ตอนที่ 25 ความวุ่นวายกับการเช็ดตัว

ธัชชัยถอดเสื้อโค้ทและเสื้อเชิ้ตที่เปื้อนเลือดแล้ว เปลือยกายท่อ บนแล้วนั่งอยู่บนโซฟา ถือแก้วไวน์แดงไว้ในมือ ไวน์แดงถูกโยก ไปโยกมาในแก้วคริสตัลใส ให้เหล้าแก้ความเศร้า แต่กลับเศร้า กว่าเดิม

เห็นผู้ชายอยู่ในสภาพนี้ วันสารู้สึกว่าเขามีอะไรต้องกังวล เม้ม ปากแต่ในที่สุดก็ไม่พูด

ธัชชัยเลืองตามองวังสา ไม่ตอบคำถามของเธอ จากนั้นดื่ม ไวน์แดงในมือจนหมด เสียงหัวเราะอย่างเฉยเมยว่า “ยอมขึ้นมา แล้วเหรอ? ยังคิดว่าเธอจะสามารถหนีได้อีก

จริงๆแล้วในใจวจสาก็ยังเป็นห่วงแผลของธัชชัยอยู่ ถึง อย่างไรก็ตามเขาช่วยชีวิตเรา กับการเหลาะแหละของเขานี่มัน คนละเรื่องกัน ไม่ควรมาคุยเป็นเรื่องเดียวกัน เมื่อตอนที่เห็นเขา วจสาก็ทนโกรธไม่ไหว

วัจสาจ้องเขม็ง ดูขนตาที่หย่อนยานของเขา หลังจากเขาออก ไปข้างนอกเสร็จ ทำไมถึงเปลี่ยนแปลงได้ถึงขนาดนี้?

เหมือนว่าเอาเรื่องฝังอยู่ในใจกลับมา เธอถอนหายใจอย่าง ลับๆ สุดท้ายไม่ได้โต้เถียงกับธัชชัย ฟังเขาแล้วเดินเข้าไป

วันสาแกะผ้ากอซบนไหล่เขาอย่างระมัดระวัง ขมวดคิ้วเล็ก

น้อย ผู้ชายคนนี้ไปทำอะไรมา? ซึ่งทำแผลเสร็จ แผลก็แตกอีกเลือดที่แดงเข้มทำให้คนตกตะลึง

เพราะเวลาผ่านไปนาน เลือดได้เอาผ้ากอซไปเชื่อมต่อกับเนื้อ แล้ว ตอนวัสสาลงมือแกะยังรู้สึกเจ็บ แต่ธัชชัยกลับไม่มีปฏิกิริยา ใดๆทั้งสิ้น ราวกับว่านี่ไม่ใช่ร่างกายของเขา

” วังสาขมวดคิ้วอยากบอกเขาถ้ารู้สึกเจ็บไม่ต้อง

ทน เธอไม่หัวเราะเขาหลอก

แต่ถูกแขนของผู้ชายที่มีกำลังกอดเอว แล้วอีกครึ่งล้มลงไปใน อ้อมแขนของเขา “วังสา ดื่มเหล้าเป็นไหม? คุณหนูอย่างเธอ คง ดื่มเป็นอยู่ใช่ไหม? ”

วัจสาไม่กล้าดิ้น เพราะบาดแผลของเขาก็อยู่ตรงหน้า กลัว เลือดจะไหลเยอะขึ้น เธอพูดเบา ๆว่า”ธัชชัย นายอยู่นิ่งๆ ฉันทำ แผลให้นายก่อน ไม่งั้นเกิดอาการอักเสพขึ้นมานายปวดหัวแน่

“ แผลแค่นี้ ไม่เห็นเป็นไรเลย เมื่อก่อนเคยเป็นแผลหนักกว่า

นี้อีก ” น้ำเสียงที่ธัชชัยพูดราวกับว่านี้เป็นแค่เรื่องธรรมดา

วันสาเงียบโดยทันที ในใจคิด เป็นผู้นำของกลุ่มเศรษฐกิจใน เมือง S นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย จะต้องเผชิญกับการลอบสังหาร หลายคนหรือสิ่งอันตรายต่าง ๆ ยังไงก็ตามสันดานของมนุษย์ พวกนี้มันมืดเกินไปจริงๆ

ธัชชัยทันใดนั้นก็ฝังศีรษะของเขาไว้ระหว่างวันสา วัชสาสูดลม หายใจเย็น ๆ แต่เธอไม่กล้าเคลื่อนไหว กลัวว่าจะกดสวิตช์ที่น่า ໆ กลัวโดยไม่ตั้งใจ ให้ผู้ชายบางคนกลายเป็นสัตว์ร้ายก็แย่ละสี มี อีกเหตุผลหนึ่ง….วันสาก็ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองไม่ทนที่จะผลักเขาออกไป……

ทั้งสองระบายความโศกเศร้าที่สะสมมายาวนานอย่างเงียบๆ

แต่ละคนมีสิ่งที่พวกเขาไม่สามารถทำได้ นอกจากนี้ยังเป็นความ

ทุกข์ที่พวกเราต้องแก้ในชีวิต ไม่รู้ว่าคิดอะไรได้ ธัชชัยกอดใจสาอย่างแน่น ระยะห่างทั้งสอง

แนบชิตไม่มีที่ติจริงๆ

ธัชชัยตอนนี้อ่อนน้อมเกินไป ราวกับสัตว์ตัวน้อยที่กำลังบาด เจ็บอยู่ นั่งยองเพื่อที่จะค้นหาการปลอบใจ วัดสาลืมไป สัตว์ยังไง ก็เป็นสัตว์ ถ้าสันดานสัตว์ปรากฏขึ้นมา ตัวเองอาจจะถูกกินจนไม่ เหลือซาก

ธัชชัยยังกอดวังสาอย่างแรง แขนที่แข็งแรงบังคับให้เธอ หายใจลำบาก

หลังจากเวลาผ่านไปประมาณหนึ่งนาที การเคลื่อนไหวของ

ผู้ชายคนนี้ก็เริ่มไม่ดี

“ธะ ธัชชัย ฉันช่วยทำแผลให้นายก่อน……….สาทำได้เพียง แค่บอกนัยๆ ให้เขาเคลื่อนย้ายหัวที่มีผมประกายเงาดำออก

ในที่สุดผู้ชายที่ครอบงำเธอก็ยอมปล่อยเธอ ในเวลานี้ใบหน้า ของวังสาราวกับกุ้งนึ่ง ทั้งแดงและหน้ารัก

สีตาของธัชชัยมืดลง ในชั่วพริบตาเดียวอยากจะล้มลงผู้หญิง คนนี้

แต่ผู้หญิงทำแผลเขาอย่างนุ่มนวลและสีหน้าที่จริงจัง ทำให้เขาไม่อยากที่จะขัดขวางเธอ

เพราะตัวเองเมื่อก่อนก็เคยได้รับบาดเจ็บประจำในสมัยอยู่ที่ ตระกูลเดิมขุนทด ดังนั้นเทคนิคการทำแผลของเธอจึงมีความ ชำนาญ หลังจากล้างแผลเสร็จก็เอาผ้าพันแผลและผ้ากอซ ใหม่ ในชุดปฐมพยาบาลทั้งแปะทั้งห่อให้เขา

สุดท้ายผูกเป็นรูปโบว์ ธัชชัยเหลือบมองอย่างรังเกียจ แต่ก็ยัง

ไม่พูดอะไร “โอเค ทีหลังอย่าปุ่มบ่ามแบบนี้อีก ทำอะไรก็ต้องคิดดีๆ ถ้าไม่ ดูแลร่างกายตัวเองดีๆ จะไม่มีใครดูแลแทนนายได้ ”

วัสสาอดที่จะพูดจ้อไม่ได้ เห็นได้ชัดว่าบาดแผลนี้เป็นเพราะธัช ชัยใช้แรงเกินไปถึงได้แผลแตก

ธัชชัยฟังแล้วนิ่งอึ้งไป ดูเหมือนว่าไม่มีใครใส่ใจตัวเองมา

หลายปีแล้ว สีตาเขาก็ค่อยๆย้อมความรู้สึกที่ไม่เคยรู้จัก

วัจสายังพูดไม่จบ ทันใดนั้นก็เงยหน้าขึ้นมอง กระแทกเข้าสู่ สายตาที่ดินอันเงียบสงบของธัชชัย หัวใจเหมือนตื่นเต้นจนหยุด ไม่ได้

“ฉัน ฉันไปตักน้ำร้อนมาเช็ดตัวให้นาย……” พูดเสร็จก็รีบวิ่ง ไปที่ห้องน้ำ

พิงอยู่ที่ประตูแล้วหอบอย่างไม่หยุด พระเจ้าช่วย ฉันทำไมถึง เป็นแบบนี้? ! หัวใจเต้นแรงแบบนี้คงต้องเป็นเพราะคนที่ชอบ อยู่ต่อหน้าไม่ใช่เหรอ? ไม่ถูก ต้องเป็นเพราะหน้าธัชชัยมีเสน่ห์เกินไป ! ใช่แน่ๆ วังสามองเห็นผู้หญิงแก้มแดงที่อยู่ในกระจก ดวงตามีละอองน้ำขึ้นมาเป็นชั้น

ทันใดนั้นเธอก็เปิดน้ำเย็น แล้วสาดน้ำบนใบหน้า ใจเย็น รับ

จางลงไป

นาทีผ่านไป บางคนยังคงเดินออกมาพร้อมกับใบหน้าที่แดง ราวกับแอปเปิ้ลแล้วถือน้ำอุ่นออกมา

ใบหน้าของผู้ชายขณะนี้ทำให้วัดสามองแล้วทิ้งเลย

เหมือนมีความเศร้าโศกเล็กน้อยที่อยู่ระหว่างคิ้วของธัชชัย ให้ คนอยากจะเช็ดให้เขาอย่างอดไม่ได้

วัดสาค่อยๆวางกะละมังลงบนพื้น เอาผ้าขนหนูชุ่มน้ำ แล้วบีบ แห้ง เริ่มช่วยธัชชัยเช็ดบริเวณผิวที่เป็นแผล อยากเช็ดคราบ เลือดเหล่านั้นให้สะอาด

ธัชชัยก็ไม่พูด รอเธอเช็ดตัวให้ตัวเองอย่างเงียบๆ อุณหภูมิที่ พอดี ทําให้เขารู้สึกสบาย

ผิวกายบรอนซ์ที่แข็งแรงเปิดโล่งเยอะเท่าไร วันสารู้สึกยิ่งตื่น เต้นเท่านั้น ผิวใต้ฝ่ามือนั้นบอบบางมาก วัดสาไม่รู้ว่าเพื่อให้ว รพล ปลูกถ่ายหนัง ธัชชัยเขาบำรุงรักษาผิวหนังตัวเองมากสะ แค่ไหน

ราวกับถูกลงโทษ ในที่สุดวัจสาเช็ดไหล่และด้านหลังของธัช ชัยจนสะอาดรวมถึงที่มือ ที่ที่เธอไม่สามารถเข้าถึงได้

“ธัชชัย ส่วนที่เหลือนายเช็ดเอง ฉันไปเปลี่ยนกะระมังน้ำให้นายก่อน หลังจากวัจสาเสร็จก้มถือเข้าห้องน้ำ ในช้านสะอาดและผ้าขนหนูก็ถูก

ฉันเช็ด”ธัชชัยมองใจอย่างเฉยๆ ด้วยสายไม่ความหมาย

วังสาเกือบโกรธจนหน้ามืดด้วยคำพูดฉับพลันของเขา นาย ไม่มือเหรอมือไม่ได้บาดเจ็บ! ความหมายอย่างไม่ใช่เหรอหากอยู่ต่อไปก็รู้อะไร

วังสาถอยหลังไปก้าวหนึ่ง อยากออกจากแต่ถูกธัชชัย

“เช็ดให้ฉันต่อเสียงราวกับปีศาจของธัชชัยมากอีกแล้ว น้ำ เสียงเต็มด้วยคุกคาม

วัดสาพยักคิ้ว ตะคอกว่า “ธัชชัย นายรู้จักการเคารพอื่นและ เคารพแล้ว ถ้านายคิดบนเตียงผิดหวังเหรอเขาชีวิตแลกนายกลับมา แต่นายก ลับตอบแทนเขาอย่างนี้เหรอ?

“ธัชชัยเยาะเย้ย แล้วเอาแดงในดื่มเข้าสาเข้ามาอ้อมแขน

และจูบริมฝีปากแดงของเธอ

บังคับเป็นวิธีที่สุดสําหรับผู้ชายปิดกั้นเสียงของผู้หญิง

จูบที่แข็งแกร่งมีพลัง เหมือนเจ้านายของเขาทั้งพาลทั้งสะเพร่า เขาเทไวน์แดงในปากพร้อมกับลมหายใจเข้าไปพร้อมกัน ไวน์แดงที่แสนอร่อย วิจสายังไม่ทันได้ลิ้มรส วิธีของผู้ชายคนนี้

ช่างหยาบคายเหลือเกิน วังสาเกือบสำลักตาย ไวน์แดงที่ไหล

ผ่านมุมปากของเธอทำให้เธอสวยหยาดเยิ้มมากขึ้น ให้คนอยาก จะเหยียบย่ำ ผู้ชายคนนี้มือข้างหนึ่งจับหัวที่ดิ้นรนของวัสสา มืออีกข้างหนึ่ง

ลูบตรงจาก ใต้เสื้อผ้าของเธอ

วัจสายิ่งดิ้นรน แรงของเขาก็ยิ่งหนักขึ้น เธอไม่คิดว่าจูบแรก ของตัวเองจะอยู่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ให้คนที่พาลไร้เหตุผล แย่งไป

วัจสารู้ว่าเธอยิ่งหลบ การลงโทษของผู้ชายคนนี้ยิ่งแรงขึ้น ดัง นั้นเธอจึงสงบลงและค่อยๆไม่เคลื่อนไหว ให้เขาจูบริมฝีปากเธอ ด้วยความอ่อนโยนของวังสา ทำให้การเคลื่อนไหวของธัชชัย เริ่มอ่อนโยน

ในที่สุดจูบที่ยาวนานนี้ก็จบลง หน้าอกของวังสาหายใจขึ้นลง อย่างรวดเร็ว ยิ่งรู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่งของฝ่ามือผู้ชาย

เธอคิดว่าเธอจะถูกจูบจนหายใจไม่ออก!

“ไอ้บ้า!” เธอพูดอย่างโกรธเคือง
ธัชชัยกลับมานั่งบนโซฟาอย่างสบาย เลียริมฝีปากครั้งหนึ่งที่ เขาทำชั่วเมื่อกี้อย่างคลุมเครือ เหมือนกับกำลังลิ้มรสอยู่

“หากเธอร่วมมือจะได้ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานมากมาย เธอต้อง ดิ้นรนไปทําไม?

ถ้าเสือไม่ดุร้าย นายคิดว่าฉันเป็นเฮลโล คิตตี้ ?

วัจสาได้วางแผนไว้ในใจ เธอค่อยๆหยิบผ้าเช็ดตัวต่อโดยไม่ แสดงอารมณ์ ค่อยๆย่องตัวลง เช็ดกล้ามเนื้อหน้าอกของเขาต่อ