ตอนที่68อย่ามีใจต่อผู้ชายคนอื่น

ธัชชัยที่กำลังสูบบุหรี่ท่าทางก็หยุดลงมาคำพูดที่ตำหนิตนเอง ของผู้หญิงทำให้เขาเจ็บใจมากรีบปลอบว่า “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับ เธอสิ่งที่พวกเขาทำไปนี้ล้วนเป็นเพราะจะจัดการฉัน

แววตาวัจสาลู่ลงเวลานี้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะพูดอะไรเมื่อกี้ก็ ตรวจสอบดูรอบๆบริเวณสังเกตเห็นว่าไม่มีทางที่สามารถออกไป ได้แต่ว่าจะเป็นเพราะตนเองดูหล่นไหม?ยังไงก็ตรวจสอบอีกครั้ง ดีกว่า

ฉวยโอกาสที่ผู้ชายกำลังสูบบุหรี่คลายเคลียร์จสาเดินตาม บริเวณรูปแบบผนังห่างไว้ระยะหนึ่ง ใช้นิ้วมือเคาะเบาๆ

ความโกรธ ในใจของธัชชัยก็ถูกท่าทีของผู้หญิงค่อยจางหาย ไปหมดดูแล้วเธอแคร์เรื่องนี้มากเขาไม่อย่าเป็นเพราะอารมณ์ ของตนเองแล้วทำให้ผู้หญิงตำหนิตนเองเพราะฉะนั้นเขาเลยเอา หัวบุหรี่ดับทิ้ง

“อย่าเสียแรงเปล่าบริเวณเป็นเหล็กหล่อหมดรออยู่ที่นี่อย่าง เชื่อฟังเถอะฉันไม่เชื่อว่าพวกเขาจะไม่ปิดประตู”ธัชชัยพูดไว้ สายตาลึกและเฉียบคมเสมือนอินทรีที่ล่าจับเหยื่อมองไปทาง เครื่องวงจร

วัจสาฟังที่ธัชชัยพูดจบรู้ว่าตนเองทำไปก็แค่เสียแรงไปเปล่าทั้ง หน้าของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดแล้วนั่งกลับไปที่ข้างโซฟา ตั้งใจหรือไม่ตั้งใจไม่รู้ที่ห่างระยะกับธัชชัยแต่ในใจกลับสบายมากเพราะว่าเขาก็ปรากฏตัวที่นี่?

ก่อนที่เขายังไม่ปรากฏตัวตนเองหวาดกลัว ถึงแม้จะทำตัว อย่างสงบที่จริงในใจกลัวจะตายแล้ว โดยเฉพาะทิเบตันตัวนั้น ปรากฏออกมาแทบจะทำลายความมุ่งมั่นของเธอไปหมดชั่ว พริบตาหนึ่งมีความคิดว่าหรือไม่ก็ตายตรงนี้ไปเถอะ

ผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆตนเองกลิ่นหอมสะระแหนที่ไม่ชัดเจนใน กับกลิ่นยาสูบเผ็ดร้อนลอยมาหาตนเองเธอยังรู้สึกถึงอารมณ์ที่ โมโหของเขาก็เหมือนสัตว์ป่าที่อิสระเสรีตัวหนึ่งถูกขังเข้าไปกรุง

วัจสายังรู้สึกผิดมากถ้าไม่ใช่เธอจะไปสถานสงเคราะห์ไม่เชื่อ ฟังคำพูดของเขาไม่ต้องวิ่งไปเรื่อยก็จะไม่เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นพูด จริงแล้วยังไงมันก็เป็นเพราะตนเองถึงจะเกินขึ้น

เมื่อกี้ธัชชัยกับผู้ชายที่ลักพาตัวตนเองมานี่เป็นคนรู้จักกันจาก ที่ผู้ชายหน้ากากเรียกเธอว่า “พี่สะใภ้กับในปากธัชชัยพูดว่า”คน ที่พวกเขาจะจัดการเป็นเขาก็ดูออกได้ถึงแม้จะไม่รู้พวกเขามี แผนการอะไรแต่ในใจของวันสาก็ไม่ได้หวาดกลัวมากแล้วเพราะ มีธัชชัยอยู่”

“ในห้องสีชมพูเงียบสงบเหลือแค่บุหรี่ข้างมือของธัชชัยยังไม่ ได้ดับไปกำลังพ่นควันอย่างช้าๆ ในที่สุดวัจสาก็ทนบรรยากาศ อย่างนี้ไม่ไหวเลยเปิดปากทำลายสถานการณ์ที่หยุดชะงักขอ โทษจริงๆทำให้คุณก็ถูกขังเข้ามา…..ที่จริงคุณแจ้งความเลย ก็ได้……ไม่จําเป็นต้องมาเองเลย”

ธัชชัยประชดไปแล้วค่อยๆกลืนความโมโหออกมา”ฉันไม่มาจะรอตำรวจพวกนั้นมาเก็บศพให้เธอเหรอ? หรือว่าศพที่ถูกกัดไป ทั่วเธออยากได้จุดจบอย่างนี้?!”

“วจสาตกใจจนตัวแข็งธัชชัยค่อยรู้ตัวขึ้นมาว่าตนเองพูดแรง ไปคิดแล้วค่อยอ่อนเสียงลงมาว่า “ก็บอกแล้วเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับ เธอคนที่พวกเขาอยากจัดการคือฉันถึงแม้ว่าตำรวจมาพวกเขาก็ ปล่อยเธอแน่”

“แต่ถ้าฉันฟังคำพูดของคุณอยู่บ้านทั้งวันพวกเขาก็คงจับฉัน ไม่ได้แล้ว………สายิ่งพูดเสียงยิ่งเบาละอายใจเป็นอย่างยิ่ง จริงๆยิ่งคิดยิ่งเสียใจภายหลังเห็นผู้ชายตรงหน้าเพราะถูกขัง หน้าตาเลยหงุดหงิดเธอไม่รู้เป็นไรถึงเจ็บใจขึ้นมา

ธัชชัยฟังน้ำเสียงที่เจ็บใจของเขามุมปากก็ขีดรอยยิ้มที่ดึงดูด วิญญาณไปได้พูดอย่างเกรงขามว่า “นั่งห่างจากฉันไกลอย่างนี้ ทำไม?กลัวฉันกินเธอเหรอ?”

วัจสาตะลึงจนคางเกือบจะตกแน่นอน……..ไม่ใช่แน่นอน…….. เธอคงอยากตายถึงจะไปต่อต้านคำพูดขอเขาตอนเขาโมโห

ตอนที่เพิ่งตื่นขึ้นมาก็สังเกตเห็นได้แล้วว่าห้องนอนนี้ไม่ปรกติ ทั้งผนังก็เป็นสีชมพูมีแต่เตียงกว้างๆอันหนึ่งที่เหมือนกันแต่ โซฟาที่ไม่ใหญ่โต๊ะธรรมดาและทีวีแอลซีวีเครื่องหนึ่ง

แค่ธัชชัยคนเดียวก็นั่งโซฟาไปหนึ่งในสามแล้วถ้าเธอขยับไป อีกก็เกือบจะนั่งติดๆกับเขาแล้ว……..

เพราะฉะนั้นวัสสาก็แค่ตอบแต่ไม่ได้มีการขยับไปไหนจริงๆ กอย่างเว็บแคมข้างบนเหมือนจะควบคุมจองดูพวกเขาอยู่ตลอดเวลาถ้าถูกถ่ายได้ว่าทำอะไรไม่ดีก็แย่ล่ะ

ธัชชัยก็ไม่ฝืนใจวังสา ก็แค่สังเกตดูบริเวณกรงขังสีชมพูอย่าง เงียบๆ

และขณะนี้วจสาคิดได้ว่าเมื่อกี้ผู้ชายหน้ากากและธัชชัย เหมือนสนิทสนมกันมากแม้กระทั่งทิเบตันยังเข้าใกล้ธัชชัยอย่าง นี้พวกเขาน่าจะไม่ได้มีความแค้นอะไรกันก็แค่ทะเลาะกันในปาก ไม่แน่แค่ธัชชัยจํานนครั้งหนึ่งพวกเขาก็อาจจะปล่อยพวกเราไป แล้วก็ได้

ตอนนี้ม่านราตรีน่าจะลงสู่พื้นดินแล้วนึกถึงป้าอ้อยและพ่อบ้าน ภูษิตที่ยังรอพวกเขาอยู่ที่บ้านในใจของวันสาก็รู้สึกเกรงใจเลย เปิดปากพูดกับธัชชัยว่า “ธัชชัย…หรือไม่คุณไปจำนนกับพวก เขาครั้งหนึ่งพูดอะไรดีๆ……ให้พวกเขาปล่อยพวกเราออกไป เถอะ………ขนาดนี้แล้วที่บ้านจะเป็นห่วงพวกเรานะมีคำกล่าวว่า ลูกผู้ชายทำต้องยึดได้หดได้………………….

ยังไม่รอวังสาพูดจบธัชชัยก็ประชดว่าเป็นไปไม่ได้เธอให้ฉัน ตอนนี้จํานนให้พวกเขา?”

“แต่พวกเราก็ต้องหาวิธีออกไปเมื่อคุณเป็นคนบอกเองทั้ง ห้องเป็นเหล็กหล่อหมดอันที่จริงก็ไม่ทางออกแล้วพวกเราก็ไม่มี เวลาที่จะมาสิ้นเปลือกอย่างนี้ฉันเป็นห่วงว่าพี่ชายคุณวรพลรู้ว่า พวกเราถูกขังไว้ที่นี่จะกังวล”

ธัชชัยได้ยินในปากของผู้หญิงพูดถึงชื่อพี่ชายตาดอกพืชที่ สวยงามก็มืดลงมา:พี่ชายคนนี้ของเขาเป็นห่วงมาถึงบนเตียงยังจะกังวลใจอีกเหรอ? แท้จริงเรื่องนี้คือเขาให้พวกเขาเร่งสร้างเด็กน้อยออกมา

แต่พี่ทองจำเป็นต้องใช้อุบายที่บังคับอย่างเหรอเวลาอีกนวัสสาต้องไปในมือเขาธัชชัยแน่นอนถ้าตอนนั้นต้องอุบายอย่างนี้ไหมเธอออกเร่งรีบอย่างเป็นเพราะว่า กลัวพี่ชายฉันเป็นห่วง จากก็เป็นห่วงสุขภาพร่างกาย?ธัชชัยถาม

วัดสาพยักหน้า นี่มันแน่นอนอยู่แล้ววรพลเป็นสามีของฉันอย่างสุขภาพร่างกายก็ไม่ดีไม่อยากให้เขาเป็นห่วงพวกเรา หยุดแล้วก็พูดต่อไปว่า พลฉันมากจะดูแลเขาทั้ง ชีวิต…ดูแลชายฉันดีทั้งชีวิต”เสียงของธัชชัยก็เต็มด้วยความเยือกเย็นและประชด “สาแน่ใจได้ไงว่าจงรัก ภักดีพี่ชายทั้งชีวิต? ชีวิต

ในใจของวัสสาตะลึงธัชชัยทำไมใช้สายดูเธออีก อย่างคำพูดเขาพูดก็น่ากลัวเธอ ดูเขาทำให้หัวใจของวิสาเต้นอย่างแรงผู้ชายคนนี้หล่อเหลา แต่ทุกครั้งจะสะเทือนใจของเธอได้……

เธอย้ายสายตาอยากเพราะผู้ชายคนกลับก่อกวนเรื่อง อะไรมาเหมือนใส่ใจแป๊บเดียวจะถูกแววตาที่นุ่มนวลของเขาม้วน เข้าน้ำวนมืดมด
ผู้ชายคนนี้มีเสน่ห์ของราชาเพียงพร้อมเหมือนมาแต่เกิด ไม่ว่าเวลานั้นก็โจมตีและยึดใจของผู้อื่นไว้

สําหรับวังสาแล้วเขาเหมือนผลไม้ต้องห้ามพระเจ้าเคยเตือน อาดัมไม่ต้องไปชิมผลไม้ต้องห้ามนั้นแต่เขาอดไม่ไหวที่จะถูกผู้ หญิงนี้ดึงดูดใจเลยชิมไปคำหนึ่งจากนั้นเรื่องราวก็ไม่ถูกบังคับ และสถานการณ์ก็ไม่น่าจัดการได้ผลลัพธ์ที่จะตามมาก็ไม่ สามารถคาดหวังได้

วัจสาไม่อย่าให้ตนเองถูกลุ่มหลงเป็นแบบนี้จะค่อยๆถูกไหม กัดกินจนสะอาดเธออยากสงบสายใจที่ถูกผู้ชายกระทบบังคับ ความตื่นเต้นในใจที่ลึกๆของตนเองเพราะอย่างนี้เธอถึงหายใจ ลึกๆ ให้ตนเองกลับคืนสู่สติปัญญาที่สงบตอบไปอย่างจืดจางว่า “ฉันทำได้และจะมีใจต่อผู้ชายคนอื่น

“เธอโกหก!”ธัชชัยเปิดโปงเธออย่าไม่ปราณีต่อมาก็พูดไป ว่า”อีกอย่างเธอยังไม่มีสิทธิ์ที่จะไปดูแลพี่ชายฉันทั้งชีวิต”

วจสาก็โมโห าหนิอย่างเสียงดัง “ฉันเป็นภรรยาของเขาถ้า ฉันไม่มีสิทธิ์แล้วใครจะมีสิทธิ์?” อันที่จริงวจสาก็ทนเขามาตลอด แต่ตอนนี้ทนไม่ได้แล้วผู้ชายคนนี้จึงอะไรถึงได้เย่อหยิงอวดดี อย่างนี้?

ความโกรธที่มากะทันหันของผู้หญิงนี้ให้ธัชชัยตะลึงอีกอย่างก็ ทำให้ในใจของเขาไม่สบายทำไมเธอถึงเน้นอย่างพิเศษว่า ตนเองเป็น“ภรรยา”ของพวรพล? แต่ตอนนี้เขายังไม่อย่าบอก ความจริงออกมาเขาจะผู้หญิงคนนี้ยินยอมหลังจากรักเขาอย่างสุดจิตสุดใจเขาถึงจะพูดออกมา

“เรียกเธอนั่งใกล้หน่อยเธอฟังไม่รู้เรื่องเหรอ?”ทันใดนั้นธัชชัย

ก็เปลี่ยนหัวข้อสนทนาเสียงหลงใหลขี้เกียจเต็มไปด้วยความ คลุมเครือ ธัชชัยที่เป็นแบบนี้ไม่ต้องสงสัยเลยว่าอันตรายมากวันสาทนไว้

ไม่ออกจากร่างกายของเขาก็ถือว่าดีแล้วขยับไปทำไม?ฉันนั่ง

ตรงนี้ก็ดีแล้ว”

“ก็บอกให้เธอแล้วว่านั่งใกล้ๆหน่อย!

ความอดทนของใจสาก็ถูกเขาทำลายไปแล้วถามอย่างเสียง ดังว่า “ธัชชัยคุณนี่มันเป็นผีบ้าจะทำอะไรกันแน่?!

แป๊บเดียวเสียงของธัชชัยก็อ่อนลงมาเต็มไปด้วยน้ำเสียงที่ลุ่ม หลง “ฉันแค่อยากให้เธอมาที่อ้อมกอดของฉันกอดเธอ……

วัสสาอยากด่าผู้ชายอย่างใส่หัวและใส่หน้าโครมเลยจริงๆ

มันเวลาอะไรแล้วยังกอดๆๆๆ กอดผีหัวใหญ่เขาล่ะสิ!

ที่จริงธัชชัยแค่อยากแสดงละครนี้ให้ไอ้สองตัวที่อยู่ในห้อง วงจรดูพี่ชายเป็นคนส่งตัวพวกเขามาเฝ้าติดตามดูไม่ทำอะไร พวกเขาจะส่งงานได้ยังไง?

แต่แค่เรื่องนี้ก็แสดงความคิดของวรพลออกมา เขาไม่อยาก ทนต่อไปแล้วเขาแค่อยากละทิ้งชีวิตของตนเองเพียงแค่ยังปล่อย ให้น้องชายที่เป็นพ่อเดียวกันแต่ต่างแม่นี้ไม่ได้อยากให้ตนเองได้

รับความสุขก่อนแล้วค่อยไปโลกอีกใบ
แต่ถ้าพี่ชายไปแล้วเขาธัชชัยมีทายาทมีภรรยาตนเองจะดีใจ จริงๆเหรอ? จะได้ความสุขจริงๆเหรอ?ได้แค่ตกลงไปในที่โศก เศร้ายิ่งขึ้น

ได้รับความสุขคนเดียวมันดีจริงๆเหรอ?

วรพลไม่รู้ว่าตนเองทำอย่างนี้ไม่ต้องสงสัยเลยที่จะทำให้เขามี ความเกลียดต่อผู้กระทำเพิ่มยิ่งขึ้นมนายเพื่อที่อยากได้ พินัยกรรมของคุณพ่ออาจจะคิดแผนที่กลับกลอกเพื่อที่จะให้พี่ ชายสูญเสียการสืบทอดมรดกแต่ถ้าพูดถึงเรื่องที่จะเอาชีวิตของว รพลมนายุยังไม่มีไอคิวและใช้อุบายดีอย่างนี้

คนที่วางแผนนี้ต้องมีความคิดที่ละเอียดแน่ในเบื้องหลังก็ต้อง มีผู้วางแผนอย่างดี แต่ตอนนี้เขายังตรวจไม่ออกว่าเป็นใคร

วันนั้นเขาก็ไปหยั่งเชิงพี่แล้วคนที่โทรหาเขาให้ไปโรงเก็บรถ

ช่วยคนแต่พี่กลับปกป้องอย่างดีคนคนนั้นก็คือกนิษฐาอย่าง

ชัดเจน

แต่กนิษฐาปรากฏตัวในสายตาของพี่ชายเหมือนอย่างที่พี่พูด ว่าเป็นวาสนาจริงเหรอ? หรือว่าเป็นแผนการที่ทำมาด้วยตั้งใจ