ตอนที่ 24 ให้เธอเช็ดตัวมันยากขนาดนั้นเหรอ

วจสาสายศีรษะ เหมือนว่าต้องการที่จะเอาความคิดที่ยุ่งเหยิง เหล่านี้ออกไปจากหัว แต่มีแขกอีกคนที่ไม่ได้รับเชิญมา เมื่อกี้ธัช ชัยยังเรียกเธอเช็ดตัวให้เขา เหมือนได้ยินมาว่าเขามีนิสัยเรื่อง ความสะอาด ถ้าวันนี้ไม่อาบน้ำคงจะเอาชีวิตเขาแน่เลย………

ว่าแต่เรื่องพวกนี้เกี่ยวอะไรกับเธอล่ะ? ไม่งั้นก็เรียกคุณภูษิต ขึ้นไปเช็ดตัวให้เขาก็พอ……..ไม่ใช่! ทำไมเราต้องเป็นห่วงเขา เขาอยากเช็ดก็ให้เขาเรียกเอง ไม่สนแล้ว!

แต่พวกเรื่องล้อเลียนที่ธัชชัยทำกับเรา ช่างไม่เข้าใจจริง ทั้งที่ มีความสัมพันธ์ที่ดีกับวรพล แต่มักจะล้อเลียนกับภรรยาของเขา เช่นนี้ แบบนี้มันไม่สมเหตุสมผล อย่าบอกนะว่าเขาเป็นโรคจิต

วังสาคิด

ถ้าเขาอยากได้ผู้หญิง ข้างนอกก็มีหลายแบบ ถึงธัชชัยจะเป็น คนจน เพียงแค่ใบหน้าที่น่าหลงใหลใบนี้ ก็มีผู้หญิงหลายคน ยินยอม เช่น คุณหนูตระกูลเดิมขุนทดอะไรนั้น…..แย่งกันอย่ากับ สงครามชิงนาง

ในช่วงที่วัดสาคิดเหลวไหลอยู่ ธัชชัย ใส่ชุดลำลองจากชั้นบน ลงมา เหมือนทำท่าจะออกไปข้างนอก แต่บาดแผลของเขาจะทำ ยังไง?

วันสาพยักปาก พอมองไป ใช่ว่าธัชชัยเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์หน้าตาเขาลุ่มลึกมาก ตาพืชสีลึก มีความหล่อที่แตกต่างกับ ผู้ชายใบหน้าขาวนวลเหล่านั้น แต่เขานิสัยบ้าระห่ำ รวมไปด้วย ร่างกายที่แข็งแกร่ง นอกจากนี้ยังมีความฝั่งผายระหว่างคิ้ว ซึ่ง ทําให้คนไม่สามารถเพิกเฉยการมีอยู่ของเขา

ตอนแรกวังสาอยากไปถามเขาว่าจะไปไหน บาดแผลเป็นยัง ไงบ้าง แต่สุดท้ายก็เงียบไป เธอไม่อยากเอาความหวังดีของตัว เองไว้ต่อหน้าเขาแล้วให้เขาเหยียบ

เมื่อธัชชัยเดินผ่านข้างวัลสาแล้วพูดว่า “อยู่ในบ้าน วางใจ เถอะครับ คนข้างนอกฉันจัดเตรียมเรียบร้อยแล้ว ครั้งนี้จะไม่ให้ เกิดอะไรขึ้นอีก”

ไม่รู้ว่าทำไม หลังจากธัชชัยพูดประโยคนี้เสร็จ หัวใจของวัดสา ก็เริ่มสงบลง ทั้งที่เธอตอนนี้ยังโกรธกับการกระทำที่ไร้มรรยาท และเหลาะแหละของเขาที่ทำกับตัวเอง

ในใจก็รู้สึกวุ่นวายมาก ภาพหลังที่สูงหล่อราวกับก้อนหินที่ถูก โยนลงในใจเธอ ระลอกคลื่นอย่างทีละชั้น

“คุณธัชชัยครับ จับเขาได้แล้วครับ แต่ก็ยังไม่ยอมสารภาพ

ออกมาครับ”

กลุ่มผู้ชายชุดดำหลีกทางเป็นทางให้ธัชชัยที่มีกลิ่นอายความ เย็นชาไปทั้งตัว

ที่นี่เป็นท่าเรือที่หันหน้าไปทางทะเล ตอนกลางคืนมืด ลมทะเล ที่ระยะไกลพัดมา ทำให้ค่ำคืนนี้น่ากลัวยิ่งกว่าเดิม
ผู้ชายที่มีรอยสักเสือขาวที่ไหล่ถูกผู้ชายกล้ามเนื้อที่สูงโตสี่คน บีบบังคับถึงริมท่าเรือ นอกรั้วเป็นทะเล ข้างล่างเต็มไปด้วยโขด หิน ถ้าตกลงไปก็ตายแน่

คลื่นทะเลที่มีพัดกำแพงโขดหิน ฟังแล้วทำให้คนรู้สึก หวาดระแวง “เคร้งๆๆ” เสียงของมืดกับรั้วที่ตีกัน ประกายไฟถูกเปล่งแสง

ออกมาในความมืด ราวกับสัญญาณที่มาจากนรก

“ไม่ยอมสารภาพ? ได้ยินมาว่ามีฉลามอยู่ที่ทะเลนี้ ถ้าตกลง ไปต้องตายแน่นอน”ผู้ชายกล้ามเนื้ออีกคนพูด

ตอนนี้บนหน้าผู้ชายที่มีรอยสักเสือขาวแสดงความตื่นตระหนก ออกมาเล็กน้อย “ผมไม่รู้จริงๆ ผมไม่รู้ว่ากนิษฐาตายยังไง….

“ๆๆ เสียงหัวเหราะเบาๆที่เย็นชาดังขึ้น สายตาที่ดุร้าย

ผู้ชายชุดดำที่ปลดปล่อยกลิ่นอายราวกับนรกซาตานเดินมาทาง

ผู้ชายที่มีรอยสักเสือขาว บนมือเล่นมีดที่แหลมคมใบหนึ่ง

ผู้ชายที่มีรอยสักเสือขาวเห็นคนที่อยู่ข้างหน้า ในที่สุดก็เริ่มไม่ สงบ ได้ยินว่าเป็นลูกคนที่สองของตระกูลศรีทอง เป็นคนที่เหี้ยม ไม่เพียงมีฐานะในวงการเศรษฐกิจและธุรกิจ แล้วยังมีนิสัยรุนแรง ฝีมือโหดเหี้ยม ใครตกอยู่ในกำมือเขา ไม่ตายก็บาดเจ็บหนัก

ผู้ชายที่มีรอยสักเสือขาวเริ่มเสียใจภายหลัง ทำไมตอนนั้นเขา ไม่รีบเอาเงินแล้วออกจากเมืองรไป!

ธัชชัยยกมือ โบก ให้ผู้ชายกล้ามเนื้อถอยตัวไปอยู่ข้างหลัง
“งั้น ผมถามนายอีกที กนิษฐาตายยังไง? ” เสียงเย็นชาอย่าง กับอยู่ในถ้ำน้ำแข็ง

ผู้ชายที่มีรอยสักเสือขาวกัดฟัน ก็ยังตอบว่าไม่รู้

ธัชชัยเดินไปข้างหน้าเขาด้วยสีหน้าเหรอ นิ้วมือที่เรียวลากคอ เสื้อเขา ยิ้มว่า “งั้นเหรอ ดูเหมือนว่าจำเป็นต้องช่วยนายนิกภาพ สถานการณ์ในตอนนั้นอีกที

ธัชชัยพูดไปด้วย แล้วเอามีดปาดเสื้อผ้าเขาไปด้วย หัวมีดที่ แหลมคมปาดที่หนึ่ง เสื้อผ้าเขาก็ทะลุเป็นรูใหญ่ทันที

ผู้ชายที่มีรอยสักเสือขาวหัวใจจู่ๆก็ใจเต้นอย่างรวดเร็ว หน้าอกหายใจขึ้นลงอย่างแรง และเขาเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้

ขาของเขามีอาการสั่น เขารู้ว่าผู้ชายที่เหมือนปีศาจตรงหน้านี้ ไม่ว่าอะไรเขากล้าทําหมด

“คุณธัชชัย…….ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลยจริงๆ…ผมเห็นกนิษฐา ตอนถูกรถชนตาย…..อย่างอื่นไม่รู้เรื่องอะไรเลย…….คุณถามผม ก็เปล่าประโยชน์”

ธัชชัยกดผู้ชายที่มีรอยสักเสือขาวไว้ที่พื้น แรงชนข้างหลัง ทําให้เขาอาเจียนเลือดออกมา

มีดเลื่อนไปที่ตำแหน่งหน้าท้อง “เห็นกับตาและแน่ใจว่า กนิษฐาตายแล้วใช่ไหม?

ในดวกตาของผู้ชายที่มีรอยสักเสือขาวเต็มไปด้วยความกลัว รูม่านตาหดลงไม่หยุด ความสัมผัสที่หนามเย็นของมีดใบนั้นตอนนี้อยู่หน้าท้องของราวกับถ้าเขาพูดอะไรผิด ชัชชัย จะมีดแทงลงไป

“AŠU……”

นายโกหก”

*อากกกกกก!

เสือพูดพร้อมกัน แต่เป็นการเจ็บปวดแล้วตกใจอย่างหนึ่ง

ที่มีเสือขาวเปิดตามองธัชชัยเอามืดร่างกาย ประมาณครึ่งเซนติเมตร เลือดค่อยย้อมเสื้อผ้าของ เขา เนื้อประมาณฝ่าหายไปในชั่วพริบตาเดียว

“อาก……ผมพูด พูด ขอร้องคุณอย่าตัดเลยผู้ชายที่มี รอยเสือขาวรีบขอร้องต้องตายเขานึกไม่ถึงว่าความตายจะใกล้ตัวเองขนาด

มีดธัชชัยตอนแล้วพูดเลย”

ที่จริงกนิษฐตาย ยังไม่ตาย เพียงแค่แกล้งตายเท่านั้นผู้ชายรอยสักเสือขาวจนหายใจไม่ออกแล้ว
“ดีมาก แกล้งตายใช่ไหม? นี่เป็นข่าวดีจริงๆ” ธัชชัยพูด เสร็จ เขาก็ถอนออกจากผู้ชายที่มีรอยสักเสือขาว

เขาสั่งผู้ชายกล้ามใหญ่ว่า “ทิ้งลงทะเล”

“ธัชชัย! แกไม่รักษาความพูดของแก

ธัชชัยเดินไปไม่หยุด “ผมไม่เคยพูดว่าจะปล่อยคุณ”

ธัชชัยกลับไปถึงตระกูลศรีทอง ก็ค่ำแล้ว วังสาและคุณหมอ ภาคินพึ่งไปส่งศัลยแพทย์สองคน เมื่อเห็นธัชชัยอยู่ที่หน้าประตู วังสาอาปาก แต่ก็ไม่ได้กล่าวทักทาย

เขาเข้าไปแล้ว ป้าอ้อยถามเขากินอาหารว่างไหม วัดสาตาม เข้ามาในใจแขวะว่า จะดีกับผู้ชายคนนี้ทำไม ทำดีกับเขายังไง เขาก็ไม่ซาบซึ้งหรอก

เธอเดินไปข้างๆธัชชัย เตรียมขึ้นไปดูอาการของวรพล ถึงจะ

เข้าไปไม่ได้ หากฟังคุณหมอภาคินพูด ยังไงก็ไม่เลว

“อา! คุณธัชชัย เสื้อคุณแดงหมดแล้ว บาดแผลเริ่มแตกอีก แล้วใช่ไหม? ทำไมไม่ระมักระมังค่ะ? ” ป้าอ้อยพูดอย่างเสียง

วังสาตกใจจนหยุดเดิน เมื่อกลับหันกลับมามอง สังเกตว่าเสื้อ เขาเปียก ชุดลำลองสีดำที่พึ่งถอดเมื่อกี้ เหลือเพียงแค่เสื้อเชิ้ตตัว เดียว เลือดสีแดง บาดแผลบนไหล่ซ้าย ดูแล้วก็เจ็บมาก

วัจสาจู่ๆก็รู้สึกไม่สบายใจ ทำไมผู้ชายคนนี้มักไม่ชอบรักษา ร่างกายตัวเอง
“ไม่เป็นไรครับ แค่แผลแตกนิดนึงเท่านั้น ผมขึ้นไปก่อนนะ ธัชชัยพูดเสร็จเดินขึ้นไปทางบันได เดินแล้วก็หยุด “จริงสิวจสา เช็ดตัวให้ฉันด้วย”

เมื่อกี้พึ่งออกไปข้างนอก ทำให้ร่างกายสกปรกมากขึ้น ถ้าเขา ไม่ได้อาบน้ำ เขาคงหลับไม่ได้แน่ๆ

เช็ดตัว? ทำไมผู้ชายคนนี้ยังไม่ยกเลิกความคิดบ้าๆนี้อีก แต่จสาไม่ได้ตกลงและก็ไม่ได้ปฏิเสธ เธอคิดแล้วคิดอีก ไปหา คุณภูษิตเถอะ ผู้ชายด้วยกันทำเรื่องพวกนี้จะสะดวกกว่า

คุณภูษิตไปที่ห้องบัญชีเพื่อจัดแยกบิด วัจสาจึงเดินไปห้อง สมุดชั้นหนึ่ง แล้วเคาะประตู

“เข้ามาเลยครับ” ว่าแล้วเป็นเสียงของคุณภูษิต

เมื่อวัจสาเข้าไป คุณภูษิตตกใจ “คุณวจสา มีอะไรครับ? หรือ ว่าเป็นคุณวรพลและคุณธัชชัยเป็นอะไรไปครับ?”

เธอสายศีรษะ ที่จริงก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับธัชชัย “บาดแผลธัชชัย แตกอีกแล้วค่ะ”

แค่พูดประโยคนี้ออกมา คุณภูษิตปิดสมุดบัญชีแล้วลุกขึ้นจาก เก้าอี้ว่า “ทำไมถึงเป็นแบบนี้ครับ?

“หนูก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ลุงช่วยไปทําแผลและเช็ดตัวให้เขา เถอะค่ะ คุณหมอวิศว่าแผลห้ามโดนน้ำเด็ดขาด เลยต้อง รบกวนลุงค่ะ” วัจสาพูดเพิ่ม

ใครจะรู้ว่าหลังจากคุณภูษิตฟังประโยคนี้แล้วค่อยๆทั้งลงเปิดสมุดบัญชีแล้วเริ่มคำนวณต่อ

ตอนแรกคุณภูษิตกับวรพลก็คิดอยู่เหมือนกัน ว่าวจสาเป็นผู้ หญิงที่ดี แต่ที่มีการกระทำที่คลุมเครืออย่างนี้ ถ้าให้พวกเขา ดาเนินการต่อไป อาจมีความสัมพันธ์ก้าวหน้าไปอีก คุณภูษิตไม่ โง่ที่จะไปทำลายมัน

“ก็ให้คุณวจสาช่วยทำแผลให้คุณธัชชัยก็แล้วกันครับ ลุงแก่ แล้ว ตาไม่ค่อยดี กลัวทำไม่ดี และสมุดบัญชีลุงยังตรวจไม่เสร็จ ”

วัสสาอึ้งจนตาโต นี่หมายความว่ายังไงค่ะคุณภูษิต?

“แต่ว่า…….” วังสาอยากจะพูด คำนวนบัญชีมันสำคัญกว่าการ บาดเจ็บของธัชชัยเหรอ?

“คุณวจสาอย่ามัวแต่พูดเลย รีบไปเถอะครับ ไม่งั้นบาดแผล ของคุณธัชชัยอักเสบขึ้นมาก็แย่สิ แล้วรบกวนคุณเช็ดตัวให้เขา ด้วยครับ” เมื่อคุณภูษิตพูดเสร็จ ก็ดูสมัดบัญชีอย่างตั้งใจ ดู ท่าทางไม่ยอมไป

วัดสามองคุณภูษิตอย่างหน้าทิ้ง พอได้สติก็ออกไปห้องรับแขก อย่างไรก็ตามยังมีบางคนที่เต็มใจที่จะช่วย

ป้าอ้อยเก็บข้าวของที่ห้องรับแขก เงยหน้าก็เห็นวัดสายืนอยู่ ข้างหน้าตัวเอง “คุณวจสา คุณทำไมยังอยู่ตรงนี้ค่ะ ไม่ไปทำแผล ให้คุณธัชชัยละค่ะ เลือดดูเหมือนไหลออกมาเยอะมาก เขาบาด เจ็บเพื่อพวกเรา” ป้าอ้อยพูดแล้วขอบตาก็เริ่มแดงขึ้นมา

วัจสาตอนแรกจะพูดแต่กลับพูดออกมาไม่ได้ จริงสิ ธัชชัยเพื่อช่วยเราถึงโดนมีดแทงหนึ่งที แต่เธอกลับทำแบบนี้ถือว่าเนรคุณ ไหม………างมัน ก็แค่เช็ดหลังไม่ใช่เหรอ เช็ดก็ได้

วังสาตัดสินใจเสร็จก็ขึ้นไป เมื่อเดินผ่านห้องแต่งงาน ธัชชัย

เรียกเธอ “เข้ามาสิ

“ทำไมนายยังอยู่ห้องฉันกับพี่ชายนายอีก? ” วัดสาไม่เข้าใจ ผู้ชายคนนี้ ชอบห้องนี้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ