ตอนที่ 9 ด้านข้าง ใบหน้าเธอ

ถูกวรพลเตือนอย่างนี้ ธัชชัยก็รู้แล้วว่าจะโต้ตอบไปยังไง “เรื่องที่ จะไปรักษาตัวที่อเมริกา พี่เตรียมตัวเสร็จยัง? วันหลังฉันต้องมา ปรึกษากับหมอภาคินดีๆแล้ว เขาพูดซ้ำๆมาหลายรอบ แต่ทุก ครั้งก็บอกว่ารอก่อน

นี่ไง มาอีกแล้ว

รออีกหน่อย พวกเธอเพิ่งจะแต่งงานกันเอง ฉันก็ถือโอกาสนี้ พักผ่อนที่บ้าน เตรียมตัวไม่พร้อมจะทำยังไง?วรพลรู้ว่าน้องชาย ของตัวเองเป็นห่วงสภาพร่างกายของเขา ขอแค่หมอภาคินพูด อะไรหน่อย เวลายังไม่ถึง เขาจะไม่ยอมให้ตัวเองไปเสี่ยง

รอธัชชัยกับวัดสาความสัมพันธ์ดีขึ้น เขาก็ไว้ใจที่จะไปแล้ว รูป ถ่ายที่เก็บไว้บนเตียงที่ประคองเธอรักษาตัวมาทีละครั้งก็คือผู้ หญิงในรูป

กนิษฐา รอฉันที่โลกใบนั่นนะ

เป็นอย่างที่คิดจริงๆธัชชัยไม่รู้จะพูดอะไร กินอาหารเย็นเสร็จ ก็คุยกันแป๊บนึง

แล้วกลับไปที่เรือนหอ เห็นร่างกายที่เล็กๆนอนหมอบอยู่บน เตียง แขนขาวๆที่บอบบางข้างๆมีหนังสือที่เกี่ยวกับการรักษา บาดเจ็บจากไฟลวก

เธอเหมือนจะอาบน้ำเสร็จแล้ว ผมที่เปียกครึ่งๆนอนไว้ที่หมอนที่ขาวดุจหิมะ

ทำให้หน้าผากขาวยิ่งกว่าหิมะ หายใจไปอย่างไสสะอาด ขนตาที่ยาวเสมือนผีเสื้อที่ไม่เป็นสุข ค่อยๆสั่นไหว

ธัชชัยทนไว้ไม่ได้ไปจับ

กลิ่นหอมในตัวของผู้หญิงคนนี้ก่อกวนใจของธัชชัย เขานั่งอยู่ ข้างๆเตียง ถลกผมที่กระจายอยู่หน้าเธอ หน้าที่สวยงามของผู้ หญิงก็แจ่มชัด พูดได้เลยว่า ผู้หญิงคนนี้สวยมาก ให้คนใจเต้น ขึ้นมา อีกอย่างบุคลิกที่บริสุทธิ์สวยงามเหมือนภาพวาดภาพหนึ่ง

ถ้าเธอไม่มีจุดประสงค์อะไรที่แต่งมา ไม่แน่เขาอาจใช้ชีวิตกับ เธอได้

คิดถึงตรงนี้แววตาของธัชชัยก็ย่นขึ้นมา

วันนี้เขาก็เดินทางมา เหนื่อยมาก นอนลงไป อาการง่วงนอนก็ มาถึง กลิ่นหอมของผู้หญิงคนนี้ก่อกวนจมูกของเธอ ทำให้รู้สึก สบายมาก ธัชชัยก็นอนหลับลงไป

ห้องที่กว้างใหญ่นี้ มีใจสองดวงที่เต้นอยู่ อยู่ใกล้ก็เหมือนกับ อยู่ไกลๆ

วันที่สองเช้า แดดออกมาแล้ว ตอนวัสสาตื่น เห็นว่าปวดหัว มาก คิดแล้วคิด เหมือนเมื่อคืนตนเองอาบน้ำเสร็จ ดูหนังสือไป ด้วยแล้วรอวรพลทํากายภาพบำบัดเสร็จกลับมา ก็นอนหลับไป แล้ว ตอนนั้นผมยังไม่แห้ง ก็ว่าทำไมปวดหัว

เธอตั้งสติ เหมือนห้องอาบน้ำส่งเสียง จ๊อกๆ หรือว่าวรพลอาบวจสาเอียงมา เหมือนได้กลิ่นสะระแหน่สดชื่นเหมือน กลิ่นโฮโมนผู้ชาย

วรพลร่างกายไม่สะดวก คิดถึงตรงนี้ ก็วิ่งไปห้องอาบน้ำ

* วรพลเธอข้างไหม

วังสารออยู่สักพัก แต่ไม่คนตอบ เขาน่าจะไม่ได้ยิน แล้วเธอเรียกอีกหนึ่งต้องช่วยไหม

เสียงน้ำในข้างหยุด สายตาของธัชชัยที่เอาบัวไว้ ยิ่งมืดได้ยินเธอเรียกชื่อธัชชัยรู้สึกไม่สบายใจ

ถ้าเธอใช้เสียงหวานเรียกเขา เป็นยังไง

แต่นึกได้ถ้าผู้หญิงคนนี้กล้ามา ทันใดที่เขาแล้วปฏิกิริยาอย่างไหร่

จินตนาการปฏิกิริยาของวัสสา ริมฝีปากของธัชชัยยิ้ม ขึ้นมา หน้าที่

งั้นฉันเข้าแล้วนะวังสาว่าเขาอายเลยไม่ตอบ เลยมุ่ง ตรงไปแล้วเปิดประตู

ในเมื่อตัดสินใจแล้วว่าจะดูแลเขา ก็ต้องภรรยาถูกหลังให้ที่ไม่สะดวก ต้องจะเรื่องธรรมดาอย่างก่อน ไม่ต้องหวาดกลัว วันสาให้กำลังใจตัวเอง แล้วค่อยๆเปิด ประตูห้องอาบน้ำ

ธัชชัยที่อยู่ข้างในทำตัวอย่างสงบเยือกเย็นไม่สะทกสะท้าน รอ วัจสาเปิดประตูเข้ามา ใบหน้าที่สวยงามนั้น จะเป็นตื่นตระหนก จนทำอะไรไม่ถูกหรือว่าจะเป็นตูมๆกันแน่?

ผู้ชายสีหน้าเย็นชาแต่ถูกตามาก หน้าตาหล่อ

วัจสาคิดไม่ถึงเลยว่า ตนเองจะเจอสิ่งที่ทำให้ผู้หญิงทั้งหมด ต้องหน้าแดงกันทั้งนั้นนั่นก็คือภาพที่ชายงามที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ

ผู้ชายเพิ่งจะสระผมเสร็จ ตาที่เปียก ผมที่เปียก หยดน้ำไหลลง มาจากลายเส้นที่งดงามของคอ ไหลผ่านซิกแพ็คที่แข็งแกร่ง ซิก แพ็คแปดอันนี้มีสีน้ำตาล ค่อยๆหายไปจาก… และในหมอก

แม้ว่าข้างล่างจะไม่มีแล้ว แต่ผ้าเช็คตัวก็บังไว้อยากไม่สนิท

ให้คนคิดไปเรื่อยได้

คนที่ผลักประตูอย่างวัดสาเองก็ถึง นี่คือเรือนหอของเธอ อีก อย่างวงศ์ตระกูลศรีทองก็มีห้องนอนและห้องอาบน้ำเยอะขนาดนี้ ทำไมธัชชัยจึงปรากฏมาที่นี่!

ให้เธอไม่ระวังมองถูกร่างกายของธัชชัยไปหมด หน้าของเขา

ก็แดงขึ้นมา

ธัชชัยเห็นวัสสาโง่ไปแล้ว อารมณ์ก็ดีขึ้นมาก หน้าที่ขาวของวัน สาตอนนี้เต็มไปด้วยแดงสดใส เขามองจนลำคอรู้สึกแน่ขึ้นมา แต่ว่าน้ำเสียงที่เปิดปากพูดก็เฉยชามาก เหมือนกับว่าเขาปรากฏตัวที่นี่มันเป็นเรื่องธรรมดา “ดูเสร็จหรือยัง ?ดูเสร็จก็ออก ไป ”

วัจสาเหมือนเพิ่งเก็บลิ้นกลับมา”ธ ธัชชัย เธอ เธออยู่เรือนหอ ของฉันกับพี่ชายเธอทำไม

ถึงแม้ว่าเธอจะทำตัวสงบ แต่สีหน้าที่แดงของเขาก็ขายความ

วุ่นวายของเขา

แววตาที่ลึกเหมือนดวงดาวค่อยๆกวาดผ่านเธอ เดินออกจาก ห้องอาบน้ำอย่างสงบเยือกเย็นสะทกสะท้าน แล้วมองข้าม คําถามเธอ “สวยไหม?”

สมองของวังสา โครม ถูกการที่ไม่เอาหน้าของเขาทอดจน สมองว่างเปล่า สวยไหมสวยไหมสวยไหม สามค่านิ้วนเวียนอยู่ ในสมอง………..

อันที่จริงก็หล่อตนเอง เธอมีเพื่อนคนหนึ่งที่เรียนศิลาปะ มีวัน หนึ่งที่เธอไปหาเขา บังเอิญเห็นเธอกำลังวาดร่างเปลือย มีนาย แบบตัวจริงไม่ใส่อะไรยืนไว้ตรงนั้น ตอนนั้นวัสสาตกใจมาก เห็น ร่างกายของผู้ชายครั้งแรก

แต่ รูปร่างของธัชชัยดีกว่านายแบบพวกนั้นเยอะมาก

ซิกแพ็คที่สวยงาม ลายเส้นที่แข็งแกร่ง ไม่มีตรงไหนที่จะไม่ เสน่ห์

ใจของใจสาเหมือนจะหยุดเต้น แต่หลังก็รีบเต้นขึ้นมาป๊อปๆไม่หยุด
พูดขอโทษอย่างหน้าแดงๆก็คนๆลานๆ แล้วออกไปอย่างรีบๆ ร้อนๆ

ก็เพราะธัชชัย อยู่ข้างในก็ไม่ออกเสียงหน่อย มันต้องเจตนาที่ จะให้เธอเสียหน้าแน่ ถึงแม้ธัชชัยจะไม่ชอบเธอก็ตาม แต่กลั่น แกล้งนี้ มันเกินไปแล้ว ยังไงตนเองก็เป็นพี่สะใภ้ของเขา นี่มันก็ ถือว่าไม่เคารพวรพลเหมือนกัน

“โง่เง่าเต่าตุ่น”

วัจสาพิงไว้ที่มุมประตูแล้วด่าไปอย่างโกรธ เรื่องนี้พูดกับวรพล ไม่ได้ จะทําลายความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่ได้ อีกอย่างร่างกาย เขาก็ไม่ดี ถ้าเรื่องเล็กๆ กลายเป็นเรื่องใหญ่ ทำให้เขาโกรธก็ยิ่ง ไม่ดีแล้ว

เธอต้องแก้ไขเอง เธอจะไม่ทน ให้คนอื่นรังแก อย่างน้อยก็ ต้องได้รับความเคารพจากธัชชัย ไม่งั้นวันหลังเหตุการณ์แบบนี้ก็ จะยิ่งเยอะ

การแก้ปัญหาที่ดีก็คือ ให้คนอื่นไปเตือนเขา ธัชชัยที่ความจำ ไม่ดีนี่

วังสาคิดตัวเลือกเสร็จ ก็รีบวิ่งลงไปข้างล่างห้องครัว

ธัชชัยที่อยู่ข้างนอกได้ยินที่เธอสาปแช่งว่าโง่เง่าเต่าตุ่น อารมณ์ก็ดีขึ้นเลย ยัยนี่ บางครั้งก็น่ารักเหมือนกัน

“ป้าอ้อย ทำงานเสร็จรึยัง”วจสารู้สึกว่าในบ้านนี้ ป้าอ้อยก็รับ ใช้พวกเขาพี่น้องมาหลายปีแล้ว ถึงแม้จะไม่ได้ทำอะไรดีๆไว้แต่ก็เหน็ดเหนื่อยเหมือนกัน ธัชชัยก็ยังถือว่าเคารพป้าอ้อยอยู่ ถ้าเธอ เป็นคนพูด เขาต้องไม่ใส่ใจแน่ๆ

ที่จริงป้าอ้อยยังเหลือผักอีกอย่างหนึ่งที่ยังไม่ได้ผิด เห็นวจสาก ดีใจมาก “คุณผู้หญิง คุณตื่นแล้วหรอเดี๋ยวก็กินข้าวได้แล้ว”

วัดสารอเขาทำงานในมือเสร็จ เขาจึงพูดว่า “ฉันมีเรื่องหนึ่งที่

จะขอร้องป้า”

“ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าคุณผู้หญิงมีอะไรก็ถามตรงๆเลยค่ะ

ฉันรู้ว่าธัชชัยยังถือว่าเชื่อฟังคุณ “ยังไงก็อยู่รวมกันมาหลายปี แล้ว ฉันแค่อยากบอกกับเขาว่า คราวหน้าไม่ต้องเข้าเรือนหอ ของฉันกับวรพล ยังไงมันก็ไม่ค่อยสะดวก เขาก็มีห้องนอนของ เขาเอง”

วัสสานึกถึงเรื่องเมื่อกี้และท่าทีของธัชชัย ในใจก็แค้นมาก

ป้าอ้อยอิ้งมาก เรือนหอนี้ก็คือเรือนหอของรองท่านชายกับคุณ ผู้หญิงนี่

ก็ดัดแปลงมาจากห้องนอนเก่ามาเป็นห้องนอนใหม่ ไม่ให้เขา อาบน้ำที่นั่น แล้วจะให้ไปไหน………

เฮ้ เธอถอนหายใจ รองท่านชายก็น่าสงสาร ที่จริงก็ไม่มีใจ แต่งงาน ถูกบังคับให้แต่งงานกับคุณผู้หญิงไม่มีทางเลี่ยงๆ ถ้า พวกเขาจะอยู่รวมกันอย่างนี้อีก รองท่านชายเมื่อไรถึงจะรักคุณผู้ หญิงได้? อีกอย่างถ้าเข้ากันไม่ได้ เรื่องนี้ก็จะะทำให้ทั้งชีวิตของ สองคนพัง
“เดี๋ยวฉันจะพูดกับรองท่านชายค่ะ” ป้าอ้อยก็ไม่สะดวกจะพูด อะไรมาก ได้แต่พูดเป็นนัย

วังสาเห็นป้าอ้อยรับปากแล้ว ในใจจึงโล่งอกไปที่ รบกวนป้า อ้อยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ”

เมื่อเห็นมือขวาของป้าอ้อยถืออาหารเช้าไว้ ใช่แล้ว ถือโอกาส

นี้เอาข้าวเช้าไปให้วรพรดีกว่า ยังไงก็มีว่าง

ป้าอ้อยหันหน้ามา ถืออาหารเจที่ทำอย่างพิเศษให้ใจสา

วันสารับไปได้อย่างธรรมชาติ ตอนที่เตรียมตัวจะขึ้นไป บังเอิญเจอธัชชัยที่กำลังลงมาจากข้างบน

เขาเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวแล้ว ทั้งตัวดูเหมว่าจะสะอาด เรียบร้อย และหล่อเหลามาค

อย่างนี้ก็เตือนให้วังสานึกถึงสถานการณ์เมื่อกี้ที่เก้อเขิน ไม่

น่าจะเป็นเขาคนเดียวที่เก้อเขิน ธัชชัยอยู่อย่างสงบเยือกเย็นอยู่

ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้ยืนอยู่ตรงนี้นานยัง น่าจะได้ยินที่เธอพูดกับ ป้าอ้อยแล้ว

ได้ยินก็ไม่เป็นไร ยังไงก็อยากจะให้เขาได้ยินอยู่แล้ว จะได้ให้ เขามีจิตสำนึกหน่อย รู้ว่าอะไรคือความเคารพอย่างพื้นฐาน

เธอ ยังไม่รู้สึกว่า เรือนหอที่ตัวเองพูดนั่น เป็นห้องที่รวมกับคน บาง คน

ตอนที่คิดอย่างนี้ ทันใดนั้นใจที่วุ่นวายเมื่อกี้ก็สงบลงมา ถืออาหารเช้าเดินตรงขึ้นไป ไม่ได้มองสีหน้าของธัชชัย

“เอาของในมือเธอให้ฉัน” ข้างหลังส่งเสียงต่ำๆของผู้ชายคน หนึ่งที่กำลังยุนโกรธ

มือที่วังสาจับถาดก็แน่ไปอีกนิดนึง จับแรงเกินไปจนซีด”ฉัน เป็นภรรยาของวรพล ดูแลเขาเป็นหน้าที่ของฉัน อีกอย่างเธอก็

ต้องมีครอบครัวเหมือนกัน หรือว่าเธอจะดูแลพี่ชายเธอทั้งชีวิต?

ธัชชัยเดินขึ้นไปข้างหน้า แล้วไปแย่งอาหารเจมาอย่างแรง

แววตาเต็มไปด้วยความโกรธ น้ำเสียงเย็นถึงกระดูก “เธอคิด ว่าฉันดูแลพี่ชายฉันไม่ได้ทั้งชีวิตหรอ? เธอมันเป็นอะไร

พูดจบแล้วเดินออกไป

เหลือแต่วังสาที่ทําหน้าแปลก เธอเป็นของอะไร?ตลกจริงๆ ดูแลสามีตัวเองยังต้องถูกว่า ผู้ชายคนนี้ทั้งเผด็จการและเย่อหยิ่ง

แต่ว่าวัจสาไม่อยาเป็นเพราะผู้ชายคนนี้ พะวงอยู่ในใจ ทน แล้วทนน้ำตาที่จะไหลลงมา แล้วหันหลังออกจากบ้าน

พ่อบ้านภูษิตยืนอยู่ที่ใต้บรรได เห็นพวกเขาแยกกันแล้วก็ค่อย เดินออกมา ดูไปที่ธัชชัยรูปร่างสูงและตรง แล้วดูไปที่วัดสารูปร่าง ตัวเล็กๆ ถอนหายใจอย่างยาว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ