บทที่ 40 คุณดนัยกฤตยินดีแต่งงานกับฉันไหม

ธิชาดูเหมือนจะแสดงสีหน้าสงสัยออกมาในทันที

เธอเงยมองหน้าผู้ชายที่ยากที่จะคาดเดา ปากก็ถาม อย่างมึนงง “ทำไมถึงพูดว่า……เหมือนกันสมัยเด็ก? สมัย เด็ก คุณก็รู้จักฉันแล้ว?”

เธอตั้งข้อสงสัยอย่างจริงใจขนาดนี้ ในใจเต็มไปด้วย ความสงสัย

ดนัยกฤตกลับแค่มองเธอทีหนึ่งอย่างเรียบเฉย งอนิ้วขึ้น มาขยี้ผิวแก้มของเธอ

เขาดูเหมือนไม่ได้ยินคำถามของเธอเลยแม้แต่น้อย

“คุณธิชา ยังคงเลี้ยงไม่เชื่องเลย ผมช่วยคุณไว้สองครั้ง ถ้าไม่ใช่ผม ชีวิตของคุณนี่ถูกทำลายไปนานแล้ว ทำไม ถึงได้ไม่รู้จักบุญคุณแบบนี้ คือ?”

เขาพูดแบบนี้ ธิชาก็มีความรู้สึกผิดบ้าง

พูดถึงถูกเขาช่วยไว้สองครั้ง ในใจของเธอไม่ใช่ไม่ ขอบคุณแม้แต่น้อย

แต่ขอบคุณกับยินยอมให้เขาเหยียดหยามเธอต่อหน้าคนอื่นมันคนละเรื่องกัน

ผู้ชายจับเล่นใบหน้าอันอ่อนนุ่มของเธอ ดูเหมือนกับเล่น จนติดใจ บีบจนเธอยี่งอยู่ยิ่งเจ็บ อดขมวดคิ้วไม่ได้

ดนัยกฤตคืนนี้น่าจะดื่มเยอะเกินไป วินาทีที่เขาแนบหน้า เข้าใกล้เธอ เธอได้กินเหล้าแรงมากผสมกับกลิ่นหอม ประจำบนตัวเขา กลิ่นนี้ลอยอยู่บนอากาศค่อนข้างเลือน รางเล็กน้อย น่าดมเหมือนกัน

น้ำเสียงของเขาแหบแห้ง ยังคงมีความรู้สึกมึนเมาเล็ก น้อย

“ธาวินมีอะไรดีกันแน่ คุณถึงจากเขาไปไม่ได้ แท้จริง แล้วคือตัดขาดความสัมพันธ์นี้ไม่ลง………หรือว่าตั้งแต่เกิด มาคุณก็ชอบถูกทรมาน คือ?”

ธิชาขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ยังคงตอบอย่างใจเย็น “คุณ ดนัยกฤตสงสัยกับความสัมพันธ์ส่วนตัวของฉันขนาดนี้ เลยเหรอ? ถ้าหากคุณยืนยันจะถาม ฉันพูดตามตรงก็ได้ เรื่องของฉันกับธาวินมันยุ่งยากมาก ไม่ใช่เรื่องที่คนอื่น สามารถเข้าใจได้ มิหนำซ้ำ ถึงธาวินจะแต่งงานแล้ว ก็ไม่ ยอมปล่อยฉันไป เขาไม่ยอมปล่อยฉันให้ฉันไปมีผู้ชาย คนที่สอง”

ดนัยกฤตบีบคางของเธอ ดวงตาอันลึกซึ้งมองเข้าในตาเธอ

น้ำเสียงของเขาแหบแห้งต่ำ แต่ดูมีเสน่ห์อย่างน่า ประหลาด ดูเหมือนเป็นน้ำเสียงที่ให้สัญญาอย่างหนึ่ง

“คุณอยู่กับผม แน่นอนว่ามีผมคอยปกป้อง คุณกลัว อะไร?”

ธิชาหัวเราะ “ฉันไม่กลัว แต่ฉันไม่ยินดี”

ไม่ว่าท่าทางดนัยกฤตจะอยากได้เธออย่างหนักแน่นไม่ เปลี่ยนทำให้เธอระวัง

ในใจของเธอรู้ดีว่าผู้ชายคนนี้ต้องการอะไรจากเธอมาก ไปกว่าความสัมพันธ์รักใคร่ของชายหญิงแน่นอน

ความคิดนี้อาจจะเกี่ยวข้องกับณิชานาฎ หรืออาจจะ

เกี่ยวข้องกับธาวิน

หรืออาจจะเกี่ยวกับความลับในอดีตที่เธอยังไม่มีความ สามารถคาดเดาได้ในตอนนี้

สรุปแล้ว เขาไม่ได้บริสุทธิ์เลย

แต่ถึงแม้ว่าจะขจัดจุดนี้ออก ก็เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะจากธาวินไปแล้วเข้าสู่อ้อมกอดของผู้ชายอีกคน

ความสัมพันธ์สิบปี

เป็นครอบครัว เป็นพี่น้อง เป็นคนรัก

ถึงแม้ตอนที่ธาวินจะชั่วขึ้นมาบีบจนทำให้เธอเกลียดจน คิดอยากฆ่าตัวตาย

แต่พอใจเย็นลง เธอก็ไม่สามารถทอดทิ้งเขาไม่ได้ ความสัมพันธ์สิบปี ยาวนานกว่าครึ่งชีวิตของเธอ

คือธาวินที่จูงมือเธอ เหมือนพี่ชายและเหมือนคนรักที่อยู่ เคียงข้างเป็นสิบปีเต็มๆ

โตมาเป็นพร้อมเธอ สอนเธออ่านหนังสือเขียนหนังสือ

สอนเธอหลักทำนองคลองธรรม

ชีวิตนี้ ถึงแม้ว่าเธอกับธาวินจะไม่มีความสัมพันธ์ชาย หญิง ก็ถูกลิขิตให้เป็นวิญญาณสองดวงที่แยกจากกันไม่

ได้

เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะทิ้งอีกครึ่งหนึ่งของตัวเองไปอย่างง่ายดาย
แน่นอน ทั้งหมดนี้เป็นความรู้สึกของเธอเอง ไม่คาดหวัง ว่าดนัยกฤตจะสามารถเข้าใจ

ดนัยกฤตหรี่ตา หัวเราะ

ลมหายใจของเขามีกลิ่นเหล้าปนอยู่ด้วย กลิ่นเหล้าที่ ทำให้คนลุ่มหลง

“คุณพูดดู ธาวินมีดีที่ไหน ดีจนทำให้คุณตัดไม่ขาด?”

ธิชาขี้เกียจพูดเรื่องพวกนี้กับเขา จึงหัวเราะแบบขอไปที “เขาไม่มีอะไรไม่มี นอกจากเขาไม่สามารถให้ฐานะกับฉัน แล้ว อะไรเขาก็ให้ฉันได้”

ดนัยกฤตมองดูท่าทางตาคิ้วโก่งของเธอ ดูเหมือนตะลึง ไปครู่หนึ่ง

ธิชายังคงถามอย่างยิ้มแย้ม “เรื่องฐานะ สำคัญเหรอ?”

เขาหัวเราะเย็นชา “คำนวณตามเวลา คุณกับธาวินรู้จัก กันก่อน แต่ผู้คนเห็นญาณินต่างก็ต้องเรียกอย่างเคารพ ว่าคุณนายธนาภูวนัตถ์ ส่วนคุณล่ะ ถูกผู้คนขนานนามว่า นางจิ้งจอก มือที่สาม คุณว่าฐานะสำคัญหรือไม่?”
ชาไม่เพียงไม่โกรธ ยังยิ้มอย่างเบิกบานกว่าเดิม แล้ว ถ้าหากฉันอยู่กับคุณดนัยกฤต คุณดนัยกฤตจะยินดี แต่งงานกับฉันไหม?”

ดนัยกฤตขมวดคิ้ว ในสายตามีประกายแห่งความไม่

อยากเชื่อ เหมือนกับได้ยินคำตลกที่โง่เขลาเสียอย่างนั้น ธิชาพอใจมากกับการตอบสนองของเขาแบบนี้ ตรงไป

ตรงมา ไม่จอมปลอมแม้แต่นิด

ตำแหน่งฐานะอย่างดนัยกฤต และอายุสามสิบสองแล้ว

ไม่ก็เขาไม่แต่งงาน ถ้าหากแต่งงาน ฝ่ายตรงข้ามไม่ ลูกสาวผู้ดีมีเกียรติสูง หรือไม่ก็หุ้นส่วนทางธุรกิจ

เธอแค่อายุสิบเก้า นอกใจใบหน้านี้ ไม่มีอะไรสักอย่าง

อีกอย่างไม่นานก่อนหน้านี้ยังมีข่าวเรื่องอื้อฉาว เป็น ตัวถ่วงที่ทำให้ชีวิตส่วนตัววุ่นวาย เป็นคนต่ำต้อยที่ไร้ ยางอาย

ถ้าหากดนัยกฤตพูดว่ายินดีให้ฐานะกับเธอ ถึงจะเป็น หน้าตาที่จอมปลอมตอแหลที่สุด
ดีที่เขาไม่ได้พูดแบบนี้

เพียงแค่ใช้สายตาให้คำตอบปฏิเสธกับเธอ

ธิชาไม่ได้มีความรู้สึกผิดหวัง

เพียงแค่ ผู้ชายที่สูงหล่อและฐานะสูงส่ง เข้าหาเธอก่อน ครั้งแล้วครั้งเล่า แล้วยังช่วยชีวิตเธอในยามวิกฤต บอก ว่าไม่มีความรู้สึกแม้แต่น้อยเลย นั่นก็จอมปลอมเกินไป หน่อย

เป็นเพียงว่าความรักลวงตาเหล่านี้ของชายหญิงใน แหล่งบันเทิง ไม่ควรจริงจังเกินไปแต่แรกแล้ว

เธอหัวเราะเหมือนนางจิ้งจอกน้อย “นี่ก็สรุปแล้วไง ไม่ว่า จะเป็นคุณหรือธาวิน ต่างก็ไม่ให้ฐานะกับฉัน งั้นธาวินจะ ไปต่างกับคุณตรงไหนล่ะ ยังไงเสียเขาก็ห่วงใยฉันมาสิบ

คำพูดนี้ตรงเกินไปจนไร้ยางอาย ดนัยกฤตฟังแล้วก็ไม่ โกรธ เพียงแค่หัวเราะอย่างเยาะเย้ย นิ้วยาวจับคางของ เธอ
“ยิ่งอยู่ยิ่งปากจัดแล้ว ไม่น่ารักเลยแม้แต่น้อย”

ธิชานึกคำพูดที่เขาพูดเมื่อกี้ขึ้นมาอีก อดถามต่อไม่ได้ “คุณจำหน้าตาตอนเด็กของฉันได้ไหม สมัยเด็กฉันน่ารัก มาก?”

ดนัยกฤตลดสายตาเหล่มองเธอ ในสมองปรากฏภาพ เด็กหญิงน่ารักคนหนึ่ง เป็นภาพที่ไม่เกินอายุสิบสี่สิบห้า

แววตาเขาเปลี่ยนไปมืดมนอย่างเร็ว น้ำเสียงปกติ “ใคร จะไปรู้ว่าสมัยเด็กคุณเป็นยังไง”

ธิชาไม่ยอม “แต่เมื่อกี้คุณยังพูดว่า ฉันใจกล้าใหญ่แล้ว เหมือนกับตอนเด็กๆ ดนัยกฤต คุณรู้จักฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ กันแน่?”

ดนัยกฤตไม่ได้สนใจเธอ

แต่เหมือนตื่นจากอาการเมาฉันพลันอย่างนั้น ผลักร่าง เธอออกเล็กน้อย เปิดประตูห้องรับรองออก พวกชนัดพลหลายคนรออยู่นอกประตูตลอด เห็นประตูถูกเปิดออก รีบเดินเข้ามารอรับคำสั่ง
ดนัยกฤต หน้าปกติ สั่งด้วยเสียงเคร่งขรึม “เขียนเช็ค สองสานให้เธอ

ชนัดพลตาเป็นประกาย ตอบสนองได้ทันทีคำว่า “เธอ” จากปากของท่านดนัยหมายถึงใคร

นับถือ คุณหนูตระกูลธนาภูวนัตถ์คนนี้ออกมา แม้แต่ค่า คุ้มครองของท่านดนัยยังกล้าเก็บ

มิหนำซ้ำยังเก็บได้อย่างราบรื่นจริง

สองล้านนะ ค่าคุ้มครองนี้ไม่ถือว่าถูก

ชนัดพลไม่ใช่คนชอบซุบซิบ อีกอย่างไม่กล้าถามเรื่อง ส่วนตัวของท่านดนัย

เพียงแค่ตอบรับและไปจัดการ

ธิชามือถือเช็คเดินออกจากไนต์คลับ สมองก็รู้สึกมึนงง หนักหัวขาไร้เรี่ยวแรง

ลูกน้องของชนัดพลเห็นเธอพาคนทั้งกลุ่มขึ้นรถไปแล้ว
อดไม่ได้ที่จะใช้ศอกชนขนัดพล ถามด้วยสายตาเต็ม ไปด้วยความคลุมเครืออยากซุบซิบ “พี่พล ยายเด็กนี่สุด ยอดจริงๆ ฟังพวกประธานหลายคนเมื่อกี้บอกว่า เธอกล้า ลงมือกับท่านดนัยของเราด้วย นี่ไม่เพียงแค่มีชีวิตเดิน ออกมาอย่างดี ยังเอาเงินไปด้วย จุ๊ๆ ครั้งต่อไปเห็นเธอ ต้องเรียกพี่สะใภ้แล้วใช่ไหม?