บทที่ 10 สะบัดหน้าให้ใคร

พยายามสงบสติอารมณ์อย่างเต็มที่ สุดท้ายสีหน้าของธิ ชายังก็ซีดเซียวไร้สีเลือด

ธาวินร้ายกับเธอแค่ไหน ตลอดหนึ่งปีนี้เธอได้รับ

ประสบการณ์ด้วยตัวเอง รู้ดีแก่ใจ แต่เธอไม่เคยคิด…….. ธาวินกลับคิดจะส่งเธอไปประมูล

ขาย

อำนาจครอบครองของเขามากจนทำให้เธอหายใจ นํามาก เธอไม่เคยคิดว่าธาวินจะเอาเธอไปขายต่อ

ธิชาเงียบไปสักพัก เผยอริมฝีปาก “คุณดนัยกฤตยุยง ความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องของเรา เพื่ออะไร สนุกหรอ?”

ความเสียดสีในสายตาของดนัยกฤตไม่ปิดบังเลยแม้แต่

น้อย

น้ำเสียงมีแววหลอกล้อเล็กน้อย “คุณอยากทนทรมาน ต่อ ผมก็จะไม่ขวางคุณ กลัวแค่อนาคตคุณถูกเขาขาย แล้วยังต้องช่วยเขานับเงิน แต่ว่าเด็กผู้หญิงอายุอย่างคุณ มีความคิดแบบนี้ก็ไม่ใช่ปัญหาหนักหนา ไม่กระทบต่อ ความสนใจที่ผมมีต่อคุณ”
สีหน้าของธิชายิ่งเกร็งมากขึ้นเรื่อยๆ เธอหันหน้าหลบ มือของเขา พูดอย่างจริงจัง “ขอให้คุณสํารวมตัวด้วย ถ้าหากคุณดนัยกฤตแค่คิดสนุกอยากหยอกล้อฉันเล่น เท่านั้นละก็ เปลี่ยนไปหาคนอื่นดีกว่าค่ะ ผู้หญิงที่สวยกว่า ฉันในมหาวิทยาลัยปเยอะจนตาลาย”

คำพูดยังพูดไม่จบเธอก็พยายามจะกระโดดจากโต๊ะ

ทำงาน

กลับถูกผู้ชายยื่นขามาขวางไว้

ธิชาตื่นตกใจ ตื่นตระหนกจนรู้สึกตัวชา

เธอไม่รู้นิสัยดนัยกฤตคนนี้ แต่ว่าดูจากความแสลงใจที่ ธาวินมีต่อเขา ผู้ชายคนนี้แข็งแกร่งอย่างมากและเต็มไป ด้วยอันตราย

ถ้าหากไม่สามารถหนีออกจากออฟฟิศห้องนี้อย่างเร็ว ที่สุด เธอไม่อาจคาดคิดได้ว่าจะเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้น

เธอเม้มปาก เงยหน้าสบตาเขาอย่างใจกล้าโดยฉับพลัน

“คุณดนัยกฤตอยากเอาฉันอยู่ที่สำนักงานหรอ นี่มันดู เหมือนจะไม่เข้ากับฐานะอันสูงส่งของคุณ”
ดนัยกฤตหรี่ตามองใบหน้าอันดื้อรั้นของเธอ ทำเสียง เยาะเย้ย มือใหญ่ประคองก้นของเธออุ้มเธอลงจากโต๊ะ

ในที่สุดธิชาก็เท้าแตะพื้น หัวใจเต้นตุบตับอย่างแรง

ผู้ชายคนนี้แรงหนักจนน่ากลัว อุ้มเธอเหมือนดั่งจับสัตว์ ตัวเล็กๆตัวหนึ่งเท่านั้น

น้ำเสียงของเขาทุ่มเสียงต่ำ น้ำเสียงที่ตั้งใจพูดอย่างนุ่ม นวลมีเสน่ห์เป็นพิเศษ

คำพูดเหล่านี้ประทับอยู่ในสมองของธิชา ไม่มีวันลืม

“ของที่ได้มาด้วยการบังคับรสชาติก็เปลี่ยนอย่างหลีก เลี่ยงไม่ได้ โดยเฉพาะคนสวยอย่างคุณธิชา รสชาติที่ สมัครใจเข้าสู่อ้อมกอดเองมันถึงจะหอมหวานเลิศรส คุณ ไม่ต้องกลัวผม เพราะว่าผมไม่ได้คิดจะบังคับคุณ”

เขายิ้มอย่างร้ายกาจ แต่กลับมีอ่อนโยนเฉพาะสำหรับ เธอเท่านั้น

“กลับไปเถอะ ตอนที่ธาวินทำให้คุณร้องไห้ ก็ลองคิดถึง ผมดู ผมจะดีกับคุณมากกว่าเขาเป็นพันเท่า ธิชา สักวัน คุณจะยอมติดตามผมด้วยความเต็มใจ
ชารีบออกไปจากออฟฟิศอย่างตื่นตระหนก หนีออกไป จากที่นี่อย่างรวดเร็ว

รอบตัวเธอมีแต่กลิ่นอายของผู้ชายคนนี้ จากไปไกลแล้ว ในใจยังคงหวาดกลัว

ข้อมูลของดนัยกฤตเธอแอบค้นหาดูแล้ว เขาอายุมากก ว่าธาวิน อายุสามสิบสอง ในวงการธุรกิจวิธีการโหดเหี้ยม เป็นคนโหดที่ทำให้คนหวาดกลัวมากยิ่งกว่าธาวิน

ผู้ชายแบบนี้ เป็นไปได้ยังไงที่จะจีบเธออย่างจริงใจ ไม่ก็ มีแผนการอย่างอื่น หรือไม่ก็แค่อยากเล่นเธอเท่านั้น

แต่คำพูดสุดท้ายของเขา “สักวันคุณต้องยอมอยู่กับผม ด้วยความเต็มใจ” กลับวนเวียนอยู่ข้างหูเธอตลอด เหมือน ดั่งคาถา ทำให้ใจเธอสับสนวุ่นวาย

ธิชาทำงานกะบ่าย หัวค่ำก็เลิกงานกลับบ้าน

ตอนที่เธอถึงบ้านฟ้ายังไม่มืด แต่ทว่าธาวินกลับกลับมา เช้าขนาดนี้ ขณะนี้กำลังนั่งอยู่บนโซฟาห้องรับแขก
ธิชาก้มหน้า คิดอยากจะเดินอ้อมเขาขึ้นห้องชั้นบน

แต่กลับถูกผู้ชายเรียกไว้เสียงเคร่งขรึม “มานี่”

ธิซายืนอยู่ที่เดิม ไม่ยอมขยับขา ใบหน้าเกร็งแน่น ถาม เสียงเบา “ฉันมีการบ้านต้องทำ ไม่มีอะไรละก็ฉันกลับ ห้องก่อน”

ธาวินใช้ชีวิตอยู่กับเธอมาสิบปี รู้จักเธอดี อารมณ์การ เปลี่ยนแปลงเล็กน้อยของเธอก็หนีไม่พ้นสายตาของเขา

เขาหรี่ตา น้ำเสียงไม่พอใจ “เรียกให้เธอมาก็มา สะบัด หน้าให้ใคร?”

ป้าจันได้ยินเสียงดังจากข้างนอก รีบยกถ้วยน้ำซุปออก มา พูดกับธิชา “คุณหนูกลับมาแล้วเหรอ นั่งลงดื่มน้ำซุป คุณชายสั่งให้ป้าตุ๋นซุปขาหมูกุหลาบ เสริมเลือดลม วันนี้ คุณหนูปวดท้องใช่ไหม?”

ธิชาประจําเดือนไม่ปกติ อีกอย่างเลือดไหลเยอะมาก ปวดอย่างรุนแรงทุกครั้ง

ได้ยินคำพูดของป้าจัน ในใจก็รู้สึกเสียดสี ถึงแม้จะยก น้ำซุปขึ้นดื่มไปหลายคำ ปากก็อดพูดไม่ได้ “พี่วินงานยุ่ง ขนาดนั้น แต่กลับมีเวลายุ่งเรื่องเล็กๆน้อยๆพวกนี้ ช่างมี ใจเหลือเกิน แต่ขอแค่พี่วินยับยั้งสิ่งนั้นให้ดี อย่าลากหนูไปสะเทือนรถเลือดนองกับพี่ หนูก็ซาบซึ้งในบุญคุณแล้ว”

ธาวินสีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย แววตาอันเย็นชาจ้องเธอ “ใครสอนเธอพูดจาเสียดสีแบบนี้กับฉัน เธอคันเนื้อคันตัว ใช่ไหม?”

ธิชาก็ไม่รู้ว่าตัวเองเอาอารมณ์โกรธมาจากไหน รู้สึกแค่ ว่าไม่อยากอยู่กับเขาสักวินาที

เธอยกน้ำซุปขึ้นดื่มไปหลายคำ วางบนโต๊ะอย่างแรง แล้วลุกขึ้นเดินจากไป

ธาวินถูกเธอยั่วโมโห รีบก้าวเข้าไปบีบแขนของเธอไว้ แบกเธอขึ้นอย่างง่ายดาย แบกเธอเข้าห้อง ถีบประตูห้อง

ให้ปิด

ธิชาถูกเขาโยนขึ้นเตียง ลุกขึ้นมาแล้วบนหน้ามีไม่มี ความหวาดกลัว

“พี่วินหิวกระหายอีกแล้วเหรอ เอาอย่างนี้ หนูช่วยโทร เรียกณินมาอยู่เป็นเพื่อนพี่ หรือว่าถ้าพี่ต้องการ หนูช่วย เรียกสาวบริการมาให้พี่ก็ได้ ยังไงแล้วต่อจากนี้ขอร้องพี่ อย่าแตะต้องฉันอีก นอนกับผู้ชายของเพื่อนรัก ทำให้ฉัน รู้สึกขยะแขยงตัวเอง เงินของพี่ฉันไม่เอาแล้ว ค่ารักษา ของแม่ฉันไม่ยื่นเรื่องกู้เงินเอง เงินที่ได้จากงานที่ทำก็พอใช้แล้ว”

อารมณ์ของธาวินระเบิดทันที เขาเข้าไปดึงผมของเธอ ไว้ ยกมือขึ้นจะตบหน้าเธอ ปากก็พูดไปด่าไป “กินยาผิด ไปใช่ไหม ธิชา เชื่อไหมว่าฉันตบเธอให้ตาย”

ธาวินดึงผมของเธอไม่ได้แรงมาก ฝ่ามือตบลงไป เธอมี โอกาสหลบได้อย่างแน่นอน

แต่ทว่าเธอไม่ได้หลบ

สาวน้อยจ้องมองเขาอย่างสงบ ในดวงตาอันมืดมิดนั้น ซ่อนอารมณ์ซับซ้อนบางอย่าง

อารมณ์แบบนี้กดดันธาวินไม่อาจสงบสติได้ เขาขมวด คิ้วเล็กน้อย เมื่อฝ่ามือตบลงไปปลายนิ้วลูบผ่านแก้มเธอ

สัมผัสอันอบอุ่นจากแก้มของเธอทำให้ใจของผู้ชาย ตกใจเล็กน้อย

อาจจะเป็นเพราะต้องการปิดปังความอึดอัดที่รีบวางมือ ธาวินเบ้ปาก พูดด้วยน้ำเสียงโหดร้าย “เธอขาดเงินจนบ้า ไปแล้วใช่ไหม ตั้งใจหลอกฉันให้ตบเธอ ตบลงไปทีหนึ่งก็ จ่ายเพิ่มห้าพัน เห็นฉันซื่อบื้อหรือไง?”
ธิชาเมินหน้าหนีอย่างเย็นชา น้ำเสียงนิ่งมาก “ฉันบอก แล้ว จะไม่เอาเงินคุณอีก คุณมีคู่หมั้นแล้ว จะแต่งงานใน เร็วๆนี้ ไม่มีความสัมพันธ์กับผู้ชายที่แต่งงานแล้วเป็นขีด จำกัดของฉัน มิหนำซ้ำภรรยาของคุณยังเป็นเพื่อนรัก ของฉัน”

ธาวิมหรี่ตาเล็กน้อย บรรยากาศรอบด้านค่อยๆอันตราย

ขึ้น

เขาดูเธอโตมากับตา คุ้นเคยกับรอยยิ้มหน้านิ่วของเธอ ทุกอย่าง ยัยเด็กคนนี้วันนี้กินยาผิดแล้วจริงๆ มิเช่นนั้นไม่ กล้าใช้น้ำเสียงแบบนี้พูดจากับเขา

สิ่งที่ทําให้เขากระวนกระวายไม่ใช่แค่ทัศนคติของริชา แต่เป็นบางอย่างที่ไม่สามารถคาดเดาได้

ใครเป็นคนให้ยาเธอกิน ทําให้เธอใจกล้าขึ้นในวันเดียว

ธาวินไม่ได้ถามเธอ แต่จับคางของเธอแล้วยิ้มอย่างชั่ว ร้ายขึ้นฉับพลัน มืออีกข้างหนึ่งปลดกางเกงตัวเอง “ขีด จำกัด? โสเภณีใช้หนี้คนหนึ่งมีสิทธิ์มาพูดเรื่องขีดจำกัด กับฉันเหรอ ในเมื่อต่อต้านผู้ชายแต่งงาน สู้ทำความ เคยชินแต่แรกดีกว่า”

ธิชามองดูปฏิกิริยาอันชั่วร้ายของเขา แต่กลับงอเข่ามาอย่างแรง จากนั้นก็กลังตัวไปข้างเตียง ใช้ของสีดำ บางอย่างจอ ขมับของราวันไว้อย่างรวดเร็ว

รอยยิ้มบนหน้าของผู้ชายที่เจือปนด้วยความต้องการ ทางเพศเกร็งทันที ทันใดนั้นสีหน้ามืดมนอย่างสุดขีด

เธอดึงลิ้นชักซ้ายมือข้างเตียง เปิดช่องลับออก หยิบปืน ออกมาและกระบอกปืนจ่ออยู่ที่หัวเขา