ตอนที่ 80ไม่เกี่ยวกับเขา

น่าเสียดายที่พ่อบ้านภูษิตเป็นแค่คนรับใช้ไม่มีสิทธิ์มายุ่งเรื่อง ของเจ้านายเขาได้แต่ถอนหายใจวางสายโทรศัพท์แล้วเตรียมไปเรียกวัน สาให้ขึ้นมาแต่วัจสาที่อยู่ในห้องรับแขกมัวแต่คิดเรื่องอื่นอยู่อีกสองวันก็ จะเปิดเรียนแล้ว

แต่เธอยังไม่ได้จ่ายค่าเทอมเลยครั้งที่แล้วเงินที่ได้จากการไปเต้นRichbabyกับแวววัยก็ให้แวววัยไปหมดแล้วที่เหลือคงต้อง คิดหาทางเอาเอง

พอพูดถึงเต้นขึ้นมาเธอก็รู้สึกหวาดกลัวถ้าไม่ใช่เพราะธัชชัยเข้ามาช่วยตัวเองกับแวววัยไม่รู้จะโดนอะไรบ้าง

มันจริงที่ว่าศักดิ์ศรีกับขอบเขตเป็นสิ่งที่ควรมีไม่ควรที่จะขาย ร่างกายของตัวเองเพื่อเงิน

วังสาคิดแล้วคิดอีกมีทางเดียวคือไปขอยืมจากพ่อบ้านภูษิต เธอกำลังเตรียมตัวจะลุกขึ้นก็มีคนมาเคาะประตู

“ไม่ได้ล็อกค่ะเข้ามาได้เลย”

คิดไม่ถึงว่าคนที่เข้ามาคือพ่อบ้านภูษิตคนที่กำลังอยากเจออยู่พอดี ฉันกำลังอยากเจอพ่อบ้านอยู่พอดีเลย พอต้องพูดถึงเรื่อง ยืมเงินวจสาก็รู้สึกอายไม่กล้าพูด

พ่อบ้านอึ้งไม่คิดว่าจสาคิดอยากเจอเขาด้วย คุณนายมีเรื่อ งอะไรรึเปล่าครับ? หรือว่าเรื่องที่อยากให้ผมพาคุณนายไปพบ คุณชายใหญ่?”

“ไม่…ไม่ใช่ค่ะเป็นเรื่องอื่น”วจสาพูดตะกุกตะกักหายใจลึกๆ รวบรวมความกล้าพูดไปว่า “ฉันอยากจะขอยืมเงินค่าเทอมจาก พ่อบ้านซัก7,000รอให้เทอมหน้าฉันทำงานพิเศษหรือไม่ก็ได้ทุน แล้วฉันจะรีบใช้คืนให้

พ่อบ้านหัวเราะออกมาด้วยความอ่อนโยน “คุณนายครับทำไม พูดแบบนี้ คุณเป็นคุณนายของตระกูลศรีทองเรื่องเงินทองจริงๆ แล้วคุณต้องเป็นคนดูแลเพียงแต่ว่าคุณยังเรียนอยู่เลยให้ผมดูแล ชั่วคราวรอวันนึงที่คุณพร้อมจะมาจัดการผมก็จะคืนหน้าที่นี้ให้ เพราะฉะนั้นเงินของตระกูลศรีทองแค่คุณเอ่ยปากบอกก็พอไม่ ต้องเกรงใจอะไรทั้งนั้น”

วัจสานิ่งไปถึงจะพูดแบบนี้เธอก็ยังรู้สึกไม่ดีที่จะเอาเงินของ ตระกูลศรีทอง โดยไม่มีเหตุผลสมควร

อีกอย่างภรรยาอย่างตัวเองจะมีหรือไม่มีก็ได้ “พ่อบ้านคะงั้นฉันก็ถือว่าพ่อบ้านรับปากให้ฉันยืมเงินแล้วนะ”

พ่อบ้านหัวเราะขึ้นมาอีก ก็อย่างที่ว่าแหละครับเงินของตระกูล ศรีทองคุณเป็นคนจัดการได้เลยไม่ต้องมาขอยืมอีกอย่างถ้าคุณ ไม่เป็นคนมาดูแลยังไงตระกูลศรีทองก็ต้องเป็นคนดูแลค่าใช้จ่ายกับค่าเทอมของคุณอยู่แล้ว

วังสาหน้าแดงยังไงก็รู้สึกไม่ดีเลยคิดในใจว่ามีแล้วค่อยคืน แล้วกัน

ถ้ารู้ก่อนว่ายืมได้ง่ายขนาดนี้

คงไม่ไปทนลำบากเต้นrichbabyกับแวววัยให้เสียเวลา

แถมยังถูกผู้ชายคนนั้นใช้มือลวนลามอีกต่างหาก

ถึงจะโดนข้อหาล่วงละเมิดทางเพศไปแล้วก็ตาม…

“งั้นก็ขอบคุณพ่อบ้านมากนะคะ”วจสาแก้ปัญหาอันหนักหน่วง ได้ซะทีรู้สึกสบายใจขึ้นเยอะเลย

“ยินดีครับ พ่อบ้านยิ้มรับแล้วก็คิดขึ้นได้ว่าตัวเองมาหาวัสสา เพราะอะไร “คุณนายครับคุณชายรองเค้า….

พอพูดถึงคุณชายรองพ่อบ้านก็นึกได้ว่าตอนนี้ยังไม่ใช่เวลา เปิดเผยความจริงแล้วคนที่จะบอกความจริงก็ไม่ใช่ตัวเองด้วย เขาเลยรีบหยุดที่จะพูดต่อ

แต่วจสากลับตื่นตระหนกขึ้นมาธัชชัยเป็นอะไร?เธอยังคงเป็น ห่วงจึงรีบถามไปว่า “เกิดอะไรขึ้นกับธัชชัย?”

วัสสาอยากที่จะตบหน้าตัวเองสัญญากับตัวเองแล้วไงว่าอย่า

ไปสนใจผู้ชายคนนั้นอีกยังจะไปเป็นห่วงเขาอีกทำไม

พ่อบ้านตอบกลับ “คุณชายรองยอมให้คุณไปพบคุณชายใหญ่ ได้แล้วครับ”
พอพูดจบวันสาก็ดีใจจนออกนอกหน้า “ตอนนี้ใช่มั้ย?ไปตอนนี้ เลยรึเปล่าคะ?”

“ครับตอนนี้คุณชายใหญ่รออยู่ที่ห้องหอ

พ่อบ้านพูดจบวจสาก็รีบวิ่งไปที่ชั้นสองในใจทั้งดีใจและตื่น เต้น

พ่อบ้านภูษิตเห็นแล้วก็อดถอนหายใจไม่ได้ไม่รู้ว่าคุณนายโง่ เขลาหรือว่าไร้เดียงสากันแน่

เจอคุณชายรองที่ปลอมตัวเป็นคุณชายใหญ่ตั้งกี่ครั้งแล้วยัง

ไม่รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ

คงเป็นเพราะวจสาไร้เดียงสาเกินไปคงคิดไม่ถึงจริงๆว่าธัชชัย จะปลอมตัวเป็นพี่ชายตัวเองมาหลอกเธอ

แล้วก็คงคิดไม่ถึงอีกว่าคนเราจะคิดทำอะไรที่แย่ขนาดนี้

ถ้ารู้ความจริงว่าจริงๆแล้วเป็นธัชชัยวัจสาจะต้องโกรธและไม่

ปล่อยเขาไปง่ายๆแน่นอน วังสาถอนหายใจเฮือกๆวิ่งขึ้นมาชั้นสองเป็นเพราะประหม่าจึง หยุดอยู่ที่หน้าประตูซักพัก

ธัชชัยอยู่ข้างในได้ยินเสียงหอบด้วยความเหนื่อยจากผู้หญิงที่ อยู่ข้างนอกอดคิดไม่ได้ว่าเธออยากเจอพี่ชายของเขามากขนาด นั้นเลยเหรอ?ตอนอยู่กับเขาทำเหมือนกับเขาเป็นสัตว์ร้ายไม่ ยอมเข้าใกล้เลยซักนิด
พอคิดแบบนี้สีหน้าของธัชชัยก็ดูตรึงเครียดขึ้นมา ภายใต้หนังคนปลอมมองเห็นไม่ชัดเลยว่าเขารู้สึกยังไง

วัจสาทำใจเสร็จก็เปิดประตูวรพล ในที่สุดคุณก็ยอมพบ ฉัน” เธอเดินเข้าไปใกล้

ธัชชัยนั่งอยู่บนรถเข็นบนตัวและแขนของเขาปกคลุมไปด้วย หนังคนที่เป็นแผล

ไม่คิดเลยว่าวันหนึ่งจะเอามาใช้หลอกผู้หญิงของตัวเอง

วัจสาย่อลงกุมมือวรพลแล้วพูดเบาๆว่า “ขอบคุณที่ยอมพบฉัน ฉันดีใจเหลือเกิน…คุณยอมพบฉัน…

ธัชชัยก้มลงมองผู้หญิงคนนี้เอามือที่ใส่หนังปลอมไปลูบที่ผมที่ เส้นเล็กและยาวของวังสา

เขาชอบที่จะทําแบบนี้รู้สึกว่าเป็นการสัมผัสง่ายๆ ให้ความรู้สึก

ที่ดี

ธัชชัยตอบกลับเขาใช้เครื่องเปลี่ยนเสียงจึงทำให้เสียงของเขา ไม่น่าฟังและนุ่มลึกเหมือนปกติ

เป็นเสียงแหบและแก่

“ธัชชัยบอกว่าเธออยากพบฉันมากงั้นเหรอ?”

วัดสาค่อยๆกุมมืออีกข้างของเขา”ใช่ค่ะ…คุณให้ฉันอยู่ห้อง พยาบาลเป็นเพื่อนคุณได้มั้ย?”

ตามกฎหมายแล้วฉันคือภรรยาของคุณแต่กลับทำอะไรไม่ได้เลยฉัน…รู้สึกแย่มาก

ธัชชัยปิดตาลงมือก็ยังคงลูบไปที่ผมของวังสา

อีกมือก็จับไปที่ใบหน้าอันอ่อนโยนของเธอเบาๆจสาปล่อย ให้เขาจับใบหน้าของเธอต่อไป

ธัชชัยชอบวังสาตอนที่เป็นแบบนี้มากทั้งเชื่อฟังอ่อนหวาน ทำให้เขาใจอ่อนขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว แต่ว่า…

หมอภาคนกับหมอภูวิศเป็นผู้ชายทั้งคู่…ถ้าเธอเข้ามาอยู่คงจะ ไม่สะดวก”…

วัจสาคิดอยู่ซักพักก็เห็นด้วย”งั้นให้ฉันมาปรนนิบัตรคุณทุก วัน3เวลาอาหารได้มั้ยคะ? ทำไมป้าอ้อยยังทำได้เลย?”วจสาคิด ว่าใครๆก็สามารถเจอเขาได้ยกเว้นตัวเองคนเดียว

ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปวรพลกับเธอก็จะห่างกันไปเรื่อยๆ

กับธัชชัยก็จะใกล้กันไปเรื่อยๆ

เธอไม่อยากให้เป็นแบบนี้และไม่ควรเป็นแบบนี้ควรที่จะจบ เรื่องผิดศีลธรรมแบบนี้ได้แล้ว

ขอให้ความผิดพลาดที่ไม่ควรเกิดขึ้นจบลงตรงนี้เถอะ

วันสาป้าอ้อยบอกว่าช่วงนี้เธอดูแปลกๆเย็นชากับธัชชัยมาก เขารังแกเธอรึเปล่า?

บอกฉันมาฉันจะจัดการให้เอง”ธัชชัยยังคงรู้สึกติดใจกับ เหตุการณ์ในวันนี้ที่วังสาทเย็นชากับเขาเขาอยากรู้ว่าจริงๆแล้วผู้หญิงคนนี้คิดยังไงกันแน่

“ไม่ไม่มีค่ะพวกเราไม่ได้ทะเลาะกัน…เขาก็ไม่ได้รังแกฉันด้วย

วัดสาๆอึ้งๆ สุดท้ายก็พูดเหตุผลไม่ออก

“งั้นเหรอ? แล้วทำไมเมื่อหลายวันก่อนเธอกับธัชชัยไม่ได้กลับ มาทั้งคืน?”

ธัชชัยพยายามดึงใจสาเข้ามาอยู่ในแผนการที่เขาวางไว้

วัจสาตื่นตระหนกหรือว่า”วรพล”จะรู้เรื่องของตัวเองกับธัชชัย

แล้ว?

เรื่องที่ไม่ควรจะเกิดขึ้น…

วังสาขอบตาแดงผู้ชายอกสามศอกคนหนึ่งรู้ว่าภรรยาของตัว

เองมีชู้

แถมเป็นชู้กับน้องชายของตัวเองช่างน่าสงสารจริงๆ

“วรพลฉันขอโทษ”… สุดท้ายก็หนีไม่พ้นข้อจำกัดทางศีลธรรม และการสำนึกในความผิด

“ขอโทษฉันทำไมต้องขอโทษ?”ธัชชัยตั้งใจถามด้วยความ คลุมเครือ

วัจสาสะอื้นเบาๆเงยหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาขึ้นมา”ขอโทษ คุณ…จริงๆค่ะ”

ธัชชัยแอบยิ้มเล็กๆภายใต้หนังปลอมช่างไร้เดียงสาจริงๆเด็กโง่คนนี้
โกหกไม่เป็นหรือไง? เป็นเพราะแบบนี้เองที่ทำให้ความรู้สึก สงสารของธัชชัยที่มีต่อเด็กโง่คนนี้มีมากขึ้น

“เธอขอโทษฉันเพราะว่าเธอหลงรักธัชชัยเข้าแล้วใช่มั้ยวจ

สา?”

ในที่สุดธัชชัยก็เอ่ยปากถามสิ่งที่ตัวเองอยากที่สุด

ธัชชัยไม่ชอบจสาไม่เป็นไรแต่ในใจภรรยาอย่างใจสาต้องมี เขาเพียงคนเดียวเท่านั้น

นี่คือเงื่อนไขของธัชชัยวันหน้าถ้าวจสารู้ความจริงจะได้ไม่คิดที่

จะไปจากเขา

วัจสาฟังประโยคนี้จบก็รู้สึกร้อนวูบขึ้นมาและยังรู้สึกหวาดกลัว อีกด้วยเธอเงยหน้าขึ้นมองไปที่ “วรพล” ที่เป็นคนถามคำถามนี้

ฉันหลงรักธัชชัยเข้าแล้วจริงๆเหรอเนี่ย? เธอไม่กล้าคิดต่อกลัวว่าคำตอบจะทำให้เธอต้องตกนรก แต่เธอก็ไม่อยากทําร้ายสามีตามกฎหมายอย่าง วรพล วัจสาส่ายหัวรู้สึกเจ็บปวดเหมือนโดนจับกดน้ำ”ไม่ค่ะว

รพล…ฉันไม่ได้รักเขาและไม่มีทางรักด้วยขอให้คุณเชื่อฉันเถอะ” “ไม่ควรรักหรือไม่มีทางรักได้”ธัชชัยไม่ได้คำตอบที่ตัวเอง

ต้องการเลยถามต่ออย่างเย็นชา

ไม่ควรรักกับไม่มีทางรักได้เขียนต่างกันนิดเดียวแต่ความ หมายต่างกันลิบลับไม่ควรรักคือภววิสัย
ไม่มีทางรักได้คืออัตวิสัยเป็นสิ่งที่เธอควบคุมได้

วัดสาเข้าใจความหมายของประโยคนี้ดีเธอเงยหน้าขึ้นมองว รพลด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง”วรพลฉันไม่ควรรักเขาและไม่มีทางรัก เขาได้

วรพลที่นั่งอยู่บนรถเข็นหันหน้าหนีหลบตาวจสา

สักพักก็รู้สึกถึงความหนาวสั่นมาจากตัวของผู้ชายคนนี้และยัง มีความโกรธด้วยเป็นเพราะความเครียดที่เกิดขึ้น

มือของเขาที่ลูบไปที่ผมของวัจสาก็เริ่มรุนแรงขึ้นไม่รู้เหมือนกัน

ว่าเป็นอะไร

วัจสาได้แต่ขยับตัวเข้าไปใกล้เขามากขึ้นจะได้ลดความเจ็บที่ ศีรษะของตัวเองลง

ธัชชัยไม่ล้มเลิกความตั้งใจถามด้วยน้ำเสียงที่หนักขึ้น แล้ว

เรื่องที่เธอกับธัชชัยทั้งคืนไม่กลับบ้านหละจะอธิบายยังไง? “เขาพยายามที่จะให้เธอจนมุมธัชชัยไม่อยากแพ้ให้กับผู้ชายที่ชื่อปรมะแม้ว่าเขาจะไม่ได้รักผู้หญิงคนนี้ก็ตาม

ฟังจบวันสากปากซีดเข้าใจทันทีว่าวรพลรู้เรื่องของพวกเขา สองคนแล้วข้าวเช้าที่กินเข้าไปคงโดนวางยาไว้เพราะหลังจากนั้นก็ ควบคุมตัวเองไม่ได้เลย
ถ้าเป็นแบบนี้จริงๆคนที่ลักพาตัวเขาทั้งสองก็ต้องบอกวรพล แน่ๆเขาต้องรู้แล้วแน่ๆเลย

วัจสาคุกเข่าลงตรงหน้าวรพลน้ำตาไหลพราก

เธอกุมมือผู้ชายคนนี้แน่นขึ้น”วรพลฉันขอโทษฉันไม่ดีเองฉัน เป็นคนเริ่มอ่อยธัชชัยก่อน…เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเขา…ฉันเป็นคนไม่ รักษาเกียรติของตัวเอง”

เธอเน้นย้ำแล้วซ้ำอีกว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับธัชชัย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ