ตอนที่ 65วันสาถูกลักพาตัว

คือวิศาลผู้ชายใส่เสื้อสีดำทั้งตัวนั่งอยู่ในรถออดี้ตาที่หนาวเย็น ค่อยๆหรี่ตาขึ้นมา

เรื่องที่เขาจะทำต่อไปนี้ก็คือเป็นผู้เฒ่าจันทราสักครั้งหลายวัน ที่แล้ววรพลฉวยโอกาสที่ธัชชัยออกไปรีบให้คนไปเรียกเขามาที่ วงศ์ตระกูลศรีทองที่แท้ก็คือให้เขาหาโอกาสลักพาตัววังสา แล้วให้ธัชชัยไปช่วยเหลือแต่จุดประสงค์ที่สำคัญก็คือเอาทั้งสอง ล็อคไว้

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือสร้างโอกาสออกมาให้พวกเขารีบ ทํา“ชีวิตคน”ขึ้นมา

ในเวลาที่พิเศษต้องใช้ฝีมือที่พิเศษ

แม้กระทั่งระยะการตกไข่ของวังสาวรพลก็คิดไว้แล้วรับรองว่า

เต็มร้อยไม่มีวันพลาด

ในใจของวิศาลรู้สึกมีสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดีผู้ชายคนนี้จะไปตาย แล้ว

ถ้ามีชีวิตเล็กๆคนหนึ่งไปอยู่เป็นเพื่อนของธัชชัยและยังมีวันสา คนนี้ดูแลเขาวรพลนึกว่าธัชชัยจะเดินออกมาจากคราบที่สูญเสีย พี่ชายคนนี้ได้เร็ว

แต่คิดในทางกลับกัน ใครจะทำได้สูญเสียญาติพี่น้องแล้วได้ ญาติพี่น้องใหม่มามันไม่เหมือนกันเลยทั้งสองอย่างต่างมีความรู้สึกที่เจ็บปวดและชื่นชมยินดีแต่นี่มันนำมาเอ่ยถึงพร้อมกันไม่ได้ ไม่ว่าอันไหนก็เบาบางความรู้สึกพวกนั้นไม่ได้

รูปร่างร่างกายของวิศาลแข็งแกร่งลายเส้นที่หน้าแบ่งชัดจัดคู่ กับประสาทสัมผัสทั้งห้าที่แข็งแกร่งทั้งตัวเห็นได้ว่ามีพลังมากแวว ตาที่ลึกซึ้งของเขาจองไว้ที่รถของวงศ์ตระกูลศรีทองอยู่สักพักพูด ว่า “ตอนที่พวกเธอลงไปจับคนท่าทางเบาๆหน่อย!ห้ามให้ผู้หญิง ในรถได้รับบาดเจ็บอะไรทั้งนั้นเธอเป็นผู้หญิงของท่านชัยไม่อย่า ตายก็รับใช้อย่างระมัดระวังหน่อยเถอะ!

วิศาลออกคำสั่งออดี้ที่เขานั่งนี้ก็ไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว หน้ารถของวงศ์ตระกูลศรีทองแล้วพวงมาลัยรถไปที่ข้างซ้าย คนขับรถของวงศ์ตระกูลศรีทองก็ได้แต่เบรครถลงมา

“นิสัยของคนขับรถยังถือว่าดีก็เลยด่าอย่างเบาๆ

เห็นออดี้ที่จอดไว้ข้างหน้าไม่มีท่าทางอะไรเขาเลยบอกกับวัน สาว่า “คุณผู้หญิงครับรออยู่ที่ในรถอย่าออกไปข้างนอกฉันลงไป ดูก่อนคนอะไรขับรถยังไงเนี่ย!

วัดสาพยักหน้าไปเถอะระวังหน่อยไม่ต้องทะเลาะขึ้นมา ใจ ของวังสารู้สึกไม่สงบขึ้นมารถที่ตัดหน้ามากะทันหันนี้ต้องมีอะไร ที่อยากได้แน่แล้วมันเป็นอะไร?

แต่คนขับรถยังไม่ได้เปิดประตูรถก็ถูกคนเสื้อดำที่อยู่ข้างนอก ลักลงมาจากรถแล้วโยนคนขับรถไว้ข้างหนึ่งต่อมาประตูหลังที่วัด สานั่งก็ถูกเปิดขึ้นมา
เธอรู้สึกตกใจแล้วร้องเรียกใช้มือคลำหาโทรศัพท์ในกระเป๋า เตรียมตัวจะแจ้งความแต่คิดไม่ถึงปากจมูกก็ถูกผ้าเช็ดที่นุ่มปิด ไว้กลิ่นที่แสบจมูกก็ดูดเข้าไปที่โพรงจมูกเลยวจสารู้สึกตรงหน้า มีดขึ้นมาและค่อยๆสูญเสียจิตไป

ผู้หญิงที่ตัวเล็กๆก็ถูกคนเสื้อแบกออกจากรถส่งไปในออ ออีกคัน

วิศาลสังเกตวจสาที่นั่งอยู่ที่ท้ายรถอย่างละเอียดตอนที่เธอ เงียบเสมือนแมวที่ฟังคำหน้าตาก็สวยจริงๆ อีกอย่างนุ่มนวลมาก ให้แล้วก็อยากครองยีแต่ว่าวิศาลรู้อย่างดีผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ กระต่ายตัวน้อยๆ

พูดขึ้นมาถ้าอยู่ด้วยกันกับเธอแล้วก็น่าจะมีความสนุกสนานไม่ น้อยวิศาลทอดถอนใจวรพลคราวนี้น่าจะเลือกคนถูกแล้วผู้หญิง คนนี้สามารถลากธัชชัยออกมาจากความแค้นและเหวลึกๆได้

คนเสื้อดำที่อยู่ข้างนอกตะโกนไปอย่างดุร้ายว่า “กลับไปบอก กับรองท่านชายของพวกเธออยากให้คุณผู้หญิงกลับไปก็ให้เขา มาหาคุณชายวิวิศาล

คนขับรถของวงศ์ตระกูลศรีทองเงยหน้าแล้วมองไป

รีบพูดอย่างตัวสั่น : “ได้……….จะบอกแน่นอนแต่ขอร้องคุณ อย่าทำร้ายคุณผู้หญิงของพวกเราจะเอาเงินเท่าไรพวกเราก็

คนขับรถคิดในใจว่าโจรพวกนี้ก็แค่อยากได้ค่าไถ่แต่ใครจะรู้

ว่าผู้ชายคนนี้เคยเป็นเพื่อนกับรองท่านชายของตนเองและความสัมพันธ์กันมาก

วิศาลยื่นหน้าที่เสมือนโป๊กเกอร์ออกจากหน้าต่างรถ”ฉันไม่ เอาเงินเอาแค่ผู้หญิงของรองท่านชายพวกเธอถ้ามาสายนิดน้อย ก็อย่าโทษว่าฉันจะกินจนไม่เหลือเศษ!”คนขับรถของวงศ์ตระกูล ศรีทองตกใจจนหน้าเปลี่ยนไปรีบกลับไปในรถ ใจคิดไว้ว่าต้องรีบ ไปแจ้งให้รองท่านชายให้ได้รีบขับรถไปยังวงศ์ตระกูลศรีทอง อย่างเร็ว

ธัชชัยที่กลับมาถึงวงศ์ตระกูลศรีทองไม่เห็นวังสาอยู่ในห้อง รับแขกไปห้องพักหาก็ไม่เจอคนเหมือนกันคิ้วที่งดงามก็บิดขึ้นมา เดินออกจากห้องรับแขกก็เจอป้าอ้อยที่เพิ่งเดินมาพอดี

“ถามไปว่า “คุณผู้หญิงล่ะ?ทำไมไม่เห็นคนเลย?

ป้าอ้อยรับเสื้อกันหนาวและเนคไทของธัชชัยไว้แล้วตอบไปว่า “คุณผู้หญิงกับคุณแววกลับสถานสงเคราะห์แล้วแต่คุณไว้ใจ ได้ ก้องเป็นคนขับรถส่งพวกเขาไปเอง”

ธัชชัยได้ยินว่าไปสถานสงเคราะห์ก็ไม่พอใจขึ้นมาแล้วพูดไป ว่า “สถานสงเคราะห์อีกแล้วเหรอ? ผู้หญิงคนนี้ทำไมถึงชอบวิ่งไป ทางนั้นจัง?” เขาก็บริจาคหลายล้านแล้วเธอยังต้องออกไประดม เงิน นึกถึงว่าวจสาจะต้องยิ้มแย้มแจ่มใสต่อหน้าผู้ชายคนอื่นไฟ ที่ไม่มีชื่อในใจนี่ของธัชชัยก็เสียดสีขึ้นไป

“รีบโทรหาก้องเรียกเขารีบรับคุณผู้หญิงกลับมาเดี๋ยวนี้ทันที!! เสียงของธัชชัยเต็มไปด้วยอารมณ์โมโหที่ถึงขีดสุด

แต่ยังไม่รอป้าอ้อยรู้ตัวขึ้นมาประตูข้างนอกก็มีเสียงเบรครถที่แสบหูขึ้นมาต่อมาก็มีผู้ชายเข้ามาอย่างล้มลุกคลุกคลานก็คือคน ขับรถที่พวกเขาพูดถึงก้อง

หัวของก้องเหงื่อไหลเยอะมากวิ่งได้กระหืดกระหอบ ไม่ ดีแล้ว…….รองท่านชาย……..องมาทำงานที่วงศ์ตระกูลศรีทอง เวลายังไม่นานแต่เขาปฏิบัติตัวได้ซื่อสัตย์และมั่งคงมากสภาพ ตอนนี้กลับไม่เคยเห็นมาก่อน

ในใจของธัชชัย รู้สึกหมือนไม่ค่อยสบายใจกับคิ้วที่ยาวแล้ว ถามว่า “มีเรื่องอะไร?”

หน้าของก้องเต็มไปด้วยความตะลึงที่ยังไม่ได้สงบลงมา”คุณผู้ หญิง……..คุณผู้หญิงถูกลักพาตัวกลางทาง

ธัชชัยเดินขึ้นไปข้างหน้าอีกนิดท่าทีของหน้าที่หล่อเหลา มืดมนลงมาอย่างน่ากลัว เธอบอกอะไร?คุณผู้หญิงถูกลักพา ตัวกลางทาง เกิดเรื่องอะไรขึ้น?

ก้องถูกเขาดึงปกเสื้อหายใจก็ไม่สบายขึ้นมา ทางที่พวกเรา กลับมา…..รถสองคันขัดขวางพวกเราไว้ตอนที่ฉันลงรถไปตรวจ สอบคนพวกนั้นก็ขึ้นมาทำคุณผู้หญิงสลบไป! ในนั้นมีผู้นำคน หนึ่ง……ให้ฉันบอกกับคุณว่าฉันคือวิศาล….อยากได้คุณผู้หญิง กลับคืนไป….ก็ให้ไปหาเขา!!

“วิศาล?”แววตาที่ลึกของธัชชัยแค่แป๊บเดียวก็เกรงขามขึ้นมา

“ใช่ครับ….หน้าของคนคนน่ากลัวมากประสาทสัมผัสทั้งห้า ลึกซึ้งดูเหมือนเป็นสังคมอิทธิพลที่มืด…รองท่านชายจะแจ้ง ความไหมครับ?”สำหรับก้องตนเองที่ไม่ได้ขวางโจรพวกนั้นไว้ในใจก็รู้สึกผิดมาก

“ไม่ต้องเรื่องนี้ฉันจัดการเองได้เธอไปพักผ่อนเถอะ!”ธัชชัยพูด จบก็รีบขึ้นไปห้องกายภาพชั้นสอง

วรพลยังหลับสนิทอยู่ธัชชัยแค่มอบงานให้กับหมอภาคินก็รีบ เดินไปที่โรงเก็บรถ

เร็วมากจะเห็นได้ว่าเฟอร์รารีสีดำคันหนึ่งที่ออกจากวงศ์ ตระกูลศรีทองเสียงหรือไปธัชชัยที่อยู่ในรถก็เยือกเย็นหน้าที่หล่อ เหลายีนที่โหดร้ายของข้างในร่างกายกำลังกระจาย……..

ตอนที่วังสาเปิดตาขึ้นก็ผ่านไปครึ่งชั่วโมงแล้วสมองรู้สึก

เวียนๆนึกถึงตอนสุดท้ายที่ถูกคนเสื้อดำปิดปากจมูกน่าจะวางยา ด้วย สะท้อนเข้ามาในม่านตาคือห้องที่ไม่ใหญ่มากแต่ข้างใน

ตกแต่งได้แปลกประหลาดมากเต็มไปด้วยบรรยายกาศที่

คลุมเครืออย่างไงก็เหมือน……..โรงแรมอรรถรส

ตนเองนอนอยู่ในที่เตียงใหญ่ที่ยืดหยุ่นจิตใต้สำนึกของวัจสา ก็ดูไปที่เสื้อผ้าในตัวโชคดียังอยู่ครบหมดเธอค่อยโล่งอกไป ที.แต่ว่าใครเป็นคนจับเธอมาที่นี่แล้วมีจุดประสงค์อะไร? คง ไม่ใช่อยากแบล็ดเมล์วงศ์ตระกูลศรีทองหรือไม่ก็วงศ์ตระกูลเดิม ขุนทด?

ถ้าอย่างนี้พวกเขาก็เสียแรงไปเปล่าแล้วเพราะไม่ว่าบ้านไหน เธอวจสาก็ไม่ใช่ตัวละครที่สำคัญอะไร
วันสาขยับไปข้างหลังนิดน้อยจับถูกของที่คุ้นเคยอย่างหนึ่ง -กระเป๋าหิ้วของเธอเปิดดูข้างในของอยู่เกือบหมดนอกจาก โทรศัพท์ไม่มีไม่เหมือนปล้นเงิน

วังสาเอากระเป๋าของตนเองสำรวจไปสภาพแวดล้อมบริเวณ รอบๆสังเกตเห็นได้ว่ายังมีทางที่หนีออกไปได้อยู่ที่ตรงกลางมี ประตูบานหนึ่งเธอลุกขึ้นจากเตียงเดินไปที่ประตูลองเปิดประตู บานนี้คิดไม่ถึงว่าผลักออกแล้ว

แต่ข้างนอกยังมีบานใหญ่กำลังรอเธออยู่ข้างหน้าของประตู บานนั้นยังมีคอนกรีตหลายอันที่ใหญ่มากถ้าอยากออกจากที่นั้น ต้องคิดวิธีดึงมันให้ออก

วันสาดูไปรอบๆเป็นของที่สีชมพูทั้งนั้นไม่มีอะไรที่นำมาจัดได้ จริงๆ ให้เธอใช้มือเปล่าถึงจะดึงออกได้ไงกระทั่งมือของธัชชัย เธอยังหลุดพ้นไม่ได้ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคอนกรีตที่หนากว่ามือ

แต่ต้องมีวิธีที่ออกไปได้แน่เธอก็ไม่เชื่อล่ะไอ้โจรพวกนั้นจะโยน เธอเข้ามาจากที่นี่เธอได้แต่เดินตามไปรอบๆสังเกตละเอียดอีก ครั้ง

ตอนนี้ธัชชัยก็มาถึงสถานที่ที่วิศาลกำหนดกำลังจองดูวังสาที่ อยู่ข้างบนเครื่องวงจรสีหน้าดุร้ายเห็นหน้าผู้หญิงที่โดดเดี่ยวไม่มี ใครช่วยเหลือความโกรธในใจก็เผาขึ้นมา

กํามือขวาแล้วต่อยไปที่หน้าของวิศาล วิศาลแกมันบ้าไปแล้ว เหรอ?น่าจสาลักพาตัวมาที่นี่ทำไม? มีเรื่องอะไรจัดการที่ฉันอย่า รังแกผู้หญิงบอบบางอย่างนี้คิดไม่ถึงว่าแกมันตกต่ำถึงขนาดนี้แล้ว!”

รูปร่างอย่างนี้ของวิศาลไม่ใช่อะไรที่ว่างเปล่าเขาคือราชานัก มวยที่โด่งดังเมืองSที่อยู่ใต้ดินสำหรับมัดของธัชชัยนี้เขาไม่ได้ หลบหนีแค่ใช้มือรับไว้

เขารู้ตัวสมองไม่ดีเท่าธัชชัยเลยเริ่มต่อยกับเขาไม่แน่ตนเอง อาจจะชนะก็ได้แต่ถ้าเทียบแผนการที่กลับกลอกเขาวิศาลธัชชัย

ไม่ไหว

วิศาลค่อยๆขีดรอยยิ้มออกมาชัยอย่าโกรธฉันก็ได้รับคำสั่ง จากคนอื่น”

ที่จริงธัชชัยก็เดาออกแล้วว่าเป็นใครแต่ยังไม่ค่อยแน่ใจธัชชัย ถาม”ใคร?”

“พี่ชายเธอวรพลรู้ไหมว่าเขาให้ฉันทำอะไร?”วิศาลยั่วน้ำลาย

ตอธัช

“อย่าพูดมากรีบพูด!”

“พี่ชายเธอให้ฉันเอาเธอกับวันสาปิดไว้ด้วยกันสร้างเด็กน้อย วิศาลพูดจบตนเองก็หัวเราะขึ้นมา

เสียงหัวเราะนี้ทำให้ธัชชัยยิ่งเดือดเป็นฟืนเป็นไฟจริงคิดไม่ ถึงว่าพี่ชายของตนเองจะเป็นห่วงเขาถึงขนาดนี้ใส่ใจออกแบบ ละครนี้ออกมา ก็เพื่อให้เขาเข้าเรือนหอกับวัจสาใช้สมอง ครุ่นคิดอย่างหนักจริงๆ

ธัชชัยเห็นวิศาลทั้งหน้าเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจก็รู้สึกไม่พอใจถามอย่างเยือกเย็น เธอเตรียมตัวจะบ้าไปกับพี่ชาย