ตอนที่ 28 แฟน

“ธัชชัย! เรวัต พวกเธอ พวกเธออย่าตีกัน ! ทั้งที่เป็นเพื่อนที่ ฉันรู้จักกัน!

วังสานึกถึงบาดแผลของเขา เลยไม่อยากให้พวกเขาตีกัน ไม่ งั้นบาดแผลธัชชัยก็จะแตกอีก งั้นก็แย่สิ

ใช้เพื่อนมาอธิบายความสัมพันธ์ของพวกเขา เพียงแค่ไม่ อยากให้พวกเขารู้ว่าตัวเองแต่งงานแล้ว คนตรงหน้านี้ก็คือ น้อง ชายของสามีตัวเอง

แต่แวววัยไม่เคยคิดเลยว่า ‘เพื่อนคนนี้’ เลยเข้าใจผิดว่าเป็น แฟน เธอตกใจว่า “วังสา อย่าบอกนะว่าเป็นแฟนคนใหม่ที่กำลัง คบอยู่? ปรมะล่ะ? พวกเธอเลิกกันแล้วเหรอ? ”

เพราะคำพูดของแวววัย ทำให้เรื่องมันหนักกว่าเดิม คำพูด ของเธอมีข้อความสำคัญอยู่ในนั้นด้วย เดิมทีวันสามีแฟนแล้ว และชื่อปรมะ

วจสารู้ว่าแย่แล้วสิ แวววัยช่างปากจัดจริงๆ แล้วด่าเบาๆว่า “แวววัย เธอพูดเรื่องบ้าๆอะไรออกมา?!

แรงที่ธัชชัยจับมือวจสาไว้ได้เพิ่มขึ้น ความโกรธทั้งหมดได้ รวบรวมไปอยู่ในดวงตาสีดำ ทั่วกายปลดปล่อยกลิ่นไอที่เย็น เหยือกออกมา วังสารู้สึกว่ามือของตัวเองจะแตกแล้ว

สูดหายให้ลึกๆ“ฮับ” และทนไม่ไหว “ธัชชัย มือนาย ฉันเจ็บWE! ”

เสียงอ่อนเบาและเจ็บปวดของผู้หญิงได้ถึงแก้วหู สีตาของธัช ชัยลึงขึ้น มองเธออย่างมีความหมายลึกซึ้ง แรงบนมือค่อยๆเบา ลง แต่ไม่ได้ปล่อยมือเธอทั้งหมด “อา แฟนวังสา เนื่องจากความสัมพันธ์ชัดเจนแล้ว ฉันว่าพวก

เราไปกินข้าวกับนายด้วยกันไหม ถือว่าไม่รู้ไม่ผิด” แวววัยจู่ๆ ให้

ข้อเสนออย่างเสียงดัง

วัจสาฟังแล้วเหงื่อแตก ข้อเสนอนี้ก็มีแต่ผู้หญิงที่คิดเรื่องไร้ สาระออกมาอย่างแวววัย

ธัชชัยเงียบไปสักครู่ แล้วตกลง

สุดท้ายสถานที่กินข้าวจากโรงแรมห้าดาวที่ธัชชัยบอก เปลี่ยน เป็นร้านอาหารแถวริมถนน เพราะว่า ถ้าไปสถานที่ที่หรูเกินไปจะ ทําชื่อเสียงอาสาสมัครของสถานสงเคราะห์เสียหาย และพวกเขา ก็ไม่ชอบสถานที่หรูหราเกินไป รู้สึกเสียดายเงิน ถ้าเอาเงินพวกนี้ ไปแลกเป็นเงินบริจาคก็คงดี

ร้านอาหารแถวริบถนนเสียงดัง บรรยากาศที่เสียงดังนี้ สามารถระงับการกดขี่และความเกลียดชังของธัชชัยได้ชั่วคราว ราวกับว่าถูกให้โลกมนุษย์กลืนไปทุกอย่าง

เขาดื่มเบียร์อย่างปากกว้าง แต่รอยยิ้มของเขาอยู่บนใบหน้า

หล่อ

วัจสาเห็นธัชชัยอย่างนี้ ในใจไม่รู้ว่านี่คือความรู้สึกอะไร เธอนึกไม่ถึงว่าคนที่อยู่ชนชั้นสูงอย่างชัชชัยจะสามารถอยู่สถานที่นี้ และคบกับผู้คนเหล่านี้ได้ เขามักจะดูถูกตัวเขาเองและเพื่อนๆ ของเขาไม่ใช่เหรอ?

ทันใดนั้นวัสสานึกได้ว่า ถ้าธัชชัยเมาแล้ว เธอจะเอาเขากลับ บ้านยังไง? ก็ไม่รู้ว่าวิธีขับรถเฟอรารี่ของเขาจะเหมือนกับรถ ของตระกูลเดิมขุนทดไหม?

เมื่อดื่มเบียร์ไปสามรอบ ก็เริ่มมีคนเมาแล้ว วันสานึกไม่ถึงว่า คนที่เมาคนแรกคือเรวัต เขาถือแก้วแล้วม้วนลิ้นอยากจะชนแก้ว กับธัชชัย

“ธัชชัย นายอย่าเข้าใจผิด เข้าใจผิดฉันกับวัจสาคือความ สัมพันธ์แบบนั้น…..ฉันมีภรรยาและลูกแล้ว……..ในสายตาฉัน วัน สาเป็นน้องสาวของฉัน น้องสาวแท้! ” เรวัดม้วนลิ้นพูด

วัจสาได้ยินถึงตรงนี้แล้วรู้สึกประทับใจ เธอรู้อยู่เสมอว่าเรวัต

ดูแลเธอมาอย่างดี แต่นึกไม่ถึงว่าจะมีน้ำหนักมากซะขนาดนั้น

“ตั้งแต่มาถึงสถานสงเคราะห์ เธอเป็นเด็กคนแรกที่ฉันรู้จัก เป็น…….เด็กที่ดีและเชื่อฟัง…..เพราะนั้นฉันคิดไม่ออก ผู้หญิงที่ดี อย่างนี้ทำไม คนในตระกูลเดิมขุนทดถึงลงมือทำอย่างนี้กับเธอ ได้? บอกว่าฝากเลี้ยงดูในตระกูลเดิมขุนทด แต่ลูกสาวทั้งสาม ของตระกูลเดิมขุนทดไม่มีคนใดคนหนึ่งเห็นเธอเป็นญาติ ถึงจะ พึ่งพออาศัยผู้อื่น แต่ใช้ชีวิตแย่กว่าคนรับใช้! ถ้านาย…….ถ้า ชอบวัจสาจริงๆ จำได้ จำได้ว่า…….แต่งเธอกลับไป………

เรวัตรู้จักวังสามาหลายปี ตั้งแต่เธอยังเป็นเด็กก็เริ่มเห็นทุกการกระทําของเธอ เขาสงสารกับประสบการณ์ของเด็กผู้หญิงคน นี้มาก นึกไม่ถึงว่าบนโลกใบนี้ยังมีคนใจแข็งอย่างวราลี

วัดสาไม่คุ้นเคยกับการเอาเรื่องของตัวเองมาเล่าต่อหน้าธัชชัย มันเป็นจุดอ่อนเพื่อที่ทําให้เขาสนุก เธอห้ามค่าเมาของเรวัต อย่างที่อๆ “เวรัต อย่าพูดเลย ไม่มีอะไรน่าพูดหรอก……

วัจสาอาศัยอยู่ตระกูลเดิมขุนทดอย่างไม่มีสุข ถ้าไม่มีตระกูล เดิมขุนทด เธออาจจะไม่มีชีวิตอยู่จนถึงปัจจุบันนี้ เพราะฉะนั้นเธอ ไม่เคยบ่นว่าตระกูลเดิมขุนทด ถึงพวกเขาจะไม่เห็นเธอเป็นญาติ พูดตามตรงจริงๆตัวเองเป็นคนส่วนเกิน ทันใดนั้นสอดแทรก เข้าไปในครอบครัวของตระกูลเดิมขุนทด

วันสาก็ไม่อยากจะพูดเรื่องตัวเอง เรื่องตระกูลศรีทองและ ความสัมพันธ์กับผู้ชายข้างหน้านี้ พูดแล้วก็เพียงให้พวกเพื่อน อาสาสมัครที่สถานสงเคราะห์ โกรธมากขึ้นกว่านี้เท่านั้น

ส่วนเรื่อง’แฟน’ กลับไปถึงตระกูลศรีทองแล้วค่อยๆอธิบายให้

ธัชชัยดีกว่า ไม่งั้นเขาต้องเอาเรื่องนี้มาเอะอะแน่ๆ

ธุรกิจของแผงขายอาหารแห่งนี้ดีมาก แต่มันเล็กไปหน่อย ดัง นั้นที่นี่จึงแออัด วัจสาจึงตั้งอยู่ทางซ้ายมือของธัชชัย

ตอนที่เด็กเสริฟขึ้นอาหาร อยู่ทางขวามือของธัชชัย แต่ไม่รู้ว่า โดนของสะดุดล้มหรือเปล่า ซุปบนหม้อในมือก็ตกลงไปที่ไหล่ ซ้ายของธัชชัย

นึกว่าจะช้าไป แต่กลับรวดเร็วกว่าที่คิด วัจสาก็ไม่ได้คิดอะไร มาก รีบลุงขึ้นแล้วไปที่ข้างหลังของธัชชัย “ธัชชัยระวัง! “เธอเอาร่างกายตัวเองไปขวางซุปหม้อนั้น

หม้อดินและวัตถุดิบข้างในติดอยู่ที่ด้านหลังของวัสสา ธัชชัย ในตัว เอาหมัดชกหม้อดินอย่างรวดเร็ว คว้าเอวจสา แล้วพา เธอไปที่แขนของตัวเอง

แต่วัตถุดิบที่เดือดยังอยู่บนหลังของวังสา เธอถูกลวก นึกไม่ ถึงว่าจะเจ็บขนาดนี้ รู้สึกจะพองไปหมด ไม่รู้ว่าเธอคิดยังไงใน ตอนนั้น? ถึงได้กล้าที่ไปช่วยขวางซุปที่เดือดให้ผู้ชาย……..

เมื่อกำลังคิดอยู่ ธัชชัยก็อีกเสื้อเชิ้ตที่มีวัตถุดิบติดอยู่ข้างบน เห็นรอยแผลบวมทั่วหลัง ในเวลาเดียวกัน เสื้อสีเดียวกันเสื้อเชิ้ต คลุมหลังวังสาคลุมร่างเรียวของเธออย่างมิดชิด

รู้สึกถึงร่างกายที่รุ่มร้อนของผู้ชายตรงข้างได้ วัจสาถึงสังเกต ได้ว่าเขาถอดเสื้อเชิ้ตของตัวเองให้เธอ ดังนั้นตอนนี้เขาอยู่ใน สภาพร่างกายส่วนบนเปลือยอย่างแข็งแรง “ธัชชัยนาย…….

“ให้ตายสิ อย่าพูด ยัยโง่! “เขาพูดเสียงดัง แล้วกอดวังสา อย่างแน่น ข้ามไหล่ของเธอเพื่อดูรอยแผลที่ข้างหลัง บนผิวขาว ละเอียดอ่อน มีแดงเข้มบางทีช่างขวางตาเป็นพิเศษ ถ้าเกิดรอย แผลเป็น ก็จะ……

ธัชชัยตอนนี้จู่ๆรู้สึกไม่ค่อยสบายใจขึ้นมา ผู้หญิงคนนี้ก็เหลือ เกินจริง ๆ ! กล้าที่จะปิดกั้นแทนเขา ถ้าเขาปิดกั้นหม้อซุปนั้น ไม่ทัน ผลที่ตามมาอาจจะรุนแรงมากขึ้น!

เขาติดกระดุมเสื้อเชิ้ตให้วังสา ลุกขึ้น แบกวจสาไว้บนบ่าอย่าง ไม่เปลืองเรี่ยวแรง แล้วหันตัวเดินไป
“อา! ธัชชัย นาย นายคิดจะทำอะไร? ! ฉันเดินเองได้” จ สาหน้าแดงด้วยความอับอายเขา เขาแบกเธอต่อหน้าผู้คน มากมาย!

ธัชชัยไม่สนใจ แล้วเดินไปข้างนอกต่อ วังสาจึงสบสายตาไปที่ กลุ่มอาสาสมัคร แต่พวกเขาตอนนี้ทำหน้าตกตะลึงกันหมด

แล้ววจสาก็ถูกธัชชัยแบกออกร้านโดยต่อหน้าผู้คน

เหลือเพียงแค่ผู้ชมที่ทำหน้าตกตะลึงกันจำนวนมาก

โอ คุณพระช่วย! ช่างแมนจริงๆ! เห็นโชว์สวีทอย่างนี้ หน้า อิจฉาสุดๆ

“ถ้าให้ฉันเจอเจ้านายเอาแต่ใจอย่างนี้สักคนก็ดี! ไม่สนใจว่า เขามีเงินหรือไม่! ฉันก็ชอบแนวนี้! ”

“ฮาฮาฮา เธอกลับไปฝันเถอะ” มีคนแขวะแล้วผู้คนพูดด้วย

ความหัวเราะคึกคัก

เรวัตถอนหายใจ ” ในที่สุดวัจสาก็ค้นพบคนที่สามารถดูแลเธอ ได้แล้ว ถึงนิสัยดูโหดไปหน่อย แต่ความห่วงใยในสายตาคน นั้นไม่ได้เสแสร้งออกมา

ทันใดนั้นก็เงียบ และมีคนนึกเรื่องได้อยู่เรื่องหนึ่ง คนเลี้ยง ข้าว(ธัชชัย)ยังไม่ได้จ่ายเงินก็หนีไปนี้หมายความว่ายังไงกัน

ตอนที่วังสาถูกโยนทิ้งอยู่บนรถ คือหน้าลงก่อน เธอนวด หน้าอกเพื่อคลายความเจ็บ
ผู้ชายคนนี้ ถ้าไม่ถูกลวกตายก็ถูกเขาฆ่าตาย! มองร่างเปลี่ อยด้านบนของเขา หน้าของวังสาร้อนขึ้นจนทนไม่ได้ ทำเรื่อง แบบนั้น ในธารกํานัลจะดีเหรอ? ไม่รู้ว่าพวกเพื่อนอาสาสมัครจะ คิดอย่างไร!

และตอนออกมา ไม่ได้บอกพวกเขาและยังไม่ได้จ่าย เงิน………..สาร้องไม่ออกเลย

ธัชชัย หน้ามืด ขับรถไปด้วยแล้วด่าไปด้วยว่า “ทำไมต้อง มากั้นแทนฉัน? ตัวเล็กอย่างเธอ ไม่รู้ว่าจะลวกหนักถึงขนาด ไหน? ” น้ำเสียงพูดราวกับว่าวจสาไปฆ่าคนวางเพลิงอย่างงั้น

วังสาถูกเขาพูดจนถึง ไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไง แล้วตอบอย่างฉับ พลันว่า “ฉัน ฉันแค่ไม่อยากให้ไหล่ซ้ายของนายบาดเจ็บอีก นาย ช่วยฉันครั้งหนึ่งฉันช่วยครั้งหนึ่ง พวกเราเสมอกัน วัดสาเกือบ เชื่อเหตุผลที่ตัวเองอ้างออกมา แต่เธอตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร เพียงแค่ไม่อยากให้ธัชชัยได้รับบาดเจ็บอีกก็แค่นั้น

แต่โชคดีที่ธัชชัยช่วยได้ทันเวลา หม้อดินก็เลยไม่ได้โดนที่ด้าน หลังวังสา แล้ววัตถุดิบที่ติดอยู่บนตัวก็ถูกธัชชัยดึงออก

“งั้นเหรอ? แบบนั้นดีที่สุด ฉันจะบอกเธอวังสา อย่าหลงรัก ฉันดีที่สุด! เรื่องแมลงเม่าบินเข้ากองไฟอย่างนี้ ฉันเชื่อว่า คนที่ มีไหวพริบอย่างเธอ คงไม่ทำเรื่องแบบนี้” ธัชชัยมองวังสาแล้ว พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

วังสาอยากจะหัวเราะออกมา หลงรักเขา? คนที่อวดดี เย่อ หยิ่ง หยิ่งยโส อย่างหมอนี่ เธอจะรักเขา? ช่างเป็นเรื่องที่หน้าหัวเราะมากๆ เขาจะมีอะไรที่จะทำให้เธอตกหลุมรักเขา?

ตอนธัชชัยถามเธอประโยคนั้นหัวใจของเธอหยุดเต้นไปสักครู่ แล้วเต้นอย่างรวดเร็ว เพราะเธอรู้ว่าตอนนั้นตัวเองทำไปด้วย พฤติกรรมจิตใต้สํานึก ไม่ได้คิดอะไรมาก ไม่ใช่ทําเพื่อตอบแทน บุญคุณ ก็ไม่ใช่ทำเพื่อความภักดี….เธอก็ไม่รู้ว่าทำไปเพื่ออะไร

ทันใดนั้น จสารู้สึกกลัวอย่างหวั่นไหว รีบเรียกธัชชัย “นะ นาย

จอดรถ! ฉันจะลงรถ! ”

“แอด เสียงหนึ่ง รถก็หยุดลง วัจสารู้สึกตกใจ ธัชชัยยอมเชื่อ ฟังคนตั้งแต่เมื่อไหร่?

ความคิดยังไม่ดับ ก็เกือบจะโกรธกับประโยคต่อไปของธัชชัย “ลงรถได้ แต่เอาเสื้อผ้าฉันคืนมาก่อน”

“อะไรนะ ? ! นายจะให้ฉันเดินในสภาพเปลือยตัวนั้นเหรอ? ”

ธัชชัยยิ้มด้วยรอยยิ้มที่สง่างาม หน้าตากระหืดกระหอบมองจ สาอย่างเฉยๆ ทันใดนั้นอารมณ์ก็ดีขึ้น