บทที่ 36 รู้สึกว่าฉันยังถือว่ามีความเห็นอกเห็นใจ เธออยู่ใช่ไหม

ไม่นานธิชาก็เข้าใจแล้วว่าอย่ากินอิ่มเกินไปของผู้ชาย คนนี้พูดหมายความว่าอะไร……..

สถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่สกปรกโสโครกที่สุดที่เธอเคย เห็นมาตั้งแต่เกิดจนอายุสิบเก้า

ผู้หญิงที่ยืนเรียกแขกข้างนอกแต่งตัวโป๊เกินระดับที่เธอ คาดคิดไว้เยอะมาก บางส่วนนั้นไม่ใช่เพียงแค่เสื้อผ้า ปกปิดร่างกายไม่ได้ แต่เป็นเปลือยกายแล้ว

สถานที่นี้เห็นได้ชัดว่าไม่เหมือนกับไนต์คลับหรูแบบนั้น ที่เธอเคยไปเป็นบางครั้ง

สถานที่แบบนั้นยังให้ความสำคัญกับความเขินอายของ ผู้หญิงบ้าง ไม่ได้โจ่งแจ้งขนาดนี้

อีกอย่างลูกค้าเหล่านั้นก็ไม่ถึงขั้นอยู่ข้างนอก……..

สรุปแล้วธิชามองเห็นภาพจำกัดที่เกินขอบเขตที่เธอรับ

ได้เยอะมาก
เธอก้มหน้าไปยอมดู ธาวิน งกอดเอวเธอไว้ แรงหนัก ขึ้นเรื่อยๆ ยังพูดด้วยความหมายลึกซึ้ง “เห็นหรือยัง นี่ เป็นแหล่งสกปรกที่สุดในเมือง แม้แต่พนักงานระดับเงิน เดือนก็ไม่เข้าออกสถานที่แบบนี้ ผู้ชายที่มาใช้บริการ สถานที่แบบนี้ไม่ก็เป็นนักโทษหนีคดีที่อันตราย หรือไม่ก็ วัยรุ่นมีปัญหา มากกว่านั้นก็คือคนงานยากจน คนระดับ ล่างสุดของสังคม”

ธิชาขมวดคิ้วเล็กน้อย ถึงแม้จะหลบสายตา แต่ยังคงได้ กลิ่นแสบจมูกของที่นี่

เธอก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว รู้ว่ากลิ่นเหม็นคาวแบบนี้มาจาก

ไหน

ส่วนผู้ดูแลที่นี่ก็คงรู้ว่าที่นี่มีกลิ่นเหม็นไม่น่าดม ดังนั้นถึง ได้ใช่น้ำหอมราคาถูกกลิ่นแรงอย่างหนึ่งเพื่อไปปกปิดมัน

น้ำหอมกลิ่นแรงคุณภาพต่ำ กลิ่นมั่วสุมระหว่างชาย

ตามที่คาดการณ์ไว้อาหารที่ริชาเพิ่งกินเข้าไปไม่นาน กำลังปั่นป่วนในกระเพาะ

อารมณ์ของเธอเดิมทีก็แย่อยู่แล้ว ตอนนี้ไม่สามารถ แสดงสีหน้าที่ดีได้เลยจริงๆ
เธอเม้มปาก เงยหน้ามองธาวิน

“คุณพาฉันมาสถานที่แบบนี้ก็เพื่อจะข่มขู่ฉันใช่ไหม เรื่องเมื่อคืนไม่มีวันผ่านไปแล้วใช่ไหม? ธาวินคุณนี่มัน ช่างเป็นผู้ชายที่ใจแคบคิดเล็กคิดน้อยจริง”

ธาวินมองเธอทั้งอายทั้งโกรธกระสับกระส่ายไปทั้งตัว กําลังจะอ้าปากหัวเราะเยาะ

ห้องเล็กๆด้านข้างที่กำลังร้อนแรงกันอยู่มีเสียงผู้หญิง กรีดร้องเสียงแหลมน่ารันทด เหมือนดั่งหมูถูกเชือด

ธิชาเอามือปิดหูของตัวเอง ใบหน้าอดกลั้นจนแดงก่ำ

ธาวินถามเธอเหมือนยิ้มแต่ไม่ยิ้ม “เทียบแบบนี้แล้ว รู้สึก ว่าฉันยังถือว่าเห็นอกเห็นใจเธออยู่ใช่ไหม อย่างน้อยก็ไม่ เคยให้เธอกรีดร้องอย่างรันทดขนาดนี้ คือ?”

ในสายตาธิชาเต็มไปด้วยความอดกลั้น ถ้าหากไม่ใช่ เพราะด้านหลังเขายังมีผู้ช่วยและบอดี้การ์ดหลายคนตาม อยู่

เธออยากตะโกนด่าจริงๆ

เธออยากหาโอกาสรีบหนีไปจากสถานที่สกปรกน่ากลัวนี้ให้เร็วที่สุด

แต่ธาวินกอดเอวเธอไว้แน่นตลอดเวลา แม้แต่โอกาสหนี ก็ไม่ให้เธอเลย

ริชาถูกเขากอดไว้ในอ้อมกอด ตระเวนในไนต์คลับ ใต้ดินทั้งหลังหนึ่งรอบเต็มๆ

สถานการณ์น่ากลัวต่างๆล้วนให้เธอเห็นกับตา คืนนี้เกรง ว่าต้องฝันร้ายแน่

ขณะนี้เป็นกลางวันแท้ๆ ที่นี่กลับมืดมิดเหมือนดั่งกลาง คืน ในสถานที่ลึกลับมิดชิดสุดยอด มีแสงไฟสีสันงามตา อันคลุมเครือสั่นไหวอยู่บ้าง

บรรยากาศแบบนี้ เป็นที่เหมาะแก่การค้าประเวณีอย่าง

แน่นอน

ตอนแรกคิดว่าธาวินพาเธอมาที่นี่ เพียงเพื่อข่มขู่สั่งสอนเธอเท่านั้นแต่หลังจากตระเวนแล้ว ธาวินพาเธอเข้าออฟฟิศห้องหนึ่ง
ออฟฟิศแสงไฟสว่าง และไม่มีกลิ่นเหม็นแบบนั้น ถือว่า เป็นสถานที่ปกติ ธิชารู้สึกโล่งอก

ธาวินเดินไปหน้าโต๊ะทำงาน นั่งลงบนเก้าอี้หนังที่อยู่ตรง กลาง

เขาตบที่ขาของตัวเอง ให้ธิชามา

ธิชาไม่ยอมนั่งบนตักของเขา ยอมที่จะยืน

ไม่นานก็มีผู้หญิงสวมชุดกระโปรงรัดรูปสีดำคนหนึ่งเคาะ ประตูเข้ามา

ผู้หญิงคนนี้รูปร่างเซ็กซี่ ความสูงมาตรฐานนางแบบอวบ อิ่มก้นโด่ง ทั้งๆที่ผอมมาก แต่กลับอวบอั๋นมีน้ำมีนวล แค่ดู ก็คือแบบที่ผู้ชายต่างก็ชื่นชม

เธอแต่งหน้าบางๆอย่างประณีต ใบหน้าเย็นชาอย่างมาก สายตาก็เย็นเยือก

ทันใดนั้นธิชารู้สึกว่าเธอค่อนข้างคุ้นเคย เพียงแค่นึกชื่อ

ไม่ออกในทันที

สายตาของผู้หญิงมองไปที่ตัวธาวินก่อน จากนั้นถึงเห็นธิ ชาที่ยืนอยู่ด้านข้าง เธอก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างไม่ชัดเจน ในสายตานั้นเห็นได้ชัดว่าแปลกใจ

แต่ว่าเธอรีบปิดบังความรู้สึกแปลกใจนั้นทันที กลับคืน สู่สายตาเย็นชา สวมส้นสูงปลายแหลมยืนข้างหน้าธาวิน สีหน้าเรียบเฉย

ก้มตัวเล็กน้อย ยื่นเอกสารในมือไปให้กับธาวิน

“คุณชาย นี่เป็นบัญชีของไตรมาสที่แล้ว ฉันตรวจสอบ อย่างละเอียดแล้ว แน่ใจแล้วว่าไม่มีปัญหา

ธาวินพลิกดูผ่านๆ ไม่นานก็ปิด ดูเหมือนจะแสดงอารมณ์ พอใจ จากนั้นก็ตบหลังมือเธอเบาๆ

“คุณทำงานละเอียดมาตลอด ผมวางใจมาก”

ใบหน้าผู้หญิงมีรอยยิ้มจางๆ ก้มตัวเทน้ำชาให้เขาอย่าง เคารพและอ่อนโยน

ได้ยินธาวินพูดอย่างเรียบเฉย “ไพลิน ผมมาวันนี้ มีงาน อื่นจะมอบหมายให้คุณ”

ไพลินยกน้ำชาให้ พูดอย่างเคารพ “คุณชายพูดเลยค่ะ”
ธาวินมือข้างหนึ่งยกแก้วน้ำชา จีบไปจําหนึ่ง งอนิ้วมืออีก ข้างหนึ่ง เคาะโต๊ะเบาๆ เพื่อเรียกธิชามา

ธีชารู้สึกมึนงง เดินเข้าไปหลายก้าวอย่างไม่เต็มใจ รู้สึก ไม่สบายใจ

เขาคงไม่ได้จะทิ้งเธอไว้สถานที่นี้จริงๆหรอกนะ?

“นี่คือธิชา หลายปีก่อนคุณน่าจะเคยเจอแล้ว ปีนี้อายุ สิบเก้า ไม่เด็กแล้ว ผมไม่อยากเอาไว้ข้างกายเป็นคน ไร้ประโยชน์ที่ทำอะไรไม่เป็นเลย งานที่คุณรับผิดชอบ เหมาะกับผู้หญิง ผมให้ธิชาติดตามคุณชั่วคราว ฝึกความ สามารถหน่อย คุณมีเวลาก็สอนเธอด้วย แนะนำหน่อย เรื่องอันตรายอย่าให้เธอยุ่งเกี่ยว ควบคุมงานดูบัญชี หน่อยก็พอ”

ธิชาอึ้งอยู่กับที่ มองเขาอย่างตื่นตระหนก

ตลอดมาธาวินไม่อนุญาตให้เธอถามเรื่องธุรกิจ เรื่องเล็ก ทุกอย่างก็ไม่อนุญาตให้เธอยุ่งเกี่ยว

ห้องหนังสือของเขาในคฤหาสน์ติดตั้งล็อกลายนิ้วมือ อดมาไม่เคยอนุญาตให้เธอเข้า ตลอด

วันนี้เขาพาเธอมาที่นี่ก็ไม่ได้เอ่ยล่วงหน้าเลย ธิชาไม่ได้ เตรียมใจเลยแม้แต่น้อย
สีหน้าของไพลินก็แสดงถึงความไม่เข้าใจ เธอขมวดคิ้ว เล็กน้อย พูดอย่างลำบากใจ “แต่ว่าคุณชาย ธุรกิจในมือ ฉันล้วนไม่เหมาะสมให้ผู้ช่วยหญิงมาทำ………….

ในที่สุดเขาก็คิดว่าแล้วว่าไพลินคนนี้เป็นใคร

นี่เป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ธาวินรับมาฝึกอบรมใต้บังคับ บัญชาเขาเมื่อหลายปีก่อน

คนเก่งข้างกายธาวินไม่น้อย มีที่เป็นนักฆ่าโดยเฉพาะ และมีเชี่ยวชาญด้านธุรกิจ และมีทำด้านเครือข่ายโดย เฉพาะ ไพลินไม่รู้ว่ารับผิดชอบอะไร

เธอจำได้แค่ว่ามีอยู่ช่วงหนึ่งไพลินไปหาธาวินที่ห้อง หนังสือในคฤหาสน์ประจำ ครั้นนั้นเธอก็แค่อายุสิบกว่าปี เท่านั้น น่าจะเป็นคนที่เขาให้ความสำคัญ

การปฏิเสธอ้อมค้อมของไพลินทำให้สีหน้าของธาวิน เคร่งขรึมในทันที

เขาสีหน้าเรียบเฉย น้ำเสียงต่ำและไม่ให้พูดแทรก “ผม ไม่ได้เพิ่มผู้ช่วยให้คุณ แต่ให้คุณพาเธอทำงาน สอน ความรู้ให้กับเธอ”

เขาพูดแบบนี้ ความจริงในใจไพลินยิ่งไม่พอใจ
เธอคืบคลานพยายามอยู่ข้างธาวินมาตั้งกี่ปีกว่าจะ ได้ครอบครองอำนาจทุกวันนี้ ตำแหน่งของเธอจะถูก สะเทือนอย่างง่ายดายไม่ได้

ตอนนี้ธาวินอยู่ดีๆก็พาผู้หญิงคนนี้มา รับประกันยากว่า พาเธอออกมาแล้วจะแบ่งอำนาจในมือเธอไปหรือไม่

แต่ว่าสีหน้าเขาแบบนี้ ไพลินไม่กล้าพูดไปเรื่อยแม้แต่คำ

เดียว

จึงได้แค่พูดอย่างเคารพและเชื่อฟัง “ค่ะ ไพลินเข้าใจ แล้ว จะสอนคุณธิชาอย่างตั้งใจแน่นอน”

สีหน้าของธาวินถึงได้อ่อนโยนขึ้นมาบ้าง เขายกมือจับ หน้าของไพลิน ยิ้มอย่างไม่ชัดเจนอยู่ครู่หนึ่ง

ถึงแม้จะแค่ครู่เดียว สายตาของไพลินกลับประกายเป็นเงา ตื่นเต้นอย่างมาก