ตอนที่ 2 ผู้ชายคนนี้น่าตบจริงๆ

ขณะนั้น ปยุตที่มีรูปร่างอ้วนท้วนเดินมาถึงตรงหน้าวัสสา ใบหน้า เต็มไปด้วยจําใจ ในสายใจของวัดสารู้สึกว่าน่าเกลียดมาก ลูกสาวของเขาคือสิ่งของมีค่า ทำไมเขาถึงต้องเหมือนสินค้าที่ โดนพวกเขาโยนไปโยนมา?

” วังสา ช่วยอาด้วย เธอจมใจเห็นวงศ์ตระกูลเดิมขุนทดล้ม ละลายหรอ ลูกสาวของอาทั้งสามคนนี้ไม่ได้เรื่อง มีแค่เธอ ใจ กว้าง เหมาะสมที่จะแต่งไป เธอวางใจ อาจะยุติธรรมต่อเธอแน่

“คนอยู่ชายคายังไงก็ต้องก้มหัว” ความหมายนี้ วัดสาได้ เข้าใจเร็วเกินไปแล้ว

“ได้ค่ะอา ฉันยอมแต่งงานกับเขา ขอบคุณที่เลี้ยงฉันมายี่สิบ

“บุญคุณที่เลี้ยงเธอมา

ยังไงก็ต้องคืน ถึงแม้ใจของวัดสาจะชาไปแล้วก็ตาม แต่ว่า เบ้าตาของเขาก็แดงขึ้น เขาหันหน้าแล้วเตรียมตัวจะออกไป คน ของวงศ์ตระกูลศรีทองก็รอนานแล้ว

ปยุตเห็นเบ้าตาของวังสาเริ่มแดงขึ้น ใจของเขาก็ไม่ดีเหมือน กัน ยังงั้นก็เป็นลูกสาวของน้องสาว ตอนนี้เขาจะต้องส่งเธอไปใน ขุมนนรกด้วยมือตัวเอง เขายื่นมือออกไปเพื่อที่จะหยุดวัจสาไว้ แต่โดนวราลีตัดหน้าไว้

” วังสา ฉันว่าวรพลก็ดีนะ ตอนยังไม่เกิดอุบัติเหตุ เธอยังเคยเห็นรูปเขาเลย รูปร่างหน้าตาก็หล่อเหลา พรสวรรค์ก็ดี ถือว่าเป็น บุพเพสันนิที่ดี” วัดสามองก็ไม่มองวราลี คำพูดของวราลีนี้เหมือน ฝังเข็มไว้ในข้างใน ก็หมายความว่าจสาเหมาะแค่แต่งงานกับ คนพิการ

วัจสาไม่สนใจวราลี แต่เขายิ่งพูดยิ่งคึกคักขึ้นมา รอเธอแต่ง ไปแล้ว ก็อย่าลืมพูดถึงวินีในตรงหน้าของธัชชัยด้วย อย่างวิธีทั้ง สวยงามทั้งมีศีลธรรม ต้องได้แต่งงานกับเขาแน่ๆ วงศ์ตระกูล เดิมขุนทดกับวงศ์ตระกูลศรีทองก็จะได้สัมพันธ์กันยิ่งขึ้น

ขณะนี้วัสสาอยากยิ้มเยาะ คนบ้านนี้เห็นแก่ตัวจริงๆ ใช้ยา รักษาก็หายไม่ได้ คำพูดที่อยากห้ามวจสาไว้ตอนนี้ก็ไม่มีแล้ว แค่ พูดไปว่า”วัจสาเธอไปแต่งตัวหน่อย พ่อบ้านของวงศ์ตระกูลศรี ทองยังรออยู่ข้างล่าง “คำพูดที่ปยุตอยากจะหยุดเขาไหว้ตอนนี้ก็ ไม่มี

ห้องรับแขกของตระกูลเดิมขุนทด

– ให้พ่อบ้านภูษิตรอนานจริงๆ” เสียงหวานๆ

ขณะนี้ใบหน้าของวราลีเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แตกต่างตอนที่อยู่ ในห้องอ่านหนังสือมากเหมือนไม่ใช่คนเดียวกัน พ่อบ้านภูษิต ได้ยินเสียงก็เงยหน้าแล้วมองขึ้นไป เห็นแต่ข้างหลังของวราลีมีผู้ หญิงคนหนึ่งที่ใส่ชุดแซกสีกากีอย่างงดงาม

หน้าตาก็สวยงามมาก แต่งหน้าอย่างอ่อนทำให้เขายิ่งดูสุกใส ลูกตาโตๆที่เหมือนลูกเหงเหมือนกับพูดได้ เขายืนอยู่อย่าง เงียบๆ เปรียบเสมือนรูปภาพรูปหนึ่ง พ่อบ้านภูษิตอดคิดไม่ได้ว่าผู้หญิงคนนี้หรอที่ท่านชายใหญ่เลือกให้ท่านชัยเป็นเจ้าสาว แต่ ทำไมไม่เหมือนคุณหนูของวงศ์ตระกูลเดิมขุนทด แววตาของพ่อ บ้านภูษิตมองไปที่วังสา ยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร”

” วัจสา เรียกสิ “วราลียิ้มแล้วพูด

วัจสายิ้มกลับ “สวัสดีค่ะพ่อบ้านภูษิต”

พ่อบ้านภูษิต คนนี้แหละวัสสา หลานสาวของวงศ์ตระกูลเดิม ขุนทด เขามีกิริยามารยาทเรียบร้อยและอ่อนโยนมาก

เหมาะที่จะเป็นสะใภ้ของวงศ์ตระกูลศรีทอง ถ้าเทียบกับ ลูกสาวที่ไม่รู้เรื่องอะไรของฉันนี่ถือว่าดีมากแล้ว วันสาก็ว่าเป็น ลูกสาวคนหนึ่งของฉัน

พ่อบ้านภูษิตพูดอย่างชวนผู้อื่นขบคิด “เอาที่ฉันเห็น คุณหนูทั้ง สามมีบุคลากรมาก คุณหญิงไม่ต้องถ่อมตัวครับ” คุณหนูทั้งสาม ของวงศ์ตระกูลเดิมขุนทดไม่ใช่บุคลากร เพื่อที่จะไม่แต่งงานกับ ท่านวรพรที่โฉมหน้าเปลี่ยนไป กระทั่งต้องน้องตัวเองส่งออกไป ท่านวรลคาดเดาได้ถูกจริงๆ เขามาที่นี้ได้รับก็คือผู้หญิงคนนี้

วราลีเหมือนยังฟังไม่ออกอุปมาที่เขาพูด ยังยิ้มอย่างเบิกบาน “พ่อบ้านภูษิตชมเกินไปแล้ว เวลาก็ไม่ช้าแล้ว ใช่ไม่ใช่ควรออก เดินทางแล้ว?” วัจสายิ้มเยาะในใจ อดรอไม่ไหวที่จะโยนเขา ขนาดนี้เลยหรอ? ในเวลานี้พ่อบ้านภูษิตเริ่มห่อเหี่ยวใจแทนวัน สา รอยยิ้มก็เริ่มอ่อนโยนขึ้นมา งั้นคุณวจสา พวกเราไปกันเถอะ เธอเตรียมตัวเสร็จหรือยัง? วันสาดูพ่อบ้านภูษิตที่เมตตา แล้ว นึกถึงย่าที่เสียไปแล้ว ในใจก็เศร้าขึ้นมา สุดท้ายก็พยักหน้า
ฉันเตรียมตัวเสร็จแล้ว ที่เธอตอบช้านี้ในสายตาของพ่อบ้าน ภูษิตก็จำใจมาก เพราะฉะนั้นเลยรักเด็กผู้หญิงคนนี้ยิ่งไปใหญ่

“งั้นเชิญคุณวจสากลับไปกับผมเถอะ ” วัดสาขึ้นรถ แล้วดูบ้าน ที่อยู่มาได้ยี่สิบปี ในใจไม่มีความเสียดายอะไรเลย แค่รู้สึกว่า เจ็บใจมาก

ชะตากรรมที่ต้องอยู่บ้านของคนอื่น ทำให้เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะ เลือก แม้กระทั่งเรื่องสำคัญของชีวิตก็ต้องเอามาเป็นแต้มการ ตอบบุญคุณ ความรักของเธอก็ไม่มีแล้ว ชีวิตก็ไม่มีแล้ว

น้ำตาย่นสุดท้ายก็ค่อยๆลื่นลงมาจากหน้าที่ขาวสะอาด รถขับไปอย่างและเร็วมาก ไม่ถึงชั่วโมงหนึ่งก็ถึงแล้ว พ่อบ้านภูษิตพาวจสามาถึงห้องรับแขก แล้วก็เดินออกไป คน รับใช้ในชาให้วังสาแล้วค่อยๆถอยออกไป

วันสาดื่มไปหนึ่งคำ น่าอศจรรย์เล็กน้อย นี่มันชาตัวลั่งเจ้าของ เขา เธอวางถ้วยชาลง แล้วมองไปที่การตกแต่งของห้องนี้ คฤหาสน์ที่อยู่ในครึ่งเขานี้ไม่ได้ตกแต่งงดงาม แต่เข้าไปถึงข้าง ในถึงจะรู้ว่า ของทุกชิ้นในที่นี้ผ่านการตกแต่งมาอย่างดี

วังสาเรียนการออกแบบ ตัวเขาเองก็สนใจและมีพรสวรรค์ ด้านนี้ ในสีสัน การตกแต่งของห้องนี้ถูกใจเธอมาก

เธอยื่นมือไปจับดอกปลอมในผนัง นี่คือจุดด้อยอย่างหนึ่ง
ธัชชัยแต่งตัวด้วยชุดดำทั้งตัว สายตาเพิ่งออกจากกล้องวงจร ผู้หญิงในจอดูแล้วสวยและน่ารักมาก รูปร่างหน้าตาก็ดี เสียดาย ธัชชัยไม่ชอบ

“ท่านธัชชัย คนมาถึงแล้วครับ” พ่อบ้านภูษิตโค้งหลังไปอย่าง เคารพ แต่แววตาอันของธัชชัยดูไม่ออกว่ามีอารมณ์อย่างไร รู้ แล้ว นายลงไปก่อน” แต่ว่า ท่านชัยไม่ลงไปดูเหรอครับ ท่านชาย ใหญ่

พูดว่า……. “นับภาษาอะไรเธอมาสั่งสอนฉัน?” เสียงของธัชชัย

ออกมา อุณหภูมิบริเวณก็ลดลง

พ่อบ้านภูษิตตอบรับแล้ว เลยรีบบถอยหลังออกไป อธิษฐาน ให้คุณวัสสาอย่างเงียบๆดีกว่า

ธัชชัยยิ้มเยาะในใจ ผู้หญิงอย่างนี้ แต่งงานก็เพราะถูกบังคับ หรือไม่ก็คืออยากได้เงิน ขอแค่พี่สบายใจ แสดงละครกับเธอก็ไม่ เห็นเป็นไร

“ชัย”เครื่องรับเสียงส่งเสียงไม่ชัดเจนของวรพลมา”ได้ยินว่า คุณวจสา ทำไมเธอยังไม่ลงไป? ให้ผู้หญิงรอน ธัชชัยสาปแช่ง เบาๆ

ต้องเป็นพ่อบ้านภูษิตไปฟ้องแน่ๆเล

“รู้แล้ว ฉันจะลงตอนนี้เลย” “อย่าใส่ร้ายพ่อบ้านภูษิต ฉันดูใน กล้องวงจรเอง อีกอย่าง เธอพาเขาขึ้นมาข้างบน ให้ฉันดูหน่อย วรพลรู้นิสัยน้องชายคนนี้ดี กลัวเขาจะกลั่นแกล้งเด็กผู้หญิงคนนี้
วัจสากำลังตั้งใจดูรูปในผนังคือใคร ประตูของห้องก็เปิดมา เสียงแกร๊ก มีคนเปิดเข้ามาแล้ว

เขาหันตาแล้วมองไป เห็นแต่ผู้ชายคนหนึ่งที่รูปร่างสูงโต หน้าตางามพริ้งยืนอยู่ตรงประตู ขนคิ้วอันงามพริ้งนั้นบิดขึ้น มาวัจสา?”น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเย็นชาและความหยิ่งยโส

วังสายบคิ้ว ท่าทีของผู้ชายคนนี้ ไม่ดีมาก “ใช่ค่ะ มิทราบว่า คุณเป็นใครค่ะ”

ธัชชัยมองใบหน้างดงามตรงหน้าเขา เยาะเย้ยในใจว่า แสดง ตัวได้น่าเอ็ดดูมาก แต่ใครเขาจะรู้ว่าผู้หญิงคนนี้จะมีจุดประสงค์ อย่างไรที่มาที่นี่?

“ฉันยืนอยู่ตรงนี้ ไม่ได้นอนที่เตียง เธอว่าฉันเป็นใคร? แม้ว่าเสียงของเขาจะต่ำและน่าฟัง แต่ว่าคำที่เขาพูดออกมา ไม่ดีมากเลย

“ถ้าเธอไม่ใช่คุณวรพล งั้นรบกวนพาฉันไปเจอเขาหน่อยค่ะ ถึงยังไงวันนี้ตอนบ่ายที่มาที่นี้ก็เพื่อที่จะเจออีกฝ่าย

ธัชชัยก้าวขาไปอย่างยาว เดินแค่นิดน้อยก็มาถึงตรงหน้าวัจ สา ก้มหัวแล้วมองเธอ แววตาเต็มไปด้วยความเย็นชา จุด ประสงค์ก็เพื่อที่จะเจออีกฝ่าย? แค่นี้เองหรอ

ผู้ชายคนนี้กดขี่มาก แต่วัจสาไม่หวาดกลัว แล้วมองไปตรงๆที่

ตาของเขา “ก็แค่นี้เอง “เฮ้ย”ธัชชัย โค้งตัวลง ไปชิดที่ข้างหูวังสา ผู้หญิงอย่างเธอ ฉันเจอมาเยอะแล้ว ไม่ว่าวันนี้เธอจะมีจุดประสงค์อย่างไร แต่วัน หน้าที่อยู่วงศ์ตระกูลศรีทอง เธอต้องปฏิบัติตามที่ฉันบอกให้หมด

วังสาอยากถอยหลัง แต่เห็นไม่มีทางแล้ว ลมหายใจผะผ่าว ของเขาเป่า โดนหูของเธอ ทำให้ ทำไมฉันถือต้องเชื่อฟังนาย ด้วย? คนที่ฉันจะแต่งงานด้วยคือวรพล ไม่ใช่นาย

ธัชชัยถอยไปก้าวหนึ่ง “ไม่เสแสร้งต่อแล้วหรอ? ยอมรับแล้ว หรอที่แต่งนี่ก็เพราะมีจุดประสงค์อย่างอื่น? ”

“คุณผู้ชายท่านนี้ค่ะ ฉันว่าคุณควรไปหาหมอทางแผนกหูแล้ว ล่ะ? หูข้างไหนได้ยินว่าฉันมีจุดประสงค์อย่างอื่น? ” วังสาดูเธอ ไปอย่างเฉยชา

มือทั้งสองข้างของธัชชัยรอบอกไว้ มองเธออย่างเยือกเย็น ยัง กล้ามาลากเสียงยาวกับเขา?

ตาที่เหมือนดอกพืชของเขาค่อยๆหรี่ตา ปล่อยเธอไว้ชั่วคราว ก่อน พี่เรียกเขาขึ้นไปข้างบนแล้ว สำหรับวันสาแล้วเธอรู้สึกไม่ ชอบผู้ชายคนนี้ที่ตามใจชอบเลย ไม่นึกเลยว่าจะพูดอะไรแค่นี้ก็ ไม่พูดแล้ว

แล้วก็เดินออกไปเลย

ในห้องวรพร

“พี่ก็เห็นแล้ว ผู้หญิงคนนี้คงโดนบังคับมาหรือไม่ก็โลภเงิน ทองบ้านเรา พี่ยังบอกว่าเธอใสสะอาด” ธัชชัยขึ้นไปแล้วก็พูด ที่ จริงเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องนอนนั้นก็ผ่านกล้องวงจรมาถึงตรงหน้าของวรพลแล้ว

“ธัชชัย นายอย่ามีอคติตอนอยู่รวมกับเธอ แล้วติดป้ายห้อย ให้เธอ ความคิดแบบนี้มันไม่ดีต่อตัวนายวรพลเคยเห็นภาพที่ วัสสา อยู่รวมกับธัชชัย

แล้วยิ่งแน่ใจว่าวจสาเหมาะสมที่จะอยู่กับธัชชัย

ธัชชัยแค่ยิ้มอย่างเหยียดหยาม แล้วไม่พูดอะไรเลย

วรพรถอดหัวใจอย่างเบาๆ “วันนี้นายก็ต้องไปจบทะเบียนสม รสกับวัจสาแล้ว เรื่องนี้ถ้าเวลานานไปจะไม่ดี” เขารู้ว่าร่างกาย ของใครทนอยู่ไม่ได้นานแล้ว

วันก่อนหมอภาคินก็พูดกับเขาแล้วว่าสภาพร่างกายของเขา ในตอนนี้ทนไม่ได้นานแล้ว ตอนนี้พูดอะไรก็ยิ่งอยู่ยิ่งไม่ชัดเจน ถ้าเขาไปแล้ว ธัชชัยน่าจะไม่มีอะไรที่ต้องห่วงแล้ว จะอยู่แต่ใน ความแค้นที่เป็นเหวลึกยิ่งอยู่ยิ่งจมลงไป

“ธัชชัยไม่ใช่คนที่จะยอมใครง่ายๆ “วันหลังแล้วกัน ตอนนี้ไป อำเภอก็ไม่เปิด ไปแล้วก็ไร้ประโยชน”วรพลรู้อยู่แล้วว่าเขากำลัง ลวกๆ แต่เขาจะไม่ให้มันผ่านไปง่ายอย่างนี้ พูดไปว่า “ฉันให้ คนในอำเภอมาแล้ว อันนี้นายไม่ต้องเป็นห่วง นายแค่เซ็นชื่อก็ได้ แล้ว”

ตาดอกพืชของธัชชัยจองมอง พี่ชายคนนี้ของเขา ให้