บทที่ 15 หวังว่าคุณจะตายข้างถนนอย่างมาก

ธิชาเพิ่งดื่มน้ำเย็นแก้วใหญ่ไป แต่ยังคงปากคอแห้ง สติ สูญเสียการควบคุมแล้ว รู้สึกแค่ว่ามีไฟระอุในร่างกายเธอ จะเผาเธอให้ตายได้ตลอดเวลา

ถึงแม้เธอจะสูญเสียสติ แต่ความเขินอายของสาวน้อย เป็นสัญชาตญาณอย่างหนึ่ง แยกขาออกเองมันน่าอาย เกินไป เธอทําอย่างราบรื่นได้ยากมาก

ธาวินพยุงสะโพกของเธอไว้ถอดผ้าที่ชั้นนั้นที่เปียกไป นานแล้วออก นิ้วมือเรียวยาวถูไถเบาๆไปสองครั้ง

หญิงสาวในอ้อมกอดก็ครางออกมาเหมือนแมวน้อยที่ อารมณ์ใคร่ ร้องครวญคราง

ธาวินยิ้มขึ้นมา “แค่ยาเพียงครึ่งเม็ด ถึงขั้นรีบร้อนอดไม่ ไหวแบบนี้เหรอ เธอดูเธอ ไหลจนเต็มมือฉันไปหมดแล้ว สกปรกจริงๆ…….

ธิชาเพิ่งจะรู้สึกผ่อนคลายขึ้นบ้าง ตาอันมัวหมอง ชัดเจนขึ้นบ้าง เธอเบิกตากว้าง จากสับสนกลายเป็น หวาดกลัว เหมือนเข้าใจความหมายในคำพูดเขาฉับพลัน

เธอโกรธจนตัวสั่น กัดฟันด่า “ธาวิน คุณวางยาฉัน คุณนี่ มัน…..สารเลว ทําไมคุณถึงเลว……..
ธาวินลูบคลำร่างกายอันเร่าร้อนของเธออย่างตาม อำเภอใจ พูดเสียดสีอย่างไม่รู้สึกผิดแม้แต่น้อย “ไม่เลว หน่อยจะไปคู่ควรกับความสำส่อนของเธอได้ยังไง แต่ว่า ถูกฉันฝึกมาหนึ่งปี ร่างกายก็อ่อนไหวขนาดนี้”

ธิราพอรู้ว่าตัวเองถูกเขาวางแผนคิดร้ายแล้วก็บังคับตัว เองให้สงบสติ แต่ว่าจิตใจแน่วแน่แค่ไหนก็ทนรับฤทธิ์ยา ไม่ได้

สุดท้ายเธอก็ทนไม่ไหว ร้องไห้ไปก็ขยับร่างกายไปที่ อ้อมกอดเขา

“พี่ ทรมาน ขอร้อง….…..

ธาวินไม่ได้คิดจะทรมานเธอต่อ กระดิกนิ้วกวักมือเรียก ให้เธอ “อยากได้ก็ขึ้นมาเองซิ”

ธิชาใช้ทั้งแขนขาคลานขึ้นไปที่ขาของเขา แต่กลับหยุด กิริยาท่าทางฉับพลัน พูดอย่างลำบากใจ “ถุง ถุงล่ะ..…….…….

ผู้ชายขมวดคิ้วแน่น เลือดทั่วร่างแข็งตัวฉับพลัน
รอยยิ้มบนหน้าจางหาย เปลี่ยนเป็นมืดมนเย็นชา

น้ำเสียงของเขาเหมือนดั่งชุบน้ำแข็ง “บนตัวฉันไม่มี เธอ หาเอง

ใบหน้าอันแดงก่ำของเขาเต็มไปด้วยความ

กระวนกระวาย เธอจำเป็นต้องลุกขึ้นไปรื้อหาที่ลิ้นชักหัว เตียง

หาจนทั้งบนเตียงใต้เตียงแล้ว แต่ยังไงก็หาของสิ่งนั้นไม่ เจอ เธอใจร้อนจนจะร้องไห้แล้ว มองเขาอย่างทำอะไรไม่ ได้

ธาวินมองเธอกระดกก้นคลานไปคลานมาตลอด ไฟใน ร่างกายร้อนระอุตั้งนานแล้ว

แต่เขากลับพูดอย่างเคร่งขรึม “หาไม่เจอ? งั้นก็ไม่ต้อง ทําแล้ว”

สุดท้ายเธอก็อดไม่ได้ร้องไห้ออกมาเสียงเบา พุ่งเข้า อ้อมกอดเขาขอร้องอย่างไร้เสียง

ไม่มีถุงก็ไม่เป็นไร เธอกินยาได้

ขอแค่ไม่ตั้งครรภ์ก็ไม่เป็นไร ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยกินยา
สุดท้ายธาวินก็ทำให้เธอพอใจ

ทั้งสองกลิ้งลงมาจากเตียง โซฟา ริมหน้าต่าง พื้นห้องน้ำ อ่างอาบน้ำ…….

นับไม่ถ้วนว่าทำไปกี่ครั้ง สุดท้ายขาทั้งสองข้างของธิชา

ชาไปหมดแล้ว สั่นจนสูญเสียความรู้สึก

จนกระทั่งฤทธิ์ยาจางหายไปแล้ว เธอเหงื่อท่วมหน้าผาก แววตากระจ่าง แต่กลับมีความว่างเปล่าและสิ้นหวัง

เธอไม่พูดสักคำ ให้ธาวินกอดไว้และชำระล้างให้เธอ

ท่าทางที่ธิชาเหนื่อยจนถึงขีดสุดดูน่ารักเชื่อฟัง ธาวินลูบ ผมของเธออย่างรักใคร่

เขาชอบท่าทางที่เชื่อฟังของเธอตลอด มิหนำซ้ำเธอยัง เปลือยตัวอยู่ในอ้อมกอดของเขา

จิตใจเตลิดเปิดเปิงขึ้นมา เขาพยุงหน้าของเธอก้มหน้า จูบเธอ

ธิชากลับหันหน้าหนีอย่างเย็นชา พูดอย่างชัดถ้อยชัดค่า “ตอนแรกฉันคิดว่าคุณเป็นคนเลว วันนี้ถึงพบว่าคุณ มันก็แค่สัตว์เดรัจฉาน แม้แต่เรื่องต่ำทรามแบบนี้ก็ทำออก มาได้ คุณ ไประบายกับสัตว์ตัวเมียก็พอ”

ความอ่อนโยนในสายตาของธาวินหายไปในทันที

ในน้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความเกลียด “บางครั้งฉัน หวังว่าคุณจะตายอยู่ข้างทางจริงๆ ในวงการวุ่นวายขนาด นั้น มีคนตายทุกวัน ทําไมคนที่ตายไม่ใช่คุณ?”

ธาวินหรี่ตา ทั้งตัวแปร่งประกายความเย็นเยือก

บางครั้งธิชาถูกเขาทำรุนแรงเกินไป จะมีอารมณ์อยู่บ้าง แต่อย่างมากก็ไม่สนใจคน หลับเหตุการณ์พูดจารุนแรง แบบนี้เป็นครั้งแรก

เธอไม่รอเขาตอบสนองก็ลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำ ใช้ผ้า ขนหนูห่อตัวเองแล้วเดินออกไป

ตอนที่ธาวินออกจากห้องน้ำ เห็นเธอกำลังกินยา

สุดท้ายไฟแห่งความโกรธของเขาที่กลั้นเอาไว้ก็ระเบิด ออกมา

เดินข้าวไปอย่างเร็วตบมือผลักเธอไปทีหนึ่งรีชาไม่ได้ป้องกันตัว ถูกเขาผลักจนตกจากเตียง

ร่างยังนั่งไม่นิ่ง ก็ถูกเขาบีบคอไว้อย่างแรง

แรงของเขายิ่งอยู่ยิ่งแรง มือข้างหนึ่งบีบคอของเธอ มือ

ข้างหนึ่งตบหน้าของเธอ

“คายออกมา”

ริชากูกเขาบีบจนคลื่นไส้ไม่หยุด อาเจียนยาที่ยังไม่ได้ กลืนลงไปออกมาบนพรม

เธอเบิกตากลมอย่างโมโห ในสายตาเต็มไปด้วยความ

เกลียด

ผู้ชายบีบคางของเธอไว้ พูดอย่างโหดร้าย “ฉันเปลี่ยน ความคิดแล้ว ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันไม่ป้องกันแล้ว เธอ ก็ห้ามกินยา ธิชา ฉันต้องการให้เธอคลอดลูกให้ฉัน”

ธิชายกมือตบหน้าของเธอไปทีหนึ่ง

ไม่ได้หนักมาก แต่เสียงดังกึกก้อง

โดยเฉพาะในห้องที่กว้างขวางนี้ เหมือนดั่งเสียงฟ้าผ่า“คุณมันบ้าไปแล้วใช่ไหม ญาณินท้องแล้ว”