ตอนที่ 23 บาดเจ็บอย่างนี้แล้วยังจะเอาเปรียบ

“เดี๋ยวผมค่อยทําแผลครับ” ธัชชัยสายศรีษะ ที่สำคัญที่สุดคือพี่ ไม่เป็นอะไร”

เห็นน้ำตาบนใบหน้าวังสา วรพลขอโทษว่า “ขอโทษนะ……… สา สภาพของผมตอนนี้…….คงทำให้รู้สึกเธอกลัวสินะ”

วังสาสายศรีษะอย่างรวดเร็ว “น้องไม่กลัวนานแล้ว…….พี่พัก ผ่อนร่างกายให้สบายใจเถอะ ไม่ต้องกลัว พวกเราจะปกป้อง เองค่ะ! ”

วัจสาเห็นวรพล ในสภาพแบบนี้ แอบตัดสินใจว่า ต้องปกป้อง เขาให้ได้ มนายพวกนั้นมันช่างน่ารังเกลียดชะมัด! ต้องไม่ให้ พวกนั้นเข้าใกล้วรพลเด็ดขาด!

ธัชชัยรู้สึกทั้งตกใจและลึกซึ้ง ผู้หญิงคนนี้ เหมือนจริงใจที่จะ ปกป้องพี่ชาย ไม่งั้นคงไม่เกือบโดน มนายฟันไปเมื่อกี้ แต่พอนึก เธออาจจะแค่ปกป้องทรัพย์สินของตระกูลศรีทอง เพื่อไม่ให้ตก ไปอยู่ในมือของคนอื่น

ทันใดนั้นหัวใจก็เย็นลง

“เธอพาธัชชัยไปทำแผลก่อนได้ไหม? คุณหมอภาคินอยู่ ไหม? วันนี้เขาติดธุระออกไปแล้ว ไม่งั้น…..กลับมารึยัง……. สุดท้ายวรพลยิ่งพูดยิ่งไม่มีแรง ลำคอแหบแห้งอย่างมาก และเขา ไม่อยากให้วัสสาอยู่กับเขาในสภาพนี้นานเกินไป คงเป็นเพราะเขาน้อยใจ

ถึงจลาเป็นห่วงบาดแผลของธัชชัยเช่นกัน ถ้าเจ้าตัวไม่ยอม

ไป ตัวเองก็ทําอะไรไม่ได้ “คุณหมอภาคินยังไม่กลับมาครับ ผมไปเรียกคุณหมอภูวิศมา ครับ” เมื่อธัชชัยรอแพทย์ประจําบ้านมาถึง แน่ใจว่าวรพลไม่

เป็นไรอะไรแล้วถึงยอมไปทำแผล

เพื่อความสะดวก เลยไปห้องแต่งงานของพวกเขา

แน่นอน วังสาไม่รู้ว่าที่นี่ยังเป็นห้องแต่งงานของธัชชัยเหมือน กัน เพียงแค่ไม่จำเป็นต้องใส่ใจเรื่องพวกนี้ ทำแผลให้เขาเสร็จ ก่อนแล้วค่อยว่ากัน

คุณหมอภูวิศนั่งบนเก้าอี้ เอาอุปกรณ์ออกมา “ท่านธัชชัย รบกวนถอดเสื้อด้วยครับ

ธัชชัยค่อยๆถอดเสื้อสูท เสื้อเชิร์ตสีขาวด้านในเปื้อนเลือด เรียบร้อยแล้ว วัจสาเห็นแล้วใจสั่น เมื่อถอดเสื้อเชิร์ตเสร็จ ร่างกายที่กระชับแข็งแกร่งและฮอร์โมนได้แสดงออกมาต่อหน้า พวกเขาสองคน

ร่างกายสีบรอนซ์ปะปนด้วยสีแดงที่บาดตา นี่เป็นความงามอีก แบบหนึ่ง วัจสารู้สึกถูกดึงดูดเล็กน้อย และก็รู้สึกเขินอาย

คุณหมอภูวิศเริ่มล้างแผลให้ธัชชัยก่อน

มีดทหารมันแหลมคมอยู่แล้ว แถมมนายุยังลงมือแรงขนาดนี้ มีดแทงเข้าไปในเนื้อธัชชัยไม่กี่เซนติเมตร ตอนที่ถอยออกไปนั้นก็ยังโดนมีดขีดลงไป เลยกลายเป็นรอยเลือดที่ยาวถึงสิบ เซนติเมตร

เห็นแล้วสยดสยอง

วังสาเห็นริมฝีปากที่ขาวซีดของธัชชัย ทันใดนั้นขอบตาเปียก ชิ้น สําคอคลุมเครือ

ในที่สุด คุณหมอภูวิศได้เสร็จสิ้นกับการพัดแผลขั้นตอน สุดท้าย แล้วเตือนธัชชัยว่า “วันนี้ท่านธัชชัยอย่าพึ่งลงน้ำครับ เพื่อไม่ให้บาดแผลโดนน้ำ เวลาอาบน้ำก็เหมือนกัน ถ้ามาสะดวก สามารถเรียกคนมาช่วย ผมขอตัวไปดูท่าวรพลก่อนครับ”

ธัชชัยตอบอย่างเบาๆว่า “ไปเลยครับ”

เพื่อไม่ให้รอบแผลออกเหงื่อ คุณหมอภูวิศเลยสั่งให้วังสาปรับ อุณหภูมิแอร์ให้ลดลง เธอมองร่างเปลือยกายด้านบนของธัชชัย กลัวเขาจะหนาว เลยไปเอาผ้าที่อยู่ข้างๆ ให้เขาคลุม

ผู้หญิงคลุมผ้าอย่างอ่อนโยน กลัวจะไปโดนบาดแผลของเขา เห็นความระมัดระวังของผู้หญิง ธัชชัยเงยหน้าขึ้นมองวังสา ก็ รู้สึกตกใจ

ตาเธอน้ำตาคลอ แต่ก็ไม่ยอมร้องด้วยความดื้อรั้น เพราะเป็น ห่วงเราเองเหรอ……

ในเวลานี้วจสาไม่ได้แยกเขี้ยวเผยกรงเล็บราวปกติ แต่เป็นคน ที่อ่อนโยนและมีเสน่ห์ ลูกกระเดือกของธัชชัยขึ้นลงไปมา อารมณ์ที่แตกต่างกันทำให้บรรยากาศโดยรอบๆได้อบอุ่นขึ้นดังนั้นอารมณ์ทางเพศของเขาก็ขึ้น เขารู้สึกถึงร่างกายที่แน่น อย่างแรง

“วจสา เธอกลัวใช่ไหม? กลัวว่าฉันจะตายไปอย่างนี้? ” น้ำ เสียงของธัชชัยทั้งต่ำและดึงดูดใจ สายตาที่มองไปทางวัลสา อย่างชั่วร้ายนิดหน่อย แต่ดวกตาสว่างราวกับดวงดาว

วันสาขมวดคิ้วที่บอบบางขึ้นมาเล็กน้อย เม้มริมฝีปากแดง พูด ว่า “ถ้าไม่ใช้นาย ฉันอาจไม่มีชีวิตแล้ว ขอบใจนะธัชชัย” ความ กลัวนั้นยังคงอยู่ แล้วดูบาดแผลของธัชชัย ถ้ามืดตอนนั้นฟันมาที่ ตัววังสา เธออาจจะไม่มีชีวิต

รู้สึกซาบซึ้งใจจริงๆ ความรู้สึกนี้ราวกับว่าคนที่จมน้ำจับฟาง แล้วรอดชีวิต รู้สึกอ่อนโยนและไม่น่าเชื่อ แต่นั่นคือสิ่งที่น่าเชื่อ ถือที่สุด

ธัชชัยหัวเราะเล่นๆ เขาไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้จะมาขอบคุณเขา แล้วตอนที่เห็นมีดฟันลงมานั้น ร่างกายได้ทำการสะท้อนที่ ธรรมดาที่สุด เขาไม่อยากให้ผู้หญิงคนนี้ตายต่อหน้าตัวเอง “งั้นเหรอ? แล้วเธอจะตอบแทนฉันอย่างไร? ควรจะมีการ

ตอบแทนด้วยการปฏิบัติจริง?

ตอนที่ธัชชัยพูด จุดที่ตั้งอยู่นั้น อยู่ตรงหน้าหน้าอกของใจสา พอดี อาจเป็นเพราะอารมณ์ผันผวน ตอนนี้หน้าอกที่รูปร่าง สวยงามก็หายใจเข้าออกอยู่ตลอด

ธัชชัยจู่ๆอยากจะลองเอามือไปสัมผัส
อาจเป็นเพราะสายตาของธัชชัยรุ่มร้อนเกินไป วังสาที่ได้รับ บทเรียนรู้หลังจากเผชิญกับเรื่องแบบนั้น รีบถอยหลังไปหนึ่งก้าว ทันที รักษาระยะห่างที่เธอคิดว่าปลอดภัย

“ฉันจะไปปรึกษากับวรพล หาภรรยาที่ดีให้กับนาย! “วังสา เห็นอารมณ์ทางเพศภายในดวงตาเขา อย่าบอกนะว่าผู้ชายคนนี้ จะเกิดความบ้าระห่าเป็นบางครั้ง หาภรรยาให้เขาน่าจะเป็น ความตอบแทนที่ดีที่สุด

ดวงตาของธัชชัยจู่ๆมืดลง อยากจะแคะหัวสมองของผู้หญิงคน นี้จริงๆ ดูว่าเป็นโครงสร้างยังไง ถึงได้คิดความคิดโง่ๆนี้ออกมา ถ้าเธอรู้ว่านี่เป็นการหาภรรยาคนอื่นให้กับสามีตัวเอง ไม่รู้ว่า ปฏิกิริยาจะเป็นอย่างไร ?

เขาเอาแขนที่ไม่มีแผลอุ้มวังสา แล้วกดตัวไว้บนโซฟา วังสา ถูกบังคับอยู่ที่ระหว่างแขนของเขา แม้แต่การหายใจของกันและ กันก็สามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจน

ธัชชัยกำลังจะเริ่มตัดสินใจลองเอามือไปสัมผัส!

มองรอยยิ้มที่ชั่วร้ายและรูปหล่อของผู้ชาย จังหวะหัวใจของวัน สาเต้นจนควบคุมมันไม่ได้ มือทั้งคู่ดันอกของธัชชัย ดิ้นรนอย่าง ต่อเนื่อง น่าเสียดาย ความขัดแย้งเล็ก ๆ เหล่านี้จะเป็นการจุด ประกายอารมณ์บางอย่างเท่านั้น

“ธัชชัย! นายต้องการทำอะไร? คิดจะใช้ไม้เดิมอีกใช่

เสียงวัจสาสุดท้ายออกเสียงด้วยความตกใจ เธอนึกไม่ถึงว่าผู้ชายคนนี้จะเอามือไปวางที่หน้าอกของเธอ

“บอกว่ามีตอบแทนไม่ใช่เหรอ? ตอบแทนของฉันคืออันนี้ ”

ธัชชัยหายใจพูด ความสัมผัสดีกว่าอย่างที่คิดเลย วัจสาเพียงแค่รู้สึกอับอายมากอย่างกะทันหัน ผู้ชายคนนี้

พอกันที!

“ธัชชัย! นายยังมีมโนธรรมไหม ? เมื่อกี้พึ่งไปเยี่ยมพี่ชาย ของนายเสร็จ ตอนนี้เขายังอยู่บนเตียง นายยังจะเหลาะแหละ ภรรยาของเขาอย่างนี้เหรอ? ! หมายความว่ายังไงของ นาย? ! ” วัดสาตื่นเต้นมากจนใบหน้าของเธอเป็นสีแดง ราว กับแอปเปิ้ลสีแดง

ธัชชัยกลืนน้ำลายหนึ่งคำ “นี่ไม่ใช่ความสัมผัสระหว่างชาย หญิง? พี่ผมไม่ใส่ใจพวกนี้เหรอ”

วังสาเป็นภรรยาของตัวเอง พี่ชายจะไปใส่ใจอะไร?

ความไร้ยางอายของเขาทำให้วัดสาพูดอะไรไม่ออก ไม่รู้ว่า โครงสร้างแนวคิดของผู้ชายคนนี้สร้างมาด้วยอะไร อย่างไร ก็ตามเธอและเขามีเหตุผลแต่เคลียร์กันไม่ได้ ไม่พูดดีกว่า ปล่อย ให้เขารับบทเรียน

แขนเธอไม่ค่อยมีแรง เอาส่วนหัวที่แข็งที่สุดทำให้หน้าของธัช ชัยเป็นแผลดีไหม? เธอทั้งชนทั้งใบหน้าหล่อของธัชชัย นี่คือ การแก้แค้นของเธอ!

เมื่อคิดออก หัวของวจสาก็ไปชนทางปลายจมูกของธัชชัยปลายจมูกโด่งๆ!

ธัชชัยนึกไม่ถึงว่าแมวน้อยตัวนี้จะโจมตีตัวเองทั้งที่ปกติก็ได้

แค่ขู่ เขาแครึ่งแล้วรีบถอยตัวออกทันที วัดสาเห็นว่าไม่ได้ชนหน้าเขา ยกเท้าถีบไปที่หน้าท้องที่ไม่เป็น แผลไป ธัชชัยเจ็บ ร่างกายหล่นลงที่ข้างเธอ เมื่อวัจสาคืนอิสระ

รีบลุกขึ้นจากโซฟาแล้ววิ่งหนีไปทางประตูนอก

ธัชชัยตัวร้อนไม่มีที่จะระบายออกมา เขาลืมความสัมผัสนั้นไม่ ได้ ตะโกนอย่างเย็นชา “ยายบ้า เธอยังไม่ได้เช็ดตัวให้ฉัน เลย! ”

เช็ดอะไรบ้าของมัน วัดสาด่าในใจ แล้วรีบวิ่งไปชั้นหนึ่ง เธอวิ่ง ไปพึ่งนึกได้ว่า คุณหมอวิสเคยพูดว่า บาดแผลของธัชชัยห้าม โดนนสามวัน ก็หมายความว่าเขาไม่สามารถอาบน้ำเองได้ จําเป็นต้องให้คนเช็ดตัวให้เขา

ฮี ใครให้เขาทำให้เราโกรธ ให้เขาเหม็นตายละดีแล้ว!

วัจสาลงไปถึงห้องรับแขกเห็นว่า ที่บ้านมีแขกอยู่สองคน คุณ หมอภาคนกำลังคุยกับพวกเขาเรื่องอะไรอยู่ คุณหมอภูวิศที่ทำ แผลให้ธัชชัยเมื่อกี้ก็อยู่ด้วย

คุณหมอภูวิศเห็นวังสาที่ทำหน้าตกใจ ก็ถามว่า “คุณวจสาเป็น อะไรครับ? ยังรู้สึกกลัวกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้เหรอครับ? ให้ ผมออกยากล่อมประสาทไหมครับ? ”

วัจสารีบโบกมือ เธอไม่ได้รู้สึกกลัวแต่รู้สึกโกรธ ชาพวกนี้ไม่มีผลต่อเธอ “น้องไม่เป็นไรค่ะ จริงสิ คุณหมอภาคนค่ะ สองคนนี้

คุณหมอภาคินยิ้มแล้วแนะนำผู้ชายวัยกลางสองคนที่สวมชุด อย่างเรียบร้อย ให้เธอ “สองคนนี้คือหมอศัลยแพทย์ที่ชื่อดังครับ ชื่อคุณหมอเจ้าและกับคุณหมอฟัง พวกเขาประสบการณ์มากใน การผ่าตัดด้านศัลยกรรมเช่นผิวหนังไหม้ และยังเป็นเพื่อนซี้ของ ผมครับ ดังนั้นผมจึงขอให้พวกเขามาดูอาการของคุณวรพล เพราะผมคนเดียวก็จะจนปัญญาแล้วครับ”

วังสาเข้าใจแล้วผงกหัวยิ้มว่า “รบกวนพวกคุณทั้งสองด้วย

“คุณวจสาเกรงใจไปแล้วครับ ” ทั้งสองคนพูดพร้อมกัน คุณหมอภาคินก็พูดต่อ “ถ้าไม่มีอะไร พวกเราขอตัวก่อนนะ ครับ”

“ขึ้นไปเถอะครับ”

ส่งพวกเขาขึ้นไปข้างบน วัสสาจึงถึงแอบถามป้าอ้อยที่กำลัง เก็บของอยู่ “ป้าอ้อยค่ะ ร่างกายของวรพลทำไมถึงได้แย่ขนาดนี้ ค่ะ? ” เธอคิดว่าปกติป้าอ้อยก็คอยดูแลวรพลอยู่ ควรพอจะรู้ เรื่องบ้างอยู่

ป้าอ้อยถอนหายใจ “สถาพของวรพลมันซับซ้อนมาก ถึงจะมีผู้ เชี่ยวชาญมากขนาดไหนก็เปล่าประโยชน์ เพราะเขาไม่อยากมี ชีวิตอยู่อีกต่อไป ถึงยารักษาดีแค่ไหนก็ไม่ได้ผล
วังสาดกใจ ไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป? แต่ธัชชัยยังอยู่ เพื่อน้องชายเขาอยู่ต่อไปไม่ได้เหรอ? ชื่อคนหนึ่งจู่ๆก็ปรากฏอยู่ ในหัวเธอ “ป้าอ้อยค่ะ เป็นเพราะกนิษฐา ใช่ไหมค่ะ? ”

ป้าอ้อยไม่ตอบ แต่ก็รู้คำตอบแล้ว

ว่าแต่กนิษฐาเป็นใครกันแน่ ทำให้วรพลคิดถึงเธอได้ถึงขนาด นี้ ถ้ารักกนิษฐาถึงขนาดนี้จะมาแต่งงานกับฉันหมายความว่ายัง ไง? เพียงแค่ให้ธัชชัยเชื่อว่าเขาเป็นผู้ชายปกติ