บทที่ 33 พี่จะเอาชีวิตฉันหรอ พี่ชาย

เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างชายและหญิงไม่ถึงขั้น สุดท้ายนั้นไม่สามารถบรรยายได้และไม่สามารถพิสูจน์ ได้

ธิรารู้หลักการที่ว่าทำเลยเถิดไปก็เท่ากับไม่ค่อยได้ทํา เธอพยายามอย่างเต็มที่ในการดึงตัวเองออกมาแล้ว ถ้า หากธาวินไม่เชื่อเธอ ผลลัพธ์มีแค่ตายทางเดียวเท่านั้น

สิ่งที่เดิมพันได้นอกจากความคิดที่เปลี่ยนแปลงไปร้อย แปดพันเก้าของเขา ก็คงอาศัยได้เพียงความสัมพันธ์เก่า เล็กน้อยที่น่าสงสัยนั้นแล้ว

สายตากของธาวินมองไปที่ริมฝีปากเธอ นานมากโดย ไม่ได้ละสายตาออก

ตอนนั้นธิชาในสายตาเขาเป็นสาวน้อยที่อ่อนแอไร้เดียง สา เธอดูแล้วอ่อนเยาว์ขนาดนี้ สดใสและสวยงาม

เธอเคยเป็นแค่เด็กที่ไร้เดียงสาพึ่งพาอาศัยเขา……..

ไม่เคยปิดบังความผูกพันและความหลงใหลที่มีต่อเขา

เลย

ถ้าหากไม่มีการปรากฏตัวของดนัยกฤต ธาวินคงไม่มีโอกาสสงสัยว่าเธอจะชอบผู้ชายคนอื่น

เพราะว่าครั้งแรกทุกอย่างที่เธอมีเป็นของเขาหมด

ในใจธาวิน ผู้หญิงคนนี้ที่โตมาพร้อมกับเขาก็เหมือนกับ

อุปกรณ์เสริมของเขา เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าวันหนึ่งธิชาอาจจะหนีไปจากกำ

มือของเขาได้

ธาวินมองดูสภาพตัวสั่นของเธอ ท่ามกลางสายตกใจ ของเธอถอดเสื้อนอกตัวเองคลุมอยู่บนตัวเธอ

เธอดึงเสื้อเขาไว้แน่นด้วยมือสั่นเครือเสื้อนั้นมีความอุ่นจากตัวเขาธิชารู้สึกว่าเขาน่าจะเชื่อแล้ว

อย่างน้อยก็เชื่อเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์แล้วมิเช่นนั้นเขาไม่เปลี่ยนไปสงบขนาดนี้แน่นอน
แต่หลังจากกลับไปถึงคฤหาสน์ตระกูลธนาภูวนัตถ์แล้ว

ธิชาค่อยๆรู้สึกถึงทุกอย่างเหมือนเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น

ธาวินจับข้อมือเธอพาเธอขึ้นชั้นบน เขาไม่ได้พาเธอ กลับห้องนอนตัวเอง แต่ว่าเข้าไปห้องนอนของเขา โดยตรง

ธิชามองดูหน้าอันเรียบเฉยของเขา ไม่กล้าพูดแม้แต่คำ

เดียว

ยากมากที่เขาจะลงมือด้วยตัวเอง ปล่อยน้ำในอ่างจน เต็ม ยังทดลองอุณหภูมิด้วยตัวเอง

อุณหภูมิพอดี เขาสั่งเธอด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ถอด”

เธอแทบไม่กล้าลังเล ถอดเสื้อบนตัวออกทีละตัว ลงไป กอดอยู่ที่เท้า

หลังจากธาวินอุ้มเธอเข้าอ่างอาบน้ำ หมุนตัวเดินออกไป
ธิชาไม่ได้รู้สึกโล่งอกเลย กลับยิ่งรู้สึกตื่นเต้นทําตัวไม่

ถูก

เธอรู้สึกว่าธาวินเดินออกจากห้องน้ำไม่ใช่เพื่อหลีกเลี่ยง แต่เหมือนรีบไปเอาของอะไรสักอย่าง

ในเรื่องแบบนั้นเขาเล่นแรงอยู่แล้ว ในสมองของเธอก็ ปรากฏภาพเซ็กส์ทอยของเล่นต่างๆนานาที่เขาเคยใช้กับ

เธอแช่อยู่ในน้ำอุ่น ร่างกายกลับแข็งเกร็งยิ่งขึ้น

อย่างที่คิดไว้ไม่ถึงสองนาทีธาวินก็กลับเข้ามาห้องน้ำอีก

ครั้ง

ในมีอยังถือกานําชาใบหนึ่ง

เธอไม่เข้าใจว่าเขาจะทำอะไร เพียงแค่ปิดหน้าอกไว้ ด้วยความเคยชิน ขอร้องเสียงเบา “คุณออกไปก่อนได้ ไหม ฉันอยากอาบเอง…….

ธาวินยิ้มเหมือนไม่ได้ยิ้ม “เธออาบเองไม่สะอาด
ธิชาทำได้แค่มองเขาวางกาน้ำชาไว้ข้างอ่างอาบน้ำ จาก นั้นก็เปิดฝาออก

เธอมองตามโดยสัญชาตญาณ กลับมองเห็นสีหน้าที่น่า ประหลาดอย่างหนึ่งในกาน้ำชา

นี่ไม่ใช่น้ำชา

สีหน้าของธาวินเย็นชาอย่างสุดขีดยากที่จะคาดเดาได้ เธอเดาไม่ออกเลยแม้แต่น้อยว่าวินาทีนี้เขาคิดอะไรอยู่

เขายื่นนิ้วเข้าไปคนในกาน้ำชา เหมือนกับทดสอบ อุณหภูมิ และเหมือนกับคนของอะไรให้เข้ากัน

ตอนที่เขาปิดฝากาน้ำชา ยิ้มให้เธออย่างชั่วร้าย

ธิชารู้สึกถึงอันตราย หดร่างกายถอยไปข้างหลัง

เขาหัวเราเย็นชายิ่งขึ้น “เธอหลบอะไร?

ธิชาเริ่มรู้สึกถึงว่าจะเกิดอะไรขึ้น……..

เธอส่ายหัวอย่างหวาดกลัว “คุณจะทำอะไร ธาวินคุณจะ ทำอะไรกันแน่?”
เขาไม่พูดสักคํา เพียงแค่รวบแขนเสื้อก้มตัวดึงเธอขึ้นมา จากอ่างอาบน้า

เธอถูกเขากดตัวนั่งอยู่บนขอบอ่างอ้นเย็นเยือก

ธาวินมองดูขาสองข้างที่ปิดแน่นของเธออย่างเรียบเฉย

ทีหนึ่ง

“แยกขาออก”

..” ธิชากัดริมฝีปากแน่น น้ำเสียงปนไปด้วยเสียง สะอื้น “อย่างทําแบบนี้ ในกาน้ำชาเป็นอะไรกันแน่…….

มุมปากของเขาเหมือนมีรอยยิ้มเล็กน้อย สายตากลับมี แววความโหดร้าย

หญิงสาวปิดขาสองข้างไว้แน่นยังคงไม่ยอมเปิดออก

มือข้างหนึ่งของธาวินวางอยู่บนเข่าของเธอ “ธิชา คำพูด เดียวกันอย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำรอบที่สอง”

เธอรู้ทั้งรู้ว่าตัวเองยากที่จะปฏิเสธคำสั่งของธาวิน แต่ควบคุมความกลัวในใจที่มีต่อของเหลวสีหน้าน่า ประหลาดนั้นไม่ได้เลย
“คุณบอกฉันว่าในกาน้ำชาคืออะไร คุณบอก……….

ธาวินหรี่ตา ริมฝีปากบางค่อยๆพูดออกมา “น้ำยาฆ่า เชื้อ”

ธิชาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แค่เกือบเป็นลมไปเพราะคำ ตอบของเขา

มิน่าของสิ่งนั้นถึงเป็นสีฟ้า

ถึงแม้ว่าเธอเป็นนักศึกษาศิลปศาสตร์ แต่ก็มีความรู้พื้น ฐานของเคมี

น้ำยาฆ่าเชื้อเป็นของน้ำยาที่ระคายเคือง การสัมผัส โดยตรงกับผิวหนังของมนุษย์จะทำให้เกิดความเสียหาย สัมผัสจำนวนมากจะทำให้เกิดการกัดกร่อน

กัดกร่อน…….

จุดนั้นของเธอ

ธิชาแม้แต่อารมณ์ร้องไห้ก็สูญเสียไปแล้ว

แววตาของเธอว่าเปล่าไร้แวว ในน้ำเสียงมีแววความสิ้น หวัง “คุณก็ยังคิดว่าฉันสกปรกแล้ว………ณไม่มีทางเชื่อฉัน ต้องการชีวิตฉันใช่ไหม พี่?”

ธาวินจับหัวเข่าของเธอไว้ แยกขาเธอออกด้วยสีหน้า

เรียบเฉย

ตอนที่เรื่องน่ากลัวทั้งหมดกลับคืนสู่ความสงบ

ธิชาหมดเรี่ยวแรงทั้งร่าง เธอหมอบอยู่ขอบอ่าง ตาบวม ทั้งสองข้าง ร่างกายท่อนร่างราบอยู่กับพื้นห้องน้ำ

บนพื้นเรี่ยราดไปด้วยคราบน้ำสีฟ้า

บนสีหน้าธาวินสงบอย่างที่สุด สุดท้ายกอดเอวเธอไว้ แล้วอุ้มเข้าไปในอ่างพร้อมกัน

เขาขัดล้างผิวหนังทุกจุดบนร่างกายเธอ จนกระทั่งล้าง ตัวเธอถึงขั้นที่ตัวเองพอใจ

ธิชาอยู่ในสภาพเหม่อลอยต่ออีกนานมาก

จนถึงตอนที่เขาเช็ดตัวเธอให้จนแห้งสวมชุดนอน อุ้มขึ้น เตียง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
ธาวินปิดไฟ แขนยาวกอดเธอไว้ ทั้งสองนอนกอดกัน

ท่ามกลางความมืด พิงอยู่ในอ้อมกอดเขาค่อยๆหลับไป

นอนหลับไปตื่นหนึ่งในที่สุดก็ฟื้นฟูร่องรอยอารมณ์ปกติ เล็กน้อย

ธาวินเห็นเธอตื่นมา ลุกขึ้นเทน้ำให้เธอแก้วหนึ่ง ป้อนไป ข้างปากเธอมองเธอดื่มลงไป

เธอจ้องมือของเขาอย่างเลื่อนลอย ในสมองยังเป็นภาพ ที่เกิดขึ้นในห้องน้ำ

เธอทั้งกลัวทั้งสงสัย

มือเล็กๆนั้นจับปกคอชุดนอนของเขา ถามด้วยเสียงแหบ “คุณใช้อะไรล้างตรงนั้นของฉันกันแน่…….….….

ธาวินขยี้หัวของเธอไปมา

พูดอย่างเรียบง่าย “น้ำยาทำความสะอาดของผู้หญิง”

เธอหลับตาสูดหายใจเข้าลึกๆ
ผ่านไปนานมากๆถึงลืมตาจ้องเขา “คุณไม่ได้เชื่อคำพูด ของฉันแม้แต่คำเดียว ใช่ไหม”

ธาวินไม่ได้หลบสายตา แต่ก็ไม่ได้ตอบ

ริมฝีปากของเธอค่อยๆสั่นเครือ เริ่มแสบจมูก น้ำตาคลอ

ความเกลียดแค้นในใจค่อยๆเหมือนงูพิษที่ซ่อนไม่อยู่ มุดออกมาจากกลางอก

“เป็นความผิดของฉันทั้งหมดเหรอ ธาวิน คุณคิดว่าเรื่อง ที่เกิดขึ้นในวันนี้เป็นความผิดของฉันคนเดียวเหรอ?”

ธาวินสีหน้าเรียบเฉย เหมือนขี้เกียจให้การตอบสนอง เธอ

ธิชารู้สึกว่าตัวเองเป็นตัวตลกที่ต่ำต้อย ในสายตาของธา วินมันไร้ค่าเกินไป

ไม่คู่ควรกับความสำคัญที่เธอเคยอยู่ในใจของเขาใน อดีตแล้ว

เธอเกลียดจนอยากจะกัดริมฝีปากตัวเองจนแตก
“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณใช้ฉันเป็นเครื่องมือยั่วยุญาณิน ไม่ ให้เกียรติตระกูลมงคลวัชรกุล วันนี้ฉันจะถูกลักพาตัวจน เกือบถูกรุมข่มขืนไหม?”

ความรู้สึกที่เธออัดอั้นมาทั้งคืนสุดท้ายก็ล้นออกมา

ธิชารู้สึกว่าสภาพที่ตัวเองยังคงนอนอยู่บนเตียงของเขา มันช่างน่ารันทดและตลกสิ้นดี

เธอเปิดผ้าห่มลงเตียงฉับพลัน

ขาข้างหนึ่งเพิ่งแตะพื้นก็ถูกเขาลากกลับมากดตัวไว้ใน

อ้อมกอดเขา

ธาวินจับท้ายทอยเธอไว้ พูดเสียงเบา “เธอเป็นของฉัน ธิชา เธอเป็นของฉันคนเดียวตลอดไป”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ