บทที่ 26 ชื่อเสียงฉาวโฉ่

สาวน้อยหลบไม่ทัน ถูกเขาใช้นิ้วที่มีเรี่ยวแรงจับคางของ เธอไว้

ลมหายใจอันเร่าร้อนของเขาไม่ได้ออกห่างจากแก้มของ เธอเลย

พูดเสียดสีไม่ไว้หน้าแม้แต่น้อย “งานหมั้นของเขาให้คุณ มากล่าวคำปราศรัย คุณชายตระกูลธนาภูวนัตถ์ช่างโหด เหี้ยมไร้เยื่อใยจริงๆ คุณไม่เสียใจเหรอ ไม่รู้สึกอึดอัดเห รอ”

ธิชาขมวดคิ้ว เหมือนถูกเขามองทะลุความในใจ ยากที่ จะปิดบังความรู้สึกที่ไม่ดีแต่แรกแล้ว

เธองอเข่าชนเขา ยื่นมือจะไปเปิดประตูห้องเปลี่ยนเสื้อ

ดนัยกฤตไม่ได้ขวางเธอ แค่ใช้น้ำเสียงเคร่งขรึมเย็นชา ตักเตือนเธอ “ธิชา สำหรับผู้หญิงแล้ว ความสําคัญของ การเลือกไม่ต้องพูดก็เข้าใจ เรื่องบางอย่างเลือกผิดแล้ว ก็เท่ากับเดินไปในทางคดเคี้ยว ถลำเข้าไปในบ่อโคลน ไม่ อาจควบคุมได้”

มือของธิชาที่อยู่บนประตูเกร็งไปเล็กน้อย
เธอรู้สึกว่าดนัยกฤตกำลังพูดใบ้อะไรให้เธออยู่ หรืออาจ จะเป็นการเตือน

แต่การแสดงออกของเขาคลุมเครือเกินไป เธอไม่มี ความฉลาดทางอารมณ์มากพอที่จะเล่นเกมใบ้คําเป็น เพื่อนเขา

ล่าช้าไม่ได้ สุดท้ายเธอก็ผลักประตูออกไป ไม่หันกลับมา

ธิชากลับไปถึงห้องจัดงานพอดี พิธีกรเพิ่งสร้าง

บรรยากาศงานเลี้ยงเสร็จ ก็ถึงเวลาที่เธอต้องขึ้นไปกล่าว

คําปราศรัยพอดี

เธอรู้สึกสงบนิ่งไปในฉับพลัน เงียบเหมือนแอ่งน้ำนิ่ง

เธอเดินขึ้นบนเวทีอย่างไม่ประหม่า เอาไมค์ที่พิธีกรยื่น ให้เธออยู่ในมืออย่างแน่นแฟ้น ท่องคำปราศรัยที่ญาณิน เขียนขึ้นเองกับมือ

ธิชาไม่รู้เลยสักนิด เธอยืนอยู่บนเวที สวมชุดราตรีสีม่วง อ่อน ดูเหมือนมีเสน่ห์ดึงดูดสายตา รุ่งโรจน์เบิกบาน แต่ ความเป็นจริง ห่างจากชื่อเสียง…………..ใกล้แค่เอื้อม
“สมัยเด็กๆพ่อแม่ต่างก็งานยุ่ง ฉันกับพี่ชายพึ่งพาอาศัย กัน พี่ชายอายุมากกว่าฉันเก้าปี พี่ชายเหมือนดั่งพ่อ ฉัน เคารพเขาตั้งแต่เด็ก วันนี้พี่ชายเจอกับผู้หญิงที่รักด้วย ความจริงใจ และผู้หญิงที่สวยงามคนนี้ ก็คือเพื่อนรัก ของฉันญาณิน พี่ชายกับพี่สะใภ้กิ่งทองใบหยก สวรรค์ ประสงค์ให้เป็นคู่กัน ฉันรู้สึกซาบซึ้งและอิจฉา ขอแสดง ความยินดีกับพี่ชายและพี่สะใภ้ด้วยความจริงใจมีลูกใน เร็ววัน รักกันจนแก่จนเฒ่า”

น้ำเสียงของธิชาเรียบนุ่ม มีน้ำเสียงแบบนุ่มนวลที่เด็กผู้ หญิงชอบใช้กัน แต่ไม่ได้เลี่ยน รู้สึกแค่ว่าน่าฟังรื่นหู

ท่อนสุดท้ายของคำปราศรัยเรียบง่ายและซาบซึ้ง แขก ในงานต่างก็พากันนํ้าตาคลอ

ต่อมาก็ถึงจุดไคลแมกซ์ของงานหมั้น จอภาพสี่ด้านของ ห้องโถงจัดงานก็เริ่มฉายภาพที่คู่หมั้นทั้งสองตั้งแต่รู้จัก คบหาจนร่วมทางกันตลอดระยะเวลาทั้งหมด ใช้รูปแบบ ในการนำรูปถ่ายรวมกันเป็นวิดีโอ ล้วนเป็นขั้นตอนที่ผ่าน การซ้อมมาแล้ว ทุกอย่างเป็นไปตามขั้นตอน

ธิชายิ้มอย่างสง่าดูดี ในสายตากลับไร้แวว

จนกระทั่งรูปถ่ายในจอภาพหยุดฉายอย่างฉับพลัน ทันใดนั้นก็มีเสียงครวญครางเย้ายวนดังขึ้น
“ไม่เอา พี่ ลึกไปแล้ว……..

ธิชาคลื่นสมองระเบิด หยุดการหายใจ ตากระตุกอย่าง รุนแรง จ้องจอภาพอย่างหวาดกลัว

ภาพอันอบอุ่นโรแมนติกกลายเป็นหนังโป๊ฉายสดกลาง สาธารณะ

ชายหญิงคู่หนึ่งกำลังพัวพันกัน เร่าร้อนเข้มข้น

แสงสลัว เห็นได้ชัดว่าถูกแอบถ่ายในที่ลับ

ร่างของผู้หญิงผู้หญิงในวิดีโอถูกทำเป็นภาพเซนเซอร์ ตำแหน่งสำคัญล้วนมองไม่เห็น แต่ภายใต้ภาพสลัวเห็น เป็นสีผิวหนัง ดูออกว่าอยู่ในสภาพเปลือยทั้งร่าง

ยิ่งบ้าไปกว่านั้นก็คือ…….……..หน้าของหญิงสาวชัดเจน ดูเหมือนยังทำการเพิ่มแสงเข้าไปในการตัดต่อ แสดง ใบหน้าเค้าโครงอย่างชัดเจนที่สุด

สายตาของแขกเปลี่ยนจากมึนงงเป็นตื่นตระหนก และ เปลี่ยนจากความตื่นตระหนกเป็นอยากรู้อยากเห็น สุดท้ายก็หันไปมองที่ใบหน้าของธิชา

หญิงสาวในจอภาพเห็นได้ชัดว่าเป็นน้องสาวของเจ้าบ่าว คุณหนูตระกูลธนาภูวนัตถ์เมื่อสองนาทีก่อนยังกล่าว คําปราศรัยอย่างซาบซึ้งบนเวที

ธิซาอึ้งอยู่กับที่ทั้งตัว เลือดทั่วร่างไปรวมตัวอยู่บนหัว เลือดมาอัดที่ใบหน้าและคอพร้อมกัน

ท่ามกลางความอับอายอย่างขีดสุดคนที่เธอสงสัยคือ ญาณิน

เห็นได้ชัดว่าญาณินสงสัยเธอ และทำการตักเตือนเธอ อย่างอ้อมค้อมเป็นการส่วนตัวแล้ว

ขอให้เธอขึ้นเวทีกล่าวคำปราศรัยก็จัดโดยญาณิน

ทั้งหมดนี้เหมือนเต็มไปด้วยแผนการ….………

ธิชามองไปที่ญาณิน เสมือนกำลังถามเธอ

แต่ญาณินกลับใช้สายตาโหดเหี้ยมและโมโหจ้องเธออยู่ ในสายตาเต็มไปด้วยความโกรธและสิ้นหวังที่ผู้หญิงคน หนึ่งที่ถูกสวมเขาควรมี

ความสิ้นหวังและตกใจในดวงตาของญาณินไม่เหมือน เป็นการแสดงออกมา
ธิชายิ่งตื่นตระหนก เธอหันสายตามองไปที่ธาวินที่อยู่ ข้างกายญาณิน

ผู้ชายคนนี้สีหน้าเรียบเฉย เหมือนราชาผู้หยิ่งยโสเย็น ชาคนหนึ่ง

จ้องจอภาพอย่างเย็นชา เสมือนไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่างที่ อยู่รอบตัว เหมือนเรื่องไม่เกี่ยวกับตัวเอง

เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดที่ทำให้ผู้คนตะลึง ภาพวิดีโอที่ กำลังฉายควรจะจบอย่างรวดเร็ว

แต่กลับไม่มีคนไปควบคุม กลับให้ภาพที่ไม่น่าดูนั้น กระตุ้นสายตาแขกในงานอย่างต่อเนื่อง

ผู้ชายในภาพนั้นก็ถูกทำเป็นภาพสลัวเช่นกัน แต่ไม่มีคน ดูไม่ออกว่านั่นก็คือธาวิน

เขาคลานอยู่ร่างที่อ่อนเยาว์และน่าดึงดูดใจของน้องสาว ต่างแม่และเร่งเร้าอย่างเต็มที่

ไม่นานธิชาก็ทนไม่ไหว ร้องไห้ครวญครางขอร้อง เหมือนแมวน้อยผู้อ่อนแอ
“พี่คะ เจ็บ……..”

“พอแล้ว ไม่เอาแล้วได้ไหม?”

“ขอร้อง ขอร้องพี่ล่ะ พี่ชายที่ดี เบาหน่อยนะ……..….

สายตาของญาณินเหมือนจะพ่นไฟออกมาแล้ว เพื่อนที่ อยู่ข้างกายเธอเริ่มกอดแขนเธอแล้วปลอบโยนเธอ

ธิชารู้สึกอับอายอยากเอาหน้าแทรกแผ่นดินหนี

เธอยกเท้าเตรียมจะลงจากเวที รองเท้าส้นสูงกลับ เหยียบปลายกระโปรงชุดราตรีไว้

ชุดราตรีสวยหรูราคาแพงฉีกขาดทันที

เสียงฉีกขาดดังขึ้น เผยร่างอันขาวนวลอ่อนโยนของหญิงสาวออกมา