บทที่ 43 แต่ว่านี่เป็นสิ่งที่คุณหาเรื่องใส่ตัวเองนะ

ในมือของธิชา กุญแจเอาไว้แน่น และยืนตะลึงอยู่นาน

เธอเริ่มคิดไม่ออกว่าทำไมธาวินถึงได้ซื้อรถที่ราคา แพงหูฉี่ขนาดนี้ให้กับเธอ เธอก็แค่ต้องการรถยนต์เป็น อุปกรณ์ในการเดินทางเท่านั้น และไม่กล้าเสนอข้อเรียก ร้องพิเศษอะไรกับเขา

หรือว่าช่วงนี้เขาอารมณ์ดี เลยซื้อให้สักคันเท่านั้นเอง?

หรือว่า…นี่คือสิ่งชดใช้แทนคำพูดของเขาเหรอ?

คำว่าชดใช้สองคำนี้มันผุดขึ้นมาในหัวสมองของเธอใน เวลานี้ จนทำให้เธอใจเต้นโครมคราม

ถ้าไม่ใช่ว่าเธออ่อนไหวมากเกินไปแล้วละก็ ระยะนี้ธาวิน

ช่างดีกับเธอขึ้นบ้างแล้ว

ที่สำคัญคือตอนนี้เวลาพูดคุยกับเธอก็ไม่ได้ดูแย่ขนาด นั้นแล้ว ฟังดูแล้วก็เหมือนว่าไม่ได้ต่อต้านกับเธอมานาน มากแล้ว…

ความเปลี่ยนแปลงเหล่านี้เหมือนว่าจะเกิดขึ้นหลังจาก วันหมั้นหมายแล้ว
เขาแสดงละครฉากใหญ่ขนาดนั้น จนทำให้ชื่อเสียงของ เธอป่นปี้ไป แถมความสัมพันธ์กับญาณินยังขาดสะบั้นอีก

จิตใต้สำนึกของธาวินรู้ตัวแล้วเหรอว่าตนเองช่างโหด ร้ายเกินไป เลยจำใจเมตตาเธอบ้างแล้วสิ?

ธิชารู้สึกเก้ๆ กังๆ ทำอะไรไม่ถูก

ในทางกลับกันธาวินก็ให้มาแล้ว งั้นเธอก็ไม่มีอะไรที่ต้อง เกรงใจอีกแล้ว พลางขึ้นรถแล้วลองขับออกไปกินลมชม วิวทันที

ธิชาไม่ได้รู้สึกแย่อะไรกับรถยนต์คันนี้ และก็ไม่เลือก มาก แถมยังขับได้คล่องมือเลยขับอยู่ทุกวัน

ทว่ารถยนต์ปอร์เช่สีชมพูบลอนด์ที่สั่งจองโดยเฉพาะมัน ช่างทิ่มแทงลูกนัยน์ตาของไพลินอย่างหนักหน่วง

รถสปอร์ตคนสีแดงของไพลินคันนั้นธาวินเป็นคนซื้อให้ เธอเป็นของขวัญวันเกิดในปีนี้

เธอหลงรักมาก ทั้งปลื้มสุดๆ ตอนขับมาทุกวันก็ยิ่งภาคภูมิใจมาก เหมือนว่าตอนที่ขับรถอยู่ก็เหมือนได้อวดความ รักของธาวินที่มีต่อเธอเลย

ทว่าในเวลานี้ มีบางอย่างได้เปลี่ยนไปแล้ว

ความรู้สึกในการถูกเอาใจอย่างเสมอต้นเสมอปลายมา โดยตลอดมันแตกสลายเป็นเสี่ยง ๆ ไปแล้ว

ความรู้สึกอันตรายที่อยู่ในใจของไพลินมันเข้าขั้นวิกฤต แล้ว กลัวว่าตอนที่ธาวินใกล้จะประกาศงานแต่งงานกับ ตระกูลมงคลวัชรกุล เธอกลับไม่เคยมีตัวตนอยู่แล้ว

ข่าวคราวก็ไม่รู้ว่าไปหลุดออกมาจากคนปากมากคนไหน

เหมือนว่าแค่คืนเดียวผู้คนต่างรู้เรื่องปอร์เช่ของธิชาเป็น ของขวัญที่ธาวินสั่งทำให้เธอโดยเฉพาะ

ทว่าในสายตาทุกคนก็ไม่ได้ตาบอดจนมองไม่ออกว่า รถ สปอร์ตสั่งทำคันนี้ ราคามันเกินค่ามากกว่าเงินสองล้านที่ เธอเอามาได้จนเห็นได้ชัด

พอเรื่องนี้เกิดขึ้น ชื่อเสียงลือนามของธิชาที่อายุยัง น้อยหน้าตาสวยแถมยังรักหลงเป็นคนโปรดมากก็ดัง กระฉ่อนออกไป ไม่เพียงแต่บรรดาลูกน้องของไพลินเท่านั้น ขนาดทุกแก๊งก็ต่างได้ยินข่าวนี้กันทั้งหมด

ความเก่งกาจเฉพาะตัวของไพลินเหมือนว่าโดนข่าวใหม่ ของริชากลบข่าวไปหมดแล้ว

ในสายตาของเธอนั้นยิ่งนานวันเข้าก็ทนสภาพไม่ได้กับ การที่ต้องปล่อยผ่านยัยคนหน้าเงินที่กำลังอ่อยให้พี่ชาย ต่างแม่ไปได้

หลังจากช่วงบ่ายของวันนี้ ไพลินก็มาส่งเอกสารให้กับธา วินที่วิลล่า

ธาวินอยู่ที่ห้องหนังสือด้านบน ดังนั้นคนที่ไพลินเจอเป็น คนแรกก็คือญาณิน

ญาณินนั่งเหม่อลอยอยู่บนโซฟา สีหน้าดูย่ำแย่มาก

อาจจะเป็นเพราะว่าในห้องรับแขกไม่มีคน เธอเลยไม่ ต้องปกปิดความรู้สึกของตนเองเอาไว้ ราวกับกำลังเอา ความอิจฉาและความโกรธเกลียดที่มีต่อผู้หญิงคนหนึ่ง เอามาไว้อยู่ในดวงตา

ญาณินถูกบีบจนใกล้จะประสาทเสียอยู่แล้ว
เติมเธอก็คิดว่าตนเองสามารถทนได้ เพราะว่าเธอนั้น รักธาวินจริง ๆ พร้อมทั้งยินยอมลงทุนมหาศาลเพื่อจะได้ แต่งงานกับเขา

แค่ผู้หญิงธรรมดาทั่วไปคนหนึ่ง ไม่สามารถจะมาเป็น อุปสรรคขวางทางเธอได้เลย

แต่ว่าตอนนี้เธอยังเข้ามาอยู่ในตระกูลอย่างเป็นทางการ และยังไม่เคยนอนห้องเดียวกันกับธาวินอย่างเป็น ทางการเลยด้วยซ้ำ แต่ธิชาดันอยู่ด้วยกันกับเขาอย่าง เปิดเผย

ผู้อาวุโสของตระกูลมงคลวัชรกุลต่างเกลี้ยกล่อมเธอให้ อดทนเอาไว้ แม้ว่าจะจัดการให้ธิชาตายคามือ ก็ต้องรอ โอกาสที่ประจวบเหมาะ

รอจนเธอคลอดลูกออกมาแล้ว เธอก็คือนายหญิงของ ตระกูลธนาภูวนัตถ์

ก็แค่ภาระที่เอามาฝากไว้มันจะสักแค่ไหนกันเชียว เธอ มีวิธีการเป็นร้อยเป็นพันที่ทำให้ธิชาตายอย่างไม่มีปี่ไม่มี ขลุ่ย

แต่ในเวลานี้ เธอทำได้แค่ตนเองตาบอดไปเท่านั้นเอง แต่การแกล้งตาบอดนั้นมันเป็นเรื่องที่ไม่ง่ายขนาดนั้น
วันนี้เธอรู้ว่าธาวินจะกลับมากินข้าวเที่ยงที่บ้าน เธอจึงได้ แต่งตัวเป็นพิเศษเพื่อจะได้มาอยู่กับเขา

จากนั้นตอนที่เธอกำลังมุ่งหน้าเดินไปทางห้องอาหารนั้น พลันได้ยินเสียงกรีดร้องครวญครางของหญิงสาวดังระงม อย่างสดใสมาจากในห้องอาหาร

ญาณินระงับความแปลกใจของตนเองเอาไว้ไม่อยู่ เธอ ยืนอยู่ในตำแหน่งด้านข้าง เพื่อไม่ให้เปิดเผยเงาร่างกาย ของตนเอง และสามารถมองเห็นภาพในห้องอาหารจาก มุมนี้ได้

ธีซาถูกธาวินกอดและกดทับลงบนโต๊ะอาหาร

ขาข้างหนึ่งของเขาเบียดแทรกหัวเข่าของเธอทั้งสอง ข้าง ส่วนมือนั้นราวกับกำลังหยิบอาหารเพื่อป้อนเข้าปาก ของธิชา

ธิชาเหลือบมองเวลา จนสีหน้าแสดงอาการร้อนรนออก มา จนใช้มือทั้งสองข้างวางตรงแผ่นอกของเขาและดัน เขาออกอยู่สองครั้ง

“ฉันจะเข้าเรียนสายแล้ว ธาวินคุณอย่าก่อกวนนะ!”

ธาวินใช้มือข้างหนึ่งบีบเค้นบริเวณเอวคอดของเธอ แถม สีหน้าไม่แยแสและพูดออกมา “ผมไม่สนใจ มันยากมากนะที่ผมจะกลับมากินข้าวเที่ยงที่บ้าน คุณต้องนั่งกิน ข้าวให้หมดเป็นเพื่อนผม

ธิชาขมวดหัวคิ้ว “แต่ถ้าฉันสายต้องถูกหักคะแนนตั้งใจ เรียนนะ”

ชายหนุ่มก้มหน้าก้มตาจ้องมองเธอเอาไว้ แววตานั้น แสดงความรักและเอ็นดูอย่าง ญาณินไม่เคยเห็นมาก่อน

เขาถกกระโปรงของธิชาขึ้นมาทันที พร้อมทั้งใช้ฝ่ามือ ใหญ่มุดแทรกเข้าไปด้านในจน ธิชากรีดร้องออกมาอย่าง เศร้าโศก

“อย่า อย่าหาเรื่องเลย ธาวินคุณทำเกินไปแล้วนะ!”

ธาวินลูบคลำเธอแต่ยังไม่พอ จากนั้นก็ประกบตัวพร้อม ทั้งจูบเธอทันที และการจูบนั้นอ้อยอิ่งเนิ่นนาน เหมือนว่า เขาจูบอย่างหนักหน่วง จนตอนสุดท้ายนั้นใบหน้าของธิ ชาถือกลับแดงแจ่ทั่วใบหน้า

ริชาย่นคิ้วหากัน สีหน้าไม่ดีใจเอาซะเลย แถมยังยกต้น ขาเปล่าเปลือยทั้งสองข้างขึ้นมา

“คุณเล่นสนุกพอหรือยัง ฉันจะสายจริงๆ แล้วนะ”
รอยยิ้มของธาวินช่างชั่วร้ายมาก ราวกับเด็กผู้ชายตัวโต ที่ชอบเล่นสนุกๆ ที่ทำยังไงก็มัวแต่ไม่ยอมปล่อยมือจาก ของเล่นที่ตัวเองรัก

เขาก็พูดอย่างร้ายกาจและชั่วร้ายออกมา “ให้คุณมานั่ง กินข้าวเป็นเพื่อนผมให้หมดดีๆ คุณก็ไม่ยอม นี่ถือว่าคุณ หาเรื่องใส่ตัวเองนะ!”

ธิชาไม่ทันได้ตั้งตัว ก็เห็นว่าเขาแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตตรง เนินนมของเธอออก พลางประกบตัวและจัดการเม้มกัด ทันที

ธิชาอายจนหน้าแดงพร้อมทั้งผลักศีรษะของเขาออก

ทันที “คุณมันโรคจิต เจ็บนะ คุณกัดฉันเบาๆ หน่อย คุณ ทําให้ฉันเจ็บแล้วนะ….”

ญาณินเองก็ไม่รู้ว่าทำไมตอนถึงได้จ้องมองหนังสด อย่างคนโง่เขลาไปได้นะ

แต่ว่าเธอก็ควบคุมตนเองไว้ไม่ได้

บางทธาวินเริ่มแรกคือแกล้งหยอกเธอเล่น แต่พอเล่น เพลินไปหน่อยจนอารมณ์ปะทุมาแล้ว ผู้ชายอายุขนาดนี้ แล้วพอคิดเรื่องนี้ขึ้นมา มันก็ไม่สามารถควบคุมได้แล้ว
ญาณินจ้องมองตาโตตอนที่เขาจูบด้านบนกับเธอแล้วยัง ไม่พอ

เขาจัดแจงยกขาทั้งสองข้างของธิชาขึ้นทำให้เป็นรูป แบบตัว M ซึ่งแยกออกจากกันอยู่บนโต๊ะอาหารอย่างเปิด เผย

เขาก้มศีรษะลง จากนั้นก็เริ่มบรรเลงจูบลงไปจนธิชา กรีดร้องเสียงดังลั่นอย่างสบายใจ ราวกับปลาโลมากำลัง ร้องเสียงครวญครางอยู่เช่นนั้น…..

ดวงตาของญาณินเริ่มเปลี่ยนเป็นแดงฉาน มือทั้งข้างก่ หมัดแน่น แถมยังเกลียดจนร่างกายสั่นสะท้าน

ธาวินในใจของเธอนั้นก็เหมือนกับจักรพรรดิที่ยังมีชีวิต อยู่ อยู่เหนือคนอื่น ไม่สัมผัสมลทินใดๆ

ทว่าเขากับทําเรื่องพรรค์นี้ก็เพื่อธิชา…

ตั้งแต่ญาณินคบหาดูใจกับเขามาตลอด ขนาดฝันยังไม่ กล้าจะคิดเลย

เธอได้ยินเสียงขาดๆ หายๆ ของอีดาวยั่วธิชา จน ปรารถนาอย่างแรงกล้าต้องการถือมีดปอกผลไม้พุ่ง เข้าไปแทงเธอให้ตายเสียจริง
แต่ว่าเธอกล้าไหม

เธอไม่กล้า

เพราะว่าเธอรู้ว่าถ้าเธอกล้าแตะต้องธิชา ธาวินจะเอา ชีวิตของเธอทันที

แต่เธอเป็นคุณนายธนาภูวนัตถ์นี่ ส่วนนังธิชานั่นมันก็แค่ อีผู้หญิงเลวที่ไม่มีอนาคตคนหนึ่งเท่านั้นเอง

หลังจากความบ้าคลั่งในห้องอาหารจบลงแล้ว ธิชาก็รีบ จัดแจงตนเอง พร้อมทั้งใส่เสื้อผ้าและรีบหนีออกมาทาง ด้านนอก

ตอนที่เธอหนีออกมานั้นญาณินก็หลบซ่อนตัวแล้ว เธอ ยืนอยู่ในมุมมืด พร้อมทั้งมองเห็นธิชาโดนชายหนุ่มเอา จนบำรุงได้มาจนร่างกายอิ่มเอิบแล้ว

ในเวลานี้เอง ไพลินสังเกตสีหน้าของญาณิน

เธอไม่เพียงแต่เอาใจผู้ชายเก่งเท่านั้น และยิ่งเข้าใจผู้หญิงด้วยกันมากพอ และยิ่งไปกว่านั้นคืออารมณ์ความ รู้สึกตามความเป็นจริงที่ไม่รู้จักการปกปิดของญาณินคุณ หนูพันล้าน

ไพลินยิ้มแย้มแจ่มใสและเดินไปยืนตรงหน้า และถาม กลับด้วยความเป็นห่วงเป็นใย “คุณนายอารมณ์ไม่ดีเห รอ?”