ตอนที่ 19 ฉันไม่อยากให้เธอเป็นพี่สะใภ้ วันรุ่งขึ้น

เธอตื่นมาในห้องว่างเปล่า เธอลุกขึ้นมาจากเตียงจะไปล้าง หน้า

จากเตียง ?ไม่ถูกสิ? เมื่อคืนเธอนอนหลับบนโซฟา เธอมี อาการปวดที่หลังแต่ก็เข้าใจได้ว่าวรพลกอดเธอเกือบทั้งคืน

คิดถึงเรื่องเมื่อคืนทำให้หน้าเธอแดงขึ้นมา

เธอไม่คิดว่าร่างกายของวรพลถึงแม้จะหนักหนามาก แต่ไม่ คิดว่าจะยังคงปกติ ยังท่าเรื่องอย่างว่าได้อีก วันหลังจะทำยังไง สายตาเธอลดลงและเริ่มกระสับกระส่าย

โชคดีที่เขาบอกว่าจะได้รับการรักษาเร็วๆนี้ แปลว่าช่วงนั้นน่า

จะไม่ได้นอนด้วยกัน

เธอคิดไปมา แล้วเดินไปแปรงฟัน และดูเหมือนว่าบ้านนี้จะ ไม่มีผู้ชายอื่นนอกจากสองพี่น้องนั้น ที่ชอบทำให้ปวดหัว

เธอจัดที่นอนและคิดว่าจะทำยังไงดี เมื่อคืนถึงแม้จะไม่ได้ทำ อะไรกัน แต่คราวหลังคงได้เกิดขึ้นอีกแน่ การปฏิเสธทำให้ ภายในใจนั้นรู้สึกแย่

ทันใดนั้นเธอก็เจอสิ่งเล็กๆมีขนาดเท่าเหรียญเหมือนเครื่องมืออิเล็กทรอนิค
เธอนำขึ้นมาดูแต่ไม่รู้ว่าคืออะไร เลยเก็บใส่กระเป๋า นำไปให้ พ่อบ้าน และเตรียมนำอาหารไปให้วรพล

เธอไม่คิดว่านี้คือเครื่องมือที่ทำให้เสียบแทบของธัชชัยคน ที่นอนกับเธอเมื่อคืน

ลงไปด้านล่าง เธอเจอป้าอ้อย “ป้าอ้อยทานข้าวเช้ายัง

” นายหญิงฉันกินแล้ว คุณรีบมากินเถอะ ก่อนที่อาหารจะ

“ไม่ละฉันจะไปส่งอาหารให้คุณวรพล อาหารของเขาเสร็จยัง

ป้าอ้อยถอยหายใจและตอบกลับมา “ อาหารเช้า นายน้อย เอาขึ้นไปให้พี่ชายแล้ว ”

วังสาเธอยนคิ้ว สายไปอีกแล้ว โดนผู้ชายคนนี้นำไปก้าวนึ่ง เธอเริ่มทานอาหารเช้าทันใดนั้นพ่อบ้านลงมาพอดี เธอเรียก พ่อบ้านมา “ พ่อบ้านภูษิต คุณมามาดูอะไรนี้หน่อยสิ”

เธอนออกจากกระเป๋าพ่อบ้านดูและพ่อบ้านมั่นใจว่ามันคือที่ เปลี่ยนเสียงของธัชชัย ไม่คิดว่าจะถูกนายหญิงพบแล้ว

” ฉันเจอมันในตอนเช้าอาจจะเป็นหน้าจอหรือเครื่องมือที่ก่อ ให้เกิดอันตรายกับร่างกายไหม ฉันแค่เจอมันบนเตียง” เธอพูด เสริมขึ้นมา เธอรู้แต่ว่ามันคือสิ่งประดิษฐ์ที่ทำขึ้นเพื่อวรพล ตอน นี้ร่างกายเขาเป็นแบบนี้ ฉันกลัวว่าจะมีคนมาทำร้ายเขา
พ่อบ้านได้ฟังขึ้นมาก็โล่งใจ แต่ในเวลาเดียวกันก็คิดว่าชาย น้อยกับนายหญิงนอนด้วยกันแล้วใช่ไหม ไม่อย่างนั้นทำไมถึง เจอเครื่องเปลี่ยนเสียงบนเตียงได้

พ่อบ้านกำลังจะพูดแต่ทันใดนั้นก็มีมือที่แข็งแรงคู่หนึ่งโผล่มา หยิบเครื่องอิเล็กทรอนิคนั้นไป

พ่อบ้านและวันสาหันไปมองในเวลาเดียวกันนั้นคือ ธัชชัย

เธอคิดว่าเขาได้ยินบทสนทนาที่คุยกับพ่อบ้าน ฉันรู้ว่าเขา ห่วงใยพี่มากแค่ไหนดังนั้นเธอจึงไม่พูดอะไรออมา ที่จริงเขา สามารถจัดการอะไรได้ดีจึงไม่ได้จะช่วยอะไรเขา

เธอยังไม่ได้พูดอะไรแต่เขาเป็นคนเริ่มพูด ” พี่ชายเพิ่งได้รับ การรักษาอย่าไปรบกวนเขา คิดอะไรถี่ถ้วนก่อนจะทํา ไม่อย่างนั้น จะมีคนมาตามล้างตามเช็ด ”

เขากระซิบบอกแล้วนั่งลงที่โต๊ะเพื่อกินข้าว ใบหน้าที่หล่อเหลา

รูปร่างสูงเปรียวทำให้ดูมีเสน่ห์มาก เธอเกือบจะโกรธคำพูดของเขา อะไรคือการทำตาม? อะไรคือ ระเบียบ? เขาเป็นคนทำทุกอย่างทำไมเขายังกล้าตำหนิ

เธอ คนไร้ยางอาย

” คำพูดนี้ควรเป็นของคุณมากกว่า ฉันรู้สึกดีมาก ไม่เหมือน บางคนที่ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี คุณทำอะไรกับคนอื่นถึงเวลาคุณ จะโดนคืน ” คามคิดเห็นของวัดสานั้นคัดค้านกับเขามาก และ เธอคิดที่จะเริ่มล้างแค้นเขา
เขากำลังกินอาหาร สายตาที่กำลังมองเธออย่างอ่อนโยน เธอ ตอนอยู่กับพี่ใหญ่เหมือนแกะน้อยแต่อยู่กับเขาเหมือนกลายเป็น สิงโต

“ ถ้าแบบนั้นเธอก็ไปคุยกับคนนั้นเองละกัน “

” นี่! ” เธอแผดเสียงออกมา “ คุณจะไม่เคารพฉันหน่อยหรอ ฉันคือพี่สะใภ้เธอนะ ”

“หึหึ ใช่หรอ” เขานำกระดาษออกมาเช็ดปาก “ แต่ไหนแต่ ไรฉันไม่เคยคิดว่าคุณคือพี่สะใภ้” ถึงแม้จะแต่งงานถูกต้องตาม กฎหมายแล้ว แม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจยอมรับเว้นแต่กรณีนี้

เธอเกือบจะลืมที่ให้สัญญาไว้กับวรพล ว่าจะทำตัวดีๆ ใส่กันแต่ ในสถาการณ์นี้ที่โกรธแทบจะเป็นบ้าต้องมีความยับยั้งช่างใจ อดทนกับคนเลว

คนโบราณพูดว่า ทนไม่ไหว ก็ต้องทน เธอเตรียมจะพูดต่อ แต่

ผู้ชายที่นั่งอยู่บนโต๊ะลุกขึ้นมาพร้อมกับยื่นของให้เธอ

” การ์ดแพตตินัมมีเงินอยู่ข้างในสองแสนบาท ” เขาพูด เหมือนเป็นคนที่สูงส่ง เธอมองเขาอย่างระแวง และไม่หยิบบัตร เครดิตนั้นขึ้นมา

“เธอไม่ใช่ต้องการเงินบริจาคหรอ ทำไมตอนนี้ไม่เอา ”

เธอหัวเราะ คนอย่างเขาต้องการบริจาค ตอนนั้นไม่ใช้ ต้องการทําให้ขายหน้าหรอ เขาต้องการทำอะไรกันแน่ ตบหัว แล้วลูบหลังหรอ แม้ว่าจะลูบหลังเธอก็จะไม่ให้อภัย
“ฉันได้เงินมาแล้ว ” เธอพูดโดยไม่หันมามองและไม่รับ

เธอยืมเงินจากที่บ้านเธอ แต่ไม่รับจากฉัน อย่าลืมว่าเธออยู่ บ้านหลังนี้แล้ว เธอคือคนบ้านนี้ เธอควรจะเอาเงินของที่นี่ คนที่ ไม่รู้เรื่องราวจะคิดว่าบ้านนี้ไม่น่ใจ โหดเหี้ยม ไม่มีความ สามารถ ”

เขานำบัตรมาไว้ในมือเธอ

เธอตกใจเล็กน้อยที่เขารู้ว่าเธอนั้นยืมเงินมาจากภาวินี

แต่ค่าพูดที่เขาพูดนั้นดูมีเหตุผลมากมายถึงแม้เขาจะดูไม่เกรง กลัวอะไรก็ตาม แต่เขาไม่ใช่คนที่แข็งกระด้าง ไม่อย่างนั้นคุณป้า เขามีปฏิกิริยาแบบนั้นเพื่อให้เธอกลับมาบ้านหลังนี้มาเอาเงิน

แต่อย่างไรชายน้อยเขาก็ไม่ได้ขาดแคลนเรื่องเงิน อย่าดูจาก สิ่งรอบข้างที่ไม่ดีมาเป็นตัวตัดสินตัวของเขา

เธอรีบหยิบบัตรแพตตินัมมาอย่างเร็ว ” ขอบคุณแทนคุณดนิ ตาประธานสมาคมและเด็กๆ ในสมาคมทั้งหลาย” วัจสาพูด

วัดสายิ้ม “ฉันเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้ว วันนี้ฉันจะไม่สร้าง ปัญหา ฉันจะเอาเงินสองแสนแค่ในการ์ดใบนี้ คุณไม่ต้องกังวล ” เธอพูดออกมาและมองตาเขาอย่างสายตาแผ่วเบา

เขาก้มลงมองดวงตากลมโตของเธอ “ แล้วแต่คุณนายของ ตระกูลจะใช้ ฉันไม่สนใจ ”

หัวใจของเธอเต้นแรงไม่สม่ำเสมอทำไมต้องใกล้ชิดกับชาย คนนี้มีอาการเหมือหายใจไม่ทัน ฉันอาจจะต้องไปพักผ่อนมันเป็นเสมือนภาพลวงตา

หลังจากนั้นธัชชัยรับโทรศัพท์และรีบออกไป

“เกมรักนี้ “ไม่รู้ว่าพี่ใหญ่จะพอใจไหม

เธอรับเงินมา แทบรอไม่ไหวที่จะไปบ้านสงเคราะห์ ตอนนี้เงินที่ได้เป็นของธัชชัย เธอต้องนำเงินไปคืนภาวินี

ระหว่งทางเธอซื้อของใช้ที่จำเป็น ไม่ว่าจะเป็นอุปกรณ์การ เรียนให้กับเด็กๆ ขนมหัวไช้เท้าที่เด็กๆชอบ เด็กๆจะต้องมีความ สุขมากๆ แค่คิดก็ทำใจเธอนั้นเบิกบาน

เธอมองดูใบหน้าเด็กๆก็อดยิ้มไม่ได้ บ้านสงเคราะห์ที่นี้ดูผ่อน คลายและมีความสุขราวกับว่าปัญหาทั้งหมดได้หมดไป

โชคดีที่คุณดนิตากลับมาพักฟื้นจากโรงพยาบาล เธอนำเงิน ให้ครูใหญ่ทำให้ครูนั้นร้องไห้ออกมา จับมือของวังสาและพูด ออกมา “ มันดีมากจริงๆ เด็กคนนั้นได้รับการช่วยเหลือแล้ว ขอบคุณเธอมาก เธอเป็นคนดีจริงๆ ”

วัจสาเห็นครูใหญ่ก็เกือบจะร้องไห้ มันถือเป็นเรื่องที่ดีที่ สามารถช่วยผู้อื่นได้

เธอกับครูใหญ่กินข้าวเที่ยงด้วยกัน การกินหัวไชเท้ากับเด็กๆ ยังอร่อยกว่ากินอาหารทะเลเป็นไหนๆ

เธอกินข้าวเสร็จ เธอคิดว่าจะต้องนำเงินสองแสนมาคืนให้กับภาวินี
หลังจากนั้นเธอก็ได้ไปบ้านเดิมขุนทด เธอพร้อมที่จะเผชิญ กลับความหนาวเย็น เธอเดินเข้าไปด้านในได้เจอเจอคุณป้า * วัน สากลับมาแล้วหรอ กินข้าวรึยัง พวกเรากำลังจะกินอยู่พอดี

อีกฝากหนางที่ไม่รู้เดินมาจากทางไหน รสรินได้เดินมาคว้าแข นของวังสา “ พวจสา มาทางนี้กับฉันหน่อย ฉันมีอะไรจะถาม

เธอไม่รู้ว่ารสรินกินยาผิดรึป่าว โดยปกติเธอกับนิสัยของน้อง คนนี้ไม่ถูกกัน นิสัยของน้องช่างหยิ่งยโส พูดออกมามีแต่การ ดูถูกเหยียดหยาม

” พี่วจสารู้ไหม ว่าธัชชัยเขาชอบผู้หญิงแบบไหน ” บริสุทธิ์? น่ารัก? ร้อนแรง? มีเสน่ห์ใจกว้าง? รสรินดึงเธอไปข้างๆแล้วถาม

ที่แท้เพื่อธัชชัยเขามาที่มีแต่คนต้อนรับ สองพี่น้องพยายาม อย่างเต็มที่เพื่อจะแย่งเขา

แต่ที่จริงเธอไม่รู้ว่าเขาชอบผู้หญิงแบบไหน เธอทำได้แต่สาย

หัว

” ถ้างั้นเขาชอบกินอะไร อาหารจีน ฝรั่งเศส หรือว่าอะไร ” สองพี่น้องนี้ตั้งคำถามเหมือนกัน เขาชอบอาหารอิตาเลี่ยน แต่ เธอไม่ได้พูดออกไป

ทยิดาเดินออกมาจากด้านข้างแล้วพูด “ แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเขา กินอะไร เขาก็ไม่ชอบเธอเพราะเธอยังไม่บรรลุนิติภาวะ เชิญผิด หวังไปเถอะ “