บทที่ 41 ให้อภัยฉันเถอะ

แพนกลัวมาก เล็กหลีกนะ!เธอดูนี่คืออะไร!”

แต่เล็กกำลังสนุกอยู่จะให้ไปสนใจอย่างอื่นได้ไงเขา กำลังตั้งใจทำเรื่องของตัวเองอยู่

จนกระทั่งประตูถูกเปิดออก

ตัวของแพนแข็งไปหมดเลย แพนไม่รู้จะทำตัวยังไง

เธอกลัวมาก

ดีโน่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูน้ำเสียงของเขาเย็นชามาก “ต้องการให้ฉันมีเวลาให้ พวกคุณทั้งสองมีเวลาเตรียมตัว หน่อยไหม?”

เล็กหันไปมองแบบประหลาดใจพอเห็นดีโน่เขาตกใจ แทบตายแล้วรีบวิ่งไปทางหน้าต่างมองไปด้านล่างแล้ว โดดลงไปแบบไม่ทันคิด!

ชั้นสองไม่สูงนักหลังจากที่เล็กโดดลงไปยืนขึ้นก็วิ่ง ไปเลยไม่สนใจว่าตัวเองจะใส่เสื้อผ้าไว้หรือไม่เลย

ดีโน่ไม่ไปมองเขาเลย หนี เขาจะหนีไปถึงไหน

ตัวของแพนสั่นไม่หยุดปากก็สั่นไม่หยุดสมองว่าง เปล่าแม้กระทั่งคำแก้ตัวก็ลืมพูด
“ดี.ดีโน..”

ดีโน่หยิบผ้าห่มที่อยู่บนฟื้นแล้วโยนไปที่ตัวเธอพูด แบบเย็นชาว่า “อย่าเรียกชื่อฉัน น่ารังเกียจ”

แพนได้สติกลับมาสักทีเขารีบคลานไปที่ฟื้นแล้วไป กอดที่ขาของเขาแน่นๆกลืนน้ำลายแล้วพูดว่า “ดีโน่ ฉัน ขอโทษเธอเอง..ฉันขอโทษเธอเอง…เธอให้อภัย ฉันเถอะ..)”

ให้อภัย?

ดีโน่มองไปทางเธอแบบไร้ความรู้สึก เขาเฉยชามาก แต่เขาไม่ได้โกรธแพนอย่างที่คิด

และคำพูดของแพนยิ่งตกใจไปใหญ่เลย เขาจะมีเขา เหมือนควายอยู่แล้วยังจะให้อภัยเธอ?!

“เขาเป็นคนบังคับฉัน..เขาบังคับฉัน..”แพน ร้องให้ไม่หยุดแต่ก็ไม่ได้รับความสงสารจากดีโน่เลยสัก นิด

“สามปีก่อน ดีโน่พูดที่ละถ้อยคำที่ฉันไม่แตะต้อง ตัวเธอเพราะฉันให้เกียรติเธอฉันเอาอันนั้นเก็บไว้ในคืนที่ดี ของเราสองคน”
“ฉันรู้..ฉันรู้..”แพนร้องไห้แล้วตอบเขา

คำพูดของดีโน่คือเรื่องจริงตอนนั้นเขาจะแต่งงานกับ แพนอยู่แล้วถ้าไม่มีปันพวกเขาคงแต่งงานกันแล้ว

“ตอนนั้นฉันก็โดนบังคับเหมือนกัน…”แพนทอง ไปทางเขาอย่างน่าสงสาร ฉันอยู่เมืองนอกคนเดียวฉัน กลัวมาก..ฉันไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง ฉันไม่มีแม้แต่คนที่ จะพึ่งพา วันนั้นฉันคิดถึงเธอมาก..ฉันก็เลยไปดื่มเหล้า ที่ร้านแต่ไม่รู้ว่าเขา..ฉัน..ฉัน..เขาถ่ายวีดีโอ แล้วมาขู่ฉันให้ฉันมีอะไรกับเขาบ่อยๆ..”

ดีโน่ยิ้มแบบเย็นชา “คนที่โดนทำร้ายคือเธองั้นเห

“ดีโน่ ที่ฉันพูดเป็นเรื่องจริง ฉัน…

ดีโน่พูดตัดเธอก่อน “แพนวันที่ฉันเมาพวกเรามีอะไร

กันไหม?”

แพนชะงักไปเลยเธอมองไปทางเขานิ่งๆไม่รู้จะตอบ

ยังไง

เห็นเธอเป็นแบบนี้ดีโน่ก็เข้าใจแล้ว เขาขยะแขยง แล้วเตะแพนไปอีกข้างเหมือนมีขยะมาติดขาเขาอยู่

“ฉันเห็นเธอเป็นของมีคุณค่าในชีวิตแต่เธอกลับทำ แบบนี้กับฉัน คนเลวๆแบบนี้อย่ากลับมาให้ฉันเห็นหน้า อีก?”

ดีโน่พูดจบก็เดินออกไปเลย

“ดีโน่ ดีโน่เธออย่าไปแพนคลานไปทางเขาเหมือน เธอไม่มีศักดิ์ศรีอะไรเลย “ฉันขอร้องแล้ว ฉันทำผิดแค่ รอบเดียวเธอให้อภัยฉันเถอะฉันรับรองว่าจะไม่ทำอีก แล้ว”

ครั้งหน้า?

แค่นึกถึงความผิดครั้งนี้ดีโน่ก็จะอ้วกอยู่แล้ว!

“เธอจะเอาอะไรรับรอง?เอาร่างกายที่โดนคนอื่นเล่น

จนเละเหรอ??”