคคลที่ทรงอิทธิพลของเมือง แต่ต่อมาป่วยเป็นมะเร็ง จนถูกธาวินควบคุมตัวเอาไว้ ได้แต่อดกลั้นกับอารมณ์เอา ไว้

เธอจ้องตาลูกสาวของตนเองตาเขม็ง พร้อมทั้งพูดอย่าง จริงจังทุกคํา “ถ้าแกอยากเหมือนกับฉันที่ได้ชื่อว่าเป็น ผู้หญิงเห็นแก่เงิน งั้นแกก็ทำบัดสีบัดเถลิงกับธาวินต่อ ไปเถอะ! ธิชาฉันจะบอกแกให้นะ ธาวินไม่มีทางชอบแก หรอก ถ้าเขาจริงใจกับแกแค่ครึ่งหนึ่ง เขาก็คงไม่เล่นสนุก กับแกไปด้วย และไปขอคุณหนูพันล้านของตระกูลมงคล วัชรกุลแต่งงาน ธาวินเกลียดฉัน และยิ่งเกลียดพ่อของ เขามาก ในสายตาของเขา แกก็แค่ของเล่นที่เอาไว้แก้ แค้นให้สมใจอยากเท่านั้นแหละ!”

สิ่งที่เธอพูดออกมาความจริงแล้วไม่มีอะไรผิดเพี้ยนไป เลย ก็แค่พูดให้ธิชาดูทรมานดูบ้าง
ณิชานาฎตั้งแต่คลอดเธอออกมา ก็ไม่ให้เธอได้รู้เลยว่า พ่อของตนเองเป็นใครกันแน่

ในความทรงจำแรกๆ ของเธอ ณิชานาฎวันนี้เป็นเมีย น้อยของผู้ประการอสังหาริมทรัพย์คนไหนสักคน พอวัน พรุ่งนี้ก็ไปเป็นเมียน้อยของบริษัทยักษ์ใหญ่ทางการเงิน ของใครสักคน เธอไปยุ่งกับผู้ชายคนไหน และพาตัวธิชา ไปอยู่บ้านผู้ชายคนไหน ก็ไม่เคยถามเธอสักคำ

ต่อจากนั้นมา เธอก็แต่งงานกับชรัณ อีกทั้งยังควบคุม ทรัพย์สินพร้อมกับอำนาจมากมายอยู่ในมือ เธอออกไป เที่ยวเตร็ดเตร่อยู่โลกภายนอก กระทั่งหักหลังชรัณเพราะ ว่าไปนอนกับผู้ชายยังหนุ่มยังแน่น

เรื่องที่ทำมาทั้งหมด ไม่เควคิดด้วยซ้ำว่าตนเองยังมี ลูกสาวที่ยังเด็กอยู่

หลังจากนั้นก็เกิดเรื่องขึ้น เลยไม่เคยช่วยเธอวางแผน เรื่องใดเลย

ธาวินแสดงอารมณ์ออกทางสีหน้ากับความรู้สึกที่เปลี่ยน ไป จากพี่ชายที่หลงรักเธอจนตอนที่กลายสภาพเป็นคน โหดร้ายทารุณในตอนนั้น ไม่มีคนช่วยเธอ แม่ของเธอไม่ ดูดำดูดีเธอเลยสักนิด

ธิชาเคารพณิชานาฎและคอยอดทนอดกลั้นมาโดยตลอด

แต่ว่าวันนี้ เธออดไม่ได้ที่จะหัวเราะถากถางออกมาแล้ว

“แม่ ธาวินเกลียดฉัน หยามเกียรติฉัน เล่นสนุกกับ ร่างกายของฉัน ความรับผิดชอบตั้งแต่รากฝังลึก… หรือ ว่าไม่ใช่เป็นเพราะแม่เหรอ? ตั้งแต่เด็กจนโตแม่ไม่เคย สนใจฉันจะเป็นหรือตายยังไงเลย เป็นแม่คนหนึ่งแท้ๆ แม่ ที่อยู่ในใจฉันความจริงแล้วยังไม่เทียบเท่าธาวินเลย”

“ธาวินทำอัปรีย์กับฉันมาก แต่อย่างน้อยเขาก็อยู่เป็น เพื่อนฉันมาเป็นสิบปี แม้แต่ครั้งแรกที่ฉันมีประจำเดือนก็ เป็นเขาที่ช่วยซื้อให้ฉันแถมยังสอนฉันอีกว่าใช้ยังไง ตอน นั้นแม่ไปอยู่ที่ไหนล่ะ บ๊ะแม่?”

ณิชานาฎ ยืนตะลึงอยู่ที่เดิม พลางตกใจจนฝีเท้าก้าว ถอยไปด้านหลัง

ไม่รู้ว่าดนัยกฤตสาวเท้าก้าวเข้ามาจากทางไหน พลาง ประคองร่างกายที่โซซัดโซเซของณิชานาฎเอาไว้

ณิชานาฎโมโหจนปากสั่น พลางชี้นิ้วไปทาง แถมพูด ด้วยน้ำเสียงแหลมแสบแก้วหู “ทำไมแกถึงได้เปลี่ยนไป เป็นคนแบบนี้ แกทำเรื่องอัปรีย์จัญไร ฉันเกลี้ยกล่อมให้ แกหยุด แต่กลับมาโทษแม่ของตัวเองเหรอ?”
เหมือนว่าณิชานาฎโกรธจนทำให้ร่างกายยิ่งทรุดหนัก กว่าเดิม

ดนัยกฤตทำหน้าเครียดใส่ พร้อมอ้าปากพูดโดยไม่ให้ พูดแทรก “ธิชาขอโทษแม่คุณซะ”