ตอนที่ 14 รับเธอกลับมา

ธัชชัยกำลังขับรถในหัวคิดแต่เรื่องภาพที่พี่ชายต้องใส่เครื่อง ช่วยหายใจ โรคของพี่ชายเขานั้นร้ายแรงมาก ทุกวันที่เข้าไป เยี่ยมพี่ชายเขาไม่ได้พบอะไรที่ผิดสังเกตเลย น้องชายคนนี้ทำ อะไรเหมือนจะล้มเหลวไปหมด

ไม่ทันได้รู้ตัวเขาก็มาถึงบ้านเดิมขุนทดตอนค่ำ พระอาทิตย์ตก แสงอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้า

ครอบครัวเดิมขุนทดกับวันสากำลังนั่งทานข้าวเย็น

ทันใดนั้นมีคนรับใช้มารายงานว่ามีแขกมา ถามว่าเป็นใครแต่ ไม่ตอบกลับมา

ปยุตเดิมที่ไม่ต้องการจะรู้ว่าเป็นใคร บอกให้เขารอหลังทาน

อาหารเย็น

ธัชชัยยืนพิงตรงข้ามกำแพง เมื่อได้รับคำตอบแบบนี้ เขาเดิน ตรงเข้าไปที่ห้องอาหาร สายตาที่ชั่วร้ายได้กวาดตาดูคนบนโต๊ะ อาหารทั้งหมดหกคน

การปรากฏตัวของเขา ทำให้ครอบครัวโกลาหลขึ้นมา

ในสายตาทั้งสามของลูกสาวบ้านเดิมขุนทด ไม่เคยเห็นผู้ชาย หล่อเหลากว่าดาราในทีวี

รูปร่างสูงเรียว ความสูงประมาณ190เซนติเมตร ใบหน้าที่ยอดเยี่ยม ดวงตาที่สวยงามเหมือนลูกพืช สันจมูกโด่ง ริมฝีปา กบางๆ ใบหน้าที่สมบูรณ์ปรากฏในสายตาของบ้านเดิมขุนทด

แม้แต่คุณป้ายังสนใจอยากรู้ว่าคนที่อยู่ตรงหน้าคือใคร

“รบกวนแล้ว ฉันคือธัชชัย จากตระกูลศรีทอง ” ธัชชัยพูดด้วย เสียงที่เซ็กซี่เหมือนเครื่องดนตรีเชลโล่

ลูกสาวทั้งสามคนเดิมขุนทดหันหน้าไปทางเขา แต่สำหรับวัน สานั้นมันคือเสียงที่มาจากนรก

ผู้ชายคนนี้ต้องการทำอะไรกันแน่ เธอได้ยินเสียงของเขา ทำให้เธอกินข้าวไม่ลง

ปยุตค่อนข้างตกใจ ธัชชัยคือลูกคนเล็กของตระกูลบ้านศรี ทอง เป็นตำนานของเศรษฐีใหม่แห่งเมือง

วราลีตอบสนองคนแรกยืนแล้วยิ้ม “ ที่แท้คือชายน้อยนั้นเอง เป็นเกียรติที่ได้ต้อนรับ ในขณะที่เธอพูดมือของเธอก็สะกิด ปยุต

ปยุครีบพูด “ชายน้อยยังไม่ได้ทานข้าวมาใช่ไหม กินข้าวก่อน เถอะ “สายตาที่ธัชชัยมองวันสามันฝังอยู่ในหัวไม่รู้เธอคิดอะไร อยู่ เขาพยักหัว “ ไม่เกรงใจ รบกวนด้วย ”

“ ไม่รบกวนเลย ” วราลีรีบเรียกคนรับใช้ สําหรับชายน้อย ”

* เตรียมอาหาร

“ เดี๋ยวก่อนไปห้องฉันหยิบขวด Latite 82ปี ” ปยุตบอกคน รับใช้ให้เอามา เขารู้สึกถึงความสำคัญอันดีกับนายน้อยตระกูล ศรีทองเป็นอย่างไร ดังนั้นต้องทำให้เขาโปดปราน ถึงแม้เขาจะไม่ได้เห็นค่าขวดไวท์ แต่อย่างน้อยก็สามารถเข้าใจความคิดเขา

คุณปยุตคุณไม่ต้องสุภาพขนาดนี้ ” ธัชชัยดูแข็งแกร่งไม่ ถ่อมตนหรือเกรงกลัวอะไร เหมือนมีเสน่ห์ชั่วร้ายครอบงำอยู่ อย่างเป็นธรรมชาติ

ปยุตอยากพูดในสิ่งที่เขาต้องการ ฝั่งรสรินที่ไม่ได้พูดอะไรก็ เริ่มพูดขึ้นมา ดูเหมือนไร้เดียงสา “คุณคือชายน้อยจริงๆหรอ คุณหล่อมากเลย ”

ธัชชัยฟังค่าเหล่านี้ เสียงช่างคล้ายคลึงกับวังสา คม ชัด เสียง หวาน เขามองเธอด้วยสายตาและดูเหมือนว่าจะเป็นน้องเล็กสุด ในครอบครัว

“ พูดเกินไปแล้ว ” เสียงเย็นชาแต่กลับมีเสน่ห์

วันสาทั้งกินข้าวและมองเขาที่เยี่ยงสัตว์ประหลาด

ปยุตเห็นรสรินพูดแล้วทำให้ธัชชัยไม่ได้รู้สึกแย่ เขาถอน หายใจด้วยความโล่งใจ ที่ทำให้ชายน้อยยิ้มได้

นี้คือน้องคนเล็ก รสริน นั้นคือพี่สาวคนโต ทยิดา

ทยิดาไม่คิดว่าธัชชัยจะหล่อมาก หล่อกว่าแฟนของเธอมาก แต่เธอไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะเธอมีแฟนของเธอแล้ว

ลูกสาวคนที่สอง ภาวินี

เมื่อเทียบกับอีกสองคน เธอค่อนข้างสงบเสงี่ยม แม้ว่าในใจ เธออยากได้ผู้ชายคนนี้มาก แต่ภายนอกต้องดูเรียบร้อย ยิ้มอย่างสุภาพและความยับยั้งช่างใจของคนหนึ่ง

เธอพอใจกับการแสดงออกของเธอมาก

วราลืมองภาวินี ที่ไม่ได้ความพยายามเท่า

ไหร่ ลูกคน

ลูกสาวคนที่สองแนวโน้มได้แต่งงานกับชายคนนี้

ธัชชัยไม่ได้สนใจกับวัจสาพูดอย่างตรงตรงมา เขาเกลียดที่ เธอได้มองมาเขาเลย

กลับมา ความสุขขึ้นมารอยยิ้มปากของเขา

ฉันก็ไม่ต้องการให้ใครบางเข้าใจ

คะ ฉันอิ่มแล้ว ” วัจสาพูดเสร็จรีบเดินออกจากโต๊ะ

ทันที

เธอไม่ความจําเป็นต้องขึ้นไปเก็บของอะไร “ผู้ชายพูดเสียงผ่านหลังไป

วัจสาหันหลังกลับมาอย่างผ่อนคลาย ฉันไม่ได้บอก

กลับกับคุณ ”

“ ก่อน ธัชชัยพูดอย่างแผ่วแต่ข้างเหมือนพายุฝน กระหน่ำครั้งแรกได้ยินวัจสาพูด
เท้าของเธอหยุดชะงัก

” พี่ของฉันอยู่ที่บ้านรอเธอ เธอรู้ไหม ”

เขาคิดว่าพูดเรื่องของวรพลออกมาจะทำให้เธอกลับไปกับเขา แต่เธอไม่ต้องการจะอยู่ร่วมชายคาบ้านกับสัตว์ประหลาดตัวนี้ ด้วยความเกลียดชัง

สิ่งที่คุณทำลงไปตัวคุณเองน่าจะรู้ดี ฉันไม่ต้องการทำอะไรที่ 11 มันน่าเกลียด ” น้ำเสียงของวัดสาเรียบๆคนในบ้านทั้งหมด แปลกใจ เธอเพิกเฉยต่อการกระทำของธัชชัยและเดินหนีไป

ธัชชัยยืนมองเธอที่ตอนนี้ไม่มีเขาอยู่ในใจ ผู้หญิงคนนี้ ต้องการที่จะสู้กับเขาใช่ไหม

เห็นใบหน้าที่เศร้าของชายน้อย ปยุตรีบอธิบายทันที “ เด็กคน

นี้นิสัยเสียแล้ว ชายน้อยอย่าถือสาเลย ”

พี่ชายเขารอเธออยู่ที่บ้าน ธัชชัยคิดถึงพี่ชายเขาที่เป็นแบบ นั้น พี่ต้องการให้นำเธอกลับไป เขาต้องนำเธอไปถึงแม้จะต้องใช้ กําลังก็ตาม

ภาวินีที่นั่งดูสถานการณ์แล้วยิ้ม ” ชายน้อย พ่อ ฉันจะไปคุย กับพี่เขาให้ผู้หญิงคุยกับผู้หญิงน่าจะรู้เรื่องกว่า ”

สําหรับธัชชัยเธอคือเทพธิดาที่อยู่เบื้องหน้าแล้วและเธอ ต้องการที่จะทำให้เขาประทับใจ

ธัชชัยดูเรียบเฉยไม่มีความคิดเห็นใดๆ ตราบใดที่เธอนำผู้ หญิงกลับไปได้ เขาก็ไม่สนว่าเป็นใครที่เป็นคนทำ
ปยุตพยักหน้า ” งั้นรบกวนหน่อย ภาวินี ”

” คุณพ่อจะเกรงใจทําไมคะ ” ภาวินยิ้ม

ทยิดาและรสรินที่อยู่ข้างๆภาวินีต่างล้อเลียนเธอ อะไรที่ต้อง ใช้ความโอ้อวดออกมาจะต้องถูกภาวินีนั้นขโมยไป

วันสากลับไปถึงห้องไม่นานมีคนมาเคาะประตูเธอคิดว่าคือรัช ชัย เสียงประตูดังต่อเนื่อง การเคาะประตูแบบนี้คงไม่ใช่ผู้ชาย หยิ่งผยองคนนั้นแน่

หลังจากนั้นเธอลงจากเตียงไปเปิดประตูพบว่าเป็นภาวินี เธอ รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

” มีอะไรหรอ ” ในบรรดาลูกๆทั้งหมดของคุณลุง วัจสากับภาว นีนิสัยถือว่านิสัยเข้ากันได้ อย่างน้อยก็ไม่มีอะไรเหมือนกับทยิดา อย่างน้อยสามารถพูดคุยกันได้

ภาวินีเป็นคนที่ใจกว้างและสงบเสงี่ยม ” จะไม่ให้น้องเข้าไป นั่งข้างในหน่อยหรอ

วัจสาไม่สามารถให้เธอยืนอยู่ข้างนอกได้ ” เข้ามาเถอะ ” ภาวินีเข้าไปนั่งในท่าทางที่เหมือนผู้หญิงที่ถูกอบรมมาอย่างดี

วันสากำลังจะถามว่ามีอะไร แต่คิดไม่ถึงว่าภาวินีจะเอาบัตร เครดิตธนาคารออกมาและวางไว้ที่หน้าวังสา “ นี่เป็นเงินส่วนตัว ของฉัน ข้างในมีสองแสน พี่สามารถนำไปให้คุณดนิตาเพื่อช่วย เหลือเด็กๆ “
ฉันได้ยินแม่พูดเรื่องนั้น พี่ก็อย่าเอาคำพูดของคุณแม่ไป คิดมาก เขาเป็นคนแบบนั้น

วัดสามองของที่อยู่ตรงหน้าเธอแล้วคิดว่ามีเงินแล้ว อย่างไร ก็ตามเธอไม่ต้องการเงินของครอบครัวเดิมขุนทดนี้ แต่หลังจากที่ เธอได้คุยก็รู้ถึงทัศนคติของวราลี ถ้ารับของทุกสิ่งในครอบครัว เติมขุนทดมันคือการที่จะต้องรับมือกับทุกอย่างด้วยตัวของตัว

เอง แต่ตอนนี้เธอจะปฏิเสธไม่ได้เพื่อช่วยชีวิตของก ในที่สุดวัจสาก็รับบัตรนั้นมา “ภาวินีตอนนี้พี่ยืมเงินเธอ รอพี่มี เงินพี่จะใช้คืนให้ ”

ภาวินีจับมือวังสา “ คนบ้านเดียวกันทำไมถึงพูดเรื่องยืมเงิน อีกละ อีกทั้งยังบริจาคให้เด็ก ถือว่าเป็นความรักจากฉัน พี่ไม่มี สิทธิที่จะปฏิเสธ

วัจสาไม่คิดแบบนั้นเธอรับมาแต่เธอแสดงให้เห็นว่า ” นี้คือ เงินที่ต้องคืน ถึงเวลาจะใช้คืนเอง ”

ภาวินยิ้ม ถ้าพี่ยืนกรานที่จะต้องการแบบนั้น ฉันก็จะไม่พูด อะไร แต่ตอนนี้ชายน้อยกับพ่อเขารอพี่อยู่

ภายในใจของเธอคิดว่า แล้วเกี่ยวอะไรกับเธอละ แต่โชคดีที่ ปากไม่ได้ไวไปกว่าความคิด ” ฉันไม่ได้วางแผนที่จะกลับไป แล้ว ”

” พี่กลัวหรอ ” ต้องการให้ฉันไปเป็นเพื่อนไหม ฉันแข็งแรง และปกป้องพี่ได้ ภาวินีหัวเราะ
* เธอจะไปที่บ้านหลังนั้น เป็นเพื่อนพี่ แต่พี่ไม่ได้บอกว่าจะกลับ “วังสาคิดเกี่ยวกับบ้านหลังนั้นที่ต้องกลับไปเจอคนแบบนั้น ป ทำให้รู้สึกปวดหัวขึ้นมา

“ชายน้อยเขาขู่พ่อของฉันด้วยหวังว่าพี่จะไม่ทำให้พวกเรา ลําบาก ” บ้านนั้นเขารวยมาก พวกเราไม่สามารถทำอะไรได้อีก ทั้งยังพี่ใหญ่บ้านนั้นเขาตามหาพี่ ได้ยินมาว่าอาการของเขาค่อน ข้างหนัก “ภาสินีแกล้งทำเป็นเห็นอกเห็นใจ

วัจสาไม่ได้สนใจในสิ่งที่เธอพูด เธอรู้สึกแย่ที่ได้ยินว่าวรพล ป่วยหนักอีกทั้งยังตามหาเธออีก ไม่แปลกใจที่ธัชชัยจะมาหาเธอ ที่จริงคือวรพลนั้นป่วยหนักเขาถึงได้มาหา พวกเขาไม่ได้ทะเลาะ กันเพราะเธอใช่ไหม

ในเมื่อเป็นแบบนี้เธอคงต้องกลับไป จุดอ่อนของเธอคือเป็น คนใจอ่อน

” พี่ พี่ “ภาวินีเรียกวจสา ในดวงตาประกายแวววาว

วัจสาตอบกลับ” ถ้างั้นดีเลย เธอไปกับฉัน ”

แต่วัจสาไม่รู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของภาวินีคืออะไร

เพื่อที่จะได้มีเวลามากขึ้น ภาวินี้รู้ว่าตัวเองอาจจะไปได้ดีกับธัช ชัย ทำให้เธอมีความมั่นใจมากขึ้น

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ