บทที่ 35 ไม่เชื่อฟังอีกแล้ว อยากโดนสั่งสอนอีก ใช่ไหม

ร่ชาขมวดคิ้วเล็กน้อย สายตาอันเย็นชามองอยู่บนหน้า เขา นานมากไม่พูดสักคำ

พี่สะใภ้เป็นแค่คำเรียกหนึ่งเท่านั้น ไม่ใช่ว่าเธอไม่ สามารถผ่านอุปสรรคในใจถึงไม่สามารถเรียกได้

เธอรู้สึกว่าตลก

ความสัมพันธ์ของทั้งสามคนตลก ส่วนญาณินยิ่งน่าเศร้า และน่าตลกคุกเข่าอยู่บนพื้นอย่างไร้ขีดจำกัดของศักดิ์ศรี อย่างสิ้นเชิง

ธาวินเห็นเธอไม่ยอมพูด หรี่ตาเล็กน้อย มือที่พยุงสะโพก ของเธอเลื่อนมาที่หน้าอกอย่างฉับพลัน บีบเธอไปทีหนึ่ง ซึ่งมีเสื้อในอันนุ่มนวลกั้นอยู่

ธิชาตัวสั่น และยังอยู่ต่อหน้าญาณิน แก้มเร่าร้อนขึ้นมา จนเกือบจะแผดเผาทันที

เธอกระทืบเท้าไม่แรงไม่เบาพยายามจะขัดขืนลงมา จากตักของเขา ธาวินกลับไม่ยอมแล้วกอดเอวของเธอไว้ ความโค้งของมุมปากดูขี้เล่นและแววความเคร่งขรึม “ไม่ เชื่อฟังอีกแล้ว อยากโดนสั่งสอนอีกใช่ไหม?”
ธิชาขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิม

ตอนแรกคำพูดนี้ไม่ได้เกินเลยอะไร แต่เชื่อมโยงกับ พฤติกรรมของเขาเมื่อครู่ บวกกับน้ำเสียงของเขามีความ คลุมเครือที่ไม่ปิดบังเลย ทำให้ธิชามีความรู้สึกอับอาย เป็นพิเศษ

ถึงแม้ในงานหมั้นของเขา รวมถึงญาณินด้วย ผู้ดีไฮโซ ทั้งหมดในเมือง รวมถึงทั่วจังหวัดภาคใต้ทั้งแปดล้วนเห็น วิดีโอรักอันเร่าร้อนของเธอกับธาวินแล้ว ถึงแม้จะเป็น ฉบับเซนเซอร์ก็ตาม

แต่ธาวินอยู่ต่อหน้าญาณินลงไม้ลงมือพูดจาคลุมเครือ กับเธอ เธอยังคงรู้สึกรับไม่ได้

เธอหน้าเกร็ง หัวเราะเยาะในใจคิดว่าศักดิ์ศรีคงยังทุบไม่ ละเอียดมั้ง

ภาพลักษณ์ของเธอต่อหน้าญาณินบริสุทธิ์ไร้เดียงสาต ลอดมา ตอนนี้แค่ชั่วค่ำคืนกลายเป็นน้องสาวที่ยั่วยวนพี่ ชาย บทบาทเปลี่ยนเร็วเกินไป ทันใดนั้นเธอยังปรับไม่ทัน

แต่ทว่าระหว่างที่เธอกับธาวินต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกัน ญาณินกลับพูดขึ้นเองก่อนเพื่อบรรเทาสถานการณ์
“วิน ธิชาเรียกฉันยังไงก็ไม่เป็นไร คุณอย่าทําให้เธอ ลำบากใจเลย ในใจฉันยังคิดว่าเธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของ ฉัน เธอเป็นน้องสาวคุณ และเด็กกว่าฉันเล็กน้อย ฉันจะ ปฏิบัติต่อเธอเหมือนน้องสาวของฉันเอง ฉันไม่แย่งอะไร กับน้องสาวหรอก………………

ธาวินดูเหมือนหัวเราะไปทีหนึ่ง สีหน้าของธิชายิ่งเย็นชา กว่าเดิม ฉวยโอกาสตอนที่เขาปล่อยมือในที่สุดก็มีโอกาส ถีบขาเขาแล้วขัดขืนลงพื้นได้แล้ว

เธอเดินไปหลายก้าวยืนอยู่ที่ไกล ยืนมองธาวินจับ ใบหน้าของญาณินอย่างเย็นชา จากนั้นก็พยุงตัวเธอขึ้น มาจากพื้น

เขาหัวเราะเบาๆ พูดสรุปดูเหมือนพอใจพอสมควร “ยัง คงเป็นคุณนายธนาภูวนัตถ์ในอนาคตที่น่ารักเชื่อฟัง หน่อย”

ญาณินจับมือเขาอย่างระมัดระวัง ในสายตาเต็มไปด้วย ความหลงใหลที่มีต่อผู้ชายคนนี้

เธอกัดริมฝีปาก พูดอย่างถ่อมตัวมาก “วินคุณวางใจ หลังจากกลับไปแล้วฉันจะคุยกับแม่ดีๆ เรื่องแบบนี้จะไม่ เกิดขึ้นอีก ธิชาก็คือน้องสาวของฉัน ฉันคิดตกแล้ว ต่อไป ก็จะอยู่ร่วมกับเธอเหมือนเมื่อก่อน ฉันจะยอมเลี่ยงให้น้อง สาวทุกเรื่อง จะไม่เกิดเรื่องไม่ดีกับเธอ”
ธาวินหัวเราะอย่างเรียบเฉย ฝ่ามือวางอยู่บนหลังมือเธอ ตบเบาๆ “ดีมาก คนในครอบครัวก็ต้องเป็นแบบนี้”

ชายืนอยู่กับที่สีหน้าเย็นชา ในใจรู้สึกขยะแขยง คลื่นไส้จนเกือบจะอ้วกออกมาแล้ว

อยู่ในสมัยอย่างทุกวันนี้แล้ว ธาวินยังสามารถกอดซ้าย คนขวาคนต่อหน้าคู่หมั้นตัวเอง

แต่ญาณินยังรู้สึกเหมือนสมเหตุสมผล

น่าจะเป็นเพราะอำนาจและเงินทองของผู้ชายคนหนึ่ง สะสมได้ถึงระดับหนึ่งแล้ว ก็ทำให้ผู้หญิงมากมายยอม สละศักดิ์ศรีเพื่อแย่งชิงกัน

ญาณินน่าจะเป็นคนรู้เรื่อง ในเมื่อทำให้ธิชาตายไม่ได้ ต่อหน้าก็ทําได้แค่อดทนแล้ว

ยังไงเสียตระกูลผู้ดีมีอำนาจ ไม่มีผู้ชายที่ไม่เหลวไหล ถ้ามี งั้นก็ต้องเพราะไม่ไหว ขอแค่ไหว ถ้าไม่วุ่นวายกับ ผู้หญิง ก็ต้องเลี้ยงพวกเด็กผิวขาวหน้าตาดีกลุ่มหนึ่งไว้ มั่วสุมแน่นอน
หลังจากดูละครวุ่นวายนี้เสร็จแล้ว ธิชาแม้แต่อารมณ์กิน ข้าวก็ไม่มีแล้ว

วันนี้เป็นวันสุดสัปดาห์ เธอไม่ต้องไปเรียน ตอนแรก อยากกลับไปนอนต่อที่ห้อง

แต่เพิ่งนอนลงไปห่มผ้าแล้ว แขกไม่ได้รับเชิญก็มาหา เรื่องเธอ

ธาวินนั่งที่ขอบเตียง บนหน้าอันหล่อเหลามีรอยยิ้มเล็ก น้อย เรื่องของเมื่อคืนดูเหมือนผ่านไปอย่างสิ้นเชิงแล้ว เขาดูแล้วเหมือนอารมณ์ดี

ในใจของธิชากลับไม่ได้ผ่านไปง่ายขนาดนั้น

ธาวินไม่ได้ออกเสียง เธอก็แสร้งทำเป็นไม่สนใจ พลิกตัว หันหลังให้เขาท่าทางเกินจริง

ขณะที่กำลังจะใช้ผ้าห่มคลุมหัว ธาวินกลับดึงผ้าห่มของ เธอออก

เขาตบก้นเธอเบาๆ น้ำเสียงผ่อนคลาย “ฉันว่าเธอก็ไม่ได้ ง่วงเท่าไหร่ ลุกขึ้นเถอะ เตรียมตัวกินอะไรหน่อย วันนี้พา เธอไปเดินดูสถานที่ดีๆแห่งหนึ่ง”
ธิชาสงสัยในใจ

ผู้ชายคนนี้ปกติยุ่งมากจริงๆ นอกจากเวลาพักผ่อนตอน กลางคืนแทบจะไม่อยู่ในคฤหาสน์เลย

สําหรับเขาแล้วก็ไม่ได้มีวันหยุดสัปดาห์อะไร โดยเฉพาะ หนึ่งปีนี้มา อำนาจใหญ่ของตระกูลธนาภูวนัตถ์ตกอยู่ใน กำมือของเขา

ตระกูลธนาภูวนัตถ์หลายสิบปีในอดีตอาศัยธุรกิจที่พูด ออกมาไม่ได้จนร่ำรวยจริง แต่ว่าหลายปี ผ่านการบริหาร โดยมือชรัณจนขาวสะอาดขึ้นเยอะ อย่างน้อยดูจาก ภายนอกแล้วก็ดูหรูหรา

นอกจากธุรกิจในวงการเหล่านั้นแล้ว ตระกูลธนาภูว นัตถ์ในจังหวัดภาคใต้ทั้งแปดอุตสาหกรรมชั้นนำสำคัญ มากมายล้วนทำถึงขั้นผูกขาด ในศูนย์การค้าที่เปิดเผย บริสุทธิ์นั้นมาแรงอย่างขวางไม่ได้

ธิชาจำไม่ได้แล้วว่านานแค่ไหนที่ธาวินไม่ได้ใช้เวลาโดย เฉพาะพาเธอออกไปเดินเล่นแล้ว ตอนนี้ยิ่งอดสงสัยไม่ ได้

เธอเดาไม่ออกว่าเขาจะทำอะไร ปฏิเสธอย่างขอไปที “ฉันง่วง ปกติเรียนด้วยทํางานด้วยเหนื่อยมาก วันนี้ฉันแค่ อยากนอนดีๆสักวัน”
ธาวินเงียบไปหลายวินาที ฝ่ามืออันอุ่นร้อนก็ครอบคลุม อยู่บนความนุ่มนวลของเธอ ลูบคลำไปอย่างไม่หนักไม่ เบา “ก็ดี งั้นก็นอนพร้อมกันทั้งวัน”

” หมาปัดมือลามกของเขาออกทันทีด้วยความ ตกใจกลัว

ทั้งวันจะไหวได้ยังไง

มากสุดเธอทนรับธาวินได้สี่รอบ มากกว่านั้นต้องสลบไป แน่นอน

เขาเห็นสายตาเธอเขียนว่าต่อต้าน จึงอดขมวดคิ้วไม่ได้ หัวเราะเบาๆ “ก็เธอพูดเองว่านอนหนึ่งวันไม่ใช่เหรอ ฉัน ให้ความร่วมมือกับเธอ”

นอนทั้งวันที่เธอพูดกับนอนทั้งวันที่เขาหมายถึงมันจะ เป็นเรื่องเดียวกันได้เหรอ

สุดท้ายธิชาก็ต้องยอมแล้วลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว

ก่อนออกไปเธอหยิบเสื้อฮู้ดและกางเกงยีนอย่างเรียบ ง่าย ถูกธาวินรังเกียจโยนทิ้ง

เขาเลือกกระโปรงสีแดงเข้มตัวหนึ่งจากตู้เสื้อผ้าด้วยตัวเอง ถึงแม้จะเป็นผ้าไหมพรมเหมาะสมกับปลายฤดู ใบไม้ร่วง และไม่ได้โป๊ แต่คอออกแบบเปิดไหล่ข้างหนึ่ง คู่ กับใบหน้าเล็กๆอันมีเสน่ห์ของธิชา บุคลิกและรูปร่างล้วน ดึงดูดสายตาคนมาก

ทั้งๆที่เขาเป็นคนเลือกกระโปรงบังคับให้เธอใส่เอง

พอเธอใส่อย่างเชื่อฟังแล้ว เขากลับมองตั้งแต่หัวจรด เท่าหนึ่งรอบ จากนั้นเม้มปากแสดงความคิดเห็น “เชอะ ทำไมเธอใส่อะไรก็ใส่ออกมาได้แรดขนาดนี้ มิน่าผู้ชาย เห็นเธอแล้วก็อยากจะเอา”

“ริชาขมวดคิ้วอย่างแรง สีหน้าหม่นหมอง

ธิชามีอาการน้ำตาลในเลือดต่ำ ถึงแม้ว่าเธอจะกินไม่ลง ธาวินก็บังคับให้เธอต้องกินvอาหารก่อนเที่ยงก่อนออกไป ข้างนอก

เธอจึงนั่งกินข้างที่โต๊ะอาหาร จนกระทั่งกินไปสิบกว่านาทีธาวินพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “อย่ากินอิ่มเกินไป เดี๋ยว จะมีปัญหา”
ธิชารู้สึกถึงความผิดปกติ จึงถามโดยจิตใต้สำนึก “คุณ จะพาฉันไปไหนกันแน่?

ธาวินพาเธอไปไนต์คลับใต้ดิน หรือเรียกกันว่าเขตค้าประเวณี