บทที่ 12 ฉันเคยบอกว่าฉันต้องการความรักเหรอ คุณขายเหลียน

พระอาทิตย์กำลังส่องแสงประกาย สายลมก็พัดปลิว ช่างดูงดงาม

วันนี้วันเสาร์ ได้ยินมาว่าโม่ถึงเชียนไม่ได้ไปทำงานให้ ทานก็เลยรับไปที่บ้านของตระกูลโม่

ตอนที่เขาปารูปนู้ดลงบนโต๊ะทุกคนก็มองเธอด้วย สายตาเกลียดชังระคนอิจฉา

จริงๆแล้วที่เธอไปนอนกับเขาก็เพื่อที่จะถ่ายรูปเพื่อ

แบล็คเมล่เขา

“คุณชายโม่ เป็นอย่างไรบ้าง

โห้หานที่มีหน้างามเล็กเรียวและมีผิวอันขาวเนียน ละเอียด รอยยิ้มอันบริสุทธิ์ประดับที่บนใบหน้า

แต่ในสายตาของของโม่ถึงเชียน

ชายหนุ่มหยิบภาพขึ้นมา สายตาเย็นชา “เพราะแบบนี้ คืนนั้นที่เธอวางแผนก็เพื่อจะให้ฉันแต่งงานกับเธอเหรอ” รอยยิ้มกระหายเลืออดนั้น น่ากลัวมาก

คุณท่านโม่นั่งอยู่ที่โซฟาข้างๆ แอบดูเหตุการณ์นี้อย่าง เงียบๆให้หานยิ้ม
ริมฝีปากแดง นพูดว่า “ใช่แล้ว คุณชายไม่ แต่งงานกับ

สายตาอันเยือกเย็นของโม่ถึงเขียนบอกว่าเขาโกรธแค ไหน เขากำภาพในมือแน่จนยับยู่ยี่

เอาสิ ผู้หญิงคนนี้กล้ามาขู่เขา

แถมยังมาวิธีแบบสกปรกแบบนี้ มันอะไรกันแน่

ดีมาก ตอนนี้ยังอยากจะได้ตำแหน่งของคุณผู้หญิงของ ตระกูลโม่

คุณชายโม่ ฉันขออธิบายสักหน่อย เรื่องที่ฉันดูถูกคูณ ไว้ ฉันกลัวว่าคุณจะสงสัย นี่เพราะว่าฉันอยากทำให้คุณ ประหลาดใจ เป็นยังไงใช้ได้ใช่ไหมล่ะ

เซอร์ไพรส์บ้าบออะไร

โม่ถึงเชียนมองดูผู้หญิงที่มีลิ้นสองแฉกตรงหน้าด้วยใจ ที่เต้นแรง

เอาสิ เขาถูกผู้หญิงจับ

บ้าบอจริงๆ

“นี่เธอ คุณผู้หญิงของตระกูลโม่ไม่ใช่ว่าเธออยากเป็น เป็นง่ายๆ

โห้หานเมื่อได้ยินก็ลุกขึ้นยืนถือรูปภาพนั้นไปรอบๆพวกคุณดูไว้ให้ดี ฉันเป็นคนของตระกูลโม่แล้ว ฉันจะอยู่ กับเขาตลอดไป ตำแหน่งคุณผู้หญิงของบ้านตระกูลโม่ก็ คือของฉัน

ตอนนั้นเองทีคุณท่านโม่ที่นั่งอยู่เงียบก็พูดขึ้น “ถึงเซียน แต่งหรือไม่แต่ง

“คุณปู่ ผู้หญิงคนนี้ อยากให้เขาเข้ามาอยู่ในตระกูลโม ยังงั้นเหรอ” โม่ถึงเซียนพูดเสียงเป็น

คุณท่านโม่กระพริบตา มองไปยังโห้หานด้วยสายตา อ่านไม่ออก “เดือนหน้าจะมีเพียงหุ้นเดียวที่เข้าตลาด นี่ คือผลจากความพยายามถึงสามปีของบริษัท เธอควร ระวัง”

โม่ถึงเชียนได้ฟัง เขาก็กระพริบตาแล้วจ้องไปที่โห้หาน หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง

ที่หน้าเขต ชายหนุ่มหญิงสาวก็เดินออกมาจากที่นั่น

โม่ถึงเชียนมองชื่อบนสมุดเล่มสีแดงพร้อมกับรูปคู่ อย่างเกลียดชังจนอยากจะทำลายทิ้ง

มองไปทางโห้หาน แล้วยิ้มอย่างเย็นชาพร้อมพูดเสียง เย็น

“พอใจแล้วใช่ไหม” เขามองเธอด้วยสายตาเหยียดหยาม
“อืม พอใจแล้ว

“แล้วเธอจะเสียใจ”

“ฉันไม่ทางเสียใจ” ให้ทานถอดสายตาออกไปไกล “ถ้าเกิดว่าจะต้องเสียใจจริง คงไม่มาจดทะเบียนกับคุณ หรอก”

โม่ถึงเขียนคว้ามือเธอแล้วพูดว่า “ให้หาน นี่มันแผนของ

เธอ การแต่งงานครั้งนี้ไม่ได้มาจากความรัก มันจะทนไป ได้นานแค่ไหน”

ให้หานมองเขา “ฉันเคยพูดเลยว่าฉันต้องการความรัก ฮะ คุณชายโม่”

เขารีบหลบตาเธอ ในหัวเขาตอนนี้เป็นครั้งแรกเลยที่เขา คิดว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เป็นอย่างที่เขาเห็น

เหอะ คนที่วางแผนจับเขาได้ก็ต้องไม่ธรรมดาอยู่แล้ว

“แต่งงานกันแล้ว ฉันจะไปยุ่งกับใครก็ไม่ใช่เรื่องของ เธอ”

“ก็ได้ แต่ว่าถ้าคุณมี ฉันก็จะมีบ้าง คุณมีผู้หญิงอื่น ได้ ฉันก็มีผู้ชายอื่นได้เหมือนกัน ไม่มีใครได้เปรียบเสีย เปรียบกัน