ตอนที่ 66ผู้หญิงของเขาต้องฉลาดอยู่แล้ว

วิศาลใช้ความหมายที่ลึกต่อธัชชัย ช่วยไม่ได้ใครให้ฉันติดค้าง พี่ชายเธอ เพียงแค่เขาตอนนี้อยากให้ฉันช่วยฉันก็จะช่วยเขา หยุดแล้วหยุดพูดต่อไปว่า “ที่จริงพี่ชายเธออยากทำอะไรเธอ ชัดเจนยิ่งกว่าฉันอีกนี่คือความหวังของเขา

ในตาของธัชชัยปรากฏความเกลียดชังออกมา

“พี่ชายฉันจะไม่เป็นอะไรแน่ถ้าเขาเป็นอะไรขึ้นมาฉันจะให้คน พวกนั้นชดใช้ชีวิตไม่ว่าเป็นใครก็อย่าคิดที่จะหนี!”

ธัชชัยพูดเสร็จก็เตรียมหันหลังออกไ “ไม่อยากเห็นผู้หญิงของเธอจะเลือกยังไงเหรอ?ชัย”

ธัชชัยหยุดเดินลงมากลับหัวไปดูวังสาที่อยู่ในกล้องวงจร ใหญ่ๆไม่รู้ตอนไหนในห้องก็เพิ่มรูปร่างของคนคนหนึ่งขึ้นมาดู แล้วเป็นผู้ชายที่สูงใหญ่คนหนึ่ง ใส่หน้ากากไว้ปรากฏออกมาแค่ ตากับปาก

ธัชชัยจะไม่รู้จักคนคนนี้ได้ไง?ผู้ชายคนนี้มีความสัมพันธ์ที่ดี กับเธอจนใส่กางเกงเดียวกันกับเธอโสธร

แท้จริงเขาก็อ่อนโยนดังหยกก็เหมือนผู้ชายที่วาดได้พิถีพิถันมี บุคลิกที่เกิดที่สภาพแวดล้อมที่ขุ่นแต่กลับไม่ถูกเปรอะเปื้อนยัง เป็นน้ำที่ใสสะอาดบริสุทธิ์ถึงแม้จะชอบอยู่ในดอกไม้ล้านนาแต่ กลับไม่ถูกติดใบออกมา
วังสาตรวจสอบในห้องสีชมพูอย่างนานก็ไม่ได้สังเกตเห็นอะไร ที่ผิดพลาดถึงนั่งกลับไปที่โซฟาพักผ่อนหายใจแบบตอนที่เตรียม ตัวจะสังเกตความเปลี่ยนแปลงของเรื่องอย่างเงียบๆไม่รู้ตั้งแต่ เมื่อไรในสายตาก็มีคนที่ใส่หน้ากากคนหนึ่ง

ผู้ชายที่รูปร่างสูงใหญ่ยืนอยู่ที่ประตูใหญ่ข้างนอกถูกคอนกรีต ที่ใหญ่เท่าแขนหลายอันขัดขวางไว้วจสารีบวิ่งออกไปถามอย่าง เสียงดังว่า “พวกเธอเป็นใครกันแน่? จับฉันมาที่นี่จะทำอะไร?”

โสธรเห็นผู้หญิงคนนี้ไม่ตกตะลึงอะไรในใจก็รู้สึกสนุกขึ้น มา อย่ารีบ คนสวยรอฉันจัดการธุระเสร็จก็จะปล่อยเธอออกไป เอง”เขาพูดไว้เอาโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าอย่างช้าๆแล้วสั่น ไหวที่ตรงหน้าของวัดสา

“พวกเธออยากจะทำอะไร?ทำเรื่องอะไร?รีบปล่อยฉัน!”วจสา ยับคิ้วด่าไปอย่างเยือกเย็นเธอในขณะนี้ดูเหมือนธัชชัยมาก

“อยากจะทําอะไร?ไม่ทำอะไรก็แค่ไม่ถูกตากับธัชชัยเฉยๆ ใคร ให้เขาแต่งานกับเมียที่สวยงามดุจดังดอกไม้อยากจะมาแอบไว้ ซ่อนไว้?”

โสธรมากผลลัพธ์ที่ตามมาร้ายแรงมากธัชชัยไอ้ระยาทำไมถึง ไม่พาเธอออกมาเดินเล่นบ้างแม้กระทั่งการทักทายก็ไม่มีนี่มันยัง เอาฉันเป็นเพื่อนมันไหม?ยังเอาเขาโสธรเป็นเพื่อนใหม? เมื่อตอน ที่วิศาลพูดถึงแผนนี้เขารีบตอบรับว่าจะเข้าร่วม

ในใจวัจสาดีใจเพราะที่เขาพูดคือผู้หญิงของธัชชัยแต่ตนเอง ไม่ใช่ผู้หญิงของธัชชัยชัดๆๆเพราะฉะนั้นพวกเขาต้องจับผิดคนแน่แต่ใครจะรู้ว่าคนที่ไม่คิดหน้าไม่คิดหลังนั้นเป็นตนเอง เธอแก้ ไขโสธรว่า “พวกเธอผิดแล้วฉันไม่ใช่ภรรยาของธัชชัย สามีของ ฉันเรียกวรพล” “อะไร?!สามีเธอกลายเป็นวรพลตั้งแต่เมื่อไร?!”

ถ้าไม่ใช่มีหน้ากากสีดำปิดหน้าไว้โสธรคงต้องตะลึงจนคางตก แน่ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ยัดให้ธัชชัยเป็นเมียแล้วเหรอ? แล้วทำไมถึง กลายเป็นเมียของพี่ชายเขาแล้ว?

“อะไรว่าตั้งแต่เมื่อไรกลายเป็นฉันเป็นภรรยาของวรพลมา ตลอดได้ไหม?”

วัจสาพูดไปอย่างอารมณ์ไม่ค่อยดี “รบกวนพวกเธอรีบปล่อย ฉันเถอะอยากได้ภรรยาของธัชชัยก็ไปจับคนอื่นเถอะฉันยังต้อง กลับบ้านไปทำกับข้าวให้สามีฉัน

เพราะโสธรที่อยู่ตรงหน้านี้ก็พูดได้ไม่ดุร้ายเลยยิ่งไปกว่านั้นยัง รู้สึกว่าโง่ๆหน่อยความตื่นเต้นในใจของวันสาก็ลดลงไปหน่อย

“เป็นไปไม่ได้……..ป็นภรรยาของวรพลมาตลอด? โสธรเข้าใจ ไม่ได้เลยแต่นึกถึงนิสัยของธัชชัยก็ค่อยๆเข้าใจขึ้นมาฮ่าฮ่า อย่างนี้จริงด้วยต้องเป็นอย่างนี้แน่เขาก็คือธัชชัย!”เห็นโสธรอยู่ ข้างๆบ่นพึมพำเดี๋ยวก็ยิ้มแหยๆขึ้นมาเองใจสาตบหน้าผากเธอ เจอคนบ้าจริงๆๆด้วยเห็นแล้วขอความช่วยเหลืออะไรไม่ได้แล้ว เขาเหมือนจะแยกวรพลกับธัชชัยสองพี่น้องนี้ไม่ออก

โสธรเอาโทรศัพท์ไปข้างใกล้วัสสาอีกครั้งปากพับที่เสน่ห์ชั่ว ร้ายก็งอเป็นเส้นรัศมีวงกลมที่สวยงาม “พี่สะใภ้พวกเรามาตัว เลือกข้อหนึ่งเป็นไง?
วังสาตกใจผู้ชายคนนี้เรียกพี่สะใภ้เรียกได้ถูกปากขนาดนี้ ต้องรู้จักวรพลแน่นอน! “เฮเธอรู้จักวรพลใช่ไหม?”

ถูกวังสาถามอย่างนี้โสธรตะลึงจนติดอ่างถ้าเรื่องแดงออกมา

หลังจากตนเองเปิดโปงอยู่ต่อหน้าวจสาก็เงยหน้าขึ้นมาไม่ได้? เขารีบปฏิเสธ “ทำไม…..เป็นไปไม่ไง? ฉันไม่รู้ที่เธอพูดคือ ใคร…..เรียกพี่สะใภ้เรียกได้ถูกปากขนาดนี้บอกว่าไม่รู้จักฉัน

ตอนนี้มันไม่สายเกินไปเหรอ?”

ความกลัวในใจของวัดสาก็ไม่หายไปเลยผู้ชายคนนี้ไม่ได้มี เจตนาร้ายอะไรอีกอย่างยังโง่อีก

“ในเมื่อเธอรู้จักวรพลก็น่าจะรู้สถานการณ์ของร่างกายเขาถ้า เธอยังเอาเขาเป็นเพื่อนอยู่ก็ปล่อยฉันกลับไปเถอะเขายังต้องการ ฉันไปดูแล!”

วังสาอยากจะใช้ความสัมพันธ์โน้วน้าวใจเขา

ในใจโสธรแนวนอนขึ้นมาอย่างไงตอนนี้เธอยังจำตนเองไม่ ออกต้องปฏิเสธให้ถึงที่สุด! ฉันไม่รู้เธอกำลังพูดอะไรอยู่รีบ ทำตัวเลือกไม่งั้นฉันจะส่งเธอไปฟิลิปปินส์!เธอก็รู้ฟิลิปปินส์ นอกจากแรงงานสิ่งที่ดังที่สุดคืออะไร? พวกผู้ชายชอบทำอะไร เธอเข้าใจ!”

คําพูดดุร้ายของเขาทําให้ตกใจวัจสาตกใจอีกอย่างเผชิญ หน้ากับผีบ้าที่อำเภอใจกลัวว่าเขาจะทำเรื่องอะไรกับตนเอง

โสธรเห็นเธอเงียบรู้ว่าเธอยอมรับแล้วผู้หญิงคนไหนจะไม่กลัวตนเองถูกขาย? “ผู้หญิงเธอฟังไว้ฉันปล่อยเธอกลับไปได้แต่เธอ ต้องโทรศัพท์ให้คนคนนั้นเอาเงินหนึ่งร้อยล้านมาไถ่เธอโอกาสมี ครั้งเดียวเธอจะเลือกใคร?

ตอนที่โสธรพูดค่าแนะนำของตนเองให้วิศาลก็ถูกแขวะแต่ เขารู้สึกสนุกมากเลยเอาออกมาเล่นเพราะยังไงวิศาลแค่เรียกเขา มาแสดงหนังนี้มาหลอกพี่สะใภ้คนนี้

หนึ่ง………ร้อยล้าน ผู้ชายคนนี้ให้ความสำคัญเธอเกินไป แล้ววจสากัดลิ้นไม่พูด

“คุณผู้ชายคนนี้ค่ะคุณเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าฉันไม่มีค่า ขนาดนั้น”วังสารู้สึกว่าคนตรงหน้านี้คิดเพ้อเจ้อจริงๆถ้าลักพาตัว ธัชชัยหรือว่าคุณหนูทั้งสามของวงศ์ตระกูลเดิมขุนทดไม่แน่อาจ จะมีเศรษฐีมาช่วยลักพาเธอวัจสามีประโยชน์อะไร?ก็กลัวว่าจะ ไม่มีคนยอมมาไถ่เธอ

“เธอไม่มีค่า นี่มันก็ไม่แน่อย่าดูถูกตนเองเกินไปเธออยู่ใน สายตาของคนบ้างคนอาจจะมีค่ากว่าหนึ่งร้อยล้านก็ได้!” โสธร ใช้รอยยิ้มที่มักจากเย้าแหย่ผู้หญิงคนอื่นมาให้วัดสาลืมไปหมด เลยว่าตนเองยังเป็นคนแปลกที่ใส่หน้ากากอยู่

“รีบตัดสินใจเถอะโทรให้ได้แค่คนเดียวอย่าสิ้นเปลือกโอกาส บอกเบอร์!” โสธรเร่งรีบแล้วพูดอย่างรำคาญเขารู้ธัชชัยอยู่ห้อง วงจรข้างบนดูอยู่ก็ให้จะได้ให้เขารู้ไปว่าเสน่ห์ของเขาเองจะดีได้ ขนาดไหน

ถ้าผู้หญิงของเขาไม่เลือกเขาก็จะเป็นเรื่องตลกแน่โสธรสามารถนําหยอกเหยาะเขาอย่างนาน

วังสาดโทรศัพท์ในมือของโสธรอย่างเงียบๆ ในสมองเหมือน แสงไฟอะไรผ่านมาทันใดนั้นวัสสาก็คิดวิธีออกมาได้ฉันบอก เบอร์โทร”โสธรก็ไม่ได้โง่จนเอาโทรศัพท์ให้วจสาที่เดียวแค่ให้ วจสาบอกเบอร์โทรแล้วเขามาโทร

วังสาบอกเบอร์โทรไปเรื่อยแล้วพูดว่า “เธออยู่ห่างจากฉันไกล อย่างนี้ฉันจะไม่ได้ยินเสียงของคนในโทรศัพท์ ตอนนี้โสธร กำลังจินตนาการแล้วว่าตนเองจะหยอกล้อธัชชัยยังไงเบอร์โทรที่ ผู้หญิงคนนี้บอกไม่ใช่ของธัชชัยเดี๋ยวก็จะได้เห็นหน้าดำของรัช ชัยแล้วผู้หญิงของตนเองที่เจอเรื่องอันตรายแต่คนที่คิดถึงคน แรกไม่ใช่ตนเองแต่กลับเป็นคนนอกคนหนึ่งที่ไม่รู้จักเลยถ้าเป็น ตนเองต้องโมโหตายแน่

โสธรกลั้นยิ้มกลั้นได้ลำบากมากเขาภาคภูมิใจในตนเองแล้ว ค่อยๆข้างใกล้วจสา ทันใดนั้นวัสสากก็ยื่นมือออกมาแล้วแย่ง โทรศัพท์จากในมือของโสธรมา

โสธรอึ้งไปเลยผู้หญิงคนนี้กล้าคำนวณเขาร้ายกาจจริงๆเลย แย่งโทรศัพท์ของเขา?ดูเหมือนว่าเบอร์โทรเมื่อกี้น่าจะไม่ใช่ของ จริง!เพราะตนเองคนเดียวที่ประมาทเกินไป

ธัชชัยที่อยู่ห้องวงจรปากค่อยๆยิ้มขึ้นมาสมกับเป็นผู้หญิงของ เขาธัชชัยจริงๆ

พอฉลาดเฉียบแหลมและมีสติปัญญาดี ตอนนั้นโสธรต้องอยากหยอกล้อตนเองแน่นอนนึกไม่ถึงว่าตนเองจะถูกผู้หญิงคนนี้แกล้งทำได้ดีจริงๆช่วยเขาตบหน้าโสธร อย่างแรง

วันสาก็นึกไม่ถึงว่าจะสะดวกสบายอย่างนี้รีบถอยหลังไปหลาย ก้าวจนแน่ใจได้ว่าโสธรแขนของโสธรยื่นเข้ามาไม่ได้เธอถึงหยุด ลงมา

นิ้วรีบกด ในโทรศัพท์ 110 เสียงรับสายทางนั้นทำให้ใจของ

วัจสาตื่นเต้นขึ้นมา

“โสธรรู้ว่าเธอจะแจ้งความกลับคืนสติแล้วตะโกนไปยังห้อง วงจร”รีบบล็อกสัญญา!บล็อก!”

ในใจของวันสาก็เร่งรีบแต่ไม่มีวิธีโทรศัพท์ส่งเสียงของตำรวจ หญิงมาสัญญาก็ไม่มีแล้ว โทรศัพท์ก็ดับสายไปเลยเหลือแต่เสียง ที่ทำให้คนหมดหวังตอนที่เธอโทรอีกครั้งก็โทรออกไปไม่ได้ แล้ว…

วัดสามองไปหาผู้ชายที่อยู่ข้างนอกอย่างระมัดระวังแม้ว่าจะไม่ เห็นสีหน้าของเขาแต่ว่าตอนนี้เขาคงต้องโกรธแน่นอนยังไงก็ถูก ตนเองแกล้งมาครั้งหนึ่ง

โสธรโกรธมากผู้หญิงคนนี้กล้าหยอกเขาเล่นตอนนี้ตนเองคง ต้องถูกธัชชัยยิ้มเยาะแน่ผู้ชายคนนั้นคงยิ้มจนไม่ปิดปากแน่

ธัชชัยที่อยู่ตรงหน้าจอวงจรยิ้มอยู่จริงด้วยแต่ไม่ได้เหมือนที่โส ธรพูดเวอร์ขนาดนั้น

หน้าที่หล่อเหลาของเขาก็แขวนรอยยิ้มที่อ่อนๆไว้ดูหน้าเล็กๆของผู้หญิงที่หน้าจออย่างความหมายลึกซึ้ง

วัดสาเห็นคอนกรีตพวกนั้นถูกเครื่องดึงออกมาผู้ชายที่สูงใหญ่ ที่อยู่ข้างนอกประตูก็รีบเข้ามาหาตนเองแล้วแย่งโทรศัพท์ไป หัวใจของวัดสาเต้นตึกๆๆเธอไม่สนใจว่าเขาเอาโทรศัพท์ไป ตอนนี้คือต้องหนีออกจากที่นี่วัดสาฉวยโอกาสตอนที่โสธรเอา

โทรศัพท์ไปโค้งตัวลงแล้วผ่านรักแร้ของเขาไปวิ่งตรงไปที่ประตู

เหล็กข้างนอก

เสียดายยังไม่ได้หนีออกไปเธอตกตะลึงมากเธอก็ร้องลั่นขึ้นมา หลังก็ตกใจจนเหงื่อไหลที่ประตูไม่รู้อะไรตัวอะไรที่หมอบไว้ที่นั้น ร่างเหมือนสิงโตใหญ่มากแต่หน้าตากลับเหมือนเป็นหมา

โสธรเดินขึ้นไปอย่างช้าๆ ดึงสัตว์ที่ไม่รู้อะไรขึ้นมาความสูงของ มันใหญ่กว่าไหล่ของมันอีกนิดน้อยหัวกว้างขวางที่ยื่นออกมาตา ลึกๆเอียงๆเล็กน้อยปากจมูกกว้างนิดแต่สะอาดสี่เหลี่ยมแววตาที่ ลึกๆไปให้คนรู้สึกหวาดกลัวตัวสั่น

สวยห้าวหาญหยาบคายยิ่งมีบุคลิกราชาที่ดี