บทที่ 28 เทพลงจากสวรรค์

ใบหน้าอันหล่อเหลาของธาวินเกร็งอยู่นานมาก สุดท้าย ก็บีบรอยยิ้มจากริมฝีปากเล็กน้อย

“ผู้หญิงฉลาดเกินไปไม่ดี เก็บไว้หน่อย ตอนที่ควรแกล้ง โง่ แกล้งโง่”

ฝ่ามือของริชาที่ชาแล้วเริ่มสั่น เธอตะโกนใส่เขาด้วย ความโมโห “คุณทำเรื่องแบบนี้ออกมาไม่กลัวกรรมตาม สนองหรือไง? ถ้าหากไม่รักเธอ คุณก็ไม่ควรไปยุ่งกับเธอ ถึงแม้จะเป็นการหลอกใช้……ทําไมต้องดึงฉันเข้าไปยุ่ง เกี่ยวด้วย ธาวิน คุณเล่นร่างกายนี้ของฉันยังไม่พออีกเห รอ ใช้ฉันเป็นเครื่องมือ คำด่าทอครหาทั้งหมดให้ฉันแบก รับเอง ชักนำให้ญาณินเอาความเกลียดระบายมาที่ตัวฉัน คุณนี่มันเลวทรามจนสุดขีดจริงๆ”

บนใบหน้าของผู้ชายยังมีรอยฝ่ามือของเธอ แต่ท่าทาง อันชั่วร้ายของเขากลับไม่มีความโกรธเลยแม้แต่น้อย

มือเรียวยาวของเขาจับคางของเธอเล่นไปมา

พูดอย่างยิ้มแย้ม “ไม่เล่นไม้นี้ จะเปิดเผยเรื่องน่าละอาย ระหว่างเราต่อสาธารณชนได้ยังไงล่ะ? ตอนนี้ดีแล้ว เมือง/ไม่มีคนไม่รู้ เธอเป็นผู้หญิงของฉันธาวิน เลี้ยงจนโต มาข้างกายฉันตั้งแต่เด็ก ถูกฉันเอาตั้งแต่เด็กจนโต………….

“คุณไปตายซะเถอะ” เธออับอายโมโหอย่างบ้าคลั่ง ถีบ

เขาอย่างแรง

เธอโมโหจนหายใจหอบ

เป็นอย่างนี้นี่เอง

ที่แท้เป้าหมายที่แท้จริงของธาวินไม่ได้จะใช้เธอเป็น เครื่องมือ แต่จะใช้โอกาสในครั้งนี้เปิดโปงความสัมพันธ์ อันสกปรกของพวกเขาสองพี่น้อง

เขาตั้งใจท่าวิดีโอภาพและเสียงแบบนั้นอย่างเต็มที่ ตั้งใจจะทำให้ดนัยกฤตดูชัดๆ

มิน่าเขาถึงส่งบัตรเชิญงานหมั้นของตัวเองไปให้คู่แข่ง

ตัวเอง

ธาวินยังคงไม่โกรธ แม้กระทั่งยังหน้าด้านจูบเธออย่าง

แรง

“ตัวเล็ก เธอร้องอย่างหลงระเริงใต้ร่างพี่ คราวนี้ทุกคน · ต่างก็ได้ยินหมดแล้ว ดึงหน้ากากสาวน้อยผู้ไร้เดียงสา ของเธอออกได้แล้ว ไม่มีผู้ชายคนไหนกล้าเก็บผู้หญิงที่พี่เล่นแล้ว…..

คืนวันหมั้นนั้น ธิชาทุบตีไล่เขาออกไปจากห้องนอน

หลังจากนั้นหลายวัน เธอก็ไม่เคยเห็นญาณินอีกเลย

ตระกูลมงคลวัชรกุลกับตระกูลธนาภูวนัตถ์ไม่เหมือนกัน ตระกูลมงคลวัชรกุลทำธุรกิจปกติ ภาพลักษณ์สำคัญมาก

งานหมั้นญาณินถูกเปิดโปงเรื่องฉาวโฉ่ ทันใดนั้นตระกูล มงคลวัชรกุลเข้าสู่วิกฤตการณ์ประชาสัมพันธ์ แม้แต่ ราคาหุ้นก็ร่วงตกอย่างหนัก

ธิชาทำได้แค่ฝืนทำตัวสงบและใช้ชีวิตต่อ ไปเรียน หนังสือที่มหาลัยตามปกติ เลิกเรียนก็ไปทำงานที่ร้าน กาแฟ

ค่ำวันหนึ่งหลังเธอเลิกงาน เดินไปทางด้านสถานีรถไฟ

ใต้ดิน

ทันใดนั้นมีนักเลงหลายคนปรากฏตัวล้อมเธอไว้ มัดมือ ของเธอแล้วใช้กระสอบดำคลุมหัว บังคับลากตัวเธอขึ้นรถ

รถสั่นสะเทือนอยู่นานมาก เสมือนขับไประยะทางไกล

ธิชามองอะไรไม่เห็นเลย จะกระทั่งเธอถูกลากลงจากรถ โยนไปบนพื้นคอนกรีตที่เย็นเยือก ถุงกระสอบบนหัวถึง ถูกดึงออก

เธอมองไปรอบด้าน ดูไปแล้วเหมือนโรงงานร้างแห่งหนึ่ง

ผู้ชายหนึ่งในนั้นตบหน้าของเธอไปมา หัวเราะอย่าง ลามก “นางเด็กนี่หน้าตาสวยมาก วันนี้พวกเรามีลาภแล้ว”

เสื้อของธิชาถูกดึงจนขาด เธอกรีดร้องไปทีหนึ่ง ใช้มือ ห้ามปราม

“พวกคุณเป็นใคร? ฉันเป็นน้องสาวของธาวิน พวกคุณ ต้องการเงินเท่าไหร่ตระกูลธนาภูวนัตถ์ให้ได้ทั้งนั้น”

ผู้ชายหน้ากระคนหนึ่งที่อยู่ข้างหลังหัวเราะเย็นชาพูด ว่า “เงินมีคนจ่ายไปแล้ว เงินของคุณชายธาวินพวกเราไม่ กล้าเอา เธอก็ไม่ต้องกลัวมากหรอก พวกเราไม่ได้จะเอา ชีวิตเธอ”
ไม่เอาชีวิต และไม่ได้ทำเพื่อเงิน ถ้าอย่างนั้นลักพาตัว เธอเพียงเพื่อต้องการย่ำยีเธอ

ธิชามีข้อสรุปในใจ เม้มปากถาม “ญาณินเป็นคนจ้าง พวกคุณมาเหรอ หรือว่าตระกูลมงคลวัชรกุล?”

ผู้ชายคนหนึ่งดึงน่องเธอไว้ มือที่ไม่สะอาดนั้นจับอยู่บน ผิวหนังอันขาวสะอาดดุจหยกของเธอแล้ว “ถึงขั้นนี้ก็ไม่ ต้องถามเยอะขนาดแล้ว ถามไปก็ไม่มีประโยชน์ ขอเตือน เธอทางที่ดีก็เชื่อฟังหน่อย จะได้ไม่ต้องทรมาน”

ชามองไปทุกทิศ ขับรถมานานขนาดนี้ ต้องขับมาถึง นอกเมืองแล้วแน่นอน

ถิ่นทุรกันดาร โรงงานร้างไม่ทราบชื่อแห่งหนึ่ง ไม่มีคน สามารถช่วยเธอได้ ไม่มีคนหาเธอเจอได้

ในใจเธอมีความเจ็บปวด มากไปกว่านั้นก็ความเกลียด แค้นต่อธาวิน

เธอกัดริมฝีปากทำการดิ้นรนครั้งสุดท้าย “ฉันขอเตือน พวกแกอย่าเอาชีวิตไปแลกกับเงินแค่นั้น สักวันธาวินก็ ต้องรู้ ถึงเวลาพวกแกทุกคนก็ต้องตายพร้อมกับฉัน”

ผู้ชายสองคนหัวเราะอย่างลามกเวลาเดียวกันก็แยกขา เธอออก “สาวน้อยปากเก่งมากนัก ดูแล้วขาวๆนุ่มๆแสดงตัวไร้เดียงสาอะไร ปล่อยตัวสบายหน่อย เคยนอน แม้กระทั่งพี่ชายตัวเองไม่ใช่เหรอ เธอปรนนิบัติดีๆ พวก เราจะทําเบาๆหน่อย”

ต้องเกี่ยวข้องกับญาณินอย่างแน่นอน

ริชาตัวสั่นกําหมัดไว้แน่น ช่วงเวลาที่สิ้นหวังในสมองมี ภาพความทรงจำต่างๆนานาอันวุ่นวายปรากฏขึ้น

ในนั้นรวมถึงครั้งแรกของเธอกับธาวิน

คืนนั้นเธอเจ็บปวดอย่างขีดสุด ไม่เคยได้ลิ้มลองความ เจ็บปวดขนาดนั้นมาก่อน

ตอนที่ธาวินบังคับเธอ เธอรู้สึกอัปยศอดสู แต่ไม่เคยคิด ว่าสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นถึงจะเป็นเรื่องที่สกปรกอัปยศอดสู

มือทั้งสองข้างของเธอถูกมัดไว้ กำหมัดไว้แน่น เล็บจิก เข้าเนื้อ

เธอเกลียดธาวินอย่างที่สุด ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของ เขา แต่ผลกรรมทั้งหมดเกิดขึ้นกับเธอ
มือหยาบหนาของผู้ชายลูบไล้อยู่บนร่างเธอ ในตอนที่ เธอใกล้จะยอมแพ้

ก็มีเสียงปืนนัดหนึ่งดังขึ้นข้างหูฉับพลัน

ของเหลวที่เปียกร้อนไหลอยู่บนร่างเธอ ผู้ชายร้อง โอดโอยอย่างเจ็บปวด

ธิชามองคราบเลือดบนร่างตัวเองด้วยความตะลึง

ดนัยกฤตก้าวขายาวเดินย้อนแสงเข้ามา ถูกห้อมล้อม ด้วยเงาแสงพระอาทิตย์ตกดิน เหมือนดั่งเทพที่ลงมาจาก สวรรค์