ตอนที่ 73สิ่งล่อตาล่อใจที่กำหนดชะตาชีวิต

วังสาคิดแล้วคิดอีกคิดว่าตอบข้อหลังไปจะดีกว่า

“คงเป็นเพราะนายไม่มีเสน่ห์พอต้องผู้ชายอย่างปรมะถึงจะมี เสน่ห์ทั้งร่าเริงแจ่มใสเหมือนกับดวงอาทิตย์ที่กำลังขึ้นคนทั้งรัก ทั้งหลง

เมื่อธัชชัยได้ยินชื่อของผู้ชายคนอื่นจากปากของวัสสาสีหน้า ของเขาก็เปลี่ยนไปมืดมนเหมือนห้องที่เขาอยู่ในตอนนี้ได้ยินก็ แค่เพียงเสียงตอบที่เย็นชาของเขาว่า “ปรมะคือใคร?”

วัจสารู้สึกได้ถึงอาการหึงหวงอย่างเห็นได้ชัดของเขาจึงตั้งใจ ตอบกลับไปอย่างลอยหน้าลอยตาว่า “ฉันไม่เคยบอกนายเหรอ ปรมะก็คือรักแรกของฉัน”

ธัชชัยตอบกลับแบบเยือกเย็น ไม่ละอายใจบ้างเหรอตอนนี้ตัว เองอยู่ในฐานะอะไรยังจะมาลอยหน้าลอยตาพูดชื่อผู้ชายอื่นตอน นี้เธอคือคุณนายของตระกูลศรีทองเรื่องอดีตควรลืมและตัดทิ้ง ให้หมด”

ตอนแรกวัจสาคิดที่จะทนไปเรื่อยๆ แต่ผู้ชายคนนี้กลับมาหาว่า เธอไร้ยางอายเธอไม่ได้ทำอะไรผิดศีลธรรมนอกใจสามีเลยซัก

เธอรีบตอกกลับไปว่า“ฉันรู้ดีว่าฉันต้องตัดเขาออกไปให้หมด ฉันจะต้องตัดเขาออกไปจากชีวิตแน่นอนอยู่แล้วแต่ฉันจะลืมเขาได้ไหมนั้นมันก็เป็นเรื่องของฉันมันไม่เกี่ยวกับนายเลยซักนิด

ธัชชัยรู้สึกโกรธขึ้นมาทันทีตอบกลับแบบเสียงดุๆว่า “ยายผู้ หญิง ออฉันบอกให้ลืมก็ต้องลืมให้หมดไม่งั้นฉันจะไปจัดการ กับเขาแล้วกลับมาจัดการกับเธอด้วยตัวเอง

“ไสหัวออกไป!”เขาตะโกนด้วยความโกรธ

“ด้วยความยินดี”วจสาพูดจบก็ลุกออกจากพรมเดินไปที่โซฟา

ในใจของวังสารู้สึกเจ็บปวดเธอคิดว่ายังไงชาตินี้เขาก็คงไม่ เข้าใจถึงความในใจของเธอ

ผู้ชายที่ชื่อปรมะนั้นมีอยู่จริงแต่ผู้ชายคนนั้นไม่ได้ร่าเริงแจ่มใส ดังดวงอาทิตย์กำลังขึ้นอย่างที่เธอพูดออกมาแต่สิ่งเหล่านี้เป็น เพียงความหวังที่สวยงามที่วัดสาหวังว่าจะมีในตัวธัชชัยเธอไม่ อยากให้ธัชชัยต้องมาตกอยู่ในความแค้นเหมือนดังนรกและ ความรู้สึกผิดต่อพี่ชายเหมือนอย่างทุกวันนี้

เธอหวังว่าเขาจะหลุดพ้นออกมาจากขุมนรกนี้แล้วกลับมาเป็น ธัชชัยที่ร่าเริงแจ่มใสในเร็ววัน

ในสายตาของเขาตอนนี้เธอก็คงเป็นแค่ผู้หญิงที่แย่เข้าไปอีก

วัจสายอมให้ธัชชัยเข้าใจผิดแบบนี้ไปเรื่อยๆ เพื่อแลกกับการ ไม่ให้เขาเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเธอและไม่ให้พี่น้องต้องผิดใจกันอีก ทั้งยังรักษาความบริสุทธิ์ของตัวเองไว้เพื่อรักษาหน้าของวรพล อีกด้วย

ผู้ชายที่ใช้ร่างกายของเขารับมีดแทนเธอผู้ชายที่ฝ่าฝนตกหนักเพื่อไปซื้อของใช้ของผู้หญิง ให้เธอผู้ชายที่ยินดีที่จะให้ ความช่วยเหลือคนที่ตกทุกข์ได้ยากผู้ชายที่สามารถทำให้เธอ รู้สึกมั่นคงสบายใจ..

นายธัชชัยนายรู้ตัวไหมว่านายเป็นเหมือนสวนดอกฝิ่นที่เลิกไม่ ได้รู้ว่าจะทำให้ติดแต่ก็ยังต้องการปลูกมันต่อไปนายเป็นเช่น ดอกไม้ที่อบอุ่นแต่เป็นอันตรายถึงชีวิตความรู้สึกนี้ทำให้ฉัน เคลิบเคลิ้มในหัวใจบางครั้งฉันก็รู้สึกได้ว่า…นายก็มีใจให้ฉัน บ้างเหมือนกัน…

วังสานความรู้สึกที่ต้องห้ามนี้ค่อยๆเข้าไปสู่ความฝันตอนตื่น มาวันที่สองแสงก็ส่องผ่านรูเล็กๆ ที่อยู่ตรงพื้นทำให้รู้ตัวว่าเป็น เวลาเช้าแล้ว

ท้องของเธอร้องด้วยความหิวแล้วเธอก็ค้นพบว่ามีอะไรบาง อย่างผิดปกตินี่ไม่ใช่โซฟาแต่เป็นเตียงที่แสนสบายอันนั้น

ไม่รู้ว่ามาอยู่ที่เตียงได้ยังไงข้างๆก็ไม่มีใครวจสารีบสำรวจ เสื้อผ้าของตัวเองแย่แล้วถึงเสื้อผ้าจะไม่ได้ถูกถอดออกหมดแต่ สายที่ไหล่กลับหลวมๆเหมือนโดนถูกถอดไปครึ่งหนึ่ง

วัจสารีบใส่กลับเข้ามาถ้าจมูกของเธอดีเหมือนจมูกของสุนัข พันธ์ทิเบทันมาสตีฟเธอคงจะได้กลิ่นน้ำลายของผู้ชายตรง หน้าอกของเธอ

วัสสาอยากตบหน้าตัวเองถูกขังอยู่กับผู้ชายแบบนี้สองต่อสอง ยังจะกล้าหลับสนิทขนาดนี้ถ้าโดนทำอะไรขึ้นมาไม่แน่อาจจะยัง คิดว่าตัวเองกำลังฝันอยู่ก็เป็นได้
ในห้องน้ำมีเสียงน้ำไหลคาดว่าธัชชัยกำลังอาบน้ำอยู่ พูดถึงเรื่องอาบน้ำวัดสาก็คิดขึ้นมาในสิ่งที่ไม่ควรคิด

ผู้ชายกำลังยืนสูงสง่านที่ยังไม่แห้งอยู่บนร่างกายที่สมส่วน และมีกล้ามไปทั้งตัว…ไปจนถึงจรดเท้า…

อะไรกันนี่เวจสาสายหัวไปมาฉันเป็นอะไรไปเช้ามาก็คิดแต่ เรื่องไร้สาระแบบนี้เป็นไปได้ไหมที่เธอกำลังจะตกหลุมรัก

ไม่ไม่ไม่รีบออกมาจากความคิดแบบนั้นซักที

เธอนึกถึงคนตระกูลศรีทองทั้งพ่อบ้านภูษิตป้าอ้อยไม่รู้ว่าเป็น ห่วงแค่ไหนทั้งคืนไม่ได้กลับไปวจสาอดไม่ได้ที่จะคิดว่าถ้าพวก เขาไปบอกวรพลแล้วเขาเกิดตกใจตื่นตระหนกขึ้นมาจะทำยังไง

วจสาถอนหายใจแล้วเตรียมที่จะลุกออกจากเตียง ขณะนั้นธัชชัยก็ออกมาจากห้องน้ำพอดี พอวังสาเห็นเข้าคำเดียวที่อยู่ในหัวในตอนนั้นคืออาหารตา

ตอนนั้นเขามีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวผูกไว้ที่เอวแต่ด้วยใบหน้า ที่หล่อไร้ที่ติของเขาบวกกับร่างกายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่ สวยงามทำให้รู้สึกเหมือนถูกดูดเข้าไปอยู่ในความน่าหลงใหลที่ ไม่มีสิ้นสุด

วันสารู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างน่ากลัวเธอรีบหลบหน้าหันไป มองทางอื่น

เขามองเธอแบบธรรมดาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่ได้พูดอะไรแต่ในสายตาของเขาเหมือนมีอะไรบางอย่างที่คาดเดาไม่ได้ทำ ให้วัจสารู้สึกไม่สบายใจอยู่ไม่น้อย

เมื่อคืนเขายังคิดที่จะล่วงเกินเธออยู่เลยแต่มาวันนี้เขากลับทำ

สีหน้าเย็นชาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ประตูเหล็กใหญ่ไม่รู้ว่าปิดไปตอนไหนธัชชัยนั่งอยู่บนโซฟาใน มือถือไฟแช็กสายตาก็มองไปที่กล้องวงจรปิดไม่รู้ว่ากำลังคิด อะไรอยู่

อาหารเช้าได้ถูกเตรียมไว้อย่างอลังการมีทั้งพาสต้าที่ธัชชัย ชอบโจ๊กที่วังสาชอบและยังมีขนมอื่นๆที่ไม่รู้จักชื่ออีกหลายอย่าง

ในห้องส่องกล้องวงจรปิดโสธรกำลังหาวไม่หยุดนัยน์ตาเต็ม ไปด้วยเส้นเลือดเหมือนคนไม่ได้นอนมาทั้งคืนถึงจะอยากนอน แค่ไหนแต่ตาก็ยังไม่หยุดที่จะมองไปที่มอนิเตอร์

วิศาลเดินเข้ามาเห็นโสธรที่นั่งหาวไม่หยุดแล้วมองไปที่ มอนิเตอร์ที่ไร้ความเคลื่อนไหวก็อดขำไม่ได้พูดไปว่า”ไม่เคยเห็น แกจริงจังกับอะไรเท่านี้มาก่อนแผนการมีลูกของธัชชัยเป็นไง บ้าง”

พอพูดถึงเรื่องนี้โสธรก็หงุดหงิดขึ้นมาเฝ้ามาทั้งคืนไม่เห็นจะมี อะไรเกิดขึ้น “หญิงสาวกับชายหนุ่มถูกขังอยู่ในห้องตามลำพัง บรรยากาศเป็นใจขนาดนี้สองคนนี้ยังนอนหลับกันได้ไอ้ธัชชัยก็ อีกคนมีสาวสวยๆอยู่ด้วยแท้ๆกลับไม่มีน้ำยาทำอะไรได้ฉันอด สงสัยไม่ได้ว่าน้องชายของมันถูกเผาไปพร้อมกับพี่ชายของมัน หรือไง”
โสธรคงโกรธมากถึงกับพูดถึงธัชชัยเสียๆหายๆได้ขนาดนี้ วิศาลอยากที่จะขาออกมาดังๆ ลำบากแกแล้วเงียบๆไม่มี อะไรเกิดขึ้นแบบนี้แกยังทนอยู่ฟังมาได้ทั้งคืน

เมื่อคืนที่ชัชชัยดึงสายไฟออกทำให้ไฟข้างในก็ถูกตัดไปด้วย ทำให้ไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้นตอนวัสสาอยู่ที่โซฟาอีกอย่างกล้อง วงจรปิดก็ติดอยู่ข้างนอกมองไม่เห็นข้างในห้องเพราะฉะนั้นถ้า สองคนนั้นเกิดมีอะไรกันขึ้นมาจริงๆก็ไม่มีใครเห็นอยู่ดี

“แกวางใจเถอะยังไงฉันก็ต้องทำให้สำเร็จถ้าพวกเขาระวังตัว ขนาดนี้ฉันมีบางอย่างให้พวกเขารับรองว่าได้ผลยิ่งกว่าหนังรัก อีก”โสธรกล่าวด้วยหน้าตาที่มีความสุข

“แกคิดจะทำอะไรแผลงๆระวังเหอะถ้าธัชชัยออกมาได้ไม่ ปล่อยแกไว้แน่”วิศาลครุ่นคิดไอ้โสธรยิ้มแบบนี้ต้องมีแผนการชั่ว ร้ายแน่ๆตอนแรกที่คิดจะทำเรื่องพวกนี้มันก็รู้วิธีอะไรแผลงๆเยอะ แยะไปหมดตอนนี้ยิ่งวางแผนก็ยิ่งถลำลึกเข้าไปทุกที

โสธรตอบแบบไม่คิดอะไรมาก แกวางใจเถอะของที่ฉันจะใช้ มาจากธรรมชาติล้วนๆไม่เป็นอันตรายต่อร่างกายแน่นอนมีแต่จะ ให้ความสุขรับรองว่าเด็กน้อยที่เกิดมาจะต้องแข็งแรงไร้โรคภัย แน่นอน”

โสธรหัวเราะให้กับแผนการชั่วร้ายของตัวเองแต่เขากลับมี ใบหน้าที่หล่อเหลาอย่างกับเทพบุตรดูแล้วเหมือนเป็นคนที่ใสซื่อ บริสุทธิ์ไม่น่าจะทำร้ายใครได้

เสียงของวิศาลดังขึ้นมาแกยังอยากมีชีวิตอยู่รึเปล่าถึงกล้าวางยาไอ้ชัชชัย?! รู้จักกันมากี่ปีแล้วแกไม่รู้หรือไงว่ามันทำอะไร ได้บ้างยิ่งตอนนี้อารมณ์มันไม่ค่อยปกติอยู่ด้วย

โสธรโบกมือแล้วพูดว่า “สบายใจเถอะน่าฉันพยายามช่วยมัน อยู่นะไม่แน่ตอนออกมามันอาจจะขอบคุณฉันก็ได้เรื่องทั้งหมดนี้ ฉันจะรับผิดชอบเองไม่ซวยไปถึงพี่หรอก”

“ไอ้เพื่อนเลวหมายความว่าไงไม่ซวยมาถึงฉันเรื่องนี้ไม่เกี่ยว

กับฉันตั้งแต่แรกแล้ว”

ถึงวิศาลจะพูดออกไปแบบนั้นแต่ในใจก็อดคิดไม่ได้ว่าวิธีนี้ ของไอ้โสธรจะได้ผลรึเปล่า

วัสสาอยู่ในห้องลังเลอยู่นานสุดท้ายก็ตัดสินใจเช็ดตัวก็พอเธอ เป็นคนรักสะอาดแต่ในสถานที่แบบนี้เธอไม่กล้าที่จะแก้ผ้าอาบ น้ำได้อย่างสบายใจ…ไม่รู้ว่ามีใครจ้องแอบดูอยู่รึเปล่า…

วัจสาแต่งตัวเสร็จก็เดินออกมากลิ่นของอาหารมันช่างเย้ายวน ใจทำให้ท้องของเธอร้องดังขึ้นไปอีกเดินออกมาก็เห็นธัชชัยนั่ง อยู่บนโซฟาพร้อมกับอาหารเช้าที่ทำให้น้ำลายสอวางอยู่

เมื่อคืนไม่ได้กินข้าวเย็นเธอหิวแทบแย่พอเห็นอาหารเข้าก็

ทำให้ต้องกลืนน้ำลายแต่ไม่รู้ว่ากินได้หรือไม่ได้

“ธัชชัย…อาหารพวกนี้กินได้มั้ย?” เธอพยายามใช้น้ำเสียงที่ อ่อนหวานหิวจนตาลายมองเห็นแต่อาหารที่อยู่บนโต๊ะเท่านั้น

ธัชชัยมองไปที่ผู้หญิงที่กำลังหิวอย่างกับหมาป่าที่หิวโหยคิด ว่าอาหารพวกนี้คงไม่น่ามีอันตรายอะไรเลยพยักหน้าตอบกลับไปว่า “กินได้เธอกินเถอะ”

พอธัชชัยยืนยันว่ากินได้วังสาก็รีบตรงไปที่โต๊ะหยิบโจ๊กขึ้นมา กินพอโจ๊กร้อนๆเข้าไปในท้องเธอก็รู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก หลับตารับความสุขนั้นเหมือนกับแมวน้อยที่กำลังดีใจพอใจกับ อะไรบางอย่าง

ธัชชัยมองเธอด้วยความอ่อนโยน ค่อยๆกินแต่กินให้อิ่มละกัน

กินเสร็จแล้วไปที่ห้องน้ำเอาผ้าเปียกมาปิดปาก

วัสสาอึ้งไปซักพักเหมือนกับสมองค่อยๆกลับมาทำงานอีก ครั้ง นายหาวิธีออกไปจากที่นี่ได้แล้วเหรอ?”พอได้กินโจ๊กความ รู้สึกนึกคิดก็ค่อยๆกลับมานัยน์ตาใสปิ๊ง

ธัชชัยดูท่าทางกังวลเล่นไฟแช็คที่อยู่ในมือตอบกลับไปเบาๆ ว่า ใช่เดี๋ยวฉันจะเผาที่นี่ซะ

ธัชชัยคิดว่าไม่ว่าโสธรกับวิศาลจะอยากให้พวกเขาทำลูกกัน

แค่ไหนแต่ถ้าที่นี่ถูกไฟเผายังไงพวกมันสองคนก็ต้องเข้ามาช่วย

แผนการนี้เขาตั้งใจที่จะทำตั้งแต่เมื่อวานแต่เธอกลับไม่ให้ ความร่วมมือหน้าตาดูอิดโรยแถมกลางดึกหลับลึกมากถึงขนาด เขาขบไปที่หน้าอกของเธอยังไม่รู้เรื่องซักนิดเลยได้แต่เลื่อนมา จัดการวันนี้

ธัชชัยมั่นใจว่าไอ้สองตัวนั้นสู้ในความฉลาดหลักแหลมของ เขาไม่ได้