บทที่ 8 วิญญาณไม่ไปผุดไปเกิด

ความอ่อนโยนบนใบหน้าส่องประกายเข้าสู่ดวงตาของ เขาเมื่อใบหน้างามละเอียดไร้ที่ตีปรากฏสู่สายตาราวกับ แสงที่มีอยู่ทั้งหมดได้เลือนหายไป

ใบหน้าอันบริสุทธิ์และงดงาม

ริมฝีปากสีแดง ดวงตาคู่สวยบนใบหน้า

คางเล็ก มุมด้านข้างที่บาดใจคน

นาทีนั้นเองที่ทุกสายตาจับจ้องไปที่เธอ

หลังจากที่เธอถอดหน้ากากออกแล้ว โห้หานก็ยกเหล้า ขึ้นมาดื่ม ตอนเธอกลืนเหล้าที่ไหลผ่านลำคอดูเซ็กซี่มี เสน่ห์และน่าหลงใหล

ทุกอิริยาบถสวยซะจนแทบหยุดหายใจ

ความแรงของเหล้าที่บาดคอเธอ แต่ก็เพราะเงินจำนวน นั้น ทำให้เธอไม่ยอมหยุดดื่ม ขวดแล้วขวดเล่าถูกกลืน ลงคอไป ใบหน้าเธอเริ่มแดงเพราะฤทธิ์เหล้า และยังเปียก ชุ่มไปด้วยเหล้า รอยยิ้มปรากฏบนหน้า

เด็กสาวที่มาด้วยกันกับเธอถึงกับทนดูไม่ได้ เธอดึงเสื้อ ของเหลี่ยนชิงชูเพื่อจะขอร้องเขา

“คุณชายเหลียน ปล่อยเธอไปเถอะ เธอเป็นเด็ก ถ้าท่าน ต้องการให้เธอทำอย่างอื่นก็บอก เหล้าพวกนี้จะทำให้เธอตาย”

เหลี่ยนชิงซูมองอย่างประหลาดใจ เกิดมาก็ไม่เคยเห็น ใครกินเหล้าอย่างเอาเป็นเอาตายแบบนี้ ประเด็นคือเป็น สาวสวยด้วย

เขาเตะหญิงสาวออก แล้วเดินขึ้นไป

ให้หานดื่มอย่างสะเปะสะปะ ชี้มั่วไปหมด ไม่รู้ว่าใครเป็น ใคร เธอหัวเราะร่า “เหลียน คุณชายเหลียน เหล้าฉันกิน หมดแล้ว”

หญิงสาวยื่นมือออกมารูดซิปด้วยท่าทีมึนเมา ไร้สติ พยายามที่จะจับซิปแต่ก็จับไม่ได้

ทุกคนต่างก็ไม่กล้าส่งเสียง ทุกคนทั้งหญิงชายในที่นั้น ต่างยืนงงกันไปหมด

กระโปรงสั้นที่เธอสวมอยู่บนร่างเพระว่ากิริยาของเธอ ทำให้สัดส่วนที่สวยงามก็ปรากฏออกสายตาคน

“พอแล้ว”

เหลี่ยนชิงชูร้องตะโกนเสียงดัง เอื้อมมือเข้าไปกอดเธอ

ไว้

หญิงสาวที่เมามายพยายามปัดป้อง อย่างที่ไม่ทันคาด คิดก็เข้าไปชนกับอ้อมกอดของอีกคน

เรือนร่างอันแข็งแกร่ง
คลื่นอันสดขืนบนร่างกายช่างน่หอมหวน

“เจ็บจังเลย”

ตอนที่กระแทกนั้น ให้ทานก็รู้สึกเจ็บที่จมูกเหมือนกับ ชนกับกำแพง ปากเล็กร้องโอดอวยอย่างเจ็บปวด

“ไม่ถึงเขียน นายทำอะไร

เหลียนชิงชูเห็นโห้หานล้มลงไปในอ้อมกอดของโม่ถึง เขียน แต่เขาก็ไม่ได้ตอบอะไร แต่ก็รีบยื่นมือมารับหญิง สาวเอาไว้

อ้อมแขนโม่ถึงเขียนโอบเอวบางของหญิงสาวเอาไว้

ในสมองก็คิดถึงภาพของหญิงสาวเมื่อสักครู่ เขาก็โมโห แทบระเบิดเป็นจุล

เหอะ ช่างบังเอิญจริงๆ

เมื่อคืนที่ผ่านมาเป็นความผิดพลาด และคืนนี้ก็มาเจอ กันอีก

แต่เขาก็สนใจฟังว่าหญิงสาวที่สมควรตายจะพูดอะไร ต่อไปอีก

ทั้งหมดเธอวางแผนเอาไว้แล้วแถมยังคิดอย่างรอบคอบ

เขาก้มลงมองเธอ เรือนร่างอันอ่อนระทวย สายตาที่ มึนเบลอ ลิ้นที่เผลอเลียริมฝีปาก การกระทำที่ไร้เสียงนี้ทำให้เขาต้องกลืนน้ำลาย

สมควรตายแล้ว เขาคิดไปถึงเรื่องระหว่างกันเมื่อคืน

ตอนที่กำลังรวบรวมสติ หญิงสาวที่เมามายก็ลืมตาขึ้น มา เมื่อเห็นหน้าที่คุ้นเคยของเขา ก็พูดอย่างเซ็งๆว่า “ฮัล โหล ทำไมเป็นคุณ ทำไมวิญญาณยังไม่ไปผุดไปเกิดอีก

เขายังไม่ไปผุดไปเกิด

ดีมาก รู้จักที่จะรายงานก่อนด้วย

“พวกนายรู้จักกัน”เหลียนชิงชูคิดไม่ถึง อยากจะเอาเธอ กลับมา แต่ก็ต้องหยุดอยู่ตรงนั้น

อย่างที่ไม่ได้ตั้งใจความอ่อนนุ่มของร่างที่อยู่บนตัวเขา ทําให้ร่างกายของเขาเกร็งไปหมด

เขายื่นเช็คออกมา คิ้วของเขาขมวดแล้วพูดกับเหลียน

ชิงชูว่า “ฉันต้องการเธอ”

เช็คใบละหนึ่งล้าน

เหลียนชิงชูขมวดคิ้ว ยื่นมือออกรับเช็ดและไม่ทันด็ฉีก มันออกเป็นชิ้นๆ “ใครต้องการหนึ่งล้านนี้กัน

ไม่ทันได้คำตอบ โม่ถึงเชียนก็อุ้มโห้หานเดินออกไป อย่างไร้ร่องรอย