บทที่ 34 ฉันเป็นแค่ของเล่นของคุณเท่านั้น

อารมณ์ของธิชาที่เกือบจะพังทลายถูกการลูบคลําของ เขาควบคุมไว้

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอได้ยินคำพูดแบบนี้จากธาวิน

แต่ว่าน้ำเสียงที่เคร่งเครียดปะปนกับความเศร้าโศกเล็ก น้อยแบบนี้ เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์แน่นอน

เธอรู้สึกได้ถึงความหดหู่ของผู้ชาย

หัวใจดวงหนึ่งที่ถูกทารุณซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเฉื่อยชาแล้ว มีวี่แววของการฟื้นฟูเล็กน้อย

ธิชาไม่อยากร้องไห้ในอ้อมกอดเขา

เธอรู้สึกว่าธาวินไม่คู่ควรกับน้ำตาของเธอ

แต่ว่าเรี่ยวแรงที่เขาลูบคลำผมของเธอนั้นอ่อนโยน ขนาดนี้ อ่อนโยนจนทำให้เธอรู้สึกไม่คุ้นเคย

เธอขยับแขนของตัวเอง พยายามจะขัดขืนออกจากอ้อมกอดเขา
แต่เขาไม่ขยับแม้แต่น้อยไม่ว่า ความอุ่นในอ้อมกอดยิ่ง เหมือนน้ำทะเลใต้แสงแดด เกือบจะทำให้เธอจมตายอยู่ ในนั้น

ธิชาหายใจลำบาก ครู่หนึ่งถึงอ้าปาก พูดด้วยน้ำเสียง ใจเย็น “คุณจะมีผู้หญิงยิ่งอยู่ยิ่งเยอะ ถึงแม้ฉันไม่หักหลัง คุณ สักวันคุณก็ต้องเบื่อแล้วทิ้งฉันไป ฉันเป็นแค่ของเล่น ของคุณเท่านั้น ของเล่นก็ต้องมีวันที่ถูกเล่นจนเบื่อ”

ฝ่ามือของธาวินเลื่อนลงไปที่แผ่นหลังของเธอ

ลูบไล้หลังที่ผอมแห้งของเธอไปมา

นานมากที่เขาไม่ได้พูด

ใบหน้าของธิชาแนบแน่นอยู่ที่กลางอกของเขา

เธอได้ยินแม้กระทั่งเสียงหัวใจเต้นอันแข็งแกร่งของธา

วิน

เธอสามารถรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงและหงุดหงิด ของธาวินหลังจากได้รับแรงกระตุ้นของดนัยกฤต

อารมณ์บางอย่างที่ถูกเขาซ่อนอยู่ในใจมานานค่อยๆที่จะซ่อนไม่อยู่แล้ว

มีความเสี่ยงแห่งการรั่วไหลเล็กน้อย

เธออาจจะรู้แต่แรกแล้วว่าเธอซ่อนอะไรอยู่ แต่ ณ ตอน นี้ก็ยังคงคาดหวังว่าจะได้ยินเขาพูดออกมาเองกับปาก

ความรู้สึกตัดใจยากของธาวินครอบคลุมทั้งสองคนอยู่ นานมาก

เขากอดเธอแน่นไว้ตลอดเวลา

ตระกูลธนาภูวนัตถ์เกิดเรื่องธาวินควบคุมอำนาจมาหนึ่ง ปีนี้ ธาวินโหดร้ายทารุณมากขึ้น ยิ่งไปกว่านั้นยังร้ายต่อ เธอมากขึ้นทุกวัน

หนึ่งปีแล้วที่เขาไม่เคยกอดเธอแบบนี้ นอกจากเรื่องบน

เตียง

เหมือนพี่ชายกอดน้องสาวที่รักใคร่ ไม่มีอารมณ์ความ ใคร่ เป็นการกอดระหว่างคนในครอบครัว

ไม่ได้มีมานานมากแล้ว
ตอนนี้วินาทีนี้ ไม่ว่าจะเกิดเรื่องย่ำแย่มากมายแค่ไหนกับ พวกเขา ไม่ว่าพวกเขาจะทำร้ายซึ่งกันและกันแค่ไหน

ในเสี้ยววินาทีนี้ ธิชาเหมือนกลับไปถึงสมัยเด็ก

ธาวินกอดเธอไว้ เหมือนกับกอดของรักที่ล้ำค่าที่สุดไว้ เธอคาดหวังอยู่ในใจรออยู่นานมาก

คำพูดของธาวินก็เหมือนน้ำเย็นที่สาดลงบนหัวเธอ

“ถ้าวันหนึ่งฉันเล่นเธอจนเบื่อแล้ว ฉันจะทำลายเธอ โดยตรง แต่ไม่ใช่ให้เธอเปลี่ยนไปอยู่ใต้ร่างผู้ชายคนอื่น ตามใจชอบ”

เปลวไฟที่จุดขึ้นใหม่ในหัวใจเธอ ถูกดับด้วยน้ำเย็นแล้ว

เลือดทั้งตัวก็เปลี่ยนเป็นแข็งตัว

เป็นคำพูดที่ธาวินพูดออกมาได้จริง

โหดร้ายเหมือนเจ้าตัวเขา
เธอเผยอริมฝีปาก ผลักเขาออกโดยไม่เหลือเยื่อใย แม้แต่น้อย

หน้าเล็กของเธอซีดเซียว “ชีวิตนี้ของฉันถูกทำลายใน มือคุณแล้ว ฉันยอมรับชีวิตแล้ว แต่ว่าญาณินและตระกูล มงคลวัชรกุลไม่เคยสร้างความขุ่นเคืองให้คุณมั้ง? ในท้อง ของญาณินยังมีสายเลือดของคุณ ความรู้สึกที่เธอมีต่อ คุณมันไร้เดียงสาเหมือนคนโง่ ถึงแม้หลังแต่งานคุณยังคง มั่วต่อกับผู้หญิงอื่น ลูกในท้องของเธอล่ะ ยังไงเสียคุณก็ ต้องมีความรับผิดชอบของพ่อคนหนึ่งมั้ง”

ธาวินสายตาเย็นชา เหล่ตามองเธอเหมือนยิ้มแต่ไม่ยิ้ม

“เธอไม่เหมือนผู้หญิงที่เลี้ยงอยู่ข้างกายฉันมาสิบกว่าปี แม้แต่น้อย ทำไมเธอถึงได้โง่ขนาดนี้?”

ธิชาไม่เข้าใจ

ความเย็นชาในมุมปากของเขาค่อยๆเห็นชัดขึ้น “ลูกของ ญาณินคลอดไม่ได้หรอก”

สีหน้าของเธอยิ่งซีด ความเย็นเยือกบีบเข้าไปใน

กระเพาะ

ความเป็นมนุษย์ที่ถูกทำลายล้างของเขาทำให้เธอหวาดกลัวจนปวดกระเพาะ

ตอนที่ธิชาตื่นนอนเป็นภาพของเวลาเก้าโมงเช้าในวัน ถัดไปแล้ว

เธอถูกเสียงร้องไห้แสบหูจากชั้นล่างปลูกให้ตื่น

เสียงนั้นมีต้นกำเนิดมาจากญาณิน

เธอไม่ห่วงแม้แต่เรื่องล้างหน้า คลุมเสื้อคลุมไหมพรมตัว หนึ่งก็รีบลงไปชั้นล่าง

ภาพที่เข้าสู่สายตาก็คือญาณินไม่ห่วงว่าตัวเองกำลังท้อ และคุกเข่าอยู่บนพื้น มือเรียวเล็กข้างหนึ่งจับขากางเกง ของผู้ชายไว้

ช่วยตัวเองแก้ตัวร้องไห้ไปพูดไปด้วย

“วิน ฉันไม่รู้จริงๆว่าแม่จะโกรธแล้วทำเรื่องแบบนี้ลง ไป……….อฉันได้ไหม คุณก็รู้ว่าฉันโตมาพร้อมกับธิ ชา ถึงแม้ว่าฉันจะโกรธจะแค้นเธอ ก็ไม่มีทางทําร้ายเธอ แบบนี้”
ไม่รู้ว่าธาวินพูดอะไรกับเธอ ญาณินเหมือนใช้แรงสุด กำลังร้องไห้เพื่อขอร้อง จนเหมือนดั่งดอกไม้ในสายฝน สภาพน่าสงสาร

สีหน้าของธาวินไม่มีความเคลื่อนไหวมากนัก

ญาณินไม่ยอมแพ้ ร้องไห้ขอร้องไม่หยุด “อย่ายกเลิก งานแต่งได้ไหม ฉันตั้งครรภ์เลือดเนื้อของคุณ นี่เป็นลูก คนแรกของคุณ อนาคตฉันจะมีลูกให้คุณอีกมากมาย วิน หลังจากพวกเราแต่งงานกันแล้วฉันจะเป็นเมียที่ดี ฉันไม่ ยุ่งเกี่ยวกับอิสระของคุณ ผู้หญิงที่คุณมีข้างนอกฉันก็ไม่ ยุ่ง เรื่องระหว่างคุณกับเขา……..ก็จะถือว่ามองไม่เห็น แบบนี้ยังไม่พอเหรอ วิน…….

ชายืนอยู่ที่บันไดชั้นสองยืนอยู่นานมาก สุดท้ายญาณิ นเหล่มองเห็นแล้ว

เธอเห็น ชาเป็นเหมือนดั่งตัวตายตัวแทนของเธอ

“ธิชาเธอช่วยฉันพูดหน่อยได้ไหม เธอเชื่อฉันมั้ง? ฉัน เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ เป็นไปได้ยังไงที่ฉันจะหาคน ไปลักพาตัวเธอ ไม่ใช่ความคิดของฉัน หลายวันนี้ฉัน อารมณ์แย่ไม่ดี หลบพักฟื้นอยู่ในห้องนอนตลอด ความ ผิดอันใหญ่หลวงที่แม่ฉันทำฉันเพิ่งรู้เช้าวันนี้ ธิชา เธอ ช่วยฉันพูดกับพี่ชายเธอหน่อยได้ไหม?”
ในเมื่อถูกเธอดึงเข้าไปยุ่งกับเรื่องวุ่นวายแล้ว ธิชาก็ไม่ ได้ลังเล เดินลงมาจากชั้นบนโดยตรง

ธาวินหรี่ตามองเธอ ยื่นนิ้วเรียกเธอ “มานี่”

ธิชาเดินไปที่ข้างโซฟา

กลับถูกธาวินดึงข้อมืออย่างแรง ล้มเข้าอ้อมกอดเขา

โดยตรง

พฤติกรรมนี้ของธาวินทำให้เธอทั้งอึดอัดและไม่เข้าใจ

ธิชาขมวดคิ้วเล็กน้อย ทุกรูขุมขนทั่วร่างต่างก็ต่อต้าน

ผู้ชายกลับหัวเราะเสียงเบา กอดร่างอุ่นนุ่มของเธอ ฝ่ามือใหญ่ตบสะโพกของเธอ เกิดเสียงอันคลุมเครือ อย่างมาก

ไม่สนใจสายตาของญาณินเลยแม้แต่น้อย

ในที่สุดเขาก็ยอมก้มหน้ามองญาณินที่ร้องไห้อย่าง ซมซาน

“ญาณิน ผมเคยพูดตั้งแต่เมื่อไหร่ว่าจะยกเลิกงานแต่ง?”
คําพูดของเขาพูดออกไป ไม่เพียงแค่ญาณินที่เบิกตาก ว้าง แม้แต่ธิชาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

ธาวินยิ้มอย่างเรียบเฉย พูดเสียงเรียบกับผู้หญิง คุกเข่า อยู่บนพื้น “เธอควรรู้ฐานะของตัวเอง เธอคือคุณนายธนา ภูวนัตถ์ในอนาคต”

ญาณินดูเหมือนแปลกใจกับการตอบสนองของเขามาก ทันใดนั้นทั้งตกใจทั้งดีใจ ตกใจยังไม่ได้สติ น้ำตาในตา ยังไม่แห้งเลย

“ในชีวิตนี้ผมจะมีผู้หญิงมากมาย แต่ว่าคุณนายธนาภูว นัตถ์มีเพียงคนเดียวเท่านั้น เพราะฉะนั้นญาณิน เรื่อง ที่เกิดขึ้นเมื่อวาน ไม่ว่าคุณจะทําด้วยตัวเองหรือไม่ ผม สามารถเห็นแก่ที่คุณทำผิดครั้งแรก เรื่องที่ผ่านไปจะไม่ เอาความ”

ญาณินร้องไห้เพราะความดีใจ “วิน ฉันรู้ว่าคุณไม่ไร้เยื่อ ใยกับฉันขนาดนั้น จากวันนี้ไปฉันจะมีเหตุผลยิ่งขึ้น เป็น คุณนายธนาภูวนัตถ์ที่ได้มาตรฐาน”

คำพูดของเธอเพิ่งพูดจบ เหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้ฉับ พลัน จึงรีบพูดเสริม ” พ่อของฉันก็เพิ่งรู้ว่าแม่ฉันทำเรื่อง โง่ลงไป ไหว้วานให้ฉันขอโทษแทนเขาด้วย พ่อยังพูดว่า พวกเราหมั้นกันแล้ว อีกไม่นานก็จะเป็นสามีภรรยากัน หุ้น ส่วนสองเปอร์เซ็นต์ของตระกูลมงคลวัชรกุลเป็นสินเดิมของฉัน ต่อไปนี้คุณก็เป็นหุ้นส่วนใหญ่คนหนึ่งของสิน

ธิชาจ้องหน้าโหดเหี้ยมใจจืดของผู้ชายคนนี้ หลายครั้งที่ เกลียดจนอยากหัวเราะเยาะเย้ยออกมา

ธาวินกลับยื่นมือหยิกเนื้อบนสะโพกของเธอ “ธิซา เรียก พี่สะใภ้ ต่อไปนี้ญาณินก็คือรุ่นอาวุโสของเธอแล้ว เธอ ต้องเคารพเขาเหมือนที่เคารพพี่”