บทที่ 15 ถูกต่อยอย่างไม่ทันตั้งตัว

บทที่ 15 ถูกค่อยอย่างไม่ทันตั้งตัว

ผ่านไปสักพัก เขาก็เรียกหลินหนานเข้ามา “ไปถามเฉิน เขียว เช็คเรื่องในตอนนั้นว่าเกิดอะไรขึ้น

“ครับ”

หลินหนานออกไปก่อน

เขารู้แค่เพียงหร่วนซิงหว่านต้องการเงิน จึงสร้าง แผนการนี้ขึ้นมา แต่กลับคิดไม่ถึง ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

ถ้าหากหร่วนซิงหว่านรู้ว่าการแข่งขันดีไซเนอร์หน้าใหม่ นั้นมีโจวชื่อกรุ๊ปเป็นสปอนเซอร์ล่ะก็ การที่เธอมาหาเขา คงไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

ห้องพักพนักงานมู่สื้อ

พนักงานกำลังแลกเวรกันอยู่ หนึ่งในนั้นก็พูดขึ้นมา “เฮ้อ เมื่อกี้ฉันเห็นซูซือเวยมา ช่วงนี้เธอขยันมาที่นี่จัง”
“เธอก็ไม่ดูเสียหน่อยว่าใครมาที่นี่ในวันนี้ หล่อนไม่มาสิ ถึงจะแปลก”

อีกคนพูดต่อ “จําเรื่องที่เกิดขึ้นหน้ามู่สื้อก่อนหน้านี้ได้ ไหม ซูซือเวยหล่อนใจกล้ามาก ตั้งท้องลูกของประธาน โจว แล้วยังกล้ามาแสดงอำนาจต่อหน้าภรรยาของ ประธานโจวอีก โวยวายเสียงดัง อย่างกับกลัวคนอื่นไม่รู้ ว่าหล่อนเป็นเมียน้อยอย่างนั้น”

อีกมุมหนึ่ง มีอีกร่างที่ยังอยู่นิ่งไม่ขยับ

“มันก็อยู่ที่ว่าเป็นเมียน้อยของใคร ได้กอดคนเงินหนา อย่างประธานโจว แถมตอนนี้ยังตั้งท้องอีก ซูซือเวยคงคิด ที่จะเบียดตำแหน่งภรรยาเดิมลงมา แล้วเข้าไปอยู่เสียเอง เมื่อได้แต่งเข้าตระกูลโจวแล้ว ก็ได้ตำแหน่งมาครอง เป็น เมียน้อยจนได้ดีนั่นมันความสามารถของเธอที่แท้”

“จะว่าไปก็แปลก ประธานโจวปกติจะมาที่มู่สื้อกับพวก คุณชายเจียงแล้วเพื่อนๆ อีกไม่กี่คนบ่อยๆ แต่ไม่เคยจะ พาภรรยามาด้วยเลย ความสัมพันธ์ไม่ค่อยดีกันรึเปล่า?”

“เรื่องนี้เธอก็ไม่รู้เหรอ ว่าภรรยาของประธานโจวกว่าจะ ได้แต่งงานกับเขา ก็คิดแผนการมากมาย ฉันเคยได้ยินผู้ จัดการบอกว่า เธอเคยถูกขายเข้ามาในมู่ตื้อไม่รู้ว่าทำอีท่าไหนถึงขึ้นเตียงกับประธานโจวได้

“ใช่ๆ ฉันก็เคยได้ยินเรื่องนี้ ยังได้ยินมาอีกว่าประธาน โจวไม่ค่อยชอบเธอ นานๆ จะแตะต้องตัวสักที ไม่อย่าง นั้นทำไมแต่งงานกันมาตั้งสามปีแล้วยังไม่มีลูกด้วยกัน ล่ะ? แล้วถ้าที่ตระกูลนั้นให้ความสำคัญกับเรื่องทายาท ตอนนี้ซูซือเวยก็ตั้งท้องอีก หึๆ ตำแหน่งของเธอคงจะไม่ ปลอดภัยเสียแล้ว”

ประตูตู้เสื้อผ้าถูกเปิดออกมาอย่างแรง

เด็กน้อยเดินออกมาจากมุมนั้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด มองผ่านพวกเขาด้วยสายตานิ่งเฉย สีหน้าไร้อารมณ์ แล้ว ก็จากไป

พลันมีเสียงหนึ่งพูดขึ้น “โมโหอะไรกัน ทำอย่างกับมีคน ทำอะไรเขาอย่างนั้น”

“ก็แค่พนักงานพาร์ทไทม์ คิดว่าผู้จัดการชอบตัวเอง แล้ว จะยกยอตัวเองขึ้นมาแบบนี้เหรอ”

“เธออย่าว่าไป ฉันได้ยินผู้จัดการบอกว่าเขาคือจองหง วนแห่งมณฑลของปีนี้ หน้าตาก็ดี จะเหิมเกริมก็คงเป็น เรื่องปกติ”
หร่วนเฉินเดินมาที่หน้าบาร์ ผู้จัดการกำลังเรียกคนไป เสิร์ฟเหล้าที่ห้องพิเศษของโจวฉือเซ็น เขาจึงเข้าไปพูด “ผมไปเองครับ”

เพื่อนร่วมงานอีกคนเหมือนกำลังท้องเสียเล็กน้อย จึงยื่น ของให้เขา “เสี่ยวหร่วน ฉันได้ยินมาว่าวันนี้นายอารมณ์ ไม่ค่อยดี นายต้องระวังหน่อยนะ เข้าไปเสิร์ฟเหล้าแล้ว รีบออกมาก็พอแล้ว”

“รู้แล้วครับ”

ตอนที่หร่วนเฉินเปิดประตูห้องเข้าไปนั้น เห็นซูซือเวยกำ ลังนั่งพิงอยู่กับโจวฉือเซ็น

หร่วนเฉินวางเหล้ากระแทกลงกับโต๊ะ พูดด้วยเสียงแข็ง “เหล้าที่พวกคุณสั่งได้แล้วครับ”

ซูซือเวยตกใจกับสิ่งที่เขาทำ เธอจึงชะงักกิจกรรมในมือ

ตั้งแต่ครั้งที่แล้ว ซูซือเวยก็ยังไม่เจอโจวฉือเซินอีกเลย วันนี้ได้ข่าวว่าเขามาที่มู่สื้อ จึงรีบตามมา

เธอก็ไม่รู้ว่าโจวฉือเซินหมายความว่าอย่างไร ทั้งๆ ที่ ก่อนหน้านี้เขาให้โอกาสเธอมากมาย ให้เธอได้ยืนเคียง ข้างกายเขา แต่ก็แค่ยืนเคียงข้างเขาเท่านั้น ไม่มีอะไรคืบหน้า

หลังจากเรื่องครั้งก่อนที่เธอท้องปลอมถูกจับได้ อเวย คิดว่าโจวฉือเซินจะโกรธมาก แต่เขาแค่เตือนเธอเพียง ไม่กี่ประโยค ยังเลี้ยงดูและปฏิบัติต่อเธอเหมือนเดิม ก็ หมายความว่ามีโอกาส

ตอนนี้ภายนอกยังหัวเราะเยาะเธอ บอกว่าโจวฉือเซินแค่ เล่นสนุกกับเธอเท่านั้น ยังไม่มีสิทธิ์ได้ขึ้นเตียงของเขา ดังนั้นวันนี้เธอต้องได้อะไรติดไม้ติดมือกลับไป

หลังจากที่ตกใจจากที่หร่วนเฉินทํา เธอก็พยายามสงบ อารมณ์ ไม่โกรธ แล้วพูดกับโจวฉือเซินด้วยน้ำเสียงอ่อน หวาน “ประธานโจว เหมือนคุณจะเมาแล้วนะคะ หรือว่าจะ ให้ฉันส่ง…อุ๊ย!”

ซูซือเวยถูกเหล้าที่อยู่ในแก้วราดลงบนตัว เธอพลันร้อง กรี๊ดขึ้นมา “แกทำอะไร!”

หร่วนเฉินสีหน้านิ่งเฉย แล้วหยิบแก้วที่รินเหล้าเรียบร้อย แล้วยกขึ้นมาจากโต๊ะ “ขอโทษครับ มือลื่น”

ซูซือเวยเห็นว่าพนักงานตรงหน้าหน้าตาค่อนข้างดี จึง โกรธไม่ลง ตอนที่เธอเตรียมจะไปเข้าห้องน้ำ เจียงย่าน ที่นั่งคอยดูสถานการณ์อยู่จึงพูดขึ้น “เจ้าหนุ่มเมื่อกี้ที่ทำ เรื่องวุ่นวาย ฉันเห็นหมดนะ”
“ครับ ผมตั้งใจ”

ได้ยินเช่นนั้น ซู อเวยจึงโกรธมาก แม้แต่โจวฉือเซินยัง ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามองเขา

ซูซือเวยด่ากราด “แกมันบ้า ฉันไปทำอะไรให้แกฮะ!”

“ใครเป็นคนคิดว่าคุณต้องมาหาเรื่องผมก่อน แล้วผมถึง ทําอะไรคุณได้ล่ะ”

ซูซือเวยโกรธจนหน้าดำหน้าแดง พูดไม่ออก

ณ ตอนนั้น ผู้จัดการเห็นสถานการณ์ไม่ดี จึงเดินเข้ามา ขอโทษ ประธานโจว คุณซูต้องขอโทษด้วยนะครับ นี่เป็น พนักงานพาร์ทไทม์ที่มาใหม่ของร้านเรา ยังไม่เข้าใจกฎ ก็ เลยรบกวนพวกคุณ”

“ไม่เข้าใจกฎ? คุณคิดว่าเขาเป็นพวกไม่รู้จักกฎเหรอ! เมื่อกี้เขาก็พูดเอง ว่าเขาจงใจ วันนี้ต้องอธิบายมานะ อย่า คิดว่าจะยอมปล่อยไปง่ายๆ!

“ขอโทษครับๆ คุณซู นี่เป็นปัญหาของทางเราเอง” ผู้ จัดการพูดขอโทษพลางลากหร่วนเฉินออกมา “เสี่ยวหร่วนเร็ว รีบขอโทษคุณซูซะ”

หร่วนเฉินไม่พูดและไม่ทำอะไรทั้งนั้น เขาเอาแต่มอง ผู้ชายที่นั่งอยู่บนโซฟา

โจว อเซินลุกขึ้น และคิดจะจัดการเรื่องนี้ เขาหันไปพูด กับเจียงย่านเสียงเรียบ “ฉันขอตัวก่อนนะ”

“ประธานโจว ผมไปส่งเองครับ…”

ซูซือเวยเห็นว่าเขารีบไป จึงไม่ทันที่จะได้จัดการกับห ร่วนเฉิน รีบตามเขาไป

ไม่คิดว่าเธอเดินได้ไม่กี่ก้าว ก็ถูกบางอย่างขัดขาเอาไว้ เธอก็อบหกล้ม แต่ก็มีอีกมือหนึ่งประคองเธอเอาไว้

เธอเงยหน้า พบว่าผู้ชายที่สาดเหล้าใส่เธอคนเมื่อกี้ กำลังยืนยิ้มเย้ยเธออยู่ แววตาเต็มไปด้วยความร้ายกาจ

คนที่ขัดขาเธอก็คือเขา คนที่ประคองเธอก็คือเขา

ซูซือเวยถูกยั่วโมโหจนแทบระเบิด ตอนที่เธอกำลังจะ พูดขึ้น เขากลับสะบัดมือของเธอออก แล้วเดินออกไป

ซูซือเวยโกรธจนไม่รู้จะทำอย่างไร เธอได้แต่กระแทกเท้าเดินตามออกไป

นอกห้องพิเศษ

โจวฉือเซ็นใช้มือข้างหนึ่งถือโทรศัพท์เอาไว้ กดเบอร์ หนึ่งเอาไว้ แต่ยังไม่ได้โทรออก

เมื่อคิดถึงที่หร่วนซิงหว่านนึกถึงความรักครั้งแรกในงาน เปิดตัว เขาก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่รู้อะไรดีเสียแล้ว

อายุเท่าไหร่แล้วมาพูดถึงเรื่องรักครั้งแรก น่าตลกไหม

นั่น

คิดเช่นนั้น ไม่อยากจะโทรออกไป โจวฉือเซินจึงล้วงมือ กลับเข้าไปที่กระเป๋ากางเกง ไม่ทันได้ป้องกันหมัดที่ปะทะ เข้ามาโดนหน้า

เขาถอยออกมาหนึ่งก้าว ใช้นิ้วโป้งปาดเลือดที่มุมปาก แล้วค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมา