บทที่10 คุณนายกำลังยั่วโมโหคุณอยู่หรือเปล่า
บทที่10 คุณนายกำลังยั่วโมโหคุณอยู่หรือเปล่า
“ตั้งท้องเป็นเรื่องที่ดีนะ ท้อง…….” เพียซานซานได้สติ กลับมา เบิกตากว้างทันที “ท้องกับไอ้ผู้ชายหมาๆโจว อ
เขิน?”
“อืม”
“เชี่ย! งั้นเธอจะทำยังไง จะบอกเขาไหม”
หร่วนซิงหว่านส่ายหน้า “ไม่บอก ถึงยังไงพวกเราก็จะ หย่ากันแล้ว”
เพ้ยซานซานชะงักไปครู่หนึ่งก็พูดขึ้นอีก “งั้นเธอ…จะ
เก็บเด็กคนนี้ไว้ไหม?”
หร่วนซิงหว่านนิ่งเงียบ ไม่รู้ว่าควรตอบยังไง
นาทีแรกที่รู้ว่าตั้งท้อง การตอบสนองในตอนนั้นของเธอ คือไม่เอาเด็กคนนี้
แต่หลังจากกลับมาแล้ว เธอก็คิดอยู่นาน
นี่เป็นความบาดหมางระหว่างเธอกับโจวฉือเซ็น ไม่ เกี่ยวข้องอะไรกับเด็กในท้อง
ทุกครั้งที่เธอหลับตาลง ราวกับสัมผัสได้ถึงเมื่อสามปี ก่อน ชีวิตของเด็กคนนั้นเลือนหายไปจากร่างกายเธอที
ละน้อย ความรู้สึกแบบนั้น เธอไม่อยากสัมผัสมันอีกครั้งแล้ว
แต่ว่า ถ้าเก็บไว้………
หร่วนซิงหว่านพูด “ไม่รู้ รอผ่านไปสักพักค่อยว่ากัน”
เพ้ยซานซานดูออกว่าเธอไม่อยากคุยเรื่องนี้ต่อ หัวเราะ ฮ่าฮ่าแล้วเปลี่ยนหัวข้อ “ใช่แล้ว จะบอกข่าวดีกับเธอเรื่อง หนึ่ง ผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปของสร้อยคอและแหวนซีรีส์ รัก แรก’ของนิตยสารเราได้รับการยกย่องอย่างเป็นเอกฉันท์ หลายรายการได้เริ่มสั่งจองล่วงหน้าภายในแล้ว ถึงตอน นั้นเข้าตลาดจะต้องขายดีมากแน่ ตอนนี้ขาดแค่สร้อยข้อ มือ….อีกอย่างไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ก็จะเป็นงานแถลงข่าว แล้ว ทำทันไหม?”
“ทำทัน มากสุดสามวันก็ทำเสร็จแล้ว”
เพ้ยซานซานถอนหายใจอย่างโล่งอก พูดขึ้นอีก “เอ้อ ตอนนี้เธอตั้งท้องแล้ว ยังทำผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปได้เหรอในกระบวนการผลิตยากที่จะหลีกเลี่ยงการใช้สารเคมี ไม่ งั้นส่งให้โรงงานผลิตเถอะ”
“ไม่เป็นไร สวมหน้ากากกับถุงมือก็โอเคแล้ว”
“งั้นเธอต้องระวังด้วยนะ ไม่ได้ก็บอกฉัน”
หร่วนซิงหว่านยิ้มให้ “วางใจเถอะ ไม่มีปัญหาหรอก”
หลังออกมาจากห้องน้ำ หร่วนซิงหว่านก็หยิบมือถือ ขึ้นมา ลังเลอยู่นานมาก ถึงค่อยกดโทรไปหาเบอร์ของ โจวฉือเซิน
โทรศัพท์ดังอยู่หลายครั้งถึงถูกรับสาย น้ำเสียงมีชัยของ ซูซือเวยดังสวนมา “ตอนนี้ประธานโจวอยู่กับฉันนะ เธอ อย่าทำให้ตัวเองดูแย่
“อ่อ”
หร่วนซิงหว่านวางสายไปอย่างไม่ลังเล
อีกด้านหนึ่ง
โจวฉือเซินออกมาจากห้องน้ำ เห็นซูซือเวยกำลังถือมือ ถือของเขาเก็บไว้ในเสื้อผ้า เขาเดินเข้าไปหยิบเสื้อมาน้ำเสียงเย็นชา “เมื่อกี้ใครโทรมาเหรอ”
อเวยกะพริบตา “ไม่ ไม่…..……
โจวฉือเซ็นพลิกโทรศัพท์ เห็นข้อมูลการโทรเข้าของห ร่วนซิงหว่านเมื่อหนึ่งนาทีก่อน
เขาเงยหน้า กวาดตาไปที่หร่วนซิงหว่าน เธอพูดขึ้น “ประธานโจว หร่วนซิงหว่านถามว่าคุณอยู่ที่ไหน ฉันรู้ว่า คุณไม่อยากเจอเธอ ก็เลยพลั้งปากไล่เธอ ไม่ได้พูดอะไร อย่างอื่นเลย”
โจวฉือเซินเก็บมือถือไป ไม่ได้เก็บเทคนิคเล็กๆที่ไร้ สมองของเธอมาใส่ในเลยแม้แต่น้อย
ในตอนนี้ ผู้ร่วมมือทางธุรกิจก็เดินเข้ามาด้วยใบหน้า สดใส “ประธานโจว โชคดีที่คุณยังไม่ไป ผมจองห้องส่วน ตัวที่มู่สื้อไว้แล้ว ไปเที่ยวด้วยกันเถอะ”
โจวฉือเซินพูด “คุณซูต่างหากที่มีบทบาทสำคัญในการ ร่วมมือครั้งนี้ ขอให้พวกคุณเที่ยวให้สนุก”
ซูซือเวยรีบพูดขึ้น “ประธานโจ………
หลังจากโจวฉือเซินพยักหน้าบอกลากับผู้ร่วมมือทางธุรกิจแล้ว ก็ก้าวยาวจากไป
หลังออกมาจากคลับ โจวฉือเซินก็เข้าไปนั่งในรถ
คนขับรถพูด “ประธานโจว กลับคอนโดหรือว่าคฤหาสน์ ชิงหูครับ?”
โจวฉือเซินลดสายตาลงมองโทรศัพท์ น้ำเสียงนิ่งมาก “คฤหาสน์ซิงหู”
“ได้ครับ”
สามสิบนาทีผ่านไป โจวฉือเซินพึ่งลงจากรถ มือถือก็ดัง
ขึ้น
เป็นหร่วนซิงหว่านโทรเข้ามา
หลังจากรับสาย ในโทรศัพท์กลับไม่มีเสียงสวนมา
โจวฉือเซินไม่มีความไม่อดทน ปลดเนคไทพลางนั่งลง บนโซฟา “พูดสิ”
ผ่านไปสองวินาที เสียงที่ระแวดระวังหยั่งเชิงก็ดังมาจาก ปลายสาย “นาย……..ธุระเสร็จหรือยัง?”
การโทรมาครั้งนี้อันที่จริงหร่วนซิงหว่านเองก็สับสนมาก แต่ถ้าเธอเอาแต่รั้งไว้ไม่อธิบาย โจวฉือเซ็นจะคิดว่าเธอ แย่ยิ่งกว่าเมื่อก่อน หลังจากนี้อยากจะหย่าอีก เกรงว่าจะ ยิ่งยากเข้าไปอีก
แต่ถ้าการโทรครั้งนี้สามารถทำลายเรื่องดีๆของเขาได้ มันก็ดี นับว่าโล่งใจได้
“ธุระอะไร”
หร่วนซิงหว่านเงียบไปนิดหน่อย ไม่ได้พูดคุยปัญหานี้ใน เชิงลึกต่อ “วันนี้ขอโทษนะ ฉันมีเรื่องกะทันหัน ไม่ได้จงใจ ไม่ไปนะ”
โจวฉือเซินเสียงเย็นชา “หร่วนซิงหว่าน ฉันรอเธอไปหนึ่ง
ชั่วโมง”
“ขอโทษขอโทษ ฉันมีเรื่องกะทันหันจริงๆ นายว่าพรุ่งนี้ ได้ไหม กี่โมงนายกำหนดเลย หรือว่าให้ฉันไปรอนายที่ ประสำนักกิจการพลเรือนแต่เช้า นายมีเวลาตอนไหนก็ เจียดเวลาว่างมาหน่อยก็โอเคแล้ว”
“ฉันไม่ได้ว่างแบบเธอ พรุ่งนี้ต้องไปทำธุระที่เบลเยียม
หร่วนซิงหว่านได้ยินดังนั้น ก็เสียดายเล็กน้อย “อย่างนั้น เหรอ งั้นรอนายกลับมาค่อยว่ากัน”
การโทรมาครั้งนี้อันที่จริงหร่วนซิงหว่านเองก็สับสนมาก แต่ถ้าเธอเอาแต่รั้งไว้ไม่อธิบาย โจวฉือเซ็นจะคิดว่าเธอ แย่ยิ่งกว่าเมื่อก่อน หลังจากนี้อยากจะหย่าอีก เกรงว่าจะ ยิ่งยากเข้าไปอีก
แต่ถ้าการโทรครั้งนี้สามารถทำลายเรื่องดีๆของเขาได้ มันก็ดี นับว่าโล่งใจได้
“ธุระอะไร”
หร่วนซิงหว่านเงียบไปนิดหน่อย ไม่ได้พูดคุยปัญหานี้ใน เชิงลึกต่อ “วันนี้ขอโทษนะ ฉันมีเรื่องกะทันหัน ไม่ได้จงใจ ไม่ไปนะ”
โจวฉือเซินเสียงเย็นชา “หร่วนซิงหว่าน ฉันรอเธอไปหนึ่ง
ชั่วโมง”
“ขอโทษขอโทษ ฉันมีเรื่องกะทันหันจริงๆ นายว่าพรุ่งนี้ ได้ไหม กี่โมงนายกำหนดเลย หรือว่าให้ฉันไปรอนายที่ ประสำนักกิจการพลเรือนแต่เช้า นายมีเวลาตอนไหนก็ เจียดเวลาว่างมาหน่อยก็โอเคแล้ว”
“ฉันไม่ได้ว่างแบบเธอ พรุ่งนี้ต้องไปทำธุระที่เบลเยียม
หร่วนซิงหว่านได้ยินดังนั้น ก็เสียดายเล็กน้อย “อย่างนั้น เหรอ งั้นรอนายกลับมาค่อยว่ากัน”
โจว อเซินส่งเสียงที่เย็นชาผ่านจมูก แล้ววางสายไป
หร่วนซิงหว่านกำลังจะนอน ผ่านไปไม่กี่วินาที มือถือก็ยัง
ขึ้น
โจวฉือเซินพูด “ยาสร่างเมาอยู่ไหน”
“เข้าไปในห้องครัวแล้วนับตู้ที่สามจากด้านซ้ายชั้นแรก ด้านบน แต่นั่นเป็นซุปสร่างเมา ต้องต้ม ถ้านายทําไม่ ได้..…….………
ปลายสาย โจวฉือเซินหายใจอย่างมั่นคง ราวกับกำลัง รอคำพูดถัดไปของเธอเป็นพิเศษ
หร่วนซิงหว่านพูดต่อ “ก็ไปเรียกคนรับใช้มา
วินาทีต่อมา โจวฉือเซินก็วางสายไปทันที
หร่วนซิงหว่านมุ่ยปาก วางมือถือแล้วนอนลงบนเตียงอีก
ครั้ง
ถึงว่าวันนี้โจวฉือเซินนุ่มนวลเป็นพิเศษ เป็นเพราะดื่ม เหล้ามานี่เอง
เขาคนนี้ ทุกครั้งที่ดื่มเหล้า นิสัยใจคอจะดีขึ้นมาก แล้วยังพูดเก่งเป็นพิเศษ
มีครั้งหนึ่งเธอถูกเขาว่าจนทั้งกระวนกระวายทั้งน้อยใจ แทบทนไม่ไหวที่จะเติมเหล้าให้เขาสักสองสามขวด ทุก ครั้งก่อนที่จะเข้าประตูมา
แน่นอน เธอมีจิตใจชั่วร้ายแต่ไม่มีความกล้า
โจวฉือเซินไม่ได้ปลุกเรียกคนรับใช้ กดขมับที่บวมขึ้นมา หลังจากดื่มน้ำเย็นหนึ่งแก้ว ก็ขึ้นชั้นบน
เขาเข้าไปในห้องนอน เมื่อคิดจะหยิบเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำ ก็มองเห็นแถวเสื้อผ้าผู้หญิงที่ไม่มีคนแตะเป็นเวลานาน
หร่วนซิงหว่านเหมือนว่าย้ายไปใกล้จะหนึ่งเดือนแล้ว
บ่ายวันนี้ เขาถามหลินหนานหนึ่งคำถามที่หน้าประตู สำนักกิจการพลเรือน “ผู้หญิงคนหนึ่งต้องการหย่าร้าง นอกจากเพื่อได้รับผลประโยชน์แล้ว ยังมีเหตุผลอะไรอื่น อีก”
ช่วงที่ผ่านมาเขารำคาญแล้วจริงๆ หร่วนซิงหว่านบอกว่าเธอไม่ต้องการเงินแค่อยากหย่า แต่ข้ออ้างแบบนี้เห็น ได้ชัดว่าเป็นคำพูดไร้สาระ เห็นได้จากผู้ชายคนนั้นที่มา โวยวายใหญ่โตอยู่ล่างตึกโจวซือกรุ๊ป
แต่ท่าทีของหร่วนซิงหว่านนั้นเด็ดขาดมาก โอกาสดีๆ อย่างวันนี้ก็ไม่ได้ฉวยโอกาสแบล็กเมล์ นี่มันทำให้เข้าใจ ยากจริงๆ
หลินหนานนิ่งเงียบไปนานมากถึงพูดหยั่งเชิงดู “ประธาน โจว คุณนายจะกำลังยั่วโมโหคุณอยู่หรือเปล่า?”
“ยั่วโมโห? ”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ