ตอนที่ 16 อยากขอโทษเธอ

วัดสาเธอช่วยเชื่อฟังฉันหน่อยได้ไหม หากเธอทำให้ช้ามันก็จะยิ่ง มืด ในฐานะพี่สาวเธอไม่เข้าใจหรอ ใบหน้าที่เยือกเย็น ธัชชัย เฉยเมยยิ่งกว่าเดิม

น้ำเสียงที่พูดนั้นมันไม่เหมือนน้องชายคุยกับพี่สะใภ้เหมือนที่ ควรจะเป็น มันเหมือนเสียงที่ตะโกนใส่แฟนกันมากกว่า แต่เวลา นั้นทั้งสามไม่ได้ใส่ใจลายละเอียด

ในใจภาวินีเสียใจมากและไม่อยากอยู่ตรงนี้แต่ต้องยิ้มสู้ ” ชายน้อยพูดถูกแล้วฉันต้องกลับแล้ว ไม่งั้นแม่จะเป็นห่วงไปก่อน นะมีโอกาสจะมาเยี่ยม ”

เธอไม่ได้สังเกตภายใต้สูทของธัชชัยนั่นจับมือวังสาอยู่

หมกมุ่นกับความอับอายและกำลังจะกลับบ้าน

วันสากัดริมฝีปากตัวเอง เธอพูดกับตัวเองเสมอว่าตัวเองมันน่า

รังเกียจจริงๆ

เธอดูเฟอร์รารี่สีแดงค่อยๆขับออกไปเธอต้องเก็บความอดทน

ทั้งหมดเอาไว้เปรียบเสมือนเม่นที่มีหนามแหลมเพื่อปกป้องตัว เอง

ปล่อยฉัน ฉันจะไปดูคุณวรพล ฉันทนคุณไม่ไหวแล้วและจะ ไม่มีครั้งต่อไปอีก! ถ้าพี่ชายคุณรู้เรื่องนี้จะเศร้าแค่ไหน? ถึงเขาจะไม่ได้ชอบฉันจริงๆ แต่ฉันเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย คุณมีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีบ้างไหม คุณมีค่าที่เขาต้อง เสียสละชีวิตช่วยคุณรึเปล่า?

ประโยคสุดท้ายของเธอนั้น เปรียบเสมือนการขว้างงูไม่พ้นคอ ธัชชัยปล่อยมือของเธอแล้วก้าวเท้าจากไปอย่างรวดเร็ว

วังสาปิดตาที่ร้อนผ่าวของเธอไม่สามารถแสดงความอ่อนแอ ได้ อย่างน้อยก็คนในบ้านหลังนี้จะไม่เห็นความอ่อนแอของเธอ จากนั้นเธอค่อยเดินเข้าบ้านไป

ป้าอ้อยที่กำลังเดินมาเห็นวจสาเข้ามาทักทายด้วยเสียงสดใส “นายหญิง ในที่สุดก็กลับมาแล้ว ”

ดีจริงๆ ในที่สุดนายหญิงก็ให้อภัยชายน้อยแล้วคราวนี้พวกเขา คงได้อยู่ด้วยกัน

” ป้าอ้อย คุณวรพลไม่เป็นไรใช่ไหม ” วัดสาเบาใจขึ้นมา หน่อย ถ้าเป็นเพราะเธอที่ทำให้เขาป่วย เธอจะไม่มีทางให้อภัย ตัวเอง

” ฉันสามารถไปเยี่ยมเขาได้ไหม ” วัดสาถาม

ฉันอยากไปขอโทษเขาเพราะว่าฉันเป็นคนทำร้ายเขา

” ได้ค่ะ คุณชายใหญ่เพิ่งทำการรักษาเสร็จ ร่างกายยังอ่อนแอ อยู่ ป้ากำลังจะไปส่งอาหารพอดี ” ป้าอ้อยไปห้องครัวแล้วนำยา ออกมา

” ทุกคืนฉันอยากอยู่ในห้องพักฟื้น เป็นเพื่อนเขาได้ไหม ” ใน ใจของวงสาเสียใจมากเลยใช้วิธีนี้เพื่อชดเชยความผิดในระหว่างทางที่เธอกลับมา เธอได้ตัดสินใจเรียบร้อยแล้ว

ป้าอ้อยไม่รู้จะตอบยังไง แต่ธัชชัยนั้นกำลังเดินมาพอดี

“ชายน้อย”

เมื่อธัชชัยเห็นเธอไม่มองหน้าเขา ราวกับว่าการมองเห็นเขาจะ ทําให้สายตาเธอเสีย

” หลังจากกินอาหารเย็น เธอไปทำเค้กเหมือนครั้งที่แล้วด้วย

วัจสาโกรธมาก ทำไมฉันต้องทำในสิ่งที่เขาสั่งด้วย

ธัชชัยพูดเสริม ” ครั้งที่แล้ว พี่ฉันชอบมาก ”

ได้ยินว่าวรพลชอบ เธอก็อุ่นใจขึ้นมา และคิดว่าเธอจะได้ทำ บ่อยๆ ให้เขาอารมณ์ดี วจสาพูดเสียงเบาๆ ” รู้แล้ว ”

เดิมที่เธอทำท่าทางขนลุกแต่พอรู้ว่าพี่ใหญ่ชอบเธอก็ใจดีขึ้น มา ไม่รู้ทำไม แต่ในใจเธอไม่มีความสุขเลย

บนชั้นสอง หมอภาคินกำลังตรวจร่างกายวรพล

หลังจากตรวจเสร็จหมอภาคินทักทายธัชชัยและเดินออกไป พี่ น้องอยู่ด้วยกัน มีคนนอกด้วยคงไม่ดีเท่าไหร่

ธัชชัยวางยาไว้บนโต๊ะ และมานั่งที่โซฟาสีดำ ” พี่ดีขึ้นบ้าง ไหม ”

ถ้าได้เห็นวังสา อารมณ์ก็จะดีขึ้นมากว่านี้
พี่วางใจเถอะ ผมพาผู้หญิงคนนั้นกลับมาแล้ว ”

เสียงที่แหบแห้งของวรพลดังขึ้น” ผู้หญิงคนไหนกัน นั้นคือ ภรรยาของเธอ ผู้หญิงที่ไปจดทะเบียนสมรสตามกฎหมาย

ธัชชัยรู้ว่าพี่เขาดื้อรั้นมากและจริงจังมากและจะไม่โต้เถียงกับ เขา เขานยาที่โต๊ะมาป้อนให้พี่เขา

” ได้ยินมาว่าวันนี้คุณลุงนำคนไปบริษัทเพื่อทำอะไรบางอย่าง ขอโทษที ฉันไม่รู้เลยเรียกนายกลับมา ” เสียงของวรพลเต็มไป ด้วยความลำบากใจ

ธัชชัยพูดกลับไปว่า “ไม่เป็นไร ผมทำอะไรเสร็จแล้วถึงกลับมา ในสายตาของธัชชัย ไม่มีใครสำคัญไปกว่าวรพล

บริษัท โฮสติ้งที่จริงเป็นของธัชชัยซึ่งเป็นคนเริ่มก่อตั้ง เขาต้อง

ออกจากบริษัทบีเค-เทโรที่มีอยู่

เนื่องจากธัชชัยถูกพ่อเขาเรียกตัวกลับมาที่ตระกูลศรีทอง แต่ เขาไม่เป็นที่ยอมรับ เนื่องจากคุณยายได้ตรวจสอบแล้วเขาเป็น ลูกนอกสมรส มรดกทั้งหมดของบริษัทบีเค-เทโรที่ได้รับทั้งหมด คือ วรพล ชายคนโตของเขา

ธัชชัยไม่ได้สนบริษัทบีเค-เทโร แต่ไม่ได้แปลว่าคนอื่นจะไม่ได้ อิจฉา คนที่อิจฉาที่สุดน่าจะเป็นคุณลุงมนายของเขา

ก่อนที่คุณยายจะตายเขาเขียนพินัยกรรมและถือว่า มนายุเป็น ทายาทคนที่สอง ดังนั้นหากวรพลประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตคนที่ ได้ประโยชน์โดยตรงคือคุณลุง
ธัชชัยสงสัยว่าคุณลุงว่าเกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุนี้ไหม เขามีแรงจูงใจและน่าสงสัยมากรอเขาค้นเจอหลักฐานเขาอาจ จะได้ฆ่าลุงเขาแน่ๆ

พฤติกกรมของธัชชัยวรพลไม่เห็นด้วยเด็ดขาด ปกติเขาจะมี นิสัยอ่อนโยนมาก โดยเฉพาะกับแม่ เขาไม่ต้องการให้คนใน ครอบครัวนั้นมีเรื่องถึงขนาดต้องเลือดตกยางออก วรพลจึงไม่ เห็นด้วย แต่ธัชชัยเลือกที่จะหาหลักฐานต่อไปแม้ว่าลุงจะมีนิสัย เย็นชาและดูน่าสงสัยมากที่สุด

ธัชชัยเขาคิดว่าถึงเวลาต้องไปเล่นกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว

” พี่ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อน พักผ่อนเยอะๆ ” หลัง จากที่เขารู้ว่าพี่เขานั่นอาการทรุดลงมาก เขากังวลเกี่ยวกับเรื่อง อุบัติเหตุ

วรพล ให้เขาไปแล้วปิดประตูลง

ธัชชัยไปที่ห้องหอแล้วเรียกพ่อบ้านเข้าไปช่วยใส่เครื่องแต่ง กายหนังเทียมอย่างประณีต และนั่งอยู่บนรถเข็น

พ่อบ้านถอนหายใจคิดว่าชายน้อยน่าจะทำให้นายหญิงตกใจ อีกแล้ว

ในไม่ช้าประตูก็เปิดออก วัดสาเดินเอาเค้กเข้ามาครั้งนี้เธอทำ สวยกว่าครั้งที่แล้ว วัจสาเห็นวรพลที่นั่งอยู่บนรถเข็นแบบไม่รู้สึก ตัว ดวงตาก็ร้อนผ่าว คิดว่าตัวเองเป็นคนเอาแต่ใจ เขาเป็นห่วง เธอมาก ทำให้สภาพของเขาย่ำแย่
” เธอกลับมาแล้ว ” ครั้งแรกที่ได้ยินเสียงแหบห้าว เขาไม่คิดว่าเสียงมันจะไม่น่าฟัง มองไปที่ร่างกายของเขาเห็น แต่แผลจุดด่างดาบนร่างกาย เธอไม่รู้สึกกลัวหรือขยะแขยง

วันสาเดินไปหาเขาแล้ววางเค้กบนโต๊ะ ย่อตัวลงมาข้างๆเขา ” ได้ยินมาว่าอาการคุณแย่ลง มันเป็นเพราะฉัน ฉันมันไม่ดีไม่ควร เอาแต่ใจ ในวันแต่งงานฉันไม่ได้ตั้งใจ ที่จริงฉันกลัวมาก ไม่ คิดว่าจะแต่งงานกันในวันนั้น และยังนอนเตียงเดียวกับคุณอีก

เธอรู้สึกเห็นอกเห็นใจผู้ชายคนนี้ แม้จะไม่ได้ใช้เวลาอยู่ด้วย กันนานแต่เธอรู้ว่าเขามีจิตใจดี

11 ฉันเข้าใจดีและไม่โทษคุณ ” เขาไม่ได้คาดว่าว่าเธอจะฉลาด และนุ่มนวลเหมือนแมวที่ร้องออดอ้อนออกมา

เมื่อได้ยินเขาให้อภัย เธอน้ำตาไหลออกมาข้างๆ เธอเอาหน้า ของตัวเองมาวางไว้ที่หลังมือของเขา ” มันต้องเจ็บปวดมากใน เวลานั้น ตอนนี้ยังเจ็บอยู่ไหม 11

คําทักทายที่อ่อนโยนของเธอ ทำให้ภายในใจของเขาเหมือน ภูเขาน้ำแข็งที่กำลังละลายกลายเป็นสายน้ำอุ่นๆ นานมากแล้วที่ เขาไม่ได้รู้สึกแบบนี้ ความอาบอุ่นของผู้หญิง

พวกเขาไม่รู้ว่าหัวใจดวงนี้กำลังเข้ามาบรรจบกันอย่างช้าๆวัน ข้างหน้าจะมีเพียงโลกที่มีแต่พวกเขา

– ในอนาคตฉันจะดูแลคุณเป็นอย่างดี ” วัจสาพูดออกมา เขามองไปที่ผมของเธอแล้วเอื้อมมือออกไปลูบอย่างช้าๆ
ผู้หญิงคนนี้ตอนอยู่กับพี่และฉันนั้นต่างกันแต่เวลานี้เขาแค่ เพียงต้องการความอบอุ่นจากเธอ

” ที่เธอวิ่งออกไปตอนนั้น มีคนรังแกเธอใช่ไหม พูดออกมา จะไม่ปล่อยมันเป็นไปแน่ แม้แต่น้องฉันก็ไม่มีข้อยกเว้น ฉัน

เขาดูท่าทีของเธอ

วังสาถอนหายใจ” ไม่มีใครรังแกฉันทั้งนั้น ธัชชัยเคารพนันใน ฐานะพี่สะใภ้ ”

วัจสาเธอไม่ต้องการทำลายความรู้สึกระหว่างพี่น้องของพวก เขาและมันไม่มีประโยชน์ที่จะพูด มันจะยิ่งทำร้ายร่างกายเขา

พอได้ฟังธัชชัยนั้นแปลกใจ เขาคิดว่าเธอจะฟ้องพี่ของเขาไม่ คิดว่าจะยังรักษาภาพลักษณ์ตัวเองอยู่

เขามองไปที่น้ำตาบนหน้าของเธอและค่อยๆเช็ดความเศร้า โศกออกไป แม้เขาจะสวมชุดหนังแต่ก็สัมผัสมันได้ความลื่นและ เนียนจากผิวของเธอ

จากมุมของเขาที่มองลงไปนั้นเห็นหน้าอกกลมๆของเธอไม่คิด ว่าร่างกายจะละเอียดนุ่มขนาดนี้

ธัชชัยหายจกระเช่าวิ่งไปถึงท้องส่วนล่างของเขา เขาปรารถนา ผู้หญิงคนนี้ที่อยู่ต่อหน้า

ลมหายใจเขาค่อนข้างหนักเขามีอาการความต้องการขึ้นมา “วจสาเธออยากดูแลฉันไม่ใช่หรอ ถ้าอย่างนั้นคืนนี้เรามาชดเชย

ความเสียใจในคืนแต่งงานกันเถอะ ”
วัจสาตัวแข็งทื่อ และ เธอก็ยังไม่พร้อม