ตอนที่ 71 แค่หยอกเธอเล่น

ธัชชัยเข้าใกล้เข้ามาทุกทีเพียงเพื่อที่จะได้เห็นใบหน้าของวังสาที่ แสนจะงดงามสดใสอย่างชัดเจนวจสาไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองนั้น สวยหยาดเยิ้มแค่ไหน

ธัชชัยก็เป็นแค่ผู้ชายธรรมดาๆทั่วไปคนหนึ่งแล้วเขาก็ได้ทน มานานมากแล้วแถมตอนนี้ยังอยู่ในสถานการณ์ที่มีหนังอย่าง ว่า”เปิดอยู่ไฟร้อนในร่างกายยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆจิตใจที่ฮึกเหิม มันหลังพรั่งพรูออกมาจากร่างกายที่กำล่ำสันของเขาและ พร้อมที่จะระเบิดได้ทุกเมื่อ

ความสูงของทีวีอยู่ที่คอด้านหลังของวันสาพอดีดังนั้นเมื่อตัว ของเธอเอนไปด้านหลังร่างกายที่สวยงามเว้าโค้งของเธอก็อยู่ใน อ้อมอกที่แข็งแรงของเขาพอดี

นายธัชชัยมันจะมากเกินไปแล้วนะพอได้แล้ว

ธัชชัยเพียงแค่มองลงเขาก็เห็นเนินอกของเธอได้อย่าง ง่ายดายเขายิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์พูดว่า “ทำไมหละเธอเป็นคน หันมาหาฉันเองนะวัดสา

พูดจบวัจสาก็รู้สึกถึงคำพูดที่แฝงไว้ซึ่งความหมายแย่ๆ ของรัช ชัยเธอไม่ลังเลร้องตะโกนกลับไป“นายธัชชัย คนบ้าไม่เคยได้ยิน คำว่าห้ามล่วงเกินผู้หญิงบ้างเหรอไง”

พูดจบก็รีบเอามือมาปิดตัวเองผู้ชายอะไรแย่จริงๆทำไมไม่ดูโทรทัศน์ไปมาใช้สายตาแบบนี้มองฉัน!ไอ้คนบ้ากาม!

“จะโทษฉันก็ไม่ได้เธอเป็นคนอ่อยฉันเองจะให้ฉันไม่สนใจได้ ยังไงอะ”

ธัชชัยรู้สึกชอบมากที่ได้เห็นแมวตัวเล็กๆ ที่มีเขี้ยวเล็บอย่างวัน สาแผลงฤทธิ์ทำให้เขารู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก

ถ้าได้หยอกล้อผู้หญิงคนนี้ไปตลอดก็คงจะดีชีวิตคงมีแต่ความ สุข

วัจสาไม่รู้จะทำยังไงกับผู้ชายคนนี้ดีตั้งแต่ที่เธอกับเขาถูกขัง เข้ามาอยู่ด้วยกันเขาก็ไม่เลิกที่จะหยอกเย้าแถมยังมาทำเจ้าชู้ใส่ พี่สะใภ้อย่างเธออีกไม่รู้คิดอะไรอยู่แทนที่จะเอาเวลาไปคิดว่าจะ หนีออกไปจากที่นี่ได้ยังไงกลับมาคิดแต่เรื่องไร้สาระพวกนี้

วัจสารีบเอามือปิดหน้าอกเพื่อให้พ้นจากมือลาดของธัชชัย น่าเสียดายที่ในสายตาที่ดื้อรั้นซ่อนไว้ซึ่งความเขินอายและสดใส น่ารักทำให้คนยิ่งหลง

ธัชชัยทำหน้านิ่งแล้วก็พูดขึ้นมาว่า “นี่วัจสายายผู้หญิง ปัญญาอ่อนมาบังทำไมฉันจะดูทีวี หรืออยากจะต่อเรื่องของเรา?”

วังสาหน้าแดงน่าอายจริงๆ ที่แท้เขาก็แค่อยากดูทีวีด่าไปซะ เยอะเลย…

“นายนายรีบปิดทีวีเถอะ!”วจสากล่าวพร้อมกับถอยหลังกลับ ด้วยความเคอะเขิน

วัจสาไม่ทันระวังเหลือบไปเห็นทีวีพอดี…ตายจริงไม่เคยเห็นอะไรสุ่มเสี่ยงแบบนี้มาก่อน

ต่อไปถ้าเห็นใครกำลังดูอะไรพวกนี้ไม่แน่เธอยังคิดอีกว่าไม่ คุ้มค่าที่จะดู…

วัจสากลับมาตั้งสติได้อีกครั้งก็เกือบที่จะอยากตบหน้าตัวเอง คิดอะไรไร้สาระ

ไม่แน่ว่าจะติดเชื้อนายธัชชัยมา

สายตาของเธอมองเหม่อไปที่ใบหน้าดังเทพมาจุติของผู้ชาย คนนี้

ธัชชัยหารีโมทอยู่นานมากหายังไงก็หาไม่เจอเขาคิดที่จะดึง ปลั๊กออกให้รู้แล้วรู้รอดพระเอกนางเอกในทีวีแสดงได้ถึงพริกถึง ข็งมากธัชชัยทำอะไรไม่ถูกรีบดึงสายไฟที่อยู่ตรงกำแพงทันใด นั้นก็มีแสงแปร๊ดขึ้นมาแล้วห้องก็มืดไปหมด

ห้องมืดมากจนมองไม่เห็นแม้กระทั่งมือของตัวเอง

ทันทีที่ห้องมืดวจสาก็ตกใจรีบเขยิบเข้าไปใกล้ธัชชัย

พอรู้สึกถึงร่างกายของผู้หญิงที่เข้ามาใกล้ธัชชัยก็โอบกอดจ สามือก็ขยับจากเอวขึ้นไปทำตัวเหมือนกับสามีภรรยาเหมือนกับ สามีที่ทําตัวใกล้ชิดกับภรรยา

“วจสาฉันหวังว่าต่อไปเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นบ่อยๆนะ

วัจสาได้ยินธัชชัยพูดแบบนี้ก็รู้สึกโกรธมากตอกกลับไป ว่า“นายธัชชัย!เอามือสกปรกของนายออกไปอย่ามาฉวยโอกาสกับฉันนะ!”พูดจบก็เอามือปัดธัชชัยออกไป

วันสารู้สึกแปลกใจที่ธัชชัยไม่ได้ดื้อด้านที่จะล่วงเกินหล่อนต่อ ไปเธอได้ยินเสียงเขาเดินออกไป

วันสากลัวความมืดกว่าธัชชัยจะปล่อยให้เธออยู่คนเดียวจึง รีบถามไปว่า นายจะไปไหน?”

ธัชชัยตอบกลับในความมืดสั้นๆแค่สองคำไปนอนเสียงของ เขามาจากห้องที่อยู่ข้างใน

ธัชชัยรู้ว่าในห้องต้องมีเตียงสบายๆ ใหญ่ๆแน่นอนเพราะว รพลได้เตรียมการให้พวกเขามีลูกด้วยกันต้องเลือกเตียงดีๆไว้ แน่ๆยังไงคืนนี้ก็ออกไปไม่ได้นั้นก็ถือโอกาสพักซักหน่อยแล้วกัน

วัจสาได้ยินเสียงธัชชัยเดินเข้าไปในห้องเสียงถอดรองเท้าของ เขาเป็นเสียงสุดท้ายหลังจากนั้นห้องก็เงียบกริบ

“วัสสาอึ้งผู้ชายคนนี้ในสถานการณ์แบบนี้ยังจะนอนหลับอีก

เหรอถูกขังอยู่แบบนี้ไม่รู้สึกเดือดร้อนบ้างหรือไง

เป็นเพราะเขาคนเดียวที่ไม่ทันระวังตัวทำให้ต้องตกมาอยู่ใน สถานการณ์แบบนี้

วัดสายืนอยู่ในความมืดด้วยความกลัวรอบตัวมืดมากจนมอง อะไรไม่เห็นถ้ามีคนร้ายหรือสัตว์โผล่ขึ้นมาจะทำยังไงยิ่งถ้าเป็น นัขพันธ์ทิเบทันมาสตีฟเธอต้องไม่รอดแน่ๆแค่กัดทีเดียวคง หัวขาด

วัจสายิ่งคิดก็ยิ่งกลัวยิ่งไปกันใหญ่
ในที่สุดก็ตัดสินใจเดินเข้าไปข้างในถ้าเจอคนร้ายหรือสุนัขตัว นั้นก็ยังมีธัชชัยอยู่ยังไงวันสาก็เป็นพี่สะใภ้เขามีหน้าที่ที่จะต้อง ปกป้องเธอ…

ทันใดนั้นเสียงปังก็มาพร้อมกับเสียงร้องของผู้หญิง” โอ้ย วัสสาจับไปที่หน้าผากที่พึ่งชนบางอย่างไปทำร้ายตัวเองซะงั้น ตอนนี้รู้สึกเจ็บจริงๆ

ธัชชัยที่นอนอยู่บนเตียงอย่างสบายใจเกือบหลุดจำนึกอยู่แล้ว ว่าวจสาต้องเดินเข้ามาในห้องแต่ไม่คิดว่าเธอจะซุ่มซ่ามเดินชน ประตูเข้าให้

กลิ่นหอมของหญิงสาวเริ่มเข้ามาใกล้ฟังแล้วเสียงก็ดังขึ้น มาอีกวังสาชนไปที่ขอบเตียงทำให้เธอล้มไปที่เตียง โชคดีที่คราว นี้ไม่ได้ทับถูกอะไรอีกแค่รู้สึกเหมือนโดนอะไรบางอย่างนิ่มๆแล้ว เสียงร้องของธัชชัยก็ดังขึ้นดังยิ่งกว่าตอนวัสสาชนประตูเสียอีก

วัดสาตกใจเอามือคลำๆดูว่าชนถูกอะไรเข้าแล้วก็ค้นพบว่า หน้าของเธออยู่ตรงสิ่งที่ยากที่จะพูดถึงของผู้ชายพอดี…ซวยแล้ว

“นายโอเคมั้ยเจ็บรูปาวฉันไม่ได้ตั้งใจนะ”วจสารีบขอโทษ เป็นการใหญ่นึกได้ว่าตรงนั้นของผู้ชายบอบบางมาก

ธัชชัยตอบกลับแบบประชดประชันว่า “เธอคิดว่าเจ็บมั้ย หละ!?”

วันสารู้สึกร้อนขึ้นมาทันทีไม่เห็นจะต้องดูกันเลยตอนชนก็ไม่ได้ ใช้แรงซักหน่อย…
เธอจึงตอกกลับไปว่า “ทำไมต้องดูกันด้วยใช่ว่าจะเจ็บอะไร มากมายไม่ได้ขาดไม่ได้เสียหายก็ยังอยู่ดีๆอยู่นี่ไง

“งั้นเหรอเธอรู้ได้ยังไงว่าไม่เจ็บเธอมีกะเค้าด้วยเหรอ?”ธัชชัย

ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์

ผู้ชายคนนี้ปกติก็จริงจังได้ตลอดเวลาแต่ในเวลาแบบนี้กลับจะ มาล้อเล่นกันอีก

วัจสายังไม่ทันได้ตอบธัชชัยก็ถามขึ้นมาว่า “วจสาเธอร้อง ตะโกนเป็นมั้ย”

วัจสาตอบแบบงงๆ อะไรร้องตะโกนอะไรกันร้องตะโกนว่า ช่วยด้วยงั้นเหรอ?”

ในความมืดวังสามองไม่เห็นหน้าของธัชชัยที่แสดงถึงความ เมินเฉยดูเหมือนว่าเธอจะไม่เข้าใจอะไรในตัวเขาเอาซะเลย

ธัชชัยขยับหาตำแหน่งอย่างรวดเร็วจับไปที่มือของวันสา

วจสาร้อง“ว้าย!”

ธัชชัยพูดเบาๆที่ข้างหูของวัจสาว่า “ทีนี้ทำไมร้องได้ดีแล้วทำ ต่อไปเรื่อยๆ”

วังสาเพิ่งเข้าใจเขากำลังล้อเล่นอีกแล้วใช่มั้ยหรือว่ากำลังทำ เจ้าชู้ใส่อีก?

เธอรู้สึกรำคาญรีบเอามือออกจากมือของธัชชัยรีบออกจาก เตียงไปนั่งบนพรมที่อยู่ที่พื้น
ธัชชัยขมวดคิ้วพร้อมกับถามว่า “วจสาไม่ร้องแล้วเหรอ?”

“ร้องบ้าร้องบออะไรเวลาแบบนี้ยังจะมาล้อเล่นสู้เอาเวลามา หาวิธีออกไปจากที่นี่ไม่ดีกว่าเหรอ”จสาคิดอยู่อย่างเดียวว่าจะ ออกไปจากที่นี่ยังไงถ้าคืนนี้ออกไปไม่ได้แล้วต้องมาอยู่กันสอง ต่อสองกับผู้ชายที่ทั้งหยาบคายทั้งป่าเถื่อนบ้ากามแบบนี้ต้องแย่ แน่ๆ…

หนุ่มสาวอยู่ด้วยกันสองต่อสองในที่แบบนี้ถ้าบรรยากาศพา ไป…ไม่นะคิดอะไรไร้สาระ

วจสารีบหยิกขาตัวเองให้ตื่น

พอรู้ว่าเธอไม่ได้อยู่ข้างเตียงแล้วจึงตะโกนถามไปว่า “เธอ อยากออกไปจากที่นี่มากเลยเหรอ?”

“เออสิ!คงมีแต่นายนี่แหละที่ไม่อยากออกไปจากที่นี่

“งั้นถ้าฉันบอกว่าทางเดียวที่เธอจะออกไปจากที่นี่ได้คือต้อง ยอมมีอะไรกับฉันเธอยังอยากจะออกไปอีกมั้ย?ธัชชัยพูดแบบ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่แฝงไว้ด้วยเล่ห์กลบางอย่าง

เขาก็แค่อยากให้เธอเลือกระหว่างความจงรักภักดีกับการออก ไปจากที่นี่อะไรสำคัญกว่ากัน

วัจสาไม่ได้เชื่อในคำพูดของธัชชัยคิดว่าเขากำลังพูดจาไร้ สาระ”ธัชชัยนายอย่าคิดว่านายจะหาเหตุผลมาร้อยแปดแล้วหวัง ว่าฉันจะยอมมีอะไรกับนายนายคิดผิดแล้วหละถ้าอยากจะหลอก ล่อให้ฉันมีอะไรด้วยก็รบกวนหาข้ออ้างที่มันดีกว่านี้หน่อย
ธัชชัยตอบแบบเยือกเย็น เธอคิดว่าฉันอยากมากเหรอ ไม่ เลยซักนิด”

“วจสาพูดไม่ออกนี่มันอะไรกันเขาไม่ได้ต้องการแล้ว หมายความว่าเธอต้องการหรือไงคนอะไรยโสโอหังเป็นคนขอ แท้ๆเกิดมาไม่เคยเห็นใครหน้าหนาไร้ยางอายขนาดนี้มาก่อน

วัจสาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงวรพลที่ทั้งฉลาดและเป็นสุภาพบุรุษ เปรียบเทียบกับน้องชายอย่างธัชชัยที่ทั้งหยาบคายทั้งบ้ากาม แล้วมันช่างต่างกันฟ้ากับเหว

“ไม่ต้องห่วงฉันไม่ต้องการมากกว่านายอีก”วังสาอยากที่จะ ให้เขาได้รู้สึกอับอายบ้างไม่งั้นเขาจะไม่รู้ตัวเลยว่าเขาหลงตัวเอง แค่ไหน

ธัชชัยไม่ได้ตอบอะไรวจสาเขามัวแต่คิดอยู่ว่าคงจะหนีไปไหน ไม่พ้นแม้ว่าพวกเขาจะไม่ต้องการแต่ถ้าผ่านไปหนึ่งวันสองวัน สามวันแล้วยังไม่สำเร็จไอ้โสธรคงไม่ปล่อยไปแน่ๆยังไงก็ต้องหา ทางให้สําเร็จจนได้