ตอนที่ 67ผู้ชายที่เสมือนพระเจ้าลงดิน

ในสมองของวัลสาปรากฏชื่อหนึ่งทิเบตัน

ทิเบตันอยู่ในพันธุ์หมาถือว่าเป็นราชาของหมาวัจสาดูมันก็ตัว สั่นขึ้นมาคิดไว้ว่าถ้าถูกมันกัดคงต้องเสียครึ่งชีวิตไปแน่กับคนยัง พูดโต้แย้งได้แต่กลับสัตว์พูดออกมาไม่ได้อีกอย่างวันสากลัวหมา พันธุ์นี้มากแม้กระทั่งโกลเด้นรีทรีฟเวอร์ก็กลัวเธอมองไปแค่ครั้ง เดียวร่างกายก็ไม่เชื่อฟังจนสั่นขึ้นมา

ทิเบตันตัวนี้เป็นสัตว์เลี้ยงรักของโสธรชื่อดาว”ทุกครั้งที่โสธร ออกไปก็จะพามันไปด้วยแต่ครั้งนี้แค่เอามันไปหลอกผู้หญิงคน หนึ่งดาวดูเหมือนไม่ค่อยดีใจอย่างนี้ไม่สมกับมันที่เป็นราชาพันธุ์ หมาเลย

แค่ทำไงได้ก็มีแค่ดาวเองที่จะสำเร็จภาระกิจนี้ได้

“วูเอา…….”ทิเบตันตรงหน้าส่งเสียงตะโกนเบาๆ

วัจสาตัวแข็งไปหมดไม่กล้าขยับทางถอยหลังที่เดียวก็ถูกอุด ไปแล้ว จะทำยังไรดี?

ความโกรธของโสธรที่ถูกเธอแกล้งก็ลดลงไปนิดน้อยเห็น หน้าตาที่ตกใจของผู้หญิงยิ้มแล้วพูดไปว่า “รู้ว่ากลัวแล้วเหรอ? เธอยังกล้าหยอกฉันเล่นอีกไหม ฉันให้โอกาสเธออีกหนึ่งครั้งถ้า ไม่ใช่ของจริงอีกฉันจะเอาเธอให้เป็นอาหารว่างกลางคืนของ ดาว”
หัวใจของวัดสาเต้นอย่างแรงเสมือนกวางตัวน้อยๆหนึ่งหมื่น ตัวที่วิ่งห้อเธอไม่อย่าตกเป็นอาหารว่างของสัตว์พันธุ์ใหญ่นี้….. แต่น่าจะไม่พอมันยัดปาก……..

ได้ยิน โสธรพูดถึงชื่อตนเอง ดาวก็ดูหมือนตื่นเต้นมากตะโกน เบาๆทําท่าจะบินโผมาให้วัจสาวจสากลับคืนสติค่อยๆๆ ถอยไป ข้างหลังถอยจนไม่มีทางจะถอยได้

คราวนี้วัตสาตกใจจนวิญญาณไม่อยู่กับตัวเส้นเสียงที่เธอพูดก็ สั่นขึ้นมา เชิญคุณดึงมันให้แน่นหน่อยได้ไหม……จากลัวว่า เขาปล่อยมือไปทิเบตันตัวนี้ก็จะบิน โผเข้ามาหาตนเอง เสียง “คชา”แขนเล็กๆของตนเองก็จะไม่มีเลย

โสธรยิ้มเบาแล้วพูดว่า”ได้บอกเบอร์โทร สุดท้ายวังสาก็เลือกที่จะโทรหาเบอร์ของธัชชัย

ใครก็ไม่รู้ที่จริงตอนที่โสธรถามเธอครั้งแรกคนแรกที่เธอ นึกถึงก็เป็นธัชชัยดูเหมือนว่าก็มีแค่ธัชชัยที่ช่วยเธอได้

วรพลทั้งวันก็ล้มหมอนนอนสื่อที่เตียงไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นในข้าง นอกเธอก็ไม่มีวันเพราะเรื่องพวกนี้ให้เขาลำบากอาของคนเอง? ยิ่งเป็นไปไม่ได้ครอบครัวนี้รักตังค์ยิ่งกว่าชีวิตให้เขาเอาหนึ่งร้อย ล้านได้แต่ถ้าให้วงศ์ตระกูลเดิมขุนทดเอาหนึ่งร้อยล้านเหมือน เอาชีวิตพวกเขา

วัจสาก็ไม่รู้ว่าตนเองมีค่าในใจของธัชชัยเท่าไรแต่ว่าเขาน่าจะ ไม่ปฏิเสธถึงแม้ว่าจะไม่ให้ค่าไถ่แต่ก็อาจจะช่วยเธอแจ้งความ ก็ได้เขาคงไม่ทําเรื่องที่เห็นแล้วไม่ช่วยหรอก
โสธรรีบโทรออกไปคราวนี้ผู้หญิงที่ไม่ได้หลอกเขาเปิดลำโพง ทำให้สองคนได้ยิน

ในเกมครั้งนี้มีแค่วจสาคนเดียวที่ยังไม่รู้อะไรคนอื่นเป็นนัก แสดงมีแค่วจสาทุ่มเททั้งตัวปฏิกิริยาก็เป็นของจริงทั้งนั้นธัชชัย หน้าจอไปด้วยแล้วรับโทรศัพท์ที่โสธรโทรมาธัชชัยพอใจมากที่ผู้ หญิงคนนี้นึกถึงตนเองเป็นคนแรก

แม้ว่าเหตุผลที่เธอเลือกตนเองมีหลายอย่างรู้สึกว่าเขาเหมาะ สมและรวยที่สุดล้วนเป็นกระทำที่จำใจหรือไม่เขาก็อาจจะไม่ใช่ คนที่เธอคิดแต่ว่าเขาคงต้องมาช่วยเธอ

เสียงที่ไม่จริงจังของโสธรผ่านมาจากทางนั้น “คุณธัชชัยครับผู้ หญิงของคุณอยู่ที่มือฉันเอาเงินหนึ่งร้อยล้านมาไถ่กลับไปไม่งั้น เธอจะตกเป็นอาหารเลิศของทิเบตันที่รักของฉัน!

ธัชชัยพูดอย่างดุร้ายว่า “เธอกล้า?” เสียงดังกังวานมากแฝงไป

ด้วยความคุมคาก

“ธัชชัย มึงยังเสแสร้งให้กดใช่ไหม?

ดูแล้วมึงคงไม่อย่าได้ผู้หญิงคนนี้พูดแล้วก็ปล่อยเชือก ในมือ นิดน้อยทิเบตันตัวนั้นก็รีบโผเข้าใกล้วจสา

“อา!”‘จสาส่งเสียงลั่นที่หวาดกลัวสัญชาตญาณของร่างกายก็ โดดขึ้นไปที่โซฟานั่งไว้ที่ข้างบนโซฟาแม้กระทั่งนิ้วเท้าก็ไม่กล้า ลงมา

“เธอรีบไปเอาอ่า…ฉันไม่มีเนื้อ…งตัวมีแต่กระดูกไม่อร่อย…”วังสาพูดสะเปะสะปะไปแล้ว

ธัชชัยได้ยินเสียงของผู้หญิงที่หวาดกลัวใจก็หวั่นไหวขึ้นมาดู

แล้วผู้หญิงคนนี้น่าจะตกใจจริงๆเขารู้โสธรจะไม่ให้ทิเบตันกัดจ สาแน่นอนแต่ดูเหมือนเธอจะตกใจมาก ธัชชัยตะโกนร้อง “เดี๋ยวฉันตื่นมันทิ้ง! พูดแล้วธัชชัยก็รีบวิ่ง

ออกจากห้องวงจร

แค่ผ่านไปไม่กี่นาทีวันสารู้สึกผ่านไปนานมากๆนานจนเธอ ตัดสินใจไม่ต่อต้านกับทิเบตัน ในขา

ทันใดนั้นผู้ชายก็เหมือนพระเจ้ามาถึงที่ตรงหน้าเธอ

วัดสาแทบจะร้องไห้ในปลื้มปีติเสียงแหบแห้งแล้วร้องไป ว่า“ธัชชัย ฉันอยู่ที่นี้ธัชชัยธัชชัยรีบมาช่วยฉัน

วัดสาตะโกนอย่างทีละคำกระแทกหัวใจของธัชชัยที่อยู่ข้าง นอกเธอก็เป็นแค่เด็กผู้หญิงที่เพิ่งจะยี่สิบต้องมาเผชิญหน้ากับ หมาพันธุ์ใหญ่ที่ตนเองกลัว อดทนมาถึงตอนนี้ก็ถึงว่าไม่ง่ายแล้ว ความตั้งใจก็ค่อยๆหมดไปผู้ชายก็ปรากฏตัวในใจของเธอเต็ม ไปด้วยความซาบซึ้งใจ

ตอนที่ธัชชัยพุ่งเข้ามาวจสารีบเตือนว่า “ตรงนี้มีทิเบตันเธอ ระวังหน่อยอย่าเข้าใกล้ผู้ชายคนนั้น!

ตอนนี้คือกลืนไม่เข้าคายไม่ออกวัสสาอยากให้ธัชชัยเข้ามา ช่วยตนเองแต่กลับไม่อย่าให้เขาผจญภัยถึงแม้ว่าเขาจะเก่ง ก็ตาม แต่ก็อาจต่อสู้กับทิเบตันที่ดุร้ายไม่ได้
ธัชชัยไม่ได้ลังเลรีบเดิเข้าไปในกล่องเหล็กที่เดียวแล้วยืนอยู่ ข้างวัลสาปกป้องเธออย่างแน่

ทิเบตันเห็นธัชชัยเข้ามาดูเหมือนตื่นเต้นมากขึ้นลิ้นแดงๆ ออกมาตะโกนมาหาธัชชัยอย่างไม่หยุดยังใช้ขาหน้าโผมาที่ ร่างกายของเขา

“ธัชชัยระวัง! เธอรีบกระโดดลงจาก โซฟาอยากลักธัชชัยไป

ข้างหลัง

คงนึกว่าวัดสาจะโจมตีธัชชัยที่จริงทิเบตันที่จะวิ่งไปหารัชช เปลี่ยนทิศทางโผไปหาจสา

“No, No, goodboy….. ชชัยรีบเอาผู้หญิงที่กระโดดลงมา มาที่อกตนเองแล้วเอามือข้างหนึ่งไปจับหัวของทิเบตันเหมือน ปลอบขวัญมันแล้วจับขนที่คอของมัน

วันสากลัวสันดานของมันจะเปิดเผยออกมาแล้วกัดธัชชัยรีบ

เตือนไปว่า “ธัชชัย…….ระวังมันกัดเธอ……

แต่นี่เกินความคาดหมายที่จสาคิดไปอย่างมากทิเบต้นตัวนี้ เงียบไปอย่างกะทันหันเลยอีกอย่างก็พึงพอใจที่ธัชชัยปลอบด้วย ยิ่งไปกว่านั้นยังมือของผู้ชายอย่างเนิบๆค่อยๆ

นี่คือฟังออกภาษาอังกฤษแล้วหรือเสน่ห์ของธัชชัยก็เอาชนะ หมา?พระเจ้าช่วยเรื่องที่ให้วัดสาตะลึงมาอย่างทีละเรื่องทีละเรื่อง เลย

โสธรหรี่ตาขึ้นแอบๆเดินออกไปที่ข้างนอกตอนที่ถอยไปถึงข้างนอก” ก็เป่าผิวปากอย่างดังทิเบตันก็รีบวิ่งไปข้างนอกไป หาโสธร

กล่องหล็กถูกปิดขึ้นมา ตอนที่ธัชชัยพาวจสาวิ่งไปถึงทางนั้นก็ สายเกินไปแล้วที่จริงถ้ามีแค่เขาไม่แน่อาจจะหนีออกไปได้แต่ ตอนนี้เพิ่มวันสาขึ้นมาถ้าไม่ช่วยเธอตนเองมาที่นี้ก็ไม่มีความ หมายอะไรแล้ว

ประตูที่กั้นไว้โสธรเป่าผิวปากอย่างอารมณ์คึกคักชัย คิดไม่ ถึงว่าเธอจะมีวันนี้ด้วยเธอว่าฉันจะถ่ายวิดีโอส่งให้ทุกคนผลัดกัน อ่านดีไหม?

โสธรยิ้มอย่างไม่ปิดปากหลายปีมานี้ธัชชัยจะเป็นคนหยอก เขากับวิศาลเล่นตลอดคราวนี้มีโอกาสทารุณธัชชัยสักที่ได้ล้าง ความอับอายทิ้งจริงๆ ถ้าไม่ใช่กลัวธัชชัยบ้าคลั่งตอนที่ออกมาจะ ตบเขาตายเขายังอยากจะหัวเราะดังๆๆขึ้นมาทนได้ลำบากมาก

ธัชชัยบิดคิ้วขึ้นมา “รอฉันออกไปเธอตายแน่ๆ ให้โอกาสเธอ

ครั้งสุดท้ายปล่อยฉันออกไปฉันจะให้อภัยเธอ!”

โสธรทำหน้าตลกแต่ไม่รู้ว่าถูกหน้ากากปิดไปหมด คิดมาก แล้วเธอก็อยู่โลกสองต่อสองกับผู้หญิงที่ข้างในอย่างดีๆๆ

หน้าของธัชชัยเต็มไปด้วยความโกรธบรรยากาศที่ตื่นเต้นโส ธรไม่กลัวรอธัชชัยออกมาไม่แน่อาจจะขอบคุณเขาก็ได้

“คิดไม่ถึงว่าเธอจะหลงรักผู้หญิงคนนี้ขึ้นมาจริงๆๆชัยเธอจะ เพื่อต้นไม้แค่ต้นเดียวทอดทิ้งป่าไม้ทั้งหมดเหรอ? โสธรยิ้มออก มาสักที
“เธอเสื่อม โทรมไปแล้วจริงๆจบแล้วจบแล้ว”

ธัชชัยไม่มีใจที่จะคุยเรื่องพวกนี้ที่มีไม่มีกับเขาตำหนิอย่าง ดุร้าย “รีบปล่อยฉันออกไป!

โสธรทำเสียเชอะ”เธอให้ฉันปล่อยฉันก็ปล่อยอย่างนี้ก็เสีย หน้าล่ะสิไม่เล่นกับเธอแล้วไปแล้ว!”โสธรพูดแล้วก็ดึงดาวเดิน ไปข้างนอก

ใครจะรู้ดาวอยู่ตรงนั้นไม่ยอมขยับจองไปหาธัชชัยเห่าร้อง อย่างโศกเศร้าเหมือนไม่อย่าที่จะจากไป

“shut!ไอ้หมาบ้า! ใช่ไม่ใช่ไม่อย่าเขาไป เธอดูให้ชัดเจนธัชชัย เป็นผู้ชายคนหนึ่งเธอล่ะ?เธอมันเป็นหมาตัวผู้หรือว่าเธออยาก สัมพันธ์ฉันเพื่อนกับเขาก็รู้แล้วว่าเธอมีอะไรกับเขา!”โสธรดา อย่างเสียงดัง

เวลาน้อยที่ธัชชัยไปRichbabyดันขาวตัวนี้ชอบเขามากใน ทางตรงข้ามกันวิศาลไปRichbabyบ่อยมากแต่ไม่ถูกชอบทุก ครั้งจะถูกหมาเห่า

โสธรรู้สึกว่าธัชชัยมีอะไรกับขาวของเขา

ตอนที่วัดสาได้ยินที่โสธรพูดหมาใหญ่ตัวนี้มีอะไรกับธัชชัย ทนไม่ไหวเลยหัวเราะออกเสียงทำไมถึงมีคนที่สนุกอย่างนี้ ถึงแม้ เมื่อกี้เขาจะหลอกเธอแต่ตอนนี้เขาตลกมากอีกอย่างเหมือนจะ รู้จักกับธัชชัย

สุดท้ายทิเบตันที่เรียกว่า “ขาว”ก็ไม่ได้มีอะไรต่อกับธัชชัย
เพราะถูกโสธรทั้งดีดึงทั้งลากเอามันออกไปแล้ว

ธัชชัยอยู่ที่ตลับเหล็กแล้วด่าไปหลายคำสังเกตเห็นว่าไม่มีคน ตอบรับเขาก็ได้แต่นั่งกลับไปที่โซฟาต่อจับโทรศัพท์ออกมาจาก กระเป๋าไปเพิ่งจะนึกขึ้นมาว่าสัญญาถูกไอ้โสธรบล็อก

เขาเบื่อเซ้งมากแล้วเอาบุหรี่ออกมาเริ่มสูบขึ้นมา

วัจสาเห็นธัชชัยที่เป็นแบบนี้ในใจก็ไม่สบายเหมือนกันขึ้นไป แล้วพูดว่า “ธัชชัยขอโทษนะเป็นเพราะฉันถึงทำให้คุณก็ต้องถูก ยังที่นี่………ที่จริงฉันไม่น่าโทรหาคุณมา……

วังสาขอบคุณธัชชัยที่ออกมาตอนที่เธอใกล้จะแตกสลายแต่ เห็นเขาเพราะถูกขังที่นี่แล้วทำหน้าเบื่อเซ้งใจก็เจ็บปวดมาก