บทที่ 5 ท่าทาง งกะตายแบบนั้นใครจะซื้อเหล้าเธอดื่ม

มีผู้หญิงที่ผับอีกคนเดินที่ห้องหมายเลขหนึ่งกับให้ทาน ส่วนเสี่ยวหาวถูกผู้จัดการส่งไปที่อีกที่หนึ่ง

“นี่ เธอมาใหม่เหรอ”

เด็กสาวสวมหน้ากากและเสื้อผ้าของเธอเต็มไปด้วย ลายพร้อยพร้อมกับหน้าอกหน้าใจที่พร้อมทะลักออกมา จากเสื้อผ้า

โห้หานเห็นแล้วก็พูดได้แค่ “อืม”

“โอ๊ะ เอาอย่างงี้ ฉันเห็นว่าเธอเป็นคนใหม่ อยากจะเตือน เธอไว้เรื่องหนึ่งให้จำกฎให้ดีนะ ถ้าหากว่าลูกจะซื้อเหล้า จากฉันก็ห้ามมาแย่งนะ เข้าใจไหม”

โห้หานที่สวมหน้ากากที่ผู้หญิงขายเหล้าทุกคนต้องสวม สายตาของเธอเรียบเฉยพูดเพียงแค่ “อืม”อย่างเบาๆ

เมื่อเห็นท่าทีเย็นชาและคำตอบอันเฉยเมยของโห้หาน ผู้หญิงคนนั้นก็พูดขึ้นเบาๆ

ท่าทางซังกะตายแบบนี้ใครจะอยากซื้อเหล้าเธอดื่ม ได้ยินมาว่าเธอต้องการเงิน มาที่นี่ก็ต้องหันลดอีโก้ตัวเอง ลง อย่ามาทำตัวสูงส่ง มันทุเรศ” เธอพูดจบโห้หานก็มอง จ้องเธอ ไหล่ของเธอตั้งเล็กน้อย เม้มริมฝีปากเบาๆภาย ใต้แสงไฟ แล้วก็พูดอย่างเสียไม่ได้ว่า “โอเค ฉันเข้าใจ แล้ว”
เมื่อพวกเขาเดินถึงประตูทั้งสองคนก็หยุด

มีเสียงของผู้ชายที่กำลังงอนง้อ เสียงผู้หญิงที่ออดอ้อน ฉอเลาะ เสียงหัวเราะ เสียงร้องครวญครางลอดทะลุผ่าน ออกมาจากภายในห้องที่หรูหรานั้น

เหมือนกับคนกลุ่มใหญ่ในห้องนั้นกำลังทำอะไรกันอยู่ สักอย่าง

ใจของให้หานเต้นแรง เธอกำลังพยายามรักษารอยยิ้ม

บนใบหน้าไว้

แต่เป็นหญิงสาวคนนั้นที่บ่นว่า “เฮ้อ ฉันว่าคนพวกเนี่ย ไม่มีอะไรทำกัน คงเล่นอะไรสักอย่างที่เกินไปจริงๆ เดี่ยว เข้าไปก็ระวังตัว มองผ่านๆไป อะไรที่ไม่ควรดูก็อย่าดู เดี๋ยวตัวเองจะลำบาก”

ให้หานกลืนน้ำลายลงคอ แค่ตอนที่ได้ยินเสียงตอนแรก ในใจเธอตอนนี้ก็รู้สึกสับสนไปหมด พอได้ยินที่หญิงสาว บอกกับเธอ เธอก็ยิ้มตอบไปอย่างอบอุ่น “อืม ขอบใจนะที่ เตือน”

เมื่อเห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปของโห้หาน เด็กสาวก็คิดถึง ใบหน้าอันเย็นชาเมื่อสักครู่ ก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

“จะต้องมาขอบคุณอะไร ทำตามกันมา ก็เป็นแบบนี้มา กันหมดแหละ”

ทั้งสองคนสบตากันหลังจากนั้นเด็กสาวก็เปิดประตู
เมื่อเข้ามาในห้องสายตาของเธอก็พบกับความอึมครึม หม่นหมอง ใจเธอก็รู้สึกขยะแขยงจนแทบจะอ้วกออกมา สภาพตอนนี้เละเทะไปหมด

กลุ่ม X เหรอ

ที่เธอเห็นคือตรงมุมห้องมีชายหนุ่มและหญิงสาวรวมตัว กันอยู่ส่งเสียงหัวเราะและส่งเสียงครางลั่น

ยังมีบางส่วนที่เธอมองไม่เห็น ยังมีเสียงหายใจแรงและ เสียงสะอื้นเบาๆของหญิงสาวที่ดังขึ้นอย่างไม่หยุดจนน่า ขนลุกไปหมด

ตอนที่โห้หานยืนตะลึงอยู่กับฉากๆนั้น พวกเขาก็ยังคง ไม่รู้สึกตัว ทันใดนั้นเองชายรูปร่างดีขายาวเรียวผู้ที่สวม แว่นตาขอบทองก็เดินออกมาจากฝูงชน

ดวงตาของเขาเรียบเฉย

ใบหน้าอันหล่อเหลาของชายหนุ่มที่ดูสง่างามเป็นอย่าง มาก

เขาเหลือบมองมาที่พวกเธอแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรแม้แต่คำ เดียว ริมฝีปากเรียบนิ่ง

ให้ความห่างเหิน

เสื้อเชิตปลดกระดุมสี่ห้าเม็ด ริมฝีปากแดงห้อเลือด เหมือนแวมไพร์
รอยลิปสติกสีแดงที่ตรงปกเสื้อ แค่ดูก็รู้ว่าเพิ่งทำอะไร

มา

เขามองดูคนที่เพิ่งเข้ามาสองคน ขมวดคิ้วแล้วก็พูด “มี อะไร”

ให้หานเห็นชายหนุ่มที่เพิ่งเดินออกมาอย่างชัดเจน แต่ เธอไม่รู้จัก

เด็กสาวที่ยืนอยู่ข้างๆดึงกระโปรงตัวเองลง แล้วกระซิบ กับเธอเบาๆว่า “นี่คือหรุงเซ่อเป็นหนึ่งในสี่คุณชายแห่ง เมืองเอช เป็นคนขี้เหงามาก คนคนนี้เป็นคนพูดยาก

ประโยคสุดท้ายที่เธอพูดก็ทำให้เธอใจเต้น

ไม่นานเธอก็รวบรวมความกล้าแล้วพูดว่า “คืออย่างนี้ค่ะ คุณผู้ชาย พวกคุณมีคนสั่งเหล้า พวกเราก็เลยมาส่งให้”

“ใคร”

หรุงเช่อถามเธอกลับอย่างหวนๆ