ตอนที่ 3 ค่ำคืนที่ล้ำค่า

วรพลเพิ่งพูดจบ ก็มีคนเอาของมาให้เขาเซ็น

“ได้ ฉันเช็ค พี่เตรียมพร้อมไปอังกฤษไปรักษาได้เลย ไอ้หนังนี้ พี่ได้เปลี่ยนแน่” มืออันใหญ่ของธัชชัยคลื่นไหว ลายเซ็นที่งดงาม ดั่งหงส์ร่อนก็เซ็นลงในทะเบียน

แสดงให้ดีไปก่อน พี่ก็จะได้ยอมไปรักษาดีๆ

ขณะเดียวกันคน ในอำเภอก็รออยู่ที่ห้องรับแขก เพื่อที่จะให้วัน สาเซ็นชื่อ “คุณวจสาค่ะ รบกวนคุณกรอบข้อมูลนี้แล้วเซ็นชื่อของคุณด้วย

ค่ะ เสร็จแล้วจะเอาไปให้คุณวรพลค่ะ คุณก็รู้ร่างกายของเขาไม่

ค่อยสะดวก”

วัจสาไม่น่าเชื่อว่าจะจบสมรสเร็วขนาดนี้ ในใจยังไม่ทันรู้ตัว คิดว่าแค่ไปดูเฉยๆ เธอพยักหน้า แสดงว่าตัวเองเข้าใจแล้วแวว ตาลงมาที่แบบฟอร์มลงทะเบียน สักครู่หนึ่งลงมือเขียน

ในทั้งชีวิตนี้ เราคงอยู่ได้แต่ในคฤหาสน์นี้ ไม่มีอนาคต ไม่มี อิสระ อะไรก็ไม่มี

สุดท้ายเขาก็เซ็นชื่อของตนเอง ก็เท่ากับว่าล็อคประตูของ อิสระด้วยมือของตัวเอง

ใช้เวลาไม่นาน ทะเบียนสมรสสองใบที่ถูกกฎหมายก็มาถึงตรงหน้าธัชชัย มือขวาที่มีลายพรายอย่างน่ากลัวของวรพลค่อยๆ เสียดสีสมุดเล่มนี้ เปิดออกมา ชื่อของทั้งคู่ก็ปรากฏมาตรงหน้า เขา

ฝ่ายชายธัชชัย

ฝ่ายหญิง:วจสา

วรพลพอใจมาก แต่อย่างนี้ยังไม่ได้ ฉันต้องหาวิธีให้เขาสอง คนเข้ากันหาได้

ขณะนี้สีหน้าธัชชัยเริ่มไม่ดีแล้ว เขาไม่สนใจสมุดเล่มแดงสอง เล่มนี้ ในใจนึกถึงคนที่อยู่ในข้างล่าง ผู้หญิงคนนั้น จะทำร้ายพี่ ชายที่เสียโฉมยังไง?

สิ่งเดียวที่รอคอยก็มีแค่นี้แหละ

วรพลตัดสินใจแล้วว่าจะให้เขาทั้งสองสัมผัสกันอย่างมิดชิด “ธัชชัยวันนี้เป็นแต่งงานของนาย ไม่ต้องอยู่เป็นเพื่อนฉันก็ได้ไป อยู่กับเจ้าสาวคนสวยของนายไป

ธัชชัยฮัมอย่างเบาๆ ฮ่า ดูสิว่าฉันไม่

วรพลเห็นธัชชัยออกไปแล้ว ถึงให้ภูษิตพ่อบ้านเข้ามา

พ่อบ้านภูษิต คืนนี้ต้องจับตาดูธัชชัยให้ดู อย่าให้เขามทะลุไป แต่ถ้าธัชชัยเชื่อฟังฉัน นายก็ไม่ต้องตามเขาแล้ว

ครั้งนี้ก็ลำบากพ่อบ้านภูษิตแย่ เขาจะรู้ได้ไงว่าท่านชัยจะทำ อะไร แต่ว่าถ้านิสัยของเขาแล้ว คงต้องแกล้งคุณวจสาแน่ นึกถึงรูปร่างตัวเล็กๆนั้นแล้ว พ่อบ้านภูษิตก็รู้สึกเสียดาย

วรพลเดาได้ไม่ผิดจริงๆ รองท่านชัยของวงศ์ตระกูลศรีทอง ลูกพี่ใหญ่ของเมืองS จะเตรียมตัวปลอมแปลงหน้าที่น่ากลัวของ ท่านชายใหญ่วงศ์ตระกูลศรีทองไปหลอกเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง พ่อ บ้านภูษิตดูมือของธัชชัยจับหน้ากากหนังที่เลียนแบบหนังคนที่ เอามาจากอเมริกาแล้ว อยากร้องไห้แล้วร้องไม่ออกเลย ท่านชัย จะหน่อมแน้มไปไหม หน้ากากหนังนี้เต็มไปด้วยรอยแผลเป็น รวมทั้งเขาดูแล้วอยากรู้สึกเหมือนของจริงมาก น่าเกียจมาก

“ท่านชัย อย่างนี้มันจะไม่เกินไปหรอครับ”

แท้จริงแล้วคุณวจสาอยู่บ้านวงศ์ตระกูลเดิมขุนทดก็ไม่มีความ สุข คิดไม่ถึงว่ามาวงศ์ตระกูลศรีทองสามีก็ไม่ชอบใจ แล้วเขาจะ อยู่อย่างไงเนี่ย พ่อบ้านภูษิตรู้สึกเห็นใจวัจสา

มุมปากของธัชชัยห้อยรอยยิ้มที่ไม่ค่อยชัดเจนไว้เหมือน หมาป่าที่จะสูบเลือด ทำให้คนหนาวขึ้นมา ตาที่เย็นเยือกเหมือน บ่อน้ำในที่ลึกเต็มไปด้วย ใคร่ครวญ

เรื่องนี้นายไม่ต้องยุ่ง ทำแต่สิ่งที่นายควรทำ “ อันนี้ก็หมายถึงว่าพ่อบ้านชอบยุ่งเรื่องของเขา แล้วไปบอกให้

วรพล

ที่จริงธัชชัยมีหน้าตาหล่อเหลา หล่ออย่างเผด็จจการและบ่า ระห่ำมาก สะพานจมูกที่สูง โด่งข้างล่างคือฝีปากที่สวย โครงเค้า ที่ชัดเจนนี้ให้ใบหน้าเติมเต็มไปด้วยความเย็น และยังมีความ เซ็กซี่
ผู้ที่มียศนี้ ถ้าละทิ้งธุรกิจไปเป็นดาราก็ไม่อดตาย ต้องก่อให้ เกิดเด็กผู้หญิงติดตามอย่างดุร้าย เขาค่อยๆถอดเสื้อเชิ้ตขาว ออก

รูปร่างที่งดงามที่ปรากฏอยู่ในกระจก ลายเส้นราบรื่นแจ่มชัด รูปร่างสูงใหญ่ บำรุงได้ดีที่สุดก็คือผิว นี่ของพี่ เตรียมไว้ให้พี่เอา ไปอเมริกา ขั้นแรกก็คือการปลูกผิวหนัง

ทั้งชีวิตของฉันก็เป็นของพี่ แล้วมีอะไรที่ทำไม่ได้

ในวงศ์ตระกูลไม่มีคนไหนที่ไม่ใช่หมาไนเสื้อโคร่ง หน้ากาก หนังอันเหมือนจริงนี้ก็เพื่อที่จะจัดการมนายเลยเอากลับมาวันนั้น วรพลเพิ่งรอดชีวิตจากการผ่าตัด มนายก็เลยมาดู หลายชายที่ สมควรตายคนนี้ตายหรือยัง

ธัชชัยจะให้เขาได้สมใจได้ไง เลยสั่งทำหน้ากากหนังนี้ออกมา เพื่อที่จะหลอกมนาย ยืนยันว่าแม้วรพลจะเสียโฉม แต่ก็ไม่ได้สูญ เสียความสามารถในการบริหารบริษัท ด้วยเหตุนี้จึงดับความ ใจดีของมนายทิ้ง

ครั้งนี้ เขาจะใช้วิธีนี้มาลองใจเธอ วังสา ฉันจะดูว่าเธอจะ บริสุทธิ์สะอาดได้ขนาดไหน

เขาให้พ่อบ้านภูษิตช่วยเขาใส่หน้ากากหนัง พ่อบ้านภูษิต ลำบากใจมาก ท่านชายให้ดูรองท่านชายให้ดี ไม่น่าเชื่อว่าตัว เองก็เป็นผู้สมคบด้วย

ทันใดนั้น หน้ากากหนังที่แปลกประหลาดและอัปลักษณ์ก็ออก มาในกระจก หน้าตาที่หล่อเหลานั้นท่วมนองไปในหนังหมด
พ่อบ้านภูษิตเห็นหน้า ใบที่แปลกประหลาดนี้ ในกระเพาะ เหมือนอยากอ้วกขึ้นมา

สุดท้ายทนความเกลียดชังแล้วใส่เครื่องเปลี่ยนเสียงให้ธัชชัย อันนี้จะทําให้เสียงของเขาเหมือนวรพล นี่ก็คือแสดงละครต้อง แสดงให้มันครบชุด ไม่งั้นมันจะไม่สนุก

หวังว่าจสาเธอจะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง

“ พ่อบ้านภูษิตไปเชิญคุณวจสาที่ทั้งสวยทั้งใจดีคนนั้นเข้ามา สมใจพวกเธอแล้ว”

หน้าที่แปลกประหลาดของธัชชัยคู่กับเสียงแหบที่แก่ๆ ทำให้ พ่อบ้านภูษิตหนาวสั่น” ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้”

ในห้องนอน วังสากำลังเหม่อลอย ดูแสงสว่างของข้างนอก ใจ

ก็ลอยไปไหนก็ไม่รู้

คุณ………….. น่าจะเป็นคุณผู้หญิง ท่านชายรออยู่ที่เรือน หอข้างบน เชิญขึ้นไปเลยค่ะ” พ่อบ้านภูษิตยังไม่ลืมห้ามเปิดโปง เรื่องของรองท่านชาย เรียกวังสาอย่างระมัดระวัง

“วจสาสติกลับคืน แล้วพูดว่าอ้อ ทั้งตัวดูเหมือนหดหู หงอยเหงาไม่มีชีวิตชีวาแล้วเดินขึ้นข้างบน

คุณผู้หญิง …..พ่อบ้านภูษิตเรียกไปอย่างอดไม่ได้

วัจสาหยุดเดินแล้วถามว่า “มีไร?”

พ่อบ้านภูษตแววตาหลบหนีแล้วพูดว่า “ไม่มีไรครับ สุขสันต์วันแต่งงานครับ

วัดสามอย่างเพื่อนขอบคุณค่ะ ค่าขอบคุณอันนี้รวมไปถึง

การตรอมใจแค่ไหน มีแค่เธอคนเดียว เธอขึ้นบันไดแล้ว ให้กำลังใจตัวเอง ยังไงก็ได้เป็นสะใภ้ของ วงศ์ตระกูลศรีทองแล้ว

งั้นก็ดูแลวรพลดีๆ นี่คือหน้าที่ของเธอ แม้ว่าเขาจะเสียโฉม แล้วก็ตาม ไม่แน่เขาอาจไม่น่ากลัวอย่างที่คิดก็ได้ อีกอย่างเมื่อ ก่อนเธอก็ไปสถานสงเคราะช่วยดูแลเด็กบ่อยๆเหมือนกัน เธอ ต้องดูแลวรพลได้ดีแน่ๆ

กำลังใจอันนี้ประคองเธอผลักประตูอันใหญ่นี้ที่ระเบียง เธอ คิดไม่ถึงว่า ข้างในเปิดไฟไว้ ยังคิดว่าเสียโฉมแล้วจะไม่กล้าให้ คนอื่นเห็นหน้าเขาได้ วรพลคงเป็นคนที่เปิดเผยไม่เลห์เหลี่ยม

ผ่านไปจากกลีบดอกกุหลาบสองข้าง วัดสาค่อยๆเดินเข้าไป ห้องนอนเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้ ดมแล้วรู้สึกผ่อนคลาย ร่างกายที่แข็งของวันสาก็ค่อยๆ ผ่อนคลายลง เดินไปอย่างที่ละ ก้าวที่เตียงแต่งงานอย่างปีติยินดี

คืนนี้ก็คือวันแต่งงานของเธอ ยังไงผู้หญิงทุกคนก็ต้องเคยฝัน หวาน สามีของเธอนอนอยู่บนเตียง กลับหลังให้เธอ ดูจากด้าน หลัง รูปร่างของวรพลสูงใหญ่ เธอนึกถึงที่วราลีพูด ถ้าวรพลไม่ได้ เสียโฉม ต้องเป็นคนที่หล่อเหลามาก

เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าหันหลังไปแล้วเขาจะมีหน้าตายังไง ตนเองก็เตรียมตัวในใจ
ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ต้องหวาดกลัว ไม่ต้องแสดงความกลัวออก มา นี่คือการให้เกียรติผู้อื่นที่ดี

เขาหายใจเข้าไปลึกๆ แล้วควบคุมอารมณ์ที่ตื่นเต้น “สวัสดี ฉันเป็นภรรยาของนาย วังสา

“อืม” คนที่อยู่บนเตียงมีเสียงที่แก่ๆและต่ำๆ วัจสาฟังแล้ว ตะลึง เส้นเสียงของเขาก็ถูกเผาและทำลายไปแล้ว ทันใดนั้นรู้สึก สงสารเขามาก

ธัชชัยที่นั่งอยู่บนเตียงสีหน้าเริ่มไม่ดีขึ้นมา เสียงยังถือว่าสงบ แต่ไม่รู้ว่าถ้าเจอหน้าของเขายังสงบอย่างนี้ไหม เขาค่อยๆหัน หลัง หน้าที่น่ากลัวและถูกเผาก็ปรากฏในสายตาของวันสา

แม้ว่าเธอจะทำใจมาหลายครั้งแล้ว แต่วจสาก็ตกใจมาก เสียง ลั่นนั้นก็ถูกเธอปิดเข้าไปในปาก กลืนลงถึงลำคอ ตอนนี้เขากลัว มากจนตัวสั่นทั้งตัว

ใบหน้าของคนคนนี้ มันไม่ถือว่าเป็นหน้าแล้ว ใบหน้านี้เต็มไป ด้วยแผลเป็นสีน้ำตาล พื้นที่ที่ถูกเผาทำให้เขาดูน่ากลัวมาก ใบหน้ามันอัปลักษณ์ถึงขั้นนี้แล้ว วัดสาไม่กล้าลืมตามองเขาเลย

ทําไม? กลัวหรอ ?ถ้ากลัวก็ร้องออกมาสิ

ธัชชัยเห็นเธออดทนมาอย่างนี้ก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมา ทั้งๆที่ เกลียดชัง ใบหน้าของเขา แล้วยังทำตัวอย่างสงบ ผู้หญิงคนนี้ ทำไมถึงเสแสร้งขนาดนี้

แต่เขาไม่รู้ว่า วัจสาแค่ไม่อย่าทำลายจิตใจของเขาที่เป็นคนบาดเจ็บ วังสาพยายามที่จะทำตัวให้สงบ ปิดตาแล้วค่อย ลืมตาไม่กลัว

ธัชชัยอยากจะฉีกหน้ากากเจ้าเลห์ของเธอทิ้ง ดูสิว่าเธอจะเส แสร้งไปถึงไหน เขาค่อยๆลงจากเตียง ยื่นมือที่เป็นบาดแผล เสมือนตะขาบไปหาจสา

“ไม่กลัวก็ดี ฉันยังกลัวเธอไม่ชอบฉัน วังสา ให้ฉันจับหน้าเธอ หน่อย”

แต่ในการมองเห็นของวังสา มันเหมือนเป็นหนังสยองขวัญ แล้วยังต้องทนการกลัวของในใจ เห็นภาพนี้แล้ว มันคือความ กลัวในใจที่ลึกๆ ถ้าถูกมือจับ ก็คงหวาดกลัวแน่ๆ

“ทำไมไม่เข้ามาล่ะ จะให้ฉันเดินไปหาเธอหรอ หรือว่าเธอรู้สึก

ว่าหน้าตาของฉันน่าเกลียดชัง ขี้เหร่? ปิดไฟก็ได้แล้ว มันคือคืน

แต่งงานของพวกเราทั้งสอง เธอให้ฉันกอดเธอหน่อย ฉันไม่ได้ สัมผัสคนนานแล้ว…….

ฮัม ผู้หญิงคนนี้ จะเสแสร้งไม่ลงล่ะสิ ความกล้าแค่นี้ยังคิดที่จะ มีจุดประสงค์ต่อวงศ์ตระกูลศรีทอง?

คำพูดสุดท้ายที่ธัชชัยพูดดูเหมือนน่าสงสารมาก ในใจที่หวาด กลัวก็เกิดความอ่อนนุ่มขึ้นมา เธอทำใจแล้ว เดินขึ้นไป “ฉันเดิน ไป ไม่ต้องปิดไฟ ฉันไม่ได้รู้สึกหน้าเธอขี้เหร่และแปลกประหลาด เธออย่าดูถูกตนเอง”

งั้นก็ดี งั้นเรามาเริ่มเข้าเรือนหอกัน นี่เป็นค่ำคืนที่ล้ำค่าธัช ชัยค่อยเข้าใกล้วจสา จนจับถูกมืออันเล็กเหมือนไม่มีกระดูก
ในใจของวังสําคัดค้านมาก จริงด้วยยังไม่ได้ เธอจับโดนแผล เป็นที่ทํๆนูนๆ กระเพาะก็เหมือนจะอ้วก