ตอนที่ 5 เมื่อไรถึงจะรักใคร่ซึ่งกันและกัน

ปฏิหาริย์ของวัจศาลนลาน หรือว่าทุกคนคิดว่าเขาเป็นผู้หญิงยัง ไง?แต่ เมื่อคืนนั้นก็เป็นปฏิกิริยาธรรมชาติ ถาวรพลไม่ทำอย่าง ไง เธอก็คงไม่สะท้อนกลับ

เห็นเธอลำบากใจแล้วไม่พูด ความโกรธของธัชชัยค่อยๆสงบ ลง “พี่ชายฉันโกรธมาก ผู้หญิงอย่างเธอ ยังกล้าอยู่วงศ์ตระกูล ตระกูลศรีทองอีก?”

วรพล โกรธมาก แต่ว่าตำหนิแต่ธัชชัย ไม่ใช่วัดสาที่น่าสงสาร

เมื่อพ่อบ้านภูษิตเห็นวัสสาถูกกลั่นแกล้ง ก็เลยรีบออกมาช่วย “ได้แล้วได้แล้ว คุณผู้หญิงกินข้าวเถอะ ไม่งั้นเดี๋ยวกับข้าวมันจะ เย็นแล้ว ถ้ามันเย็นแล้วจะไม่อร่อยนะค่ะ ท่านชัยไม่ใช่จะเอา กับข้าวไปให้ท่านวรพลที่ข้างบนหรอคะ”

เขาก็ไม่กล้าพูดเยอะ ท่านชัยคนนี้คือเอาแววตาที่เฉียบคมของ เขามองมาหาเธอ เหมือนว่าถ้าเธอพูดผิดอะไร ก็จะยิงเธอตาย ตรงนี้เลย

วัจสาพ่อบ้านภูษิตใจดี แล้วส่งสายตาที่ขอบคุณไปให้ แล้ว ค่อยๆเดินอ้อมธัชชัยที่เต็มไปด้วยความเย็น หน้าของเขาหันไป กินข้าวต่อ เห็นแต่ผมสั้นที่ดำ

วัดสาถอนหายใจ ตัดสินใจแล้วว่าวันนั้นจะดูแลวรพลดีๆวจสา เตรียมเอากับข้าวไปห้องครัว บรรยากาศของตรงนี้อึดอัดเกินไป
คิดไม่ถึงว่า ธัชชัยกินเสร็จแล้ว เช็ดปากแล้วลุกขึ้น พูดอย่าง เย็นชาว่า”อาหารเช้าของพี่เตรียมเสร็จยัง?”

พ่อบ้านภูษิตตอบรับ แล้วรีบวิ่งไปที่ห้องครัว ได้แล้วครับ ท่าน ชัย”วังสาได้ยินว่าเป็นข้าวเช้าของวรพล รู้สึกว่าตัวเองตัดสินใจ แล้วว่าจะดูแลวรพล งั้นข้าวเช้านี้เธอไปส่งเองดีกว่า อีกอย่างไป ขอโทษต่อหน้าจะดีกว่า

พ่อบ้านภูษิต ให้ฉันเอาขึ้นไปเถอะ

พูดเสร็จก็เดินไปหาพ่อบ้านภูษิต ฝ่ามือที่บอบบางยังไม่ทันได้ จับถูกถาดรอง อาหารเหลวที่ทำอย่างพิเศษนี้ก็ถูกมืออันใหญ่เอา ไป

ความกดขี่ของผู้ชายคนนี้อย่างแข็งเหมือนเดิม เขาแค่ยืนไว้ อย่างงั้น วันสาก็รู้สึกจะหายใจไม่ออก

แต่ว่าการกระทําของเขาทำให้ธัชชัยคาดไม่ถึง มืออันเล็กๆ ของเขาจับถาดรองไว้

“ไม่ลำบาก ฉันคือภรรยาของวรพล ให้ฉันมาดูแลเขาเถอะ “เสียงหวานๆดังขึ้น

แววตาของธัชชัยเต็มไปด้วยความรังเกียจ ผู้หญิงคนนี้ยัง เล่นกลยุทธ์แสร้งไม่พอหรอ? เขาใช้แรงดึงถาดรองออกจา กมือวัจสา ทันใดนั้นเล็บของวันสาก็ขีด โดนมือ ฝ่ามือที่นุ่มนวล ออกเลือดขึ้นมา ขณะนั้นเธอก็กำหมัดขึ้น ไม่ได้จะยอมแพ้ต่อ ผู้ชายคนนี้ไม่ได้
ธัชชัยยิ้มอย่างเหยียดหยาม”ตอนนี้ค่อยมาทําเป็นเสแสร้งทำ เป็นอ่อนโยนเพรียบพร้อมมันช้าไปไหม? ถ้าฉันให้เธอขึ้นไปส่ง ข้าวให้เขา เธอคงไม่ทำร้ายพี่ชายอีกครั้งหรอก?

วัจสาก็ไม่รู้จะพูดยังไง เรื่องที่เขาพูดก็เป็นความจริง แต่ เขาพูดซ้ำๆอย่างนี้มันหมายความว่าไง? ทำไมถึงไม่ยอมให้ โอกาสเธอทําความดีมาชดเชยความผิดล่ะ

ธัชชัยเห็นเธอเป็นแบบนี้ ก็พอใจแล้วเดินออกไป แล้วทิ้งค่ พูดไว้ว่า “ถ้ายังมีครั้งหน้าฉันจะมีขาเธอหักแน่

น้ำเสียงเยือกเย็นและไร้น้ำใจ ให้ผู้อื่นฟังแล้วรู้สึกไม่สงสัยเลย ว่าถ้าเธอหนีอีกครั้งหนึ่ง ผู้ชายคนนี้จะไม่มีขาเธอหัก

วัจสาไม่มีแรงจริง ครอบครัวแบบนี้ น้องชายของสามียังเป็น

คนที่เผด็จการและไม่มีเหตุผล ตัวเองอย่าให้เขา

วัจสากินข้าวเสร็จ ก็เอาถ้วยจานเข้าไปห้องครัว แล้วไปดูว่าป้า อ้อยต้องการความช่วยเหลือไหม ตอนอยู่วงศ์ตระกูลเดิมขุนทด ถ้วยชามทั้งหมดเธอก็เป็นคนล้าง วราลีเอาเธอเป็นคนรับใช้ที่ใช้ สั่งงานไปทั่ว

บอกว่าตัวเองซินเดอเรลล่า ก็ไม่มีเจ้าชายดีๆอย่างเขา มีแต่ ชะตากรรมที่โศกเศร้า

ป้าอ้อยเห็นวังสาเก็บถ้วยจานก็ตกใจจนหน้าซีด รีบรับถ้วย จานจากมือเธอ”คุณผู้หญิงคุณทำอะไร? ฉันทำเองก็ได้”

ตอนเขาจับมือของวังสา บังเอิญจับโดนแผลของวัสสา วัดสาเจ็บจนสูดหายใจเข้า

ป้าอ้อยเห็นความเจ็บปวดบนหน้าเธอ ท่าทางก็ร้อนกันมาก เปิดมือของเธอ เห็นฝ่ามือที่เต็มไปด้วยเลือด ตกใจมาก

คุณผู้หญิงเป็นไรมากไหมค่ะ ทำไมมือออกเลือดเยอะขนาดนี้ มา รีบมาทำแผลคะ” ป้าอ้อยพูดเสร็จแล้วรีบดึงใจสาออกไป

ป้าอ้อยให้เธอนั่งอยู่ที่โซฟา แล้วรีบไปหยิบชุดปฐมพยาบาล

วัจสานั่งอยู่ตรงนั่น แล้วเปิดฝ่ามือ นอกจากฝ่ามือที่อันขาวแล้ว ยังมีบางทีที่เต็มไปด้วยรังไหม นี่คือเพราะว่าทำงานบ้านมานาน เลยเป็นรอยตรา

เขาดูเลือดในฝ่ามือ แล้วนึกถึงสีหน้าที่กังวรของป้าอ้อย สังเกตได้ว่าไม่มีคนเป็นห่วงเธอนานแล้ว ตั้งแต่พ่อแม่ไม่อยู่ เธอ ก็กลายเป็นเด็กที่ไม่มีพ่อแม่รัก

การที่ป้าอ้อยเป็นห่วงวังสา ทำให้ใจของเขาอบอุ่นมาก

คุณผู้หญิงรีบเอามือมาให้ฉัน “ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไร ป้าอ้อยก็ เอาชุดปฐมพยาบาล มาแล้ว ป้าอ้อยดึงมือของวังสามา แล้วใช้ ยาฆ่าเชื้อทําความสะอาดแผลเสร็จก็เตรียมตัวฉีดหยุนหนามไป เหยา “คุณผู้หญิงคะ เดี๋ยวมันจะเจ็บหน่อยนะคะ ทนทนหน่อย

วันสาพยักหน้า ไม่ว่าบาดแผลที่เจ็บขนาดไหน ฉันก็เคยผ่าน มันมาแล้ว ป้าอ้อยเอาหยุนหนามไปเหยาฉีดลงไป ไม่ได้ยินเสียง ร้องของความเจ็บ เลยเงยหน้าขึ้นมา ริมฝีปากของวังสาถูกกัด จนขาวหมด ทันใดนั้น เขารู้แล้วว่าเด็กผู้หญิงคนนี้ดื้อรั้นมาก จะไม่ยอมยอมแพ้ต่อหน้าผู้อื่น อยู่ตรงหน้าของธัชชัยจะไม่ได้ดี

ป้าอ้อยถอนหายใจ ข้างหนึ่งช่วยวจสาพันผ้าพันแผลอีกข้าง หนึ่งว่า “คุณผู้หญิงค่ะ ที่จริงรองท่านชายก็น่าสงสารเหมือนกัน ท่านชายใหญ่ของพวกเราเพื่อที่จะช่วยเขา ตัวเองได้รับบาดเจ็บ อย่างสาหัส รองท่านชายเลยรู้สึกผิด ช่วงนี้อารมณ์เลยไม่ค่อยดี เท่าไร ถ้าเรื่องที่เกี่ยวกับท่านชายใหญ่เขาก็จะกังวลมาก

วังสาคิดไม่ถึงว่าป้าอ้อยทันใดนั้นจะพูดถึงธัชชัย เธอก็ดูออก ได้ว่าธัชชัยและวรพลความสัมพันธ์พี่น้องลึกมาก แต่ว่าธัชชัยพูด อย่างนี้มันน่าโมโหมาก

“ฉันรู้แล้ว” วัจสาพูดอย่างเฉยๆ

“คุณอย่าดูว่ารองท่านชายเป็นแบบนี้ แต่ที่จริงแล้วเขาเป็นคน ปากแข็ง ใจอ่อน ภายนอกดูเหมือนจะดุร้าย ไม่แน่ในใจอาจ เคารพคุณก็ได้ ก็อยากดีต่อคุณ ตลอดเวลามานี้เขาก็เป็นคนป้อน ข้าวให้ท่านชายใหญ่ บางทีรองท่านชายก็เป็นคนอ่อนโยนป้า อ้อยพยายามที่จะช่วยธัชชัยพูดคำพูดที่ดีๆ เขาก็หวังว่าผู้หญิงคน นี้จะได้สมหวังกับรองท่านชายเร็วๆ

วัสสากระทบผ้าพันแผลของในมือ ธัชชัยเป็นคนอย่างไรเธอก็รู้ คร่าวๆแล้ว แต่เธอก็ไม่ชอบที่ต้องใช้ชีวิตในชายคาเดียวกัน ทั้ง สองเจอหน้าก็ทะเลาะกัน ท่าทางของธัชชัยมันเหมือนตรงไหนที่ เอาเธอเป็นพี่สะใภ้?

เธอไม่อย่าฟังเรื่องของธัชชัยแล้ว เลยเปลี่ยนเรื่องพูด “ป้าอ้อย ฉันถามหน่อย ทำไมวรพลไม่ไปผ่าตัดทําศัลยกรรม?ไม่แน่อาจกลับไปเป็นเหมือนเดิมก็ได้ “วัจสาคิด อย่างนี้ความมั่นใจก็คงจะ เพิ่งขึ้นก็ได้

“วงศ์ตระกูลศรีทองมีเงิน ไม่ใช่เพราะเหตุผลนี้ แต่ว่าคุณผู้ หญิงคงไม่รู้ว่าท่านชายใหญ่บาดเจ็บอย่างรุนแรงมาก เดือนที่ แล้ว เขายังเป็นลมอยู่เลย ช่วงนี้ยังช่วยชีวิตไว้แล้วครั้งหนึ่ง เกือบ จะเสียชีวิตไป ดังนั้นไม่ใช่ไม่ทำ เหมือนว่ายังทำไม่ได้” วังสาฟัง ที่ป้าอ้อยพูดแล้วรู้สึกตกตะลึง ดูจากเมื่อคืนแล้ววรพลดูเหมือนว่า สุขภาพร่างกายแข็งแรงดี ลงจากเตียงได้ ยังใช้แรงเยอะดึงเธอ มาได้ ยังทับเธอไว้……..

นึกถึงตรงนี้ สมองของวันสาก็ปรากฏภาพที่น่ากลัวนั่นขึ้นมา หน้าซีด

ป้าอ้อยไม่ได้สังเกตเห็นท่าทางที่แปลกๆของวังสา ข้างหนึ่ง เก็บของ อีกข้างหนึ่งก็พูดต่อว่า “คุณผู้หญิงค่ะอาการของท่าน ชายใหญ่เป็นบาดแผลในใจของรองท่านชาย คุณพยายามที่ อย่าไปพูดตรงหน้าเขา อย่างนี้จะทำให้เขาไม่ดีใจถ้าอย่างนี้ก็แย่ ล่ะ ก็หวังว่าคุณจะให้อภัยรองท่านชาย อยู่รวมกับเขาดีๆ คนที่ เสียเปรียบก็เป็นตัวคุณเอง”

พวกเขารักใครซึ่งกันและกันก็คือความฝันของท่านชายใหญ่ ป้าอ้อยกับพ่อบ้านภูษิตก็จะออกแรงให้ทั้งสองเข้ากัน ให้ได้

“วจสาสติเพิ่งกลับมา รีบพยักหน้า”รู้แล้ว”

วัจสาได้ยินว่าวรพลเพื่อที่จะช่วยเหลือน้องชายตัวเองได้รับ บาดเจ็บ เกือบจะสิ้นชีวิต ยังดีสวรรค์ช่วย ที่ให้เขารอดชีวิตมาได้
ขณะเดียวกัน ห้องบ่าบัดของวรพล

” เธอสิ ที่ตอนแขก ยกตนข่นขนาดไหน? เมื่อคืนไม่พูดเธอ วันนี้ต้องดีวรพลไม่พูดอย่างนานแล้ว

ธัชชัยเห็นเขาดูเหมือนผิดปรกติ รีบเอาน้ำข้างโต๊ะแล้วเอา หลอดใส่ในปาก ในใจไม่จะทำอย่างไร พี่ เรื่องพี่ไม่ต้องห่วงได้ฉันเข้าเธอยังไงเข้ากับเธออย่างงั้น ยังไงเธอ ก็ใช่ผู้หญิงที่ดีอะไร

คำพูดแล้วไม่มองธัชชัย ธัชชัยอยู่แล้วเอาพี่ชายไม่อยู่ บิดคิ้ว ดาบ พี่

อย่าเรียกฉัน เสียงของวรพรแหบแห้งและน่าเกรงขามมาก พรุ่งเป็นวันที่สากลับไปเยี่ยมบ้าน เธอให้เวลาว่างส่งเธอไหม?

สีหน้าของธัชชัยก็เย็นขึ้นมา พรุ่งฉันต้องบริษัท ไม่มีเวลา ไปอีกอย่างก็ไม่ใช่เขาจะมองฉันยังไง

จบ สมรสกับเธอแล้วให้ฉันเอาออกมาเตือนสติเธอไหมตอนรพล โกรธแล้ว ไม่น่าเชื่อว่าน้องชายของตัวเองได้ขนาดถ้าไม่ส่งเธอเยี่ยมบ้าน คนโน้นเขาจะยังไง แต่งมาที่วงศ์ตระกูลศรีทองแต่ไม่ถูกยอมรับเป็นผู้หญิงที่ถูกทอดทิ้ง

“ ได้แล้ว รู้แล้ว” ธัชชัยตอบไปอย่างรอดหน้า ยังไงพรุ่งนี้เขาก็ จะไม่ไปส่ง พี่ก็ทำอะไรเขาไม่ได้ ผู้หญิงอย่างนั้นไม่สมควรที่จะได้ ความรักจากเขา

“พี่อะรักษาตัวดีๆช่วงนี้ฉันกำลังวางแผนเรื่องที่จะไปอเมริกาแล้ว”

หน้าที่บำรุงมาได้อย่างดีก็เพื่อที่จะใช้ในวันข้างหน้า ช่วงหลาย เดือนนี้อาหารครบถ้วนและโภชนาอาหารครบทุกทั่วทุกมุ่ง น่าจะ ไม่เกิดปัญหาอะไร

“วรพลมองธัชชัย แล้วพูดไปว่า เธอมีเวลาทำเรื่องพวกนี้ ก็ควร ที่จะพาเธอไปฮันนีมูนบ้าง เธอแต่งมาวงศ์ตระกูลศรีทองแต่ไม่มี งานแต่งเลย แต่ฮันนีมูนนี้ไม่มีไม่ได้

วรพลพูดจบ ธัชชัยก็กระแทกประตูออกไป