ตอนที่ 55 ยังไม่ทันพูดก็จูบ

“ดังนั้น พวจสา พี่ต้องช่วยฉัน! พี่เป็นพี่สะใภ้ของธัชชัย อย่าง น้อยเขาก็ต้องเชื่อฟังพี่บ้าง!” สีหน้าของภาวิณียังคงแดงก่ำ ท่าทางดูดีใจอย่างเห็นได้ชัด

เมื่อคิดว่าเมื่อซักครูธัชชัยกอดเธอ แล้วยังจับตรงนุ่มนิ่มของ เธอนั้น เธอก็ดีใจเสียไม่เป็นตัวเอง

ไม่คิดว่าธัชชัยจะเหมือนกับผู้ชายทั่วๆไป เพียงแค่เขาชอบผู้ หญิง เธอก็สบายใจแล้ว เธอไม่รังเกียจที่เขาเป็นอย่างนั้น กลับ กัน กลับรู้สึกว่าเขาช่างยิ่งใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นที่หุ่นหรืออะไร ผู้หญิง ชอบผู้ชายเผด็จการที่ควบคุมเธอเอาไว้ได้

แต่หลังจากที่ภาวิณีสงบสติได้นั้น เธอนึกถึงปฏิกิริยาตอนที่ เขารู้ว่าเป็นเธอ เหมือนกับโกรธมาก เป็นเพราะอะไรกัน? ว่าตาม เหตุผล วัดสาเอาตัวเองมาไว้ที่บ้านศรีทอง และไม่ได้ไปขัดขวาง อะไรพวกเขา แต่ตัวเองมาอยู่ในห้องรับแขก… ตรงจุดนี้ ภาวิณี คิดแล้วคิดอีกยังคงไม่เข้าใจ

วัจสามองดูภาวิณีที่กำลังดีใจ ในใจก็รู้สึกแปลกๆ ก็ไม่รู้ เหมือนกันว่าต้องการอะไร เพียงแค่คิดว่าธัชชัยเคยแตะเนื้อต้อง ตัวภาวิณี เธอก็รู้สึกแน่นอก

“ภาวิณี ถ้าหากฉันช่วยเธอได้ฉันช่วยแน่นอน แต่ว่าธัชชัยเขา เป็นเพียงน้องสามีฉัน ไม่ฟังฉันแม้แต่นิดเดียว เมื่อกี้เธอก็เห็น แล้ว ว่าพวกเราไม่ได้ทำอะไรผิด ก็ถูกเขาดใส่ บางคนนั้นรู้หน้าไม่รู้ใจ ภาวิณีเธอต้องคิดให้ดีดีนะ ไม่ใช่จะเอาใจไปแขวนไว้ที่ ใครง่ายๆ”

หลังจากพูดจบ เพิ่งนึกได้ว่าตัวเองพูดอะไรออกไป ไม่ใช่บอก ว่าจะหาภรรยา ให้ธัชชัยหรอกเหรอ? ให้เขาไม่ต้องมารุ่มร่วมกับ เธออีก แล้วทำไมเธอถึงพูดแบบนั้นออกไปล่ะ? ต่อหน้าภาวิณี ควรจะพูดสิ่งดีดีของธัชชัย ไม่ใช่ให้เธอยอมแพ้

แต่ว่าภาวิณีไม่ได้สนใจฟัง ตอนนี้เธอกำลังหน้ามืด เธอยิ้ม บางๆแล้วตอบ “ผู้ชายที่ยิ่งมีรสชาติแบบนี้ ยิ่งได้ใจ และตอนนี้ เขายังไม่มีคนที่ชอบ ถ้าหากรอให้เขามีคนที่ชอบ คงจะเอาใจใส่ เธอคนนั้นน่าดู”

ภาวิณีได้เพ้อฝันไปยังภาพเหตุการณ์ที่ธัชชัยหลงรักเธอ ราวกับตัวนั้นลอยอยู่บอากาศ

แต่ที่วังสาคิดถึงกลับเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ใส่ใจมากขึ้นงั้นเหรอ? บางครั้งเธอก็รู้สึกว่าธัชชัยอบอุ่นมาก ราวกับจะปกป้องเธอได้ รับมีดแทนเธอได้ ออกไปซื้อของใช้ผู้หญิงแทนเธอได้ เมื่อคิดถึง ตรงนี้ ในใจเธอก็รู้สึกอุ่นวาบขึ้น

แต่น่าเสียดาย พวกนี้ไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องคิด ธัชชัยเป็นเพียง น้องสามี ตัวเธอเองก็เป็นเพียงพี่สะใภ้ ระหว่างพวกเขาห่างกัน แต่เพียงวรพลที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้เท่านั้น

ที่เธอควรจะทำคือหาวิธีให้วรพลยอมรับเธอ และให้เธอเข้าไป ดูแลเขาในห้องบำบัด ส่วนธัชชัยนั้น เขาควรหาแฟนได้แล้ว ถึง แม้ว่าตัวเลือกนี้มันจะทำให้วันสารู้สึกเศร้า แต่เธอก็ได้รับปากภาวิณีไปแล้วว่าจะช่วย

วันที่สอง วัดสาตื่นมาโดยที่ตาทั้งสองข้างคล้ำ เมื่อคืนตอนที่ ธัชชัยเข้ามานั้นเป็นกลางดึก เหลือเพียงแค่ครึ่งคืน เธอนอนไม่ หลับ จึงตื่นเช้ามาช่วยป้าอ้อยทำอาหารเช้า

ปกติเธอทำแค่อาหารเหลวและยาบำรุงให้วรพล แต่นึกถึงรัช ชัยที่นั่งรถมาเหนื่อยๆ ยังคงไม่ได้ทานอะไร เธอใจอ่อน เธอจึงทำ สปาเก็ตตี้และแป้งมันม่วงให้เขา ตามด้วยน้ำปั่นผสมพืชอีก แก้วหนึ่ง

ป้าอ้อยชินกับการเห็นวจสาไปส่งอาหารเช้าให้หัวรพลทุกๆ เช้าแล้ว ถึงแม้ว่าเธอจะถูกปฏิเสะกลับมาทุกทีก็ตาม วันนี้ก็เช่น เดิม พ่อบ้านภูษิตเป็นคนรับอาหารจากมือเธอ แล้วยกเข้าไป ปล่อยให้เธอยืนเงียบๆอยู่ที่หน้าประตู ราวกับตุ๊กตาปูนปั้นหน้า ประตู

ธัชชัยออกมาจากห้องบำบัดแล้วเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ หญิงสาว ที่ใส่เสื้อสีเหลืองอ่อน และกระโปรงสีเข้มกว่าเสื้อเล็กน้อย เนื้อตัว ซูบผอม ใบหน้าขาวๆนั้นเผยความน่าสงสาร ทำให้ผู้ที่พบเห็น อยากจะดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด

นึกถึงสีหน้ารู้สึกผิดของพ่อบ้านภูษิตเมื่อครู่ แล้วสีหน้าของธัช ชัยก็เคร่งขรึมขึ้น ผู้หญิงคนนี้ ทุกครั้งที่ถึงเวลาทานอาหารของพี่ ชายเขา ก็จะมารออยู่ตรงนี้ตลอด เป็นห่วงพี่เขามากขนาดนั้น เลยเหรอ? จริงใจหรือมีแผนการ? ธัชชัยควบคุมความรู้สึกหวง และเศร้าในใจไว้ไม่ได้
อยากจะเอาผู้หญิงคนนี้ที่ช่างร้ายกาจต่อเขา แต่ช่างอ่อนโยน ต่อพี่ชายเขานั้นกดอยู่ใต้ร่างกายแรงๆ อีกอย่างเรื่องเมื่อคืนยัง ไม่ได้คิดบัญชี

ราวกลับรู้สึกได้ถึงสายตาคุกรุ่นของชายหนุ่ม วัจสาจึงเงยหน้า ขึ้น ทั้งสองนั้นสายตาประสานกันพอดี เธอรู้สึกเหมือนถูกช็อตจึง รีบก้มหน้าลง ท่าทางของธัชชัยเมื่อครู่เหมือนเขาจะเดินผ่านทาง นี้ไป วังสาจึงเอี้ยวตัวหลบ ให้เขาเดินผืนไป

หัวใจกลับไม่เชื่อฟัง เต้นแรงอยู่อย่างนั้น สายตาของชายหนุ่ม ราวกับจะกินเธอเข้าไปทั้งตัว หรือว่าเขายังโกรธเรื่องเมื่อคืนอยู่ แต่นี่ไม่ใช่ความผิดของเธอ เธอยังไม่ได้ว่าที่เขาทำตัวไม่มี มารยาทกับภาวิณีเลย!

ขณะเดียวกันก็รู้สึกถึงระยะห่างระหว่างตัวเองและเขา ยืนอยู่ ในที่ที่ควรจะยืนอยู่ ทั้งสองคนไม่ควรจะซื้อกันแบบนี้ต่อไป ยังไง ซะก็ช่วยให้เขาลงเอยกับภาวิณีคงจะดีที่สุด

ใจดวงเดียวของตัวเอง ไม่ควรมาเปลืองอยู่กับเขา ธัชชัยนั้น ร้อนแรงดั่งเปลวเทียน ตัวเธอเองนั้นเป็นดั่งแมงเม่า ไม่ควรเข้าไป ยุ่งกับกองไป มิเช่นนั้นจะเผาไหม้ไปทั้งตัว ก็คือตัวเธอนั่นเอง

เห็นท่าทางสงบเสงี่ยมของเธอ ธัชชัยรู้สึกไม่ชอบใจ เธอตั้งใจ จะตีตัวออกจากเขา? ยิ่งเป็นอย่างนี้ ธัชชัยยิ่งไม่ยอมให้เธอไป ไหน

เธอเป็นของเล่นของเขาคนเดียว!

“ตามลงมา” ธัชชัยเดินผ่านวังสาแล้วพูดขึ้น
วังสาไม่อยากจะขัดขืนเขา ยิ่งขึ้นมากเท่าไหร่ เขายิ่งรุนแรง และที่นี่คือหน้าห้องบำบัดอาการของวรพล วัดสาไม่อยากจะ รบกวนเขาด้วยเพียงเพราะเรื่องแค่นี้ จึงเดินตามเขาลงไปอย่าง เงียบๆ

ธัชชัยทำตัวเหมือนคนแก่ เขานั่งอยู่หน้าโต๊ะอาหาร “ฉันหิว แล้ว เตรียมอาหารเช้าให้ฉันหน่อย

วังสามองที่เขานิ่งๆ แล้วเดินหมุนตัวเข้าห้องครัวไป เอา อาหารเช้าที่เตรียมเอาไว้ไปอุ่น แล้วนำออกไปเสิร์ฟเขา

ยังไม่ทันได้ตักสปาเก็ตตี้ ก้ถูกร่างใหญ่เดินเข้ามาในห้องครัว จับเอาไว้

ธัชชัยใช้ร่างกายที่แข็งแรงของเขาดึงใจสาเข้ามาในอ้อมกอด ไม่เหลือแม้แต่เศษเสี้ยว เขาหลับตาอย่างรู้สึกสบาย อยากจะอยู่ อย่างนี้ไปนานๆ แล้วก็กลิ่นหอมอ่อนๆของหญิงสาวอีก หอมกว่า กลิ่นน้ำหอมเมื่อคืนตั้งเยอะ

เมื่อวัจสารู้สึกตัว เธอก็เริ่มขัดขืน เธอจึงตัดสินใจว่าตัวเองไม่ ควรใจอ่อนกับเพียงแค่กอดเดียวของเขา และไม่ควรเป็นไปตาม ดั่งใจเขา

“ธัชชัย รีบปล่อยฉันนะ! คุณทำอะไรอยู่รู้ตัวรึเปล่า?” ไม่คิดว่า เธอยิ่งขัดขืนมากแค่ไหน เขาก็ยิ่งออกแรงบีบรัด

“นี่ บอกหน่อยว่าช่วงที่ฉันไม่อยู่ได้คิดถึงฉันไหม?” ชายหนุ่ม กระซิบเสียงแหบซ่านที่ทำให้คนต่างหลงไหลที่ข้างๆหู ราวกับ เธอเสียสติ ร่างกายอ่อนแรง
เธอกัดฟันแน่น ต่อให้คิดถึงแต่ก็จะตอบว่าไม่! “ไม่มีทาง แน่นอน!”

เธอตอเด็ดขาดทําให้เขารู้สึกเหมือนเธอกำลังบอกปัด รอยยิ้ม ของเขายิ่งทำให้รู้สึกหมั่นไส้ เขากระซิบ “เธอโกหก” พูดตรงกับ ความในใจของวันสา

วัดสาหน้าร้อนผ่าว รีบปฏิเสธ “ธัชชัย คุณอย่าหลงตัวเองให้ มาก ฉันบอกว่าไม่ก็คือไม่ เอาความคิดของตัวเองมายัดเยียดให้ คนอื่น คุณก็จะยิ่ง…” ดีใจอีกอีกสองเอไม่ได้พูดออกไป

เพราะว่าปากของเขาถูกชายหนุ่มปิดไว้แล้ว ไม่รู้ว่าชายหนุ่ม เอาความโกรธจากไหนมาปลดปล่อย ยังยื่นมีมาตีก้นเธออีกด้วย วัจสาตกใจจนตาโต ธัชชัยคิดว่าเธอเป็นเด็กๆเหรอ? ที่กล้ามา ทําอะไรน่าอายแบบนี้?”

วัสสาออกแรงขัดขืนมากขึ้น ซึ่งไม่ต่างจากไข่กระทบหิน ไม่ เกิดประโยชน์อะไรแถมตัวเองยังเสียหายอีก

จูบของเขานั้นเต็มไปด้วยความโมโห ไม่เพียงแต่สอดแทรก มาในช่องระหว่างฟันของเธอ ยังทั้งกัดและเม้มริมฝีปาก เป็น ความรู้สึกเจ็บที่หอมหวาน

วัจสาหมดคำพูดกับชชัย ทุกครั้งที่เขาทำเช่นนี้ เธอขัดขืนไม่ เคยสำเร็จ หนึ่งเป็นเพราะแรงของผู้ชายและผู้หญิงไม่เท่ากัน สอง เป็นเพราะลีลาการจูบของธัชชัยนั้นร้อนแรง ทำเอาเธอเสียสติ

ความเอาแต่ใจของเขานั้นค่อยๆกลืนกินความตั้งใจของเธอ
ธัชชัยรู้สึกว่าผู้หญิงในอ้อมกอดค่อยๆคลายลง มือที่จับอยู่ที่ หน้าอกเขานั้นปล่อยไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เขาถึงมือที่อ่อนแรงนั้น ไปไว้ที่เอว และรับรองว่าความสัมพันธ์ของเขาและเธอจะแนบ แน่นขึ้นอย่างแน่นอน เขาสามารถใช้สัมผัสที่หน้าอกอันแข็งแกร่ง จินตนการรูปร่างของเขาออกมา

ฟันของวังสาไม่สามารถขับได้แน่นอีกต่อไป ค่อยๆเผยออกมา ลิ้นที่เร่าร้อนและรุนแรงของของธัชชัยไล่ตามเข้ามา ค่อยๆหยอก ล้อกับฟันที่ไม่เชื่อฟังของเธอ ตามมาด้วยความรู้สึกอบอุ่น ภายใน

วันสาก็พยแพ้ไปเช่นนี้

ในห้องรับแขกหลังจากที่ภาวิณีตื่นขึ้นมา พบว่าวจสาไม่ได้อยู่ ข้างกาย เตียงด้านข้างมีเพียงความว่างเปล่า เธอคิดถึงเรื่องเมื่อ คืนที่ชายหนุ่มทำไว้กับเธออย่างควบคุมไม่ได้ ราวกับเป็นความ ฝัน แก้มทั้งสองบนใบหน้าแดงขึ้น

มองไปที่นาฬิกาบนผนัง ที่แท้ตอนนี้เจ็ดโมงกว่าแล้ว เธอ ตกใจ ที่ยังนอนอยู่ ควรจะตื่นขึ้นมาทำอาหารเช้าให้ธัชชัย ถึงจะ ไม่เป้นการพลาดต่อโอกาสที่มีอยู่ แต่เธอก็ไม่คิดว่าธัชชัยจะกลับ มาเร็วเช่นนี้ ลำบากมาตลอดทาง คงจะเหนื่อยมาก ตัวเองรีบไป ใช้เสน่ห์ปลายจวักมัดใจชายหนุ่มไว้ดีกว่า

เคยสังเกตุถึงความชอบของธัชชัย บวกกับที่วัดสาเคยบอก เธอรู้ว่าธัชชัยค่อนข้างชอบสปาเก็ตตี้ เธอยังไปเรียนวิธีทำสปา เก้ตตี้แบบต่างๆ นี่คงเป็นเวลาที่เธอจะได้แสดงฝีมือแล้ว
ก่อนจะออกไปก็ไม่ลืมที่จะอาบน้ำและแต่งหน้าให้สวยงาม เมื่ออกจากห้องรับแขกจะเห็นห้องอาหารได้อย่างง่ายดาย และ ห้องครัว แต่เมื่อเดินออกมาก็ไม่เจอใครซักคน แม้แต่คนรับใช้ เธอจึงเดินไปที่ห้องอาหารด้วยความสงสัย

ได้ยินเสียงเซ็กซี่ดังมาจากด้านใน ในใจของเขาดีใจขึ้น เสียงนั้นเป็นเสียงของธัชชัยไม่ใช่เหรอ?