บทที่ 24 เต็มไปด้วยกลิ่นของเธอ

สายตาของญาณินจากสำรวจเปลี่ยนเป็นตื่นตระหนก ความสงสัยในใจเหมือนมั่นใจขึ้นเล็กน้อย

เธอเดินเข้าไปดึงแขนของธิชา ท่าทางสนิทสนมมาก แสดงท่าทางร้อนรนกังวลใจ ยื่นมือดึงแขนเสื้อเธอขึ้น ปากก็พึมพำไป “ธิชา เธอไม่เป็นไรนะ ต้องโทษฉันที่จะ ลากตัวเธอไปสถานที่แบบนั้นให้ได้ พี่ชายเธอนิสัยไม่ดี ทําให้เธอล่ามากแล้ว…….

บอกว่า ชาไม่ตื่นเต้นนั้นโกหกแล้ว เธอดูออกว่าญาณิน ไม่ได้กังวลว่าเธอบาดเจ็บจริงหรือเปล่า ปฏิกิริยาเกินจริง ขนาดนี้เห็นได้ชัดว่าต้องการหาร่องรอยบางอย่างบนตัว

เธอ

เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะเปิดชุดนอนท่อนบนเธอออก จึง ทําได้แค่เปิดแขนเสื้อเธอ

ดีที่ไม่ได้ทิ้งร่องรอยอะไรบนแขนของเธอ เวลาที่ถูก เข็มขัดมัดไว้ก็สั้น ข้อมือไม่ได้ทิ้งรอยอะไรไว้

ญาณินไม่ได้อะไรเลย แต่เธอจ้องหน้าของธิชาอยู่นาน มาก แล้วหันไปมองธาวิน

ใบหน้าอันหล่อเหลาของธาวินเย็นชามาก ดูแล้วไม่มี อาการตกใจแม้แต่น้อย และไม่ได้ขาดความมั่นใจเลยแม้แต่น้อย

เขาปล่อยให้ญาณินโวยวาย รอเธอเงียบแล้วถึงเข้าไป กอดไหล่ของเธอไว้ น้ำเสียงอ่อนโยนจนเหมือนจะหยด น้ำลงมา “พอแล้ว ที่รัก ตอนนี้เชื่อหรือยัง? ผมไม่ได้มีเธอ ก็แค่ต่อว่าไปไม่กี่คำให้เธอคุกเข่าไปสักพักเท่านั้น ธิชาโต ขนาดนี้แล้ว ผมจะตีเธอทำไม”

ญาณินถูกปลอบอยู่ในอ้อมกอดเขา ดูเหมือนรู้ตัวแล้วว่า ตัวเองลืมตัวเสียกิริยา

เธอเหมือนนกน้อยเกาะอยู่ในอ้อมกอดเขา “ฉันทำ กิริยาเกินไปหน่อย วินคุณก็รู้ ธิชาคือเพื่อนที่ดีที่สุดของ

ธาวินปลอบเธอไปอีกหลายคำ ความสุภาพบุรุษความ อดทนของเขาคือสิ่งที่ธิชาไม่เคยเห็นเลย

ธิชามองธาวินแสดงอยู่กับที่ด้วยสีหน้าเรียบเฉย จน กระทั่งเขากอดญาณินเดินขึ้นห้องนอน

ธิชาดื่มน้ำอยู่ชั้นล่างเสร็จถึงขึ้นชั้นบน
อารมณ์เธอค่อนข้างเคร่งเครียด

ญาณินเป็นคนว่องไวตั้งแต่เด็กแล้ว เธอไม่มีวันถูกปิด ปังไปตลอดแน่ ถึงแม้ธาวินจะหลอกเธอได้ในระยะสั้น แต่หลังจากแต่งงาน เธอย้ายเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์ตระ กูลธนาภูวนัตถ์ ทั้งสามคนต้องอยู่ร่วมกันทุกวัน ความ สัมพันธ์อันสกปรกโสมมที่ให้คนรู้ไม่ได้ระหว่างพวกเขา น้องจะปิดบังได้นานแค่ไหน?

บางทีตอนนี้ญาณินก็สงสัยอยู่ครึ่งหนึ่งแล้ว

เมื่อกี้เธอออกจากห้องกักบริเวณ แค่เข้าห้องเปลี่ยนเสื้อ เท่านั้น ยังไม่ทันได้อาบนํ้า บนร่างกายมีแต่กลิ่นของธาวิน

ถ้าอย่างนั้นบนตัวของธาวิน……..ก็ต้องเต็มไปด้วยกลิ่น ของเธอเป็นธรรมดา

ญาณินเคยพูดว่าเธอสงสัยธาวินมีผู้หญิงอื่น ก็เพราะว่า กลิ่น

เธอกับญาณินใกล้ชิดกันขนาดนั้น……….นจะแยก

ไม่ออกว่าเป็นกลิ่นของเธอเหรอ
เธอเดินลากขาทั้งสองที่เมื่อยและหนักเดินขึ้นชั้นบน เธอเหนื่อยมาก ไม่มีจิตใจมาคิดมากจริงๆ แค่อยากรีบ อาบนํ้าแล้วเข้านอน

แต่ ชาเพิ่งเข้าไปในห้องนํ้า ประตูห้องก็ถูกเปิด ธาวิน สีหน้าเคร่งขรึมเข้ามาดึงตัวเธอออกจากห้องน้ำ โยนขึ้น ไปบนเตียง

เขาไม่ให้โอกาสเธอขัดขืนเลยแม้แต่น้อย ดึงเสื้อผ่าเธอ ออกด้วยความมุทะลุ แล้วตรวจสอบร่างเธอไปครู่หนึ่ง

รขาคิดแค่ว่าเขายังไม่พอใจ จึงใช้มือผลักเขาตลอด

“ธาวิน หยุดเดี๋ยวนี้ ณินสงสัยแล้ว คุณไม่รู้สึกเลยเหรอ? ตอนนี้เธอยังไม่หลับ คุณอยากให้เธอรู้หรือไง?”

ธาวินไม่ได้มีปฏิกิริยาขั้นต่อไป แค่ออกคำสั่งด้วยสีหน้า เคร่งขรึม “ไม่อยากทำก็หลับตานอน พรุ่งนี้เช้าค่อยอาบ

เธออึ้งเล็กน้อย ไม่เข้าใจความหมายของเขา

เห็นแค่ผู้ชายจ้องร่างกายท่อนล่างของเธอ พูดอย่างเย็น ชาชัดถ้อยชัดคำ “อมน้องชายของฉันไว้ ก่อนพรุ่งนี้เช้า ‘ ห้ามอาบน้ำ”
ธิชาตื่นทันที เขาจงใจทําแบบนี้

ในห้องกักบริเวณทำไปสองรอบเขาจงใจท่าอย่างเต็มที่ จนท้องน้อยบวมขึ้นจนเจ็บ

ตอนนั้นเธอไม่มีกะจิตกะใจไปคิด ตอนนี้ถึงคิดได้ว่าทุก

อย่างที่เขาทำล้วนทำเพื่อให้เธอตั้งครรภ์โดยเร็ว เธอเหมือนปีศาจน้อยที่โมโหดิ้นรนขึ้นมา “ฉันไม่เอา ฉัน

ไม่ตั้งครรภ์ คุณบ้าไปแล้วจริงๆ ไอ้โรคจิต”

ธาวินกดตัวเธอไว้ใต้ร่างของเขา ยื่นมือไปดึงสายที่เอว เธอมามัดมือของเธอไว้ มัดมือของเธอไว้กับหัวเตียง

เขาสีหน้าเย็นชาโหดร้าย น้ำเสียงที่ไม่ให้โอกาสเถียง “ทรมานก็เพราะเธอรนหาที่เอง นอนแบบนี้ พรุ่งนี้เช้าจะมี คนแก้ให้เอง”

ธิชานอนแบบนี้ทั้งคืน ตอนที่ตื่นมามือทั้งสองข้างก็ถูกแก้

มัดแล้วจริง

แต่ความรู้สึกปวดเมื่อยยังคงรุนแรง เธอนวดข้อมือและ ต้นแขน ลุกขึ้นไปอาบน้ำด้วยจิตใจห่อเหี่ยว
เป็นแบบนี้ต่อผลลัพธ์นั้นยากที่จะคาดคิด เธอถูกธาวิน ส่งคนจับตาดูอยู่ ยาคุมที่ซ่อนไว้ถูกทิ้งไปหมดแล้ว ไม่รีบ คิดหาวิธี เธออาจจะท้องในไม่นานนี้ก็ได้

อยากจะหนีสายตาของธาวินไปฉีดยาคุมที่โรงพยาบาล โอกาสที่ดีที่สุดก็คือฉวยโอกาสทำตอนที่ไปเยี่ยมณิชา นาฎที่โรงพยาบาล

ริชาอาบน้ำเสร็จก็ลงไปกินข้าวชั้นล่าง ปรากฏว่าญาณิน ยังไม่ไป

ริชาถามอย่างมึนงง “เช้านี้เธอมีเรียนไม่ใช่เหรอ?”

ญาณินยิ้ม “เมื่อวานตกใจไปหน่อย ไม่ค่อยสบาย ลา เรียบร้อยแล้ว อ๋อ ใช่แล้ว ธิชา ช่วงนี้เธอสีหน้าไม่ดีมา ตลอดเลย ให้ฉันไปตรวจที่โรงพยาบาลเป็นเพื่อนเธอไหม พอดีวันนี้ฉันจะไปตรวจครรภ์

ธิชามองไปที่ท้องเธอด้วยสัญชาตญาณ “ฉันไม่ เป็นไร เธอเกือบสามเดือนแล้วใช่ไหม ควรจะตรวจดู หน่อย……….พี่ชายฉันไม่ว่าง วันนี้ฉันไม่มีเรียน ฉันไป เป็นเพื่อนเธอก็ดี”

เธอไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อนญาณินเพื่อตรวจครรภ์ประจํา ผลตรวจออกมาดีมาก ญาณินฟังหมอพูดเป็น

หน้า อัมอย่างเบิกบาน

เธอ งมือของรัชา แนบไว้ที่หน้าท้องของตัวเอง พูด อย่างความหมายลึกซึ้ง “ริชา เธอกำลังจะมีหลายขายตัว น้อยแล้ว ดีใจไหม?”