บทที่ 27 บทละครชู้สาวครั้งนี้

อุบัติเหตุนี้ทำให้สายตาแขกมองกันอย่างตื่นเต้นดุเดือด ขึ้นมาถึงจุดสูงสุดทันที

ธิชาผิวขาวทั่วร่าง หน้าอกที่เผยออกมานั้นเต็มไปด้วย รอยจูบสีแดง

นอกจากรอยจูบแล้ว ยิ่งเต็มไปด้วยร่องรอยฟกช้ำดำ เขียวที่ทิ้งไว้จากเหตุการณ์ต่างๆ

คลุมเครือสุดที่จะทนรับได้ ทำให้ผู้คนตะลึงตาค้าง

คุณหนูตระกูลเศรษฐีที่ดูเรียบร้อยอ่อนโยน แต่ในที่ลับ กลับทำเรื่องน่าอับอายยั่วยวนพี่ชายตัวเอง

เธอปิดหน้าอกไว้แน่น จุดสำคัญไม่ได้ถูกมองเห็น ท่อน ล่างก็ใส่กางเกงซับใน

แต่สถานการณ์ชุดราตรีฉีกขาดก็น่าตื่นเต้นพอแล้ว

แวดวงไฮโซเมือง/เกรงว่าสิบปีก็ยากที่จะเห็นเหตุการณ์ บทละครชู้สาวแบบนี้แขกในงานดึงสติกลับมาจากความตกใจ ก็พากันวิพากษ์วิจารณ์คำต่อว่าที่ทำให้คนหน้าแดงพวกนั้นเข้าไปในหูของธิชา สําส่อน หน้าไม่อาย หลงระเริงเหมือนกับ ซานา………. งานหมั้นอันใหญ่โตสิ้นสุดลงตามจากคำวิพากษ์วิจารณ์ ที่ไม่น่าฟัง

ยามค่ำคืน

ห้องรับแขกของคฤหาสน์อันใหญ่โตเงียบสงบอย่าง

ประหลาด

ธิชานั่งอยู่มุมของโซฟา สีหน้าซีดขาวจนไม่ปกติ

ธาวินใบหน้าเย็นชา สูบบุหรี่ม้วนแล้วม้วนเล่าด้วยสีหน้า เรียบเฉย

ญาณินอดกลั้นมาหลายชั่วโมง

ร้องไห้จนหน้าที่แต่งอย่างประณีตมอมแมมหมดแล้ว
เธอเหมือนกับผู้หญิงที่ลําบากอย่างแสนสาหัส

กำหมัดไว้แน่น เต็มไปด้วยความเกลียดแค้น จนกระทั่ง ถึงจุดใกล้ล่มสลาย เธอสะบัดหมัดไปที่ธิชา

ธิชารับหมัดของเธอไปหลายหมัด ไม่ได้หลบ และไม่ได้ เอาคืน

ญาณินร้องไห้ตะโกนเสียงดังอย่างสติแตก “นางแพศยา ธิชา เสียดายที่ฉันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ แต่เธอกลับ เป็นโสเภณีที่ไร้ยางอาย นางสําส่อน เธอทําให้ฉันขาย หน้าต่อคนผู้ดีทั่วเมืองปอย่างสิ้นเชิง ยังทําให้ตระกูล มงคลวัชรกุลอับอายขายหน้า ธิชา ฉันไม่มีวันยกโทษให้ เธอ นางแพศยา

มีอยู่หมัดหนึ่งต่อยเข้าที่โพรงจมูกของธิชา ต่อยจนเธอ

หน้ามืดตามัว

ธิชาแสบจมูก แต่ยังคงทนรับอย่างสงบ

จนกระทั่งญาณินที่กลายเป็นผู้หญิงบ้าคลั่งจับผมเธอไว้ แล้วถาม “พวกเราไม่ใช่เพื่อนกันเหรอ ทําไมต้องทำร้าย ฉันแบบนี้ ทำลายศักดิ์ศรีงานแต่งและความรักของฉัน ทำไมเธอถึงได้ชั่วร้ายขนาดนี้ ธิชาเธอไม่ต้องแกล้งตาย เธอตอบฉันมาซิ
หญิงสาวที่กัดฟันอดทน ในที่สุดแววตาก็เริ่มมีการ เปลี่ยนแปลง

เธอจับมือของญาณินไว้ฉับพลัน

ค่อยๆเพิ่มแรงขึ้น แรงจนกระทั่งมือของญาณินชาจน ปล่อยออกเองโดยอัตโนมัติ

ญาณินจ้องเธออย่างตื่นตระหนก เธอไม่เคยรู้ว่าเกี่ยว แรงของธิชาจะหนักขนาดนี้

ธิชาปามือข้างที่ดึงผมเธอไปไว้ด้านข้าง

สายตาจากเย็นชาเปลี่ยนเป็นเย้ยหยัน เธอเบ้ปาก ถาม กลับด้วยน้ำเสียงชัดเจน “ญาณิน เธอคิดจริงเหรอ ว่าฉัน เป็นคนทําลายความรักและงานแต่งของเธอ?”

มือของญาณินถูกเธอบีบจนชาและเจ็บ ทันใดนั้นอึ้งอยู่ กับที่ มุมปากกระตุกเล็กน้อย

ธิชาหัวเราะออกมา การแสดงออกทางสีหน้าของเธอ แสดงถึงวุฒิภาวะและความเฉยเมยเกินวัย

“เธอคิดว่าตัวเองพบเจอรักแท้แล้วเหรอ เธอคิดว่าธาวิน รักเธออย่างจริงใจเหรอ?”
ญาณินตัวสั่นทั้งร่างขึ้นมา มือทั้งสองข้ากำหมัดแน่น ยัง คงไม่ได้ตอบสนอง

เธอหัวเราะพูดต่อ “ถ้าหากเขามีความจริงใจกับเธอแม้ สักนิด หลังจากมีสัญญาหมั้นหมายกับเธอแล้วยังคลาน ขึ้นเตียงฉันทุกคืน หลายครั้งแค่ไหนเวลาที่เธอหลับสนิท คู่หมั้นที่เธอคร่ำครวญมามั่วสุมอยู่กับฉันทั้งคืนที่ข้างห้อง”

ในที่สุดญาณินก็ทนไม่ไหว เข่าอ่อนล้มนั่งอยู่ที่พื้น

เธอมองดูธาวินที่เย็นชา ทันใดนั้นก็ร้องไห้เสียงดัง เหมือนกับเด็ก ร้องไห้ไปด้วยตะโกนด่าไปด้วย “เธอมัน นางแพศยาไร้ยางอาย เธอต้องได้รับกรรมตามสนอง ธิชา เธอต้องไม่ได้ตายดี”

ธิชาลุกขึ้นฉับพลัน มองเธอจากที่สูง “ฉันจะได้ตายดี หรือไม่ยังไม่รู้ แต่หากได้รับกรรมตามสนอง คู่หมั้นของ เธอจะเป็นคนแรกที่ไม่ได้ตายดี ญาณิน ฉันไม่เคยบอก เธอว่าปีนี้ฉันเจอเรื่องอะไรมาบ้าง เธอแค่เข้าใจไว้ว่า ฉัน ไม่ได้แย่งผู้ชายของเธอ ยิ่งไม่ได้ทำลายความรักของเธอ ฉันถูกข่มขืน ไม่ว่าจะเป็นครั้งแรก หรือว่าเมื่อคืน

ญาณินที่ได้รับการสะเทือนอารมณ์อย่างหนัก แล้วนั่ง โวยวายกลิ้งไปมาอยู่บนพื้น
ธิชาเดินขึ้นชั้นบนด้วยสีหน้าเรียบเฉย วินาทีที่ประตู กำลังจะปิดก็ถูกเรี่ยวแรงอันแข็งแกร่งผลักออก

ธาวินผลักเธอเข้าไปในห้อง

ธิชาจ้องสายตาอันดุร้ายดุจหมาป่าของเขาโดยไม่หลบ หนีไม่แต่น้อย

เธอหัวเราะฉับพลัน จากนั้นก็นั่งลงบนโซฟาอย่างสบาย

ไขว้ขาขึ้นมา

ธาวินนั่งแนบชิดอยู่ข้างเธอ นิ้วยาวดึงคางของเธอขึ้น มา “น้องสาวนิสัยดีหน้าซื่อใจคดของพี่ช่างปากเก่งจริงๆ ญาณินน่าสงสารมากพออยู่แล้ว เธอจะบีบเพื่อนรักของ เธอจนบ้าเหรอ?”

เธอเป้ริมฝีปาก ตบหน้าเขาอย่างไร้วี่แวว

ตบนี้เธอใช้แรงสุดกำลัง ตบจนฝ่ามือของเธอชาจนถึง

แขน

เจ็บเมื่อยไปทั้งแขน

บนหน้าของธาวินมีรอยฝ่ามืออย่างชัดเจน
ดูเหมือนเธอไม่เคยมีช่วงเวลาที่ใจกล้าและสงบขนาดนี้ มาก่อน

“ฟี่ การแสดงบทนี้ของพี่ ช่างเป็นของขวัญที่ดีที่สุด สำหรับพี่สะใภ้จริงๆ”

ธาวินหน้าดำเคร่งเครียด ถูกเธอตบจนมุมปากกระตุก

เธอพูดยั่วยุต่ออย่างไร้ความหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย “ตอนแรกฉันสงสัยญาณิน ก่อนงานหมั้นเธอเคยเตือน ฉันอย่างอ้อมค้อม แล้วมาขอให้ฉันช่วยพวกพี่กล่าวคำ ปราศรัย แต่ฉันก็ตัดเธอออกได้อย่างรวดเร็ว”

“เธอให้ความสำคัญกับงานหมั้นครั้งนี้มาก เป็นไปไม่ ได้ที่จะทำลายกับมือ”

“คือคุณ ทั้งหมดนี้คุณเป็นคนวางแผน ธาวิน คุณนี่มัน สารเลวจริงๆ”